En algunhos castiñeiros que se vein na foto, cuando eu era un crío, me tocou de recoller bastantes castañas. Teño bos recuerdos de aqueles tempos, as tardes xogábamos moito os rapaces, sobretodo, cos amigos que tiña no barrio de Fondodevila. Un recuerdo con cariño pra eles.
Como negativo, o ser ainda pequeno, había algún souto que me daba medo ir, xa que era bastante solitario é algo tristón, o seu nombre Trelopenedo, pasaba pra ir alí por un muiño que o seu nombre era o Muiño do Medo, o nombre en sí, xa é bastante significativo...
Vale que despois, xa en casa das nosas tías o pasaba ben, me daban bastante mimos é se me pasaba o mal rato.
Os demáis castiñeiros eran máis cerca do pueblo de Hermisende, ahí iba contento, aunque deseando que pasara pronto a temporada das castañas, pra volver a casa xunto os meus padres é meus hirmaos.
Saudos pra xente de Hermisende.
Como negativo, o ser ainda pequeno, había algún souto que me daba medo ir, xa que era bastante solitario é algo tristón, o seu nombre Trelopenedo, pasaba pra ir alí por un muiño que o seu nombre era o Muiño do Medo, o nombre en sí, xa é bastante significativo...
Vale que despois, xa en casa das nosas tías o pasaba ben, me daban bastante mimos é se me pasaba o mal rato.
Os demáis castiñeiros eran máis cerca do pueblo de Hermisende, ahí iba contento, aunque deseando que pasara pronto a temporada das castañas, pra volver a casa xunto os meus padres é meus hirmaos.
Saudos pra xente de Hermisende.