Luz ahora 0,04704 €/kWh
        

Mensajes enviados por Piño:

Duli. En el foro de Lubián nos dio por hurgar en palabras de las que se venían diciendo por estos pueblos.
Sorpresa, me da por meter en Gogle la palabra canicheiro para ver el significado con mas detalle, y sale un archivo en donde habla mucho de los pueblos de la zona.
Entre otras cosas, que hasta 1640 los pueblos de Hermisende, Tejera, San Ciprian, Manzalvos eran portugueses, durante el reinado de Joan IV rey portugues, ahi como que estos pueblos se negaron a ser portugueses y pasaron a ser de ... (ver texto completo)
Me da por meter en Google a palabra CANICHEIRO por ver o significado, (aunque xa o sabíamos) dice que un lugar entre duas paredes vellas, donde se iba o campo... En portugues dice donde se iba coas calças na mao.

Pra entrar, insertar a palabra CANICHEIRO, despois DIALECTO: xa veréis que fala moito de estos pueblos da zona, entre outras cousas que son moitas, comenta que hasta o 1640 as poblacións de Manzalvos, Hermisende, San Ciprian, Teixeira, eran portuguesas. Esto era no reinado do Rey Portugués ... (ver texto completo)
O de falar ven o galego con unha pronunciación perfecta, sería o ideal en todas as zonas, hay un problema bastante difícil de erradicar, en principio non sabemos, ¿pero acaso queremos cambiar? eu diría que non, por moito que nos expliquen que a nosa fala non é correcta vamos a ter que seguir así, non hai outra alternativa, a lengua de un pueblo e imposible cambiar, penso que inda a punta de metralleta iba a costar. A Prueba está ahí, personas que nos tocou por circunstancias da vida estar moitos ... (ver texto completo)
Esta mesma tarde, escoitando o programa da Cadena Ser: “ La véntana”, un dos presos da carcel de Carabanchel que Genma Nierga ten as tardes dos martes na tertulia, definiu ó juiz Garzón como unha das últimas vítimas do franquismo. E pode que sexa certo.
O que si é certo, que se trata de unha verdadeira injusticia o que están facendo con éste home, cuando unha persona vale, suele ser este o sistema a aplicar.
Tere. Se observa un movimiento de solidaridad hacia os téus sobriños é a toda a vosa familia. Antes cuando sucedía estas desgracias a xente nos pueblos se organizaban e coas súas parexas de vacas, acarreaban pedras, madeiras, así entre todos trataban de levantar de novo a casa queimada.
Nos ahora acarretos nos se suelen facer, estamos muy diseminados, pero tende por seguro que cada cual desde o punto donde nos encontremos, unha pedra, un ladrillo, unha tabla para unha porta se aportará. A xente ... (ver texto completo)
Assín me gosta sinor Prat,ô sinor con ise sintido de humor que le carecteriza,
co seu relato fixo lembrar do xogo que xogábamos a len na aldea donde eu nacin xamabase a escondite, eramos garotos y garotas, a coisa consestia que si perdia a muller, quero decer a rapariga tiña que meterle a mahún nun bolsillo o rapaz y si era ô rebes,ô raparigo tiña que xeirarle ô pañuelo a ela, conlusiahún que eu levaba boas zapatilladas da miña Nai por romper os pantalos nos bolsillos.
Unha aperta.
¡pero home! Cómo rompías os bolsos dos pantalón, non veis que a rapaciña o meter a mau no bolso te podía cortar a "meringalla" con moita razón a túa mai te daba zapatilla.
Tere. (O Candil) Termino de enterarme en el foro del Pereiro que le ardió la casa a un hermano tuyo y sobrinos, siento mucho lo sucedido, pero al no haber desgracias personales es gratificante, lo material siempre tiene solución, todo se arreglará lo antes posible.
Veo que se ha abierto una cuenta de emergencias sociales na Nova Caixa de Galicia por si alguien quiere dar una ayuda, los daños son considerables.
Nª de cuenta. 20800440073040002414.
Para mas informacion podeis entrar en el foro ... (ver texto completo)
Era bicela ou era biceira?
Bu bu bu. Ahora si, Biceira era cuando as vacas iban o campo ou os Poulos, aiquí solamente iban no mes de agosto, de tal maneira quedaba a xente libre para poder aatender os traballos das mallas, que pra a juventud eran mui entretenidas, había moit@s moz@s e a juerga estaba asegurada.
A mañá cedo tocaban tres campanadas e xa se sabía que era a hora de salir a biceira, era por turnos cada día iba o veciño que lle tocaba, as vacas tamén se turnaban unhos días iban unhas outros dias as outras, de ir ... (ver texto completo)
Menudo notición, que veñan esos cinco rapaciños con seús padres pra Lubián, fai moita falta que aumente o censo de población.
O dos mil € de alquiler por mes, como que está fora de punto, hasta ahora nunca se chegou a esos niveles nin moito menos.
Me gusta ésta parexa de vacas, parecen xemelgas ¡é que cornos tan finos! inda son da raza de vacas que había cuando eu iba por Santigoso. Son elegantes hasta arando.
O señor que vai arando por máis que lle miro, non o reconozco, pode que sea familia do Eliseo q. e. p. d.
Un saludo a toda a xente de Santigoso, en especial pro Quín.
Uff! Gracias a ti máis a Inda pola vosa amabilidade. Gloria, ceo.... seguro que é polo tema da miña descripción das vistas do colexio, digo eu, pola relación coa gloria eterna, o paso á morada celestial...
Mui prematuro para empezar a pensar, (o menos a corto plazo) da morada celestial e da Gloria, inda nos queda moita corda que roer en este "Mundo mundial".
Tu ben sabes que por ahi non vai a cousa, sinceramente, hai duas foreiras no Pereiro que disfruto o leer o seus mensaxes, a tí como xa che dixe, a outra persona e a miña veciña Ocandil a cual a precio moito.
Dicen que no Cielo se está mui ben, pera casualidad que naide quere ir de momento, hasta os nenos que tanto lles apetece volar, ali que ... (ver texto completo)
Gracias Ballesteros, claro, que asi, es, os llevo a todos, dentro de mi corazòn, aumque algunos pasen de mi, debe ser, dificil caer bien por alli, pero si tengo pa todos, que ofrecer, gran cariño y admiracion solo por ser el pueblo de mi padre, y haberme regocijado por aquellas calles y callejones igual que los de mi quinta, algunos màs otros menos, pero en fin., ni platito de oro, somos, y ni unos reimos ni lloramos el mismo dia... es casualidad, o fervor, lo que sientes por aquello.. tengo que ... (ver texto completo)
Pau. ¡Arriba esa moral! Con lo eufórica que estabas el otro día.
Con eso de que todos somos muy perezosos para escribir, al ser una enfermedad crónica y colectiva es menos delito. Tú no te preocupes, veras como poco a poco iras teniendo noticias de todos.
Cuando hablas de marcharnos para allí, pronto estaré por allí, quieres decir por Padornelo disfrutando del verano con todos tus amigos y vecinos, esos viajecitos al Lago de Sanabría, a Puebla. a las noches ese fresco tan natural de la montaña ... (ver texto completo)
Xenial Piño. Esta mensaxe faime lembrar con nostalxia aquel encanto peculiar que atopei neste foro que a min personalmente me cautivou e incitou fai tempo a participar nel.
Esta é unha opinión moi persoal, claro está. Quizais sexan as secuelas da miña pertenza á diáspora neste curruncho do mundo mundial.
Gel Graciñas. Me gusta moito como te expresas nos teus mensaxes, sempre que podo os leo, referente a tua opinión sobre os mensaxes dos demáis foreir@s, que che vou decir, das moitos ánimos ¡eres un cielo de muller.! O do corruncho do mundo mundial, tamén me fai gracia.
Que pasedes todos un feliz día, e non vos olvidéis de tomar un cafetiño a media mañá, que eso levanta os ánimos, a seguir luchando, non queda outra.
Non, non, Inda Cho Sei. Ese caso o cual te refieres foi outro, ves ese si podemos decir que foi certto porque o acordamos.
Quén levou a ese matrimonio a tirarse o río, (q. e. p. d. os dous) foi él o que se tirou, ela non o fixo, encontrou a auga mollada e mui fría era inverno. A xente do pueblo saliú a buscar a Señora, non daban con ela, o fin, apareceu escondida na troba de un carballo na orilla do río, a él un santo de home, xa o sacaron medio afogado do pozo da Ponte Mazaira, ¡por nada o salvan.!
O ... (ver texto completo)
Un dos tambores da nosa banda estudia na Universidade de Vigo. É un deses lobicáns que hai por aquí (Padornelo + Lubián).
Aí atrás viña pasmado, porque un compañeiro galego non coñecía a palabra CHAIRA, que o noso veciño empregou na conversa que tiñan entre eles.
--Pois non digas "chaira", carallo, dí "llanura" para que che entenda--dixolle o outro.
Esta vez eu quedo abraiado. LLANURA é unha palabra que non recolle ningún diccionario galego. Qué galego falará aquel rapaz de Galicia?
CHAIRA: 1.- ... (ver texto completo)
Imperdonable mencionar as chairas de Lubián é non facelo coa chaira da Veiga Forcado, si era a despensa do noso pueblo, mira que viñan carros de patatas e de millos de esa chaira, abundancia de auga, bon terreno, (cuatro fames quitou.)
Por outra parte famosa por a leyenda que comentan, parece ser, que en tempos bastante remotos, había unha moza no pueblo muy hermosa, chamaba a atención por toda a contorna por a sua belleza, tiña novio, ¡como non! bastante celoso por certo, hasta se celaba que cuando ... (ver texto completo)
Amigo Piño. Xa vexo que describes tal cual o que facer nestas datas, coa gastronomia co lume dos torgos, etc. Eu os reis pasareinos por Barxa, comendo alguns niscalos e cabrito da terra do Zé Pequeno (As Carvalhas) que el está camiño de Madrid, o que non sei e se pararia en Valladolid a visitar a Pita Moñuda que segun entendin, nalgun mensaxe teo, os controlaches nagunha ocasión polo paseo de Zorrilla.
Cando carallo teredes un par de horas para vir comer as frevas e deitar uns copos de viño, ti ... (ver texto completo)
Barxes. Gracias po la invitación, algún días será, non te preocupes, este verán temos que arranxar algunha merendola en algún lugar. O noso amigo en común, non dice nin pio, igual nin está no pueblo estos días.
Tú si podes date unha volta por Lubián nos Reyes, suele haber bon ambiente.
Se acabaron las vacaciones navideñas, toca volver... ¡Adiós, Lubián! ¡Hasta pronto!
O Candil. E unha pena que os días de vacacións sean tan cortos, non dan nada de si, pero mira, tú si tes ganas de volver pros Reyes avísame, eu si vou, me encargaría de que volvas rapidamente, digoche, mira que desde a miña casa sinto na tua unhos ruidos mui raros, ven pode ser que dixache un grifo aberto, ou que unha mazaira do xardín caeu sobre o tellado, ou que se mete unha bruxa po la chimenea con unha escoba e prepara unhas orgías de medo unha vez dentro.
Onte estuve vendo unhas fotos que metiche ... (ver texto completo)
Barxes. Moitas gracias por esas poesias, xa as lein unhas cuantas veces, me gustan, o Himno de Galicia está fenomenal, non tiña nin idea de cómo era.
O personal estos días como está cansado de tantas festas, entra pouco no foro, ahora tamén saliu a competencia con Facebook. Eu penso que con un pouco de gana se pode atender as duas cousas.
Decía que si os foreir@s están cansados, de pronto se me encendeu unha bombilla, da cual pode ser motivo, hai que pensar que os Reyes xa están ahí, é como non, ... (ver texto completo)
Hola a tod@s!
Hace unos días que ni tiempo tengo para entrar un momento en el foro, pero esto no es escusa para mi que tengo dos pueblos, uno es el que nací que le debo todo lo que me ha dado y siempre hay un momento para dedicarle dos palabras. No son problemas técnicos, que también los tengo de vez en cuando, es que estoy haciendo un cursillo acelerado de como sobrevivir al 2012 y esto y otras cosas me tiene agota la energía del 2011. Pero empiezo el año con ganas y deseos, los mismos que os deseo ... (ver texto completo)
Muy ben Pablo. Xa quedamos mais tranquilos. Aínda que te poñan algunha multiña de tráfico, o importante e que sigas transitando é patexando esas calles é camiños catalanes.
Sabes que xa lle pegas o escribir o galego de moito carallo. A que gusta recordar falar tal como o facemos no pueblo, cierto, que o falar se nos da millor que escribir, pero bueno nos entendemos.
Deseo para toda mi familia, amigos y conocidos, bueno y para que me voy a quedar corta, para el mundo entero un buen año 2012 lleno de todo lo bueno...
Duli. Gracias, aun me doy por aludido entre las personas que felicitas en primer lugar, sabes, que aun somos familia, tú abuelo y mi padre eran primos carnales, los dos Santiagos q. e. p. d.
También te deseo a ti y a toda la familia un Feliz año 2012. A los demás forer@s de Castrelos, lo mismo, Feliz y Próspero Año Nuevo.
Un abrazo.
Totalmente de acuerdo con José e Isabel y me uno a su llamada para que Pablo escriba algo, aunque sea poquito, en Lubián también te echamos en falta.
Hay que levantar esos ánimos, son fechas muy señaladas y se acuerda uno con mas intensidad si cabe, de los seres queridos, a todos nos pasa, comprendemos que lo tuyo está muy reciente y cuesta más hacerse a la idea.
La vida sigue, mientras nos permitan el batallar por aquí, no queda otra, echarle valor y adelante.
Os deseo a todos los forer@s un ... (ver texto completo)
Oengazo. Gracias por tus buenos deseos y palabras de ánimo sobre algún mensaje mio, se nota que los lees con buenos ojos, yo a ti también te aprecio.
Cuando nos veamos, estoy seguro que nos conocemos, aunque ahora sólo sabemos que uno es de Vilavella y el otro de Lubián, en un buen referente, lo otro ya vendrá, esperemos que en verano podamos conocernos todos y lo celebraremos.
Te doy mi mayor enhorabuena, por ese don de gentes y esa amabilidad que tienes hacia las personas, que tienes carisma, ... (ver texto completo)
Ballesteros. Muchas gracias por tú explicación, Vaya máquina bien equipada que tienes, ¡Así da gusto!
Por lo pronto me tocó perder la apuesta, (vale que la cuantía no era mucha) inexperto en esos temas, yo pensaba que sería como los vehículos todo terreno.
Sí lo piensas, es más que lógico que sea así como tú dices, en realidad no necesita la tracción un camión en todas las ruedas, se entiende que un camión tan grande, no va a subir por un camino hasta el alto del Castelo. por ejemplo.
Que paséis ... (ver texto completo)
Muchas gracias Ricardo,
por acordarte de todos
sea por muchos años unidos,
aunque sólo sea en el foro.

Se haga realidad tus augurios
todo el año venidero,
Tú nos deseas felicidad,
nos profetizan austeros.
... (ver texto completo)
Inda Cho Sei, Barxes, ¡vaya río! ahí se que hay boas trutas, vos como bos pescadores que sodes, supoño que o pouco de chegar, será lanzar o anzuelo é encher a cesta.
O lado, no Couto, están unhas estupendas barbacoas que ben podíamos asar parte de elas pra ir probando. ¿Qué os parece.?
Saudos.
Hola a todos.
Hace algunos años, fruto del amor de un matrimonio de Padornelo, la mujer da a luz un precioso niño. El padre al llegar a casa se muestra un poco retraido y no sabe que palabra articular parar la llegada de su primer vástago. Entonces la madre del niño rompe el hielo y le dice: mira,............. ¡que niño más bonito tenemos! ¡hazle una broma! el mario no sabe que decir, espera un momento y dice: Rapaz mecagüen en Di,... que te capo.-
Cosas que pasan.-
Un abrazo.-
Pepe.-
Me hizo mucha gracia la ocurrencia del padre, justamente ese tipo de bromas eran las que nos hacían cuando nosotros pequeños, pero claro, este niño aun había que dejarlo crecer algo mas, la ventaja que él no se enteró y nosotros nos cogíamos cada susto. Otro bastante típico de por entonces, rapaz comiste o caldo, como dijeras que no, ¡lo tenías claro!
Saludos.
Por supuesto, que ésta poesía es de Rosalia de Castro, me gusta un montón, se nota. A veces, parece que le está sacando una foto a la zona nuestra. Los hechos, las costumbres.
Un saludo.
O forno está sin pan, o lar sin leña,
non canta o grilo alí
e se non é a pena que o consome,
o probe sólo está co seu sufrir.
Sin que comer e sin abrigo tembra,
porque os ventos son sutils
húmedos inda silban entre as pedras
i as portas fan xemir.
¡Qué ha de facer, Señor, si o desamparo
ten o redor de sí! ... (ver texto completo)
Mi mas sentido pésame a la familia de Naxo q. e. p. d. Siempre la separación de seres queridos es muy triste.
Un cordial saludo.
Baixo a prácida sombra dos castaños
do noso bon pais:
baixo aquelas frondosas carballeiras
que fan de ose o vivir;
cabe a figueira da paterna casa,
que anos conta sin fin,
¡qué contos pracenteiros que amorosas
falas se din alí!
Risas que se oien nas seráns tranquilas
do cariñoso abril! ... (ver texto completo)
Ballesteros. Me alegra al ver tú nombre de nuevo en el foro, aparte de que ese apellido me resulta muy familiar por los nuestros de Castromil, igual hasta somos familia a parte de la amistad de nuestros padres.
Oengazo, que te voy a decir, me siguen haciendo mucha gracia tus chiste, sinceramente, algunos son geniales.
He cogido la receta de esas habas que hacen milagros, y tú nos explicas muy bien, gracias, yo de momento lo que me preocupa es la glucosa, tengo un poco alta, no es extrañar que el ... (ver texto completo)
A las once de la noche, un caballero llama muy preocupado al veterinario.
Perdone que acuda a usted a estas horas, peo.... ¡podría cortar la cola a este bóxer enseguida.?
¿Y por qué esta prisa? ¿Qué le pasa?
A mi perro nada. Es que mañana llega mi suegra de Cuenca y no quiero que en casa le demuestren el menor gesto de simpatía.
Se están aproximando unhos días de moitas festas é mui de estar en familia, todos, resulta totalmente imposible o poder xuntarse, tamén se notan bastante vacio nas casas, moitos seres queridos, xa non podemos disfrutar da súa compañia. Os que estemos, hay que tratar de disfrutar o máximo.
Mañá o sorteo da lotería, ¿mira que si nos toca? si eso chega a suceder, eu penso que faría como ese canciño que sai de anuncio da primitiva, unhas gafas de sol, e por a barriga tamén o sol en unha boa playa do ... (ver texto completo)
A Vilavella é moito máis ca un pequeno recuncho endógamico amurallado neste foro. Eu non insulto a ninguén. E ninguén me tapará a boca mentras teña alento.
Perdoade pois.
Pero si para que faledes vós os dous, teño que calar eu, iso está feito.

Estamos condenados
a pasar polo mallo das nosas palabras
e pola aventadora salucante dos nosos cantos
o ruido das vosas respiracións asubiantes
e o vacío mol dos vosos alentos calmantes.
Unha vez aclarados esos puntos que os preocupan, ¿por qué non dáis por finalizado o asunto? deberíais de daros conta, que a mayoría das veces e moito peor o remedio que a enfermedad.
Falando se entenden as personas, o medio non importa, da igual, ahora esto sí, con respeto mutuo, que ganamos con descalificarnos unhos os outros, nada, únicamente poñer a situación máis complicada si cabe, a dignidad das personas debe predominar por encima de todo, (estou generalizando, vou incluido) somos conscientes, que o ser humano temos tendencia a non ser perfectos, a veces sin darnos cuenta ofendemos, quen se libra? aah! pero ahí está a diferencia dos outros animales, nos somos racionales, en cualquer momento, a poder ser máis pronto que tarde, podemos decir, perdoname, te pido disculpas, me está pesando un montón o haberte ofendido, nos damos un fuerte apretón de manos aunque sea virtual, é problema solucionado.
Non podo estar de acuerdo, de que unhas personas teñan que estar caladas para que os demáis falen, estamos en un País democrático hay libertad de expresión, claro está, hai que ter sempre presente que hay un límite en esta libertad, do contrarío, pasaría a ser libertinaje, o cual é mui diferente, cómo todos sabemos. ... (ver texto completo)
Eu tamén quero decir algo, facer algo, me podéis creer é que non men salen as palabras. Somos todos adultos actuemos como tales, non máis insultos por favor, non busquemos culpables igual todos temos un pouco de culpa, esto xa é incontrolable.
Por qué teremos que ser así os seres humanos, que a veces nos costa contener os nervios.
PAZ, PAZ, PAZ, NON MAIS RIFI RAFE. Un abrazo. Felices festas.
--"Perdona, querí decir con esto que, posiblemente, la Iglesia Católica no le permitía construirla en la misma posición".-
Perdón.
Besos.
A Brea Vella. Viejo camino por donde circulaban las personas y los carromatos de mulas, que iban de Galicia para Castilla y viceversa, muy concurrida por segadores y gente que viajaba por otros motivos. Partía desde Padornelo paralela a la carretera 525, que claro está no existía, venia mas próxima al río, pasaba por Aciberos, Lubián por lo mas antiguo, barrio del Churrian, parte baja del pueblo, a la Tuiza, Valiñas, alto de la Canda, bajaba al pueblo, Villavieja y seguia Camino de Santiago.
Lo ... (ver texto completo)
Van dos guardías civiles de servicio, al llegar a un puente (que ben podía ser o da Tuiza) sienten que debajo del puente están hablando y algún susurro raro, uno de los guardias pregunta; ¿quien está ahí abajo? una voz medio entrecortada dice, somus los gitanus, non nos mitimos con nadieee señor guardia, ya nus vamuuus.
Otra vez el guardía pregunta, ¿pero que hacéis entre la maleza? Mas gitanos. Contesta el patriarca gitano sin dudarlo.
Ala, ala. Que abundancia, sólo pedía un chiste é mira que filón saliú, encima todos son caralludos, non teñen desperdicio, o do Aduardo, ese sólo nos días de festa se pode contar, é unha pena co metas a diario, todos son muy buenos, me reí un montón, gracias. o de 2525 máis o de Varela tamén teñen un bon mensaxe, buenos, pasamos unha tarde muy agradable.
Varela, por qué borrache o chiste en galego, si estaba mui ben, xa te vas soltando bastante en escribir en Gallego, non o deixes, mira eu hasta fai ben pouco, era incapaz de nada en ésta lengua, da que toda a vida falmos no pueblo, son consciente de que o fago mui mal, pero me gusta, quero ir aprendendo pouquiño a pouco, xa perdonaréis por os meus fallos garrafales.
A miña vida laboral transcurriu en San Sebastian, na Kutxa (Caixa de Aforros) alí o Gallego, nada de nada, ainda me tocoú luchar co Euskera para poder entenderme cos cliente que viñan dos caseríos, algunhos non sabian falar nin unha palabra en Castellano, o Euskera si que é dificil de dominar, si se compara co Gallego,é abismal a diferencia para poder estudiar. ... (ver texto completo)
Engazo. Mui buenooooo. Eso e así.
Pero tamén tes que reconocer que engazache algo pra casa, da Portela pra alá tamen hai alguhas persoas humanitarias.
¿Cuado vas a contar un chiste da túa creación, que son tan bos? o da metáfora non se me olvida.
Veña va.
Xa vexo que naide lle quere decir adiós a Pita Moñuda.
Eu non son quien pra opinar en este foro (no me gusta en ningún outro) pero si me permitís, a Pita lle tiñamos que decir sólo hasta logo, a vamos a votar en falta, temos que ter en conta que cos exámenes dos alumnos evaluacións e demáis, se lle notaba un tanto nerviosa, ela o parecer non é así nin moito menos, si non todo o contrario, dicen que é persona mui formada e culta.
Que a veces algún relato un pouco fuerte, ou algunha palabra ... (ver texto completo)
Pitiña, en vez de desexarnos que nos toque a lotería, tú queres ducharnos con auga fría, logo que nos quentemos con butano.
Mira tengo que decirte que en parte tienen razón alguns foreiros, que les cuesta entenderte, por cierto yo te boy entendiendo, pero me tengo que erforzar al másimo, que no se ofenda en íste caso ô meu amigo, por xamarse ô mesmo,ístamos en Natal aunque a min me da igual, a xente que en istás fechas nahún le gostan ouvir coisas picantes, claro istá por culpa do mondongo a nahún ... (ver texto completo)
Perdóname 2525. Certo que tú mereces estar máis adíante, eres persona agradable é mui pouco conflictiva, cómo dicen en un programa de TV. (Tú si que vales.)
Que coste, que non valoro as personas por éste orden de mención, simplemente según iban chegando o meu disco duro (cabeza.)
Vou aplicar un dito, que meu padre solía decir a veces. Espero me sigas apreciando con todos os meus fallos, coa as virtudes me aprecia cualquera.
Saudos.
Gracias Pepita. Sois muy trabajadores escribiendo en el foro, tocáis muchos temas y bien, me gustó ese poema donde mencionas la la Madre de la Tuiza, o Marbón, a mallada, nos resulta familiar, muy bien Ballesteros. También enhorabuena por el examen, yo contaba que eso para ti estaba chupado. Estos días estuvimos por Lubián y ya estamos de vuelta. Este viaje no fue en el AVE, pero si relacionado con ello, notificaron a la gente del Ayuntamiento de Lubián, par que fuésemos a firmar la conformidad de ... (ver texto completo)
¡El niño Jesús ha nacido!
La Navidad ha llegado,
¿Dónde poner el Nacimiento?
en la Iglesia no hay tejado.
¿Sí en atrio bajo el tejo?
¿Quizá en la plaza de al lado?
quedaría muy bonito
aunque, del viento azotado.
El niño frágil y pequeño,
con la humedad, está helado, ... (ver texto completo)
Este nacemento e de Piño, o merito non e meu.
Desexovos a todos una boas festas de nadal.
Saudiña
Mui ben feito Engazo.
A miña intención era a de felicitaros con esta foto, é non foi posible o poder copiar, ou enviar, non ma admitían no foro, sólo foi posible no de Lubián. Penso que sería o repetir a misma foto, por o mismo autor.
Para mi familia y tod@s la gente de Castrimil.
Os deseo Feliz Navidad, y que el próximo Año os colme de salud y Bienestar.
Que la Paz reine en nuestros hogares hoy y cada día del Año.
Fuerte abrazo.
Gracias. Sodes unhos bos amigos. Eu tamén os aprecio de verdade.
Que paséis un feliz día.
Saludos.
A la gente de Castrelos.
Os deseo una feliz Navidad y un Próspero Año Nuevo.
Que la Paz reine en nuestros hogares hoy y cada día del año.
Saludos.
Oengazo. Non dirás que non falo en metáfora. Fuaaaaaaaaaaaaaa.
Pitiña, nunca pense que sacaria esto en publico despues de tantos años, yo creo que ahora 252525 se morira de dolor al sentir tal desprecio en su pecho. Y que me dice de su amor a "ostias" con el Pepiño, el esta flipado por sus huesos.
Nunca pense que contaria lo de los pedos. Aquel dia habia comido dos botes de fabada Asturiana y dos cebollas enteras. Para beber me tome un litro de cazalla y claro los pedos eran monstruosos. Me recuerdo cuando llegue a casa tenia el pantalón de pana totalmente ... (ver texto completo)
Estou que alucino co que estou leendo. ¡Esta muller é unha devora homes! pero ¿cuantos homes necesita? con razón as pitas tein mala fama, xa dicen, eres máis p... que as pitas.
Temos que estar todos a espreita, pois ésta Srª eu penso que a súa intención é a de pasarnos a todos por a "pedra".
En algunhos castiñeiros que se vein na foto, cuando eu era un crío, me tocou de recoller bastantes castañas. Teño bos recuerdos de aqueles tempos, as tardes xogábamos moito os rapaces, sobretodo, cos amigos que tiña no barrio de Fondodevila. Un recuerdo con cariño pra eles.
Como negativo, o ser ainda pequeno, había algún souto que me daba medo ir, xa que era bastante solitario é algo tristón, o seu nombre Trelopenedo, pasaba pra ir alí por un muiño que o seu nombre era o Muiño do Medo, o nombre ... (ver texto completo)