ARES: De unhos zapatons Segarra negros, os cales estaban...

De unhos zapatons Segarra negros, os cales estaban gastados po- las suelas a miña nai decidiu que había que aprobeitalos, e non gastar lixeiramente xa que os cartos facían falla para levar a familia adiantede catro fillos que non facian outra cousa que papar, estaba un quinto por vir pero ainda quedaba ben de tempo alá cumplido eu os dazasete.
Aproveitándose dos zapatons todo menos as gomas das solas que foron sustituidas por unhas de madeira logrando así uns singulares zocos de pel negra que era o cor dos zapatons, o zapateiro tiña o taller o carón da do Lamalonga no baixo da casa de Vicente o fotógrafo cerca da praza do palco e con él un aprendiz que polo que vos conto bautizoume como zoqueiro, un segredo ben gardado entre èl e mais eu, este aprendiz de zapateiro caiame moy ben e según teño entendido viña de afora ainda que da nosa comarca, seguro que alguén da nosa edade sabe de quen falo parece ser que xa hai anos faleceu.
Naqueles invernos en donde a choiva e o pasar de carros facia das calles barrentas un lodazal estes zocos facian un bon servicio e mantian os pes quentes por moita humidade que houbera
Tiñan un inconveniente a hora de xogar o futbol alá donde surxira, pesaban arre de dios ainda que metian medo o contrincante, non se me fora a ir un pe
Cando tocaba xogar na praia o descalzarse e quitar o peso dos pes, dabame a impresión de ir levitando e diparando en velocidade, po la experencia slgunha vez pensei: Non seria bo entrenar con zapatos de sobrepeso e logo pasar o normal por
O digo por simple curiodidade xa que ir mais alá non me atrevo.