Mensajes enviados por luis:

El trece de Junio día de San Antonio se celebraba en Franza una romería, tengo una idea vaga de la primera vez que asistí con mis padres y hermano mayor, formando grupo con algún matrimonio también de Ares, y en un recinto que ahora me sería imposible ubicar se celebraba una berbena amenizada por un grupo musical, allí permanecieron bailando y charlando hasta que estimaron que era hora de regresar a casa, se iba cayendo la noche encima y tocaba meter a los niños en cama, no como a día de hoy.
El ... (ver texto completo)
O paso do tempo fai que a memoria se ralentice, queiramos ou non a condición fisica, e a capacidade cognitiva se deteriora, canto daría por recordar todas aquelas historias que miña avoa contaba, e o nome dos persoaxes que as protagonizaban, historias que lle poñia as notas de humor con a singularidade fruto de unha diferente maneira de entender o mundo a día de hoxe rematada por fecha de caducidade, xa nada e igual e menos a maneira de pensar
Canto se perdeu daquela cultura feita de tradición oral, ... (ver texto completo)
Quiero volver a sentir todo aquello que a mi me irritaba.. el ruido de los coches y y el ir y venir de gente sin destino concreto, las terrazas llenas de gente hablando de lo difícil que está la vida mientras sus sobras eran el festín de las gabiotas y otros pájaros oportunistas
Quiero oir cantar, llorar, reir o maldecir que no soporto un silencio que suponiendose de paz deja oir el bullir de los gorriones que hace poco eran signos de vitalidad y ahora son de desesperación por que si no hay gente ... (ver texto completo)
Se nos está muriendo gente a la que sus familiares no pueden darles un ultimo a abrazo y mueren en soledad.
Muchos después de haber dado todo en su vida para sacar su familia adelante y otros como consecuencia de implicarse luchando en contra del mal
En momentos de la verdad surgen los verdaderos héroes, como esas jovenes enfermeras repatriadas y dispuestas con coraje a luchar, así como ciudadanos de todos los ambitos sociales y profesionales, en este caso no barreré para casa
La España de los ... (ver texto completo)
A casa onde nacín xa non existe, sei que disque que o espazo que ocupaba a casa mai la horta destinaronno para un aparcamento público, a verdá e que a finca foi vendida e o pouco tempo a casa derribada, a la vai o escenario o carallo onde vivín hasta os dazaoitoanos, cando enfermei e non me levou o demo por que asistiume a Virxe de Fátima a cal me ofreceron.
Desde entón gardoñe moito respeto e gratitud po lo que levo vivido.
Bueno, resulta que nesa misma casana que o mellor da miña vida vivín e ... (ver texto completo)
Mui ben Luis, ou sexa qué daquela en Ares tamen rexurdían os fiadeiros... qué tempos aqueles.
Un saudo.
Non home non, en Ares eranche mais de comparsas e de pasacalles, e tamén de ir a dar a serenata cando non hsbía outra cousa que facer
Que no había tecnología avanzada, era evidente, que por lo tanto hoy nuestro mundo es mejor, tengo mis dudas, a cada escenario y circunstancias, diferentes procedimientos, sin olvidar que la evolución cobra sus consecuencias y deja cadáveres en el camino.
Uno cuenta lo que ha sido que del presente no hay que contar que quienes viven lo juzguen.
En invierno en Ares como en cualquier otro lugar del mundo rural, eran frecuentes los apagones y menos mal que se podia hablar de ellos, que a lugares determinados ... (ver texto completo)
Cada vez lo tengo mas claro, los humanos como los demás animales somos un capricho de un dios que se encontraba solo y buscó el modo de entretenerse por que la eternidad es mucha tela.
Creó este ser estúpido y vanidoso que ignora que cierto grado de inteligencia o cumulo de cualidades le han sido asignadas para cumplir un papel  donado a corto medio o largo plazo en el teatro que es la vida
Y cuando lo ignora la que se armó y se armará
Fluyen las ideas en un mundo que se supone nuevo y cambiante ... (ver texto completo)
Cuando yo tenía treinta y tantos años (90, y primeros años del siglo XXI), en los círculos en los que me movía, a nadie le importaba dónde estuviese enterrado Franco o La Pasionaria.
El hecho de ser simpatizante del PP o del PSOE tenía -en lo que se refiere a las relaciones entre amigos y conocidos- la misma o incluso menor trascendencia que ser seguidor del Madrid, Barça, Atleti, Betis, Valencia o Depor. Todo lo más, se soltaban las típicas pullitas (Pepe "el rojelio", Manolo "el facha") y punto ... (ver texto completo)
.. Menudo estres levas enriba, non fai falla mais que mirarche para cara.
- --Cala cala, que teño o sogro na casa e non vexas ti o traballiño que dá
.. Non te queixes que ven vos axudou en canto estivo san
-- Parece que foi o demo que ahora vou ter que pagar todo por xunto.
.. ¿E logo a onde vas tan de prisa?
-- A recoller a Miluchiño e levalo o veterinario que o pobriño pillou unha cajaría por unha lata de sardiñas en aceite que lle din onte a cear.
... Animaliño que mal o debe pasar
-- A ... (ver texto completo)
ORACION MATINAL. A que políticas sociales se refieren nuestros políticos, debe ser que uno va por el mundo y no se entera de lo que le rodea
La mas eficaz de las politicas sociales consiste crear el ambiente lo suficientemente atractivo para generar inversión y en consecuencia la confianza para atraer los mercados y empresas que son las que proporcionan empleo y facilitan la posibilidad de que nuestros jôvenes puedan alcanzar un empleo estable para poder hacer un proyecto de futuro en lugar de vivir ... (ver texto completo)
Don Xosé, o mestre que nos daba clases particulares a tardiña, na mesma aula que tiña asignada na Alianza Aresana, non puido acudir ese día por mor dunha leve indispodición, polo que os alumnos quedamos a xogar polas inmediacións do recinto.
Ata que vimos que a porta da Igrexa estaba  aberta, entón decedímos entrar. A min a igresia merecíame moito respeto pola educación que recibín na miña casa, os outros estou seguro de que tamén, pero unhos polos outros alá fomos... e subindo as escaleiras chegamos ... (ver texto completo)
De desfiles y multitudes que rebuznan sobradas de histerismo clamando por la libertad y la igualdad no aprendo nada, soy un descreído impenitente y la experiencia me dice que todo acaba en encontrar otra forma de esclavitud y volviendo a las andadas en busca de cosa distinta y vuelta a reivindicar
Creo en puntos de encuentro que la actualidad exige por que la tecnología y en consecuencia las fuentes de producción tan distintas no necesitan de fuerza bruta y así todos poder tirar de la misma cuerda, ... (ver texto completo)
Lo tenía difícil Tino cuando se tomaba la responsabilidad de enseñar a tanto niño que luego antes de dejar de serlo se ponían a trabajar.
Cogía serios cabreos por implicación y nos advertía que llegando a mayores nos ibamos a recordar de sus consejos y valorarlos en su medida, y estaba en lo cierto, dió clases particulares durante unos años y luego lo dejó, supongo harto de luchar contra corriente, en Ares había déficit de implicación institucional y abandono que el pretendía erradicar aportando ... (ver texto completo)
Quien me regala un trozo de voz que me acompañe  las noches de una soledad no elegida.
Quien un pañuelo para enjuagar el sudor de la frente
Quien unas piadosas falsedades para hacerme creer que aun merece la pena
Quien me señala el camino de no se sabe a donde
Quien me acerca los recuerdos que quiero poner en presente.
Quien me devuelve la infancia que un maldito día perdí
Quien cerrará mis ojos el día que estén hartos de ver una luz que fué mentira
Jose Antonio era o nome dun porco que mantimos na casa que sendo pequniño miña aboa mercárano na feira do vinteun ala en Cabanas.
Encargágame moitas veces de ceibalo á rua o tempo que sin previa autorizaciòn aproveitando un saco onde se gardaba a colleita do trigo ia eu vaendome dun prato sacaba e deixaba o grao na acera para que Jose Antonio degustara
Era un pracer ver os ollos de pracer que poñía cada vez que eu repetía a faena ata que miña aboa me pillou e puxome a caer dun burro
Si home si ... (ver texto completo)
Dende Arruxo ata o Outeiro, dende o Outeiro ata Cervas, de Cervás a Chanteiro e subindo a Montefaro xamais dos xamases nadie percorrendo tan diverso percorrido pode decir haber oido o pasar semexante babaridad
Que o trator dese home que vive no Lago que xa non me acordo como se chama tira con mais forza que os bois que ten Xan o Pipela, quen o dixo non é de aquí, de Mugardos tiña que ser.
Oimno eu dicir e preferín estar calado
A cachola fainos as veces malas xogadas, a certa idade hai veces que non somos conscientes de que o noso tempo foi pasado e non queda outra que sobrevivir nun presente regalado.
Aier a caixeira do super agachou a recoller as monedas o pensar que eu ia ter dificultades para apañar o que accidentalmente había derramado o irlle a pagar.
Saio do centro comercial e o coller o autobus unha rapaza me cede o asento.
Hoxe tiven un día malo, duas mulleres sin intención o podo asegurar, levarónme a realidade que o inconsciente me esconde, eu e os que son como a min non temos futuro e po-lo tanto non queda outra que vivir o presente que mañá deus dirá
Ala vou a tirarme na piscina a ver o que sae. ... (ver texto completo)
Dicen que para construir una sociedad nueva antes hay que destruir los valores de la anterior, para ello es necesario utilizar a los tontos útiles que desconocen el objetivo final de quienes utilizan sus emociones a través de la propaganda la insidia y la media verdad
INGENIERIA SOCIAL
Desde mi absoluta ignorancia acabé circulando por el camino del medio sin pararme a pensar
Al puente de la Ciscada siempre se le ha llamado el puente romano, sin pararme a pensar lo he atribuido a la época de la romanización.
Hubo un día y no recuerdo en que articulo de prensa leí, que pertenecía a la época de la baja edad media.
La versión mas creible para mí, es la que habla del puente que servía de enlace para suministrar el fuerte que había instalado a escasa distancia del Mourón, construcción del siglo XVIII como huellas están las rodaduras de carro que. quedaron sobre la zona rocosa ... (ver texto completo)
La primera vez que fuí a la Coruña, tenía diez años, era el principio de la creativa década de los sesenta, en particular cuando nos referimos a la faceta musical.
Época de desarrollismo esperanzador con aires venidos de afuera y la emigración que en su ida y vuelta nos iba abriendo poco a poco los ojos
Fuimos en la pequeña tarrafa el Marengo, el maquinista era Riazor, no recuerdo quien iba en el puente, entre los niños que me acompañaban solo recuerdo a una de mis primas, se celebraba la competición ... (ver texto completo)
Me sigo haciendo esta pregunta
Por que los políticos a quien la sociedad les nutre y hace de ellos el ombligo del mundo, no acuden a la raiz del problema que es que las personas y en particular los jóvenes puedan ser dueños de su destino y esto solo se consigue alcanzando la incorporación al trabajo por lo que urge establecer los mecanismos apropiados para crear empleo en lugar de perder el tiempo con chorradas como si Pepito debe o no mear de pie
Así que hay que poner en cintura a tanto friki que en lugar de estar para solucionar problemas los crea dando argumento a nostalgicos a los que habrá que terminar dandoles la razón
No hemos vuelto gilipollas o que
O las dos cosas ... (ver texto completo)
Anda un buitre voraz volando por ahí a ver si puede atrapar los despojos de una España rota e identidad perdida y ponerla a disposición del mejor postor
Da igual quien sea el comprador o si es que la quiere para rematarla y así establecer puentes en donde le de la gana firmándole un Descanse en Paz o utilizarla de franquicia de racistas y supremacistas y así poder argumentar afirmando que hay ciudadanos con clase y clase de ciudadanos dependiendo del lugar donde hayan nacido y así rematar la faena ... (ver texto completo)
Non sei si recodades aqueles escupideros de loza e redondos había instalados por si surxía o apuro de exputar e que logo sanidade prohibiu como utensilio de uso hixénico, claro que enton era habitual ver xente soltar a masa gelatinosa como si fora normal non censurable e a basixa no interior dun local era o mal menor, a verdade e que solo de pensalo da noxo.
No Cine Radio Ares como en calquer outro lugar, había dous, un o pe das escaleiras wue daban o palco i o jaliñeiro e outro uns metros mais ... (ver texto completo)
Pasaron cincuenta y cuatro años y cada vez que me dirijo a Ares después de pasar la mansión del Indiano en Redes y al rebasar las curbas me pregunto, cual de estas casas será en la que vivía aquella jovencita.
La conocí en el salón de baile en Limodre, apenas hablamos, bastaron unos cruces de miradas lo demás fue el dejarse ir.
Nada habitual hasta pudiera parecer hilarante, estaba acompañada por la que al parecer era su abuela, de negro integral y clásica pañoleta, la niña como yo que practicamente ... (ver texto completo)
Voy a cerrar los ojos, mirar hacia dentro y volver a ser el niño que en su tiempo y lugar he sido, así de sencillo...
Pantalón corto y tirantes, que mi abuela confecionó, de mahón azul, tela proletaria, dura contra viento y marea como debe ser para acabar con las piernas sangrantes y postillas en rodillas, señal habitual cuando jugar era ir a la guerra y nadie se alarmaba.
Por ser día no lectivo me dirijo a la solana, en el Porto, lugar en el que vivía el Che. Alli numeroso grupos de niños nos ... (ver texto completo)
El terreno que ocupa  el interior del recinto en donde se exhibe la construcción de las Alianzas Aresanas limitado por el bajo muro  y verja de arquitectura modernista diseñada con profesional maestría,    dejaba ver los restos de lo que algún día  había sido área ajardinada,  complementaria para enriquecer la formación de sus alumnos, daba fe de ello cuando periodicamente y según la estación  florecían restos las distintas plantas  y flores estacionales confirmando que en algún momento se habían ... (ver texto completo)
Hubo un tiempo que la navidad representaba la conmemoración del nacimiento de Cristo.
Un Cristo reconciliador que antes de despedirse dejó un legado en forma de palabras: Amaros los unos.... y tras de sí el acervo cultural de principios y valores en los que se asienta o asentaba nuestra cultura y a dia de hoy casi perdida de identidad en donde se confunde navidad con carnaval
El tiempo discurre y avanzar en el tiempo no es siempre evolucionar.
Hay veces en que es necesario parar y mirar hacia ... (ver texto completo)
El silencio es la contestación idonea a las impertinencias, el no entrar en debates con quien no está dispuesto a oir o se cree poseedor de la razón sabiendo que las razones son muchas y diferentes.
La fortuna depende mucho mas del afecto y la complicidad que te ofrece la gente por la que te haces rodear que todo el dinero que haya en el mundo
La sinceridad dependiendo en que casos puede ser un ejercicio de mala educación e impertinencia y de los impertinentes es sano estar alejados.
Nunca hablar mal de la gente que esté ausente pues asi ante los demas generaras desconfianza cuando ellos no esten presentes
Las palsbras que no gustan se dicen en la cara y sin testigos delante dejando la cosa clara. ... (ver texto completo)
Se dice que el alma de un pueblo es su idiosincrasia, y que esta es la suma de elementos culturales y filosóficos adquiridos a través del tiempo que la diferencia de los demás, por eso el pensamiento colectivo que un pueblo tiene es de característica que le da una personalidad reconocible, de ahí las etiquetas y los tópicos que a cada pueblo que se le aplica
El del aresano tal como lo presenta la gran enciclopedia gallega puede ser un punto reconocible cuando destaca de un matiz, un tanto arisco ... (ver texto completo)
Vivir es hacer de nuestra vida el culto a la ingenuidad y dejar que nos guien las leyes de la naturaleza, y así no mal gastar las energias que se pierden cuando ofrecemos resistencia.
De unhos zapatons Segarra negros, os cales estaban gastados po- las suelas a miña nai decidiu que había que aprobeitalos, e non gastar lixeiramente xa que os cartos facían falla para levar a familia adiantede catro fillos que non facian outra cousa que papar, estaba un quinto por vir pero ainda quedaba ben de tempo alá cumplido eu os dazasete.
Aproveitándose dos zapatons todo menos as gomas das solas que foron sustituidas por unhas de madeira logrando así uns singulares zocos de pel negra que era ... (ver texto completo)
Don Anguel don Anguel, la vaca está enferma porque no remoe.
-- Rumia Ricardiño rumia, te tengo dicho que aprendas a hablar el castellano sino quieres que te llamen paleto cada vez que tengas que ir a Ferrol a comprar unos zapatos nuevos
Eso pasaba hace moitos años, ahora en aljunos nejocios te hablan un idioma parecido al portujes y te llaman paleto si hablas el castejano.
--Tiempos cambiantes Ricardiño tiempos cambiantes
Si es certo pero los perdedores siempre somos los mismos.
--En donde ... (ver texto completo)
A ver nenos repetide conmigo:
O sacho, o raño, o lejón o azadón
A pala, o pico, o rastrillo, a forquita, a guadaña, a carretilla a gindalla o chimpin i o tractor.
Polo carallo profe eu de maior prefiero ser a-lo menos concejal de benestar social
Pero oara eso non fai falla estudiar
SENCILLAMENTE UNA REFLEXION
No hagas caso a las palabras, mira a los ojos que raramente engañan, no pierdas el tiempo tratando de caer bien a toda la gente que eso no es posible, se tu mismo y presta atención a la mirada que se cruza en tu camino si es de alguien dispuesto/a a escuchar por que le interesa lo que dices, no pierdas el tiempo con quien consciente o inconscientemente ofrece resistencia, no entres en batallas que no son las tuyas, siempre encontrarás almas gemelas pero eso si, que esten ... (ver texto completo)
Como es posible que una niña con síndrome de asperger diagnosticado, sea simbolo de un movimiento planetario y como consecuencia sus padres se están forrando
Y están preparando a la otra hija como símbolo del movimiento feminista
Y no salga al paso ninguna organización en defensa del menor
Me adhiero al escepticismo si sirve de ideología
Encalla el Blue Star en Ares y se estremece el alma del pueblo solo de pensar en el daño que puede causar a ese maravilloso y privilegiado entorno en el que unas arrogantes y mil veces dibujadas y fotografiadas Mirandas permanecen desafiantes como queriendo alejar a cualquier posible incordiante que trate de romper la paz del pueblo.
Por esta vez parece que hubo suerte pero no niego que el temor queda en el cuerpo y desde mi ignorancia trato de reflexionar.
Impresiona ver como la ría sirve de abrigo ... (ver texto completo)
Don José, don Juán y don Antonio, por este orden en grupos de edad de los alumnos, eran los profesores titulares de las Alianzas Aresanas, impartían clases de primaria, pocos accedian a la enseñanza media y   raro el que llegaba a la universidad, el coste de mantenimiento no estaba al alcance de muchas familias en muchos casos numerosas y solo sacarlas adelante ya suponía un sacrificio
Se echó de menos en aquella época un centro de enseñanza media que evitara el coste de desplazamientos y a veces ... (ver texto completo)
En donde está ubicada la casa consistorial, antes existía una casa tipo mansión con jardín y dos pabellones, uno en cada esquina y al frente, semeja o lo que era de estilo modernista fiel a la época en que se supone ha sido construido, que agregaban peculiaridad al pueblo, la codicia la ignorancia o vaya a saber lo que, hizo que la piqueta hiciera desaparecer otros que como el casino y la fachada sobre la que se hubiera poder construido en donde antiguamente estaba el club de remo se diluyeran al ... (ver texto completo)
Arreee... Luis... Arreeee
Saudos, Pepe, chopito, Luiss ou quen queres que sexas, a min me e grata a amistade con quen sexa ainda que facelo cun home que ten mil caras faiseme dificil
De calquer maneira aquí me tes para o que faga falta
Un cordial saudo
Sooooooooo! Pepe... soooo
Por certo cuidado co barco encallado na ria... non vai derramar fuel na ria, controla amigo Luis
Controlando con el mando a distancia que de lo que secuenta por ahí no me fio.
No soy hombre de fe y mis razones tengo.
Saludos y salud, lo de Pepe lo pongo en duda, te llamaré José
Un pouco de hipérbole
Sendo eu mui neno, e ben certo que moitas das tuas calles en invierno eran barro, que había casas cun tabique y pouco mais separaba animales domésticos de persoas, que o cheiro do paseo a diario era olor a sardiña, que apenas había alumbrado y entre a oscuridade se vislumbraba a santa compaña,
Que máis de un iba a cagar a leira e limpaba o cú a unha pedra
Pero tamen e certo que daquela a xente entendía o significado do que era ser feliz a pesar de non ter diccionario na casa
Como si del reflejo de un flash se tratara, aparecen en mi mente imágenes que me retrotraen a la infancia y me recreo en ellas por que es la mejor forma de alimentar las raices, nuestro mas preciado patrimonio.
Las tardenoches al salir de las clases particulares que nos daba don José en el aula de la Alianza en donde ejercía de profesor de formación primaria, acudiamos a la iglesia y en su coro el sustituto del párroco ausente por acudir a una misión creo pensar a Bolivia, nos ensayaba don Luis ... (ver texto completo)
Mañana gris, constante y ligera lluvia que no nos deja, y de vez en cuando rafagas de aire que que son la música que estimula a danzar de un lado a otro a las hojas que habían decidido abandonar sus arboles de acogida y tirarse auna nueva vida para luego mas tarde o temprano perecer
El parque arbolado enfrente en donde vivo presenta en una mañana gris de constante y ligera lluvia que no nos deja una imagen sugerente, de vez en cuando rafagas de aire que como pinceladas rematan una escena que estimula ... (ver texto completo)
Puede parecer dicotomía, o quizás lo sea, tampoco tengo claro que el palabro se ajuste a lo que pretendo explicar, cada vez que contemplo una planta, una flor, arbol arbusto, en cualquier especie del reino vegetal, me fascina la apariencia casi artificial que algunos vegetales presentan, como ejemplo algunos camelios y en consecuencia su flor, encambio si la artificial en el intento de ser natural delata a las largas estar hecha de plastico me produce rechazo.
Hablando de vegetales, y refiriendose ... (ver texto completo)
En la vida no se puede tener todo, siempre soñé que al jubilarme me iria a vivir a mi pueblo y allí rematar los días que la vida me regalara
Una sencilla y humilde casa, la parcela de terreno de superficie similar a la que en donde nací, pero sembrada de arboles frutales de las mas variadas especies: higueras, cerezos, etc, que siviera de reclamo a los diferentes tipos de pájaros para hacerme compañia y así dejar pasar los días hasta la hora final, no querría un pulcro cesped de hierba domesticada, ... (ver texto completo)
Hola don Narciso, hola don José
¿Pasó ayer por la piedra? por la piedra ayer pasé
Adios don Narciso, adios don Jose
¿A donde va don Narciso tan de prisa?
A misa a rezar y mira que soy ateo pero esto solo lo salva un milagro
Una media Espña empeñada en quitarle la razón a la otra media mitad y si esto nadie lo arregla es la guerra.
Marcho para Portugal en un momento que allí saben lo que es consenso, ya compré mi parcelita porsi que es un remanso y aquí me canso
Ala que nos vaya bien, ala ... (ver texto completo)
Como voy a olvidarme de aquellas meriendas que entorno a manteles extendidos sobre la hierba en un lugar protegido del viento cuando lo hacía, durante la pausa de la recogida o plantación de la patata.
Surgían viejas historias a veces teñidas de fantasía, mitad verdad y mitad mentira y que sin darnos cuenta alimentaban nuestra cultura popular ahora en parte perdida
Lamento que en aquellos tiempos no hubiera grabadoras, cuantas viejas historias de nuestra cultura popular no habrán quedado en el camino, cuantas por que quienes podian escribir allí no estaban, y cuantas por que por mucho que se esfuerce una mente creativa lo máximo que puede alcanzar es el sucedáneo
Había que estar allí había que tener ese previlegio de oir hablar a gente que mal sabia escribir pero que tenía la sabiduria que le había dado la universidad de la vida, sin artificios que miran al ruedo o a la galería, pero que estimulaban la atenciòn de la mente virgen de un niño hasta un extremo incapaz de alcanzar el mejor pedagogo o narrador de historias, cuanto me hubiera gustado recuperar toda aquella literatura hablada y dejarla plasmada en un papel por que en parte se ha perdido por los vertederos de la no historia ... (ver texto completo)
Al borde del acantilado sentado, observo las Mirandas como hace más de cuarenta años hacía antes de abandonar  definitivamente Ares,  como si nada cambiara todo sigue en el lugar, diferentes emociones ya que por aquel entonces como si fuera una obsesión fijaba la mirada para retratar la imagen  en la mente y así al discurrir del tiempo poder rememorar a través de ella todo el recorrido de lo que hasta aquel entonces había sido mi vida, el escenario me parecía el más sugerente por eso elegí el lugar ... (ver texto completo)