Compramos energía a futuro
        

Mensajes enviados por Piño:

Munto obrigado sinor Xinxelo, por os deberes que nos deixa, teño que decerle referente ô seu problema xa me gostaría poder contestarle, como fixo ô ilustrado do Piño, más eu a tanto non xego, pois debidir nahún se meda bein. Oxe levei unha bronca mayuscula do meu xefe, dice que tein uns amigos no Hotel Ispan, ou Ispada, quería mandarle unha caixa de viño do albariño, bein ísto de reciclar fixemolo sampre más ahora o xefe dice que a que reciclar más,ê decer eu istaba rellenando as botellas que sobrarin ... (ver texto completo)
252525. Gracioso o chiste... Veño observando, que si tes alto o sentido do humor, mui ben.
Ainda me chama máis a atención, que estando en Portugal, cómo carallo te chegan as noticias de Valladolid, por exemplo, cuando a Javier de la Riva Tuvo ese incidente coa ministra de Sanidad.
De todos modos, é mui gratificante que con éste Sr. Tanto a Srª Pita Moñuda cómo tú, puderáis solucionar ese problema de poder falar galego en alguhos basres donde sempre se falou. Enhorabuena.
Setí, non poder entablar ... (ver texto completo)
Non Sr 25 eu non vivo dos libros, inda que me dan moita vida, xa vin a historia dos cipotes, igual o papon ise tiña "micro" e mais por envidias que por pudor, pode ser tamen que, pa non ser uis mais que outros deixounos todos cortados polo seu patron. Estarei fora uis dias pero deixoles a todos un acertixo matematico.:
Van tres hirmaus a comprar un bocaillo, cada un de eles pon un euro pois, o bocadillo e grande e custa tres euros. O do bar, que ben podia ser o seu xefe, vendelles o bocadillo pero ... (ver texto completo)
Capital principal=3 €
Gastos 2,50 bocadillo + 0.20 gaseosa= 2,70 €
2,70+ 0,30 céntimos que reparten los chicos= 3 €

Eu creo que a gaseosa está incluida dúas veces. ¿pode ser?
Un matrimonio de nuevos ricos pasa una temporada en un suntuoso hotel de una celebre playa.
Cierta noche, durante la tertulia diaria de los veraneantes, uno de estos menciona a Mozart.
- ¡Que coincidencia...! exclama la señora del nuevo rico -. Precisamente esta mañana le he visto en el autobús numero 8, con su señora. Debían de ir a la playa...
Un silencio tremendo reina en salón.. Y cuando el matrimonio se retira a sus habitaciones, dice el marido a su esposa:
- Te tengo advertido que cuando ... (ver texto completo)
Non. Pablo, Non, nos de ese leite non queremos, ainda que pase pola boca da señorita máis bonita americana, terá unhos dentes cómo de marfil, unha lengua cómo a de Marylín Monrroe nos séus millores tempos, pero ese leíte non deixa de ser vomitado.
Si de algo podemos presumir, é do bon leíte que temos por esta zona, si casi se fai o queixo sin necesidad de cuallalo, (tan fuerte, que xa está nada máis terminar de muxir.)
Por todos os rincós de España é parte do extranxeiro, incluido EE. UU. chega ... (ver texto completo)
PIÑO: Vexo que estas en Valladolide e lembreime do paseo de Zorrila, si o ves, dalle recordos da miña parte, e vouche contar un chiste, pero ten que ser en castelan.
Presentouxe una moza, que ia moi recomendada o tribunal e un dos que estaban a examinar, dille a moza: ¿Quién escibio el Tenorio? E ela non soupo que decir, e despoixa de estar un anaco calados, o examinador dille, po lo baixo ¡Zorrilla! E ela, repondeulle ¡Mariconcete ¡.

Despixa, pasou a examen de física-química, e un dos componentes, ... (ver texto completo)
¡Bárbaro,! Eres un fenómeno pros chistes, non sei si non che captará o Garroso pro seu programa de Luar.
Sigue así, que ese bon humor perdure, aunque a veces, teñamos algunha de esas trabas que se nos plantean na vida, temos que afrontalas con valentía é non deixarnos amainar.
Saudos.
O Ramiro que fino él, outro tipo de "fuego lle preocupaba."
Senti na tele que xa foi a neve a visitar a zona de Sanabria, me gustaría dar unha volta aunque nada máis fora hasta venta de Chanos é disfrutar da nevada, aiquí apenas neva de puro friu que fai.
Dentro de unhos días, si podemos iremos a dar un volta por Lubián. cuidaros moito e que non vos entre a gripe, xa sabéis, o millor e pegarle ben o xarro.
Bonitas fotos. Las tres son un referente de nuestra tierra.
Ese consejo de Pepita, a todos nos vendrá muy bien, los dichosos botelos son una verdadera tentación, para colmo de males, que antes se terminaban los que traías del pueblo y se acababa lo de comer botelos, pero ahora, en las capitales los venden a montones, aquí en Valladolid, de la zona del Bierzo los que quieras y en cualquiera época del año.
Muy bien todo lo que contáis, la poesía, los chistes, que tamén ¡son de carallo.!
Oengazo. A verda que nunca se me había ocurrido, de por que tiña o cocodrilo de Lacoste a boca aberta, ahora que o dices, comprendo perfectamente o motivo, quen non se queixa, si a costureira che acribilla coa agulla en zona tan delicada.
O gaiteiro de Santigoso tamén o conoci, como a casi toda a xente de ese pueblo.

A que tú non sabes o que lle pasou a un paisano, me parece que era da Esculqueira, fixo non o sei.
Ven este home todo apurado a Mezquita en busca do médico (Dn. Simplicio q. e. ... (ver texto completo)
Pero que mui ben, estupendo.
Da gusto ver o foro tan concurrido, a veces, se nota cómo un vacío ó haber tan pouca xente, temos friu, ¡o foro é tan grande.!
Se agradece a visita de Gel, xa sabes, nos gusta a todos que veñas de vez en cuando. Como estos días na Vilavella é o Pereiro, temos andado con varios temas de curas e monxas, che dedico este de Jesucristo. No obstante, deixaremos que os demáis tamén o lean.

Va Jesucristo a toda velocidad. De repente toma mal una curva y tiene un accidente. ... (ver texto completo)
Vai unhos cuantos días no foro o Sr. 25.25, nin a Srª Pita Moñuda, eu xa empezaba a preocuparme, xa quedéi máis tranquilo.
Dando unha volta por o Paseo de Zorrilla, atopeime con unha pareja que con toda seguridad eran eles, ela unha Srª mui ben posta, traxe de última moda, sombrero, de mediana edad, iba falando de unhos cursillos tipo seminario, na universidad de Salamanca. El tamen ben finchado, bon abrigo, todo un Sr, falaba en portugués, algo decía de ir a Lisboa e do Bon Jesus.
Se veían mui ... (ver texto completo)
Me alegro que os gustara mi último mensaje. a mí también me hizo pasar algún rato agradable, al leer el libro en cuestión.

Alá vai o da lotería.
Estos son dos paletos a quienes le acaba de tocar el gordo de la primitiva y deciden gastarse algo de dinero en un viaje, se acercan a la agencia de viajes mas cercana y le dicen a la empleada:
Señorita, deseamos hacer un viaje por todo el mundo, el mas caro que tenga. La señorita le pregunta:
¿Por aire, mar o tierra?
Queremos un viaje por mar, en ... (ver texto completo)
El otro día viendo un libro de tradición popular de Sanabría, de (Manuel Sanromán)
donde da a conocer que en tiempos no lejanos en el pasado, en Sanabría se hablaba una lengua encontrada en el Astur-Leones y sobretodo el Gallego.
Es clásico ejemplo de las zonas fronterizas, a nosotros nos afecta.
Me llamó la atención, hasta se parece bastante a la canción da "Carmeliña"
El romance dice así.

Por toda la región gallega
por cualquier sitio que queiras
siempre se oye a los de Ourense
voceando ... (ver texto completo)
Esa S M, non son as siglas do medico o que queren decir son: Sen Meneala.
Estando na caixa de aforros da Mezquita, cando o direutor era don Domingo Jorge Brito e. p. d. estaballe a contar a unos que alí estaban, a chegada dun aleman, e o aleman lle decia, que xa tiña sabidas 100 palabras en castelan e que don Domingo, lle dixo, y donde mete usted, tanta palabra, e que o elaman, señalando a su testa, lle dixo, aqui en el culo.
Voume ditar que mañan teño chollo.
Saudiña
Oengazo. Gracias por darme tan boa solución o enigma da s. m.
¡Boa a ficeche! se me soltaba a risa hasta na cama. O de D. Domingo mui bueno.
A esposa do dono dunha imprenta da Coruña é das Hedradas. Por iso dan unha volta de cando en vez por estes lares.
Unha das veces visitoume o marido, que é mestre retirado, para darme os parabéns polo meu nomeamento como académico correspondente da Real Academia Galega.
Faloume daquela do primeiro diccionario galego que mandou imprimir a Academia. Precisamente llo encargaron á súa imprenta. Houbo que facelo á présa, porque querían presentalo nun determinado evento. E coa présa, aos correctores quedóuselles ... (ver texto completo)
Non todo vai a ser pra Srª Pita. (Bueno a tía vale)

Inda Cho Sei. Gracioso o de comerse a t, está ben a errata, cambia a cousa totalmente.
Por favor, tes que me aclarar, cuando dices carallo s. m. ¿queres decir sin medida? por máis voltas que lle dou o "coco" non se me encende a bombilla.
En un principio penséi si serian parte das siglas que diagnosticó o médico aquel paciente que tiña problemas no pene, o diagnóstico era así de simple, S. S. P. M. e que se tomara unhas cápsulas.
O home todo ... (ver texto completo)
Hoxe. Tamén se presenta un día de niebla cerrada, os días anteriores parecidos, por tal motivo, sacaremos partido a este aparatiño que é o ordenador.
Vai haber tempo hasta de visitar desde aiquí, o castro das Muradellas, unha volta por os Poulos, e como non, un paseo por o noso pueblo. (a mente, a veces tamen traballa.)
O ter tanto tempo, tranquilamente se pode estar cociñando un bon caldo e un botelo da terra, a materia prima ainda é toda de alá, de postre unhas castañas asadas, o viño xa terá ... (ver texto completo)
Van unhas cuantas mozas do pueblo facendo unha colecta pra comprar unha capa nova o cura. Atópanse co ateo do pueblo:
¿Nos da algo pra capa do cura?
O atero responde:
Sí, cen euros, pero capo eu.
Barxes. Esto das setas e un vicio, ainda gusta máis ir a buscalas que comelas, en principio o andar po lo campo é unha gozada, despoís si tes a suerte de dar con un bon filón, eso xa e fora de serie, que si veís un cocumelo, xa empezas a buscar o compañeiro, si son boletos millor que millor.
Os níscalos sin son pequenos non os deixes crecer demasiado, amanados cuanto antes, pensa que hai moita " ave de rapiña " por esos montes de Dios.
Saudos.
Nunca imgine que este Meares tarde me rir coa historia do padre que ben, espero que tamén ten algo das nosas casas e como vivían antes.
Muy bueno, me he reido todo y mas.
Varela. Ben seguro que pasache un bon rato co conto, tes que pedirlle a Inda Cho Sei, que conte outro mui bon do cura do Tameiron, él non estaba no alto da figüira pero andaba cerca, está enterado.
Ballesteros, sigue contando algún relato máis, o tema non importa, son mui entretenidos, te explicas mui claro é ben.
Tere. Está clarísimo que non eras tú, xa le gustaría... e de paso que lle muxiras a vaca, da a impresión que lle costaba facelo.
Algo brutiña si parecía a moza, pero o que máis destaca en ela é o alto grado que tiña de sufrimento, hasta o punto de nin darse conta si a patada fora a ela ou a pared. ¡Tiña reflexos de carallo.!
Creo lembrar que o tal Sifó cantaba moi ben, por iso o chamaban ós funerais de importancia en Ourense. Noutra ocasión, despois de rematar o acto maila cea, iba o crego a paso lixeiro camiño da Praza das Mercedes a coller o coche de línea de volta para Lourizán.
Era entroido, as calles estaban abarrotadas de xente cada cal co millor disfraz. Nesto atópase con Braulio, un ugandés morenocho antiguo compañeiro de seminario e deciden ir a celebrar o encontro tomando unhas copas.
O Sifó, para disimular, ... (ver texto completo)
¡Sodes todos os mellores.! Da gusto entrar en este foro porque te partes de risa.
Gel o da Elvira coa súa copa de viño, mui bon, pero éste despiste do crego, máis o do José, non teñen desperdicio. Buenísimos.

Alá vai outro caso de despistes.
En un pueblo de Sanabría, (cerca do lago) de ésto fai unhos cuantos anos, ainda non habia luz eléctrica nos pueblos.
Duas mulleres, mai é filla, non se puñan de acuerdo de cual iba a muxir a vaca que tiñan parida, o final, a mai convece a filla de que era ... (ver texto completo)
Pon algo Piño. Se non vamos Usurpar este foro con gaitas da politica e a vida e unha cousa mais bonita. Cunta algunha historia dos vellos desas que tu sabes. Sen que teñamos que ferrarche o aguillosn nas nalgas. Cordiais saudos para todos.
Con ésto espero será suficiente pra librarme das aguilloadas nas nalgas, é dos ánimos do boy. No obstante, moitas gracias.
Bubela da casa da María. Teño que observar por los árboles das huertas do pueblo co fin de localizarte, me gustaría saber a donde teñes o nido. Me da a impresión que por a Fontarbela debe andar a cousa.
Saludos.
Es curioso que a finales de Noviembre, aun se puedan recoger en las tierras de nuestro pueblo éstos ejemplares, otros años por este tiempo imposible localizarlos, por las helados y el mal tiempo ya no suelen salir, los de la foto fueron recogidos el día 21-11-2011
Rio Tuela a su paso por Castrelos.
Elegante, majestuoso..., parece sacado de unos jardines reales. ¡O quizás fue una calzada romana en su tiempo!... jajaja. La imaginación es libre.
¿Quien colocó las piedras? Duli muy bonitas las fotos, pero ésta es fuera de serie, da la impresión de algún lugar en el Caribe.
Saludos.
También se puede ser de distintos ideales políticos y las personas llevarse perfectamente, incluso ser amigos, se están dando casos que en la misma familia, que cada miembro es de un partido, no por eso dejan de vivir juntos y ser felices.
Fácil que esté confundido, pero siempre he valorado mas a la persona que va a desempeñar ese cargo importante, que al partido que pertenezca.
As vacas dela na Agrela. Un día cortiño de inverno cheu de sol, pero inda así, frío.
Alá vou. Collo o atallo da canada das Corgas, e pola ponte nova, Devesa arriba, póñome alá, onda ela, no aire do demo. Dareille unha agradable sorpresa.
Alá está, no cimo do prado, ó abrigo da parede e tapada co mantón. Home, vai frío, pero tampouco é para tanto! Vaia sorpresa vai levar! Vou cos zamancos de puntiña por tras da parede, facendo menos ruido ca os chocallos e as esquilas. Encarámome silandeiro na parede, ... (ver texto completo)
Inda. Certo que non che saliu o viaxe de moito proveito, pero ainda podía ser peor, imagínate que tamén podía estar ela debaixo do mantón con outro.
Hoxe tiña intención de poñer algo en este foro, de repente, cómo que se me quitaron as ganas. ¿Por qué será.?
Manuel Varela. Muchas gracias por tú opinión sobre el relato de los lobos, (son muy crueles) el mérito es de los protagonistas, Martín que pasó muy mala noche. No hace mucho que me contó el caso y me impresionó, y la pobre burra la de peor suerte en la batalla, lo pagó caro con su vida.
Mi aportación en el tema no es relevante, simplemente contaros lo que sucedió y es muy fácil cuando se trata de una realidad.
Se agradece a todos os das Frieiras cuando entráis en este foro, vuestra presencia aquí ... (ver texto completo)
Pablo y demás familia. Lo siento de verdad, y os doy mi sentido pésame, ahora a leer algún mensaje, veo que también a fallecido tú padre. Me había enterado del familiar vuestro que perdió la vida hace poco, de lo de tú padre no.
Mucho mas doloroso cuando coinciden dos fallecimientos tan seguidos en la familia. Resignarse y pedir a Dios por su alma (lo se que cuesta) pero poco mas se puede hacer, pensar que sólo nos llevan un poco de adelanto en el camino.

Un abrazo.
Noite de inverno, mes de xaneiro, luna chea. Martín un mozo de constitución fuerte, vintetres anos, no millor da vida.
Despois de salir do bar Sanabría, donde estuvo xogando a partida con outros mozos do pueblo, decide ir a tapar a auga o prado da Grela, lugar donde coinciden unhos cuantos veciños (mui regadores por certo) todos pretendían que auga tiña que dormir no seu prado.
En chegando os cabeceiros da Grela, zona mui arbolada con abundante maleza por toda a orilla do camiño, urces, xestas, ... (ver texto completo)
Pepita, Ballesteros. Efectivamente soy hijo de Estrella y Santiago como tú bien dices. ¿Relacionado con los de Castromil? también mucho, pues mi madre es dos Basteiros de Castromil.
Si que nos tenemos que ver lo antes posible, cuando paséis por Lubián ahi tenéis vuestra casa, la de siempre, la de la panadería, aunque ésta ahora la llevan otras personas. Me alegraré mucho al conoceros.
Los inviernos solemos pasarlos en Valladolid, algunos días en San Sebastián allí tenemos parte de la familia, ... (ver texto completo)
La casa del Peru. De acuerdo, en primavera o verano haremos por conocernos, será un placer recordar a nuestros antepasados y algunas de sus vivencias de cuando estaban en Verin.
Mi tia Mercedes y mi padre, comentaban mucho de esa época, debieron de pasarlo muy bien en familia y con sus amistades. (D. E. P. todos)
Nosotros en invierno, solemos irnos para Valladolid y de cuando en cuando algunos días a San Sebastián, tenemos allí parte de la familia.
Un abrazo.
Pepe, Pepiño, como deixaste o asiento de quentiño. Me gosta, sona isto, como cuándo era eu un menino.
Sr 25. Vexo que estás entrando en moitos foros da zona, ¿dudo si eres da Vilavella,
O Pereiro, A Gudiña, ou Barxa? do que si estou seguro que portugués non eres, a pesar de que che expresas sempre en esa lengua.
Che admiro por ter un xefe tan permisible, da impresión de que tú levas o mando, en unha palabra, que fas o que che da a gana.
Eu tuve peor sorte, ó meu xefe me saliu máis "refodido" non perdoa, ¡Verás.!

O patrau mandoume invora,
mas nau foi por cousa boa,
foi por mollar a pluma,
no ... (ver texto completo)
Hoxe. Os estou leendo os mensaxes que enviáis desde esta hermosa sala de ordenadores que temos no Ayuntamiento de Lubian, e muy confortable, por outra parte, dan unhas ventanas pra calle con unhos inmensos castiñeiros enfrente, estou sentindo que algunhas castañas dan contra os cristales da sala, non pasa nada, xa que os cristales son blindados (seguridad a toda prueba.)
Ricardo. También quería hacer un comentario sobre aquella pequeña corza que vimos en verano en los prados de la Sorte, vamos, ... (ver texto completo)
Barxés. Estou de acordo contigo,
das millores solucions,
pra erradicar os pirómanos,
se lle queimen os collons.

Esa persoa fogoneira,
hasta pode ter ovarios ¡eu vexo!
a misma medida pra ela
que se lle queime ó "conexo"
... (ver texto completo)
Me gusta o ben que escribís todos.

Pita tamén che digo,
ésto é un "falaraxe interno"
por palabras malsonantes,
non vai a ir un o Inferno.

Un taco, escandaliza,
ese lema, non vai conmigo,
o soltalo algunha vez,
¡Que a gusto quedas! amigo. ... (ver texto completo)
Mi mas setido pésame a la familia de Alejandro que EPD. Con algunos familiares, hablé con ellos en el funeral en Puebla, pero otros no.
Es una verdadera pérdida, que una persona tan joven en un momento pierda la vida, cuando en realidad comenzaba a vivir.
Marijose, Pablo, con vosotros que me tengo relacionado más en este foro. Lo siento de verdad, tenemos de tener presente, que la muerte cuando menos te lo esperas, te pega estos zarpazos. (No es justo.)
Un fuerte abrazo.
Estamos de enhorabuena estos días. Mui importante pra toda a xente de ben, o comunicado do fin de ETA, eu teño as miñas dudas si esto chegará a ser definitivo, moitas veces pensei que non iba a acordar a paz no Pais Vasco.
Outra, que o fin chegaron as augas otoñales, veinse as persoas con máis cara de felicidad que antes de chover, temos que reconocer que non estamos acostumbrados a tanto calor por esta zona, daba a impresión que vivíamos en Canarias, os árboles cambiaron totalmente de aspecto. ... (ver texto completo)
Lobonocortello y Pablo. Tomo nota de vuestras sugerencias. En este caso cambiaremos lo del gato por los chuletones. lo de guardar la sidra hasta que tengas los 67 años, pienso que se va picar un poco, mejor que vengas este año a probarla.
Como se nota que estuvimos en el País Vasco, las sidrerias de Astigarraga tienen fama internacional, buenas cenas que nos pegamos por allí, aun tendremos que volver a visitarlas de vez en cuando.
Un saludo.
El zumo que está saliendo de la fresa, ahora tiene buen sabor, es muy dulce, después al fermentar cambía de color, sabor, y cogerá algo de grados (serán pocos) se puede beber tranquilamente, no hace daño.
Estas manzanas molidas, para el mes de Marzo estará hecha una estupenda sidra.
para esa fecha, es cuando se embotella, a la vez, habrá que celebrarlo con una merienda en la bodega. Los forer@s serán invitados de honor.
Para tal evento, ya le tengo echado el ojo al gato de la vecina, es hermoso ¡Tiene un lomo.!
Moita sorte para Xosé e Lito, e por suposto para outro foreiro moi querido polo que a min me toca; en fin, para todolos doentes, participantes ou non, que se poñan pronto ben.
Esto contoumo un día o Valentín das Frieiras:
Para mercar aquel famoso tractor o Valentín marchou, coma moitos naquel tempo, un ano para Suiza. Alí traballou de sol a sol e aforrou todo o que poido, pero como en ningún sitio atan os cans con longanizas, en vez dun ano tivo que pasar dous.
Cando volveu, chegou a estación ... (ver texto completo)
Gel. Sempre tan genial cos teus comentarios, me gusta como escribes, deberías de facelo máis a menudo. A próxima vez que utilice un taxi, vou a intentar ese sistema.
Teño entendido, que tiña habido un problema de salud con un familiar teu, por tal motivo, este verán non pudeche pasar as vacacións no pueblo. Espero esté todo xa solucionado, de ser o caso contrario que resuelva o máis pronto posible.
Observo no foro que tamén hay por ahí máis problemas de salud, os deseo en breve esté todo perfecto.
Saudos.
Somos todos un pouco perezosos pra escribir no foro, claro que o ser a "enfermedad"colectiva é menor o problema.
Eu estouche unhos días de paso po la ciudad, de paso me gusta asomarme o foro, vexo como vai o asunto é si podo escribo algo, aunque sexa unha tontería.

Ala vai outra.

El arzobispo de Santiago viaja en un avión y al despegar, le pide al asistente una copa de orujo. Un poco mas tarde llama al asistente y le pregunta:
¿A que altura vamos? a mil quinientos pies, ponme otro orujo.
Un ... (ver texto completo)
Hombre pues yo sus apellidos no los se si no los hubiese puesto para identificarlo mejor, pero kreo ke tampoko tendra demasiada perdida, en los pueblos pekeños se konocen todos y aunke sea un nombre komun tampoko habra tantos y si te doy komo señas ke es un hombre de cerka de 40 años kreo ke es mas facil de saber kien es. simplemente e preguntado por el, yo no e obligado a nadie a keme iknforme sobre el, kada uno es libre de responderme o no, simplemente lo e preguntado porke una prima mia ke estubo ... (ver texto completo)
Txevi. Por tú forma de escribir, observo que vives o has vivido en el Pais Vasco, mi vida laboral ha transcurrido en San Sebastián, de lo cual tengo gratos recuerdos.
Por el Luis que preguntas, por estos pueblos hay algunos, los que conozco sobre esa edad de referencia, son muy sociables y buena gente.
Eskarrikasko por escribir y que pases un feliz día. Agur.
¡Ay carallo! Eu tamen quero dar a miña humilde opinión (Pido disculpas por ello)
Es lamentable, al observar que cuando unos pueblos casi despoblados, comienzan a tener algo de vida, no estemos de acuerdo.
Cierto, que igual la estética perjudica un poco a los montes, también perjudica los humos de las fábricas, los malos olores de las minas y altos hornos, el ruido de los aviones, el chapapote de los barcos, la contaminación de las grandes ciudades, el excesivo asfalto. Sin embargo, la mayor parte ... (ver texto completo)
En un colegio de monxas entraron a roubar durante a noite, (bastante casos de éstos se dan últimamente) as monxas, o normal que hay que facer, deron cuenta do caso a policia do sucedido.
A mañá siguiente, o antes posible se presentan no colegio dous policias a tomar declaración do sucedido, os atenden muy amablemente a madre superiora e outra monxa bastante novas as duas, a que iba relatando o que lle faltaba era a superiora, nos llevaron una cruz de oro de mucho valor, dos imagenes las mas antiguas ... (ver texto completo)
Hola a todos:
Hablando de menús, un día llega un Sr. al Restaurante, llama al camarero y le dice: de 1º me sirves "arroz a la cubana", termina, y el camarero le pregunta ¿de segundo?, el caballero le dice "arroz con pollo", termina, vuelve el camarero y le pregunta ¿de tercero? el Sr. le dice "arroz con bogabante",
termina, el camarero le vuelve a preguntar ¿de postre? el Caballero le dice "arroz con leche", termina el postre y el camarero muy mosqueado (Dice para sí, ahora te voy a joder) vuelve ... (ver texto completo)
Muy bueno el menú. Soy muy partidario del arroz, pero puesto a elegir me inclinaría por el arroz con bogavante, por esa zona de las Rías Bajas es una exquisitez como lo preparan y si se riega con un Albariño eso ya es de película, como negativo, que al regreso a casa, si te paran los de tráfico ni te acuerdas como te llamas.
Esta segunda fase da segada é como moito máis tranquila e relajante, sempre se conta algún chiste ou se crea no momento, risas con bastante frecuencia, total, que este grupo o está pasando muy ben recordando tempo pasados é unha mañá super agradable.
E pensar que antiguamente obreiradas como estas ou parecidas, había que segar todo o trigo de Castilla máis o centeno de Galicia.
¡Qué esclavitud a de entonces! terminaban os vereán agotados de tanto traballo, e por si fora pouco, a mayoría dos homes tiñan que irse as minas de Rio Tinto incluso andando é donde podian pra ganar un duro.
Ahora as cosechadoras o fan todo, certo que nos tamén colaboramos, xa que pra non ter que segar non sembramos. Viva o progreso... Esperemos que non volvan anos ... (ver texto completo)
Barxés y Pablo. Lo siento el no poder veros cuando estuvisteis en Lubián, este año por enfermedad de un familiar, he tenido que pasar parte del mes de Agosto fuera de casa.
En la próxima vez que volváis, que espero será más pronto que tarde, lo celebraremos doble, esa fecha que comenta el Sr. Romerales de la romería de la Tuiza, no es mala idea, suele haber muy buen ambiente y la ternera a la brasa que suele preparar un especialista en ello, suele estar deliciosa.
Casi apostaría que esas dos chicas ... (ver texto completo)
Hoy un comentario de entre vecinas de nuestra tía, hablan Valenciano y Castellano según coincide, una de ellas decía a las demás que se sentía muy satisfecha del buen acuerdo que había tenido.
Al parecer, el sábado pasado, se le juntaban a cenar cuarenta personas entre familiares y amigos, agobiada un poco entre pensar que poner de comer y prepararlo, decide llamar a un buen restaurante y encarga la cena para todos, dice toda convencida, ¡lo del diner y los collós son para las ocasiós! Me hizo gracia ... (ver texto completo)