Mensajes de BARXA (Orense) enviados por camba:

Amigo Camba: Le desexo tuda la sorte del mundo en el matrimonio, pois o sinor é un exemplo de home, según el padre de los de antes que se casaban para tuda la vida, como dice que mandaba el Sinor.

Con relazahún a lo que dice del pdre, eu persoalmente creo depois de recurrir a un tópico de tuda la vida, creo que téin más razón do que un santo, pero eu tambéin quero intender al padre posto que abusando de la buena fe de éste, se ve en la situazahún que istá.

Un forte abrazo.
De novo gracias. Como sempre, tan cortés.
Espero que a o padre Xosé lle gustaría participar na procesión de mañá, dia do S. Aparicio, patrón da Gudiña, aunque vai a facer un frío que se van a axeadar
Una noche en Villacisneros, cuando se estaba preparando la SOE de la 3ª Compañía de la IX Bandera para unas maniobras nocturnas en las que yo no iba a participar, por ser el oficinista de la compañía, entró en la oficina el Teniente Suero, y me ordenó que preparara los bártulos para acompañarle como enlace.
Sin luna, sin luces, totalmente a oscuras, la sección inició la marcha desde las puertas del acuartelamiento, campo a través, dividida en cuatro pelotones más el vehículo del teniente como puesto ... (ver texto completo)
Semejantes peripecias, que no dudo son verídicas como la vida misma, echan por tierra todos los conceptos y empleos tácticos de la Infantería.
Claro que yo no he tenido delante de mí el desierto, que debe de ser duro.
Aunque mi vida en pareja siempre ha sido un río Guadiana, porque mis mujeres siempre han terminado convencidas de que estoy majareta, he de felicitar a Camba por su 38 aniversario. ¡Quién pudiera gozar de una estabilidad similar!
Por otra parte, señor Barxés, yo había oído hablar de las bodas de Plata y de las bodas de Oro, aunque jamás sería capaz de alcanzar tales eventos. De lo que jamás había oído hablar es de la Bodas de Madera. ¿A los 8 días ya se consigue ese galardón? En ese caso, yo ya ... (ver texto completo)
Hola amigo Telesforo: Lo del río Guadiana y el amor, tienen un gran parecido. Aunque se materialicen y desaparezcan a la vista, nunca se secan. La esencia siempre existe. Solamente hay que seguir sus huellas.

A tí, que has pisado mucho desierto, seguro que te suena esto

"Estaban dos amigos repasando su vida, siguiendo las huellas que habían dejado en la arena del desierto.

Uno le reprochaba al otro, que en el tramo de sus momentos difíciles, solamente aparecía un huella, y que lo había abandonado.

El ... (ver texto completo)
Gracias amigos. Se me olvidó decir que a los 36 años, hay que sumarle 7 años de novios.

Yo creo que el padre Xosé debería decir algo mas intimo, y darnos una guía para espiar nuestras culpas, y si las reconociésemos, "outro galo cantaría".

Un abrazo
Hoy hace 36 años que mi mujer y yo nos hemos unido en matrimonio.

Deseo a todos los foreros la misma felicidad que nosotros disfrutamos.

Un abrazo
Aprezado amigo Camba: Desexo que se cumplan os nosos obxetivos, referente o que decis do padre, a verdade que impon respeito, nahún por ser cura, más téin cara de santo, eu axo que algún día debían de facerlo, dirás tú por qué digo ísto, sin ir más lexos o outro día cuando istabamos a decer a misa o are libre, dice assín, recemos por los que levaron o diñeiro da España pra Suiza, Brasil y outros sitios. Eu nahún dei importancia a aquilo, posto que él sempre istá a decer que Deus le perdoe a todos. ... (ver texto completo)
O mismo pra tí, amigo.

Por casualidad, entréi no foro vilavella, e deume a impresión de que andan un pouco quentes os ánimos. Este foro e mais tranquilo. Ademais, como son novo, non quero meter baza.

Muy atrevido e o Padre José facendo a misa a o aire libre en estos tempos. Vay a quedarse sin feligreses antes de tempo.

Respeto os cartos, eu acórdome de aquel que era tan paupérrimo, tan paupérrimo, que solo tiña diñeiro. Non tiña amigos, nin saude, nin familia, nin nada.

Tamén hay xente ... (ver texto completo)
Quero de algunha maneira decirle a tudos munto obrigado, por as parábolas que dedican a iste portugués, nahún perdan o sentido do humor, penso que como militares sahún ou forin fueras de serie, más como persoas seguen sendo, pra min é tahún bonito y me resulta tahún gratificante cuando dou con persoas con sentimientos, comprensahún, tolerancia hacia los demás. Espero y desexo tomar unhs copos xuntos.
Unha aperta.
Non dudes que me apunto a tomar unhas copas na primeira ocasión que teñamos, aunque sexan pequenas, si teño que conducir.
Con esto de soplarnos controles de alcoholémia, o forno non está pra bolos.
Claro que como tú estas protexido por o Padre Xosé, seguro que te escapas de una boa multa.
A Deus gracias, hasta ahora sempre me librei delas.
Un abrazo
... y de admiración es encontrar en este foro descripciones tan sentimentales de la singular belleza que hay dentro de toda mujer, de sus coqueterías, de sus encantos y de sus deseos de agradarnos, y de sentirse hermosa.

No conozco a la dama en cuestión, pero no creo errar mucho si digo que...

La mujer, cuando necesitamos de su apoyo, siempre están dispuestas a ofrecernos un hombro para descargar nuestras penas, que a veces no son pocas.

Nos ofrecen su sonrisa, aunque por dentro sientan ... (ver texto completo)
Sinor Telesforo: Depois de leer a sua mensaxe, percateime dunha coisa parece que na Ispaña, nahún se libraban de ir a tropa os rechonchos, con tudos los respeitos que me merecen, en Portugale ssín, olle que alén na miña aldea é decer donde eu nací, había un rechoncho que querría ir más cuando forin a medir nahún daba a talla y nahún sólo iso sinahún que le dixerin tú eres un perigro, imaxinate que istamos na cima da montaña y tú teñes a mala sorte de caer bixas rodando y o enemigo nos descubre, totale ... (ver texto completo)
Hola amigo. ¿Como empezache o ano 13 que nacéu en martes?. Eu non son supersticioso, porque, según o calendario perpetuo, o 13 de Abril do 48, día que eu nacín tamén era martes, e desde logo, non me foi mal na vida, o menos non me podo queixar.

Na mili, non todos os que eran baixos se libraban. Incluso algún chegou muy arriba. "pra mostra, quen todos sabemos, que según parece non era muy alto", Claro que eran outoe tempos.

Un abrazo
Un abrazo muy fuerte para los que entran es este foro, que siendo de nuestra tierra se encuentran lejos.

Hola querida Milagriños. Me ha dado mucha alegría que, desde Buenos aiores, entres en este foro, y en el de a Gudiña, nuestro pueblo. Sé que tú también tienes recuerdos de Barxa, y que lo recuerdas todo, como el primer día, a pesar de que llevas fuera 55 años.

Que no se te olvide asomarte al facebook, que Geny cuelga cosas para compartir.

Un beso muy fuerte.
Camarada Camba: Tanto como veo la &ª, sobre todo "El Intermedio", y no tuve la fortuna de ver sus deseos de felicidad para todos en el 2013 desde la Puerta del Sol. ¡Mecachis!
Yo desfilo una vez al trimestre por Madrid, para llevar a cabo determinados asuntos más civiles que militares en la Calle del Nuncio. Entro al parking por la Calle Mayor, pero giro a la derecha antes de llegar a la Puerta del Sol. Suelo comer en el "Juan Candelas", por aquello de las guerrillas y los golpes de mano.
El día ... (ver texto completo)
Bueno, bueno. Yo, o no tengo tanto poder adquisitivo, o no soy tan masoquista. He cenado en la cueva de Luis Candelas, y la verdad es que no debía haberme extrañado del atraco que pegan, ya que lo advertían en la puerta al poner allí a uno con el trabuco. También solía ir a Botín y Casa Lucio. Es de lo mejor que hay en el Madrid de los Austrias.

Tampoco es mal sitio por donde trabaja tu hijo. Un poco mas carilla, aunque están ajustando los precios. Menos José Luis, claro.

No te puedo decir ... (ver texto completo)
Bueno, creo que soy uno de los adelantados a esta fecha. Hoy a las 12 horas he despedido este año en la Puerta del Sol, con actuación incluida en la Sexta Tv.
En una breve entrevista, no muy entendida, "después de las llamadas que he recibido" en el móvil de mi mujer, (porque me niego a abrir el mio), y no lo entiendo, pues solamente dije: (Que el año trece que empieza en martes, sea un año feliz para todos), porque yo nací en trece y martes, según el calendario perpetuo." (13/04/48) y la verdad ... (ver texto completo)
En tal día como hoy, en mi niñez y año tras año, se repetía lo mismo.

-Levantarnos temprano para empezar la matanza.
-Cumplir mi misión de ayudar, agarrando los cerdos por el rabo.
-Darle una copa de orujo a todo vecino que pasaba por la calle.
-Colaborar en todo el laboro que seguía al evento, y esperar con gula el día siguiente, donde en la cena de Nochebuena, después de un año volvía a la mesa el turrón, especialmente el duro, los higos, las nueces y las pasas, y las naranjas.

¡Que tiempos!

Feliz ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Teñes munta razahún entodo que dices de torpedear, más axo que a veces que as circunstancias mandan, eu sendo un home de izquerdas istou totalmente de acordo con tigo, más axo que dibiduo a situazahún que nos encontramos, penso que aquí manda a sinora Merkl, ou mermelada, que me perdoe si nahún o puser béin, creo que tampouco téin tanta importancia.

Un abrazo munto forte pra tí amigo Camba.
Mira, eu penso que Dios, que e infinitmente sabio, cando fixo a o home, púxolle dúas maus, a izquerda e a direita, (mirándose entre elas) pra que teñamos plena libertad pra escoller aquela onde nos ubiquemos millor, según a conciencia de cada ún. E no medio de elas, puxo o corazón, que si ben está un pouquiño achegado a izquerda, esa parte está gobernada por a parte direita do cerebro.

Boa sapiencia a súa.

E a situación, como dice o outro, "é como é".

Non deixes de asomarte por aiquí.

Un abrazo ... (ver texto completo)
Lo de torpedear el puente, no es mas que una alegoría, y como dice Ze, "falar por non estar calado".

Si analizamos los acontecimientos actuales, no son los militares los únicos que en teoría torpedean.

Se torpedea nuestra enseñanza.
Se torpedea nuestra sanidad.
Se torpedea nuestra economía.
Se torpedea nuestra unión.
Se torpedea nuestra creencia.
Se torpedea nuestra intimidad. ... (ver texto completo)
Sinores, parece que a coisa que se repite, alén por os anos 1970, unha noute xa foi torpedeada a mencionada ponte, víñamos carregados de trelo, do Piñeiro Novo pra Gudiña, totale que traciamos uns dez burros y dous cabalos, más o sair da ponte pro Tameirahún menudos torpedos, claro os animales o pra cima non vexan como saihán, aquilo nin un arraile. Agora o leer istes mensaxes dos militares, vexo que a querin tirar. Espero que nahún o fazan. Dirán voçes o Zé xa nos quer contar outra, más mirando ... (ver texto completo)
Hola amigo: te teño un pouco abandonado, pero non e miña culpa. Fai dúas semanas que tuven unha neta, e non me asoméi en este foro.
Ademáis, estou a punto de cambiar de situación, e ando un pouco descentrado.
Tiña pendiente decirche que o conto acababa asín, pero seguía decindo que se puxeron a correr sin parar. Eu decíalle o meu pai: "Pois xa chegarían a Portugal". Eres un fenómeno e teñes unha memoria de elefante.
Che desexo unhas Felicesd Navidades. En estos tempos, onde parece que nos entamos ... (ver texto completo)
Viajando por los foros de la comarca y sus aledaños, creo advertir que el señor Barjés anda un poco despistado con mi persona. Creo que nos vemos con frecuencia, pero no acierta a identificarme con precisión. Voy a tener que vestir el uniforme, aunque él confunde, con todo empecinamiento, una estrella con tres estrellas.
Mi padre fue un ingeniero de minas, funcionario del INI. A mitad del siglo pasado estuvo una pequeña temporada en Pentes, realizando un estudio sobre la antigua mina de Trabisquedo. ... (ver texto completo)
Amigo Telesforo: Si mañana puedes leer esto es que la vida sigue.
Me imagino que, si has crecido en el Aaiún, y tu padre trabajaba para la empresa Fos en la mina Bucraa, te diré que tengo un amigo que me cuenta cosas de allí, como por ejemplo las dos enormes dragalinas.
Ya en el año 75, el jefe de división era un tio cachondo y simpático llamado Jara.
El encargado de arranque de mineral se llamaba José, y el encargado de la mina era el famoso Máximo.
Veo que persistes en el proyecto de construcción ... (ver texto completo)
8. am. La Torpedera al mando del TN procedente de la EN. de Esculqueira, navegacon rumbo de 363º, velocidad 60 nudos, se dirige a cumplir su misión: Destruir el puente de Tamerón sobre el rio Diadebro.

9. am. Navego lejos del horizont para que desde tierra no puedan localizarme con el telémetro.
Dejo el Atlántico y subo por elMiño, pegado a la costa lusa, lejos del peligro del telémetro, y subo por un rio que me lleva al objetivo, bajo la cubierta de los abedules.

10. am. Localizo el puente, ... (ver texto completo)
Amigo camba, me levei unha alegria o leer a tua mensaxe e ver que estas ben e supoño que a tua familia tamen, e felicitarte por ser novamente avó, que fai falta remozar o pais senon seremos un pais de vellos. Eu pensome que a fin do mundo tantas veces anunciada por unhas relixións mais que por outras non sei pero, a todos nos irá chegando pouco a pouco.
Pudeches incluir o belen pois eu fui monaguillo de novo aunque agora non son tan
practicante da relixión, a ninguen lle molesta, como mui ben tu ... (ver texto completo)
Amigo Barxes: Graciañs por a invitación. Non che digo que non a vou a aporveitar na primeira ocasión que teña. Mira, non sei si che dixen que que fai dúas semanas estuvo o Luís e a sua muller na miña casa es Madrid. Aunque foi un momentiño, falamos de Barxa e a Gudiña, e quedamos en non perder o contacto. Como recordarás, a primeira vez que nos encontramos, foi o 12 de Octubre, que coincidiu con a miña última participación alí.
No foro a Gudiña colguéi algo sobre esta nova situación.

Un abrazo
Bueno, pues creo que esto no merecería ni una reflexión, pero ahí va la mía.

En primer lugar, le pediría a D. Telesforo Romerales que, haciendo uso de su experiencia telemétrica, escudriñase el cielo para ver si detecta el asteroide o algo que se parezca, que se dirija hacia nosotros, y que nos va a empujar hacia un agujero negro, que nos transformará en lo físico y en lo espiritual.

Particularmente, opino que, tanto los solistícios (21 de Dic) como las sicigias equinocciales, no son mas que ... (ver texto completo)
Pd. Telesforo: avisa si viene el pedrusco, para que mi mujer se aparte.
Bueno, pues creo que esto no merecería ni una reflexión, pero ahí va la mía.

En primer lugar, le pediría a D. Telesforo Romerales que, haciendo uso de su experiencia telemétrica, escudriñase el cielo para ver si detecta el asteroide o algo que se parezca, que se dirija hacia nosotros, y que nos va a empujar hacia un agujero negro, que nos transformará en lo físico y en lo espiritual.

Particularmente, opino que, tanto los solistícios (21 de Dic) como las sicigias equinocciales, no son mas que ... (ver texto completo)
¿Será el tamoeiro lo mismo que el sobeo? ¿Es la pieza de cuero con la que se amarraba el carro por las "chavellas" al yugo?
Siendo niño quise disparar la aguijada con el yugo, utilizando el sobeo como elástico. Pero no fuí capaz de sostener tal arco en mi infantil mano izquierda.
Usted, camarada, me deja otra vez sorprendido con el asunto de las flechas del amor de Karina. No domino el cancionero ligero español. A mí me saca usted de aquello de "Soy valiente y leal legionario..." o "Soy el novio ... (ver texto completo)
Muy agudo lo de la sacarina.

Bueno, supongo que el tamoeiro será lo mismo que el sobeo. Recuerdo que era de un cuero gordo, con una ranura en un extremo por donde se metía la otra punta, después de unir la cheda al yugo, y se ajustaba pasando un palo de brezo por unos agujeros. Desde luego, era muy gordo, pues tenía que aguantar el carro si volcaba.

Un saludo
Me sorprenden queridos amigos, como tratan de guardar las compusturas, como buenos militares,éstos sahún buenos, más se pasan unos a los otros la pelota, quedando el Zé con cara de idiota, sin saber qué querría decer la hoz y el martelo.

Unha aperta pra tuda malta.
Faille caso a Gel mais que a mín.

Según teño medio entendido, o símbolo en cuestión, ten dous significados; depende si a fouce mira pra un lado ou pra outro, en similitud con a queimada e quen a fai. Xa o sabes, pero permíteme que o recorde:

"Está a queimada fraguista
a que facia D. Manuel.
Tiña un sabor algo basto
un pouco tirando a él.

A movía pra dereita
con un movimento lento
sin esquecer nunca
"o glorioso movimento."

A queimada felipista
que facían na bodeguilla
tiña un sabor abocado
tirando a manzanilla. (viño blanco de Sanlúcar)

Pra Felipe Gonzalez
a queimada estaba ben feita
si a movia pra izquierda,
en lugar de dereita.

Respeto as composturas, non te preocupes, porque eu teño por norma ser cortés con todo o mundo, e comedido no dito e no escrito, seguindo as normas dictadas por Carlos III.

A propósito: Xa que te acordas da fábula da zorra e o lobo, cuando lle pedía que fose por a zafra e o martelo... ¿acórdaste de como acababa?.

Un abrazo, amigo ... (ver texto completo)
No sabes, amigo 25, el significado del emblema comunista. Decían por ahí que el colmo de un comunista era meterse la hoz por el culo a martillazos. Claro que yo lo oí en La Legión, donde se podían oír muchos disparates.
Pero esto de los símbolos tiene miga. Recuerdo haberle leído en algún foro a Inda Cho su estupefacción por el yugo y las flechas. ¿Qué tiene que ver un yugo con unas flechas? ¿Acaso se pueden disparar con el yugo utilizando la cornal muy tensada?
¿Y por qué las flechas no son las del amor, como bien lo pregonaba Karina?. Desde luego, que analizando la posición relativa que ocupan en yugo, debian de tener mucha fuerza, pues esa posición le corresponde al tamoeiro.

Un saludo
Sinor Camba, hombre con talento y sentido de humor, penso que donde pon los puntiños íses nahún querría decer con la hoz y el martelo, pois si fose assín se equivoca de plano, eu sahún de izquierdas serei mentres viva, más comonista nahún,íso ssín que nahún, tanto si fose assín como si nahún o fora tomeo a broma que é do que se trata.

Un abrazo amigo Camba.
Pois claro home, que solamente me referia a fouce que seguro manexabas como un bon profesional da seitura.
Pra min, o martelo vay asociado a zafra, con os que se carabuñaban a guadaña, e tamén como lle decía no conto, a zorra ó lobo: "Vai por a zafra e o martelo pra escachar o carambelo".

Un abrazo
Nos chamámoslle mamotas as castañas cocidas en auga coa casca. Despois de cocidas e peladas están boísimas con leite. Lembro que os bullós despois de asados no tixolo e retirados do lume tapábanse un anaquiño cunhas follas de verza para que se coceran millor por dentro. Ahora, a falta de verza, vale tamén un periódico. Bueno, esto no Pereiro, claro. Saúdos.
Graciñas Gel. Si, me acordo do tixolo; ahora teño unha sartén furada pra este evento. Claro que o millor era o sabor que lle daban as llamas das úces secas, e non o gas actual.

Penso que lle chamábamos mamotas porque quedaban como cocidas as mal asadas.

Un saúdo
Amigos foreros: acudo a vosotros por si alguno me lo puede aclarar.

Llevo, por tradición, como creo que he dejado constancia en este foro, que todos los años suelo ir por castañas para luego hacer magostos con familias amigas, aunque el verdadero motivo sea pasar un rato en amor y compañía. Y por supuesto, haciendo Patria.

El caso es que la semana pasada, hice un con unos amigos de Murcia, y me quedaron las castañas poco asadas. Entonces me salió del alma decir: "Están mamotas". Mi mujer me ... (ver texto completo)
Gracias, camarada, por contestar a mi reflexión del solitario paseo. Y gracias también por tus acertados consejos. Es un placer que acudas al gran poeta humorístico Ramón de Campoamor para que te acompañe en la respuesta. Militar y amante de la lírica. Es una curiosa mixtura. A ver si un día nos conocemos en Barxa y organizamos un desfile por la bodega de Barxés.
Gracias por la invitación para vernos. Yo siempre estoy abierto a relacionarme (no sé por qué me sale siempre esta palabra) con la jente: Sin fronteras: in perjuicios: Sin límites. Me imagino un desfile de jamelgos como nosotros, digno de la mejor charanga de carnaval, uno cojeando, otro encorvado, a 252525 con su hoz... a Barxes con el Cardú... menudo plantel.

Por cierto: El día de San Diego, lo pasé en una maravillosa cueva de Cuevas de Almanzora, con un gran amigo, el cual nada mas terminar ... (ver texto completo)
Veo que hay forero/as que se desenvuelven en este campo. Enhorabuena. Yo me he quedado en las espinelas, pero si me gustan las poesias. De vez en cuando abro el libro de las 1000 mejores poesías, y me sumerjo en ellas para pasar un rato agradable.

Un saludo
Gracias amigo Camba: Por a invitación que lle fixeches a Luis, (Luisito) pros amigos seus da infancia entre os que xa el no seo escrito me incluio a min, que me lembro de montons de travesuras que faciámos de pequenos.
Luis gran amigo e gran profesional no seo traballo.
Unha grande aperta amigo Camba.
Hola Barxes: La verdad es que Luis me consta que es un buen profesional. En tiempos hemos estado desarrollando trabajos paralelos. Y la verdad es que hemos pasado un rato agradable cuando coincidimos en Granada.
Un abrazo
Esta tarde pasé en una vieja ciudad por delante de un viejo edificio con un escaparate lleno de perolas vacías, moldes de roscón, trozos de arneses, neumáticos para hielo, marcos para fotos sin foto, pantallas para lámparas sin lámpara y otros desechos, sombra y telarañas.
En el cristal, sin embargo, inesperada y felizmente, me veo a mí mismo en colores más vivos que los trastos expuestos y, ante mi sorpresa, andando en una actitud semiencorvada.
Eché los hombros hacia atrás, saqué pecho como les ... (ver texto completo)
Amigo Romerales: Después del consejo de la meda/pirámide, ahora veo que te ha salido, permíteme que haga una reflexión sobre este correo.

El cristal te ha jugado una mala pasada. Ya sabes que:
En este mundo traidor,
nada es verdad ni mentira.
Todo depende del color
de cristal con que se mira.

En este caso, si te hubieses girado 90º, te hubieses visto de frente (como hay que mirar la vida, y al enemigo) y hubiese desaparecido esa semicovadura al momento.
... (ver texto completo)
Bueno, pues ya he aparecido. Ante todo presentarme, mi nombre es Luis, y aunque no soy de Barxa sí lo era mi abuela materna. A ella casi no la conocí pues falleció cuando yo era muy pequeño, pero años después allá por los setentas, comencé a veranear en el pueblo con mi tía-abuela Rita. No puedo sino recordar con agrado aquellos veranos de calor, tardes de pesca en A Fervenza, paseos por el río, por A Ladeira, a veces hasta La Veiga, hasta el "marco" con Portugal... qué se yo. Lógicamente y teniendo ... (ver texto completo)
Bienvenido Luis: Ayer te he mandado un correo, en el que te pedía con apremio que te pusieses en contacto conmigo, para hablar de lo que te iba a mandar, ya que el domingo me voy para Madrid, y posiblemente no vuelva hasta Febrero.

Si no te ha llegado, es porque tenía una duda deque la s de snip... fuese mayúscula o mimúscula.

Un abrazo y estamos en contacto.
Amigo Camba,é unha grande alegria terte de forero con nos en Barxa, onde lembras perfectamente os teus soutos de castiñeiros.
Me ouvera gustado que o dia 1 te ouveses acercado por Barxa pois nos estuvemos por alí visitando os nosos difuntos no cemiterio como é precepto de todos os anos nestas datas.
Pasando a temas de mili, o noso comun amigo Telesforo Romerales cambiou a carreira militar pola docéncia.
Eu fixen a mili en Cordoba segundo remplazo 1978 licenciei xuño do 1979, todo o fixen no campamento ... (ver texto completo)
Bueno, bueno. Creo que por aqueles tempos estaba no Cerro Muriano, de Capitán, o meu cuñado Gabriel Castilla Bosch. E penso que tamén estaba Nicolás Puertas del Mercado

Mira, no foro de a Gudiña, deixei unha reflexión respecto o dia dos difuntos. Os tempos cambian, o menos pra os que volvemos despois de 47 anos.

Si volves a ver a Roberto Rivero, pregúntalle, que seguro que conocía a Lisardo Nieves, anduvo por Ferrol, que foi párroco da Gudiña antes de ser Castrense, ou a Pablo de Pobla de Trives, ... (ver texto completo)
Veo, amigo Camba, que se codea usted con prestigiosos deportistas de carabina, y no de tiro con arco.
Yo sólo practiqué un deporte como militar: corredor de fondo. pero en mis tiempos mozos. En 1.974 hubiera participado en los Juegos Militares de Toledo, representando al IV Tercio en la carrera de 10.000 metros lisos. Pero la coincidencia en el tiempo con los exámenes de una importante oposición, me impidió competir.
En los cálculos trigonométricos, con tablas, calculadora y todos los bártulos, ... (ver texto completo)
Amigo Telesforo: Lo de Tifariti es mejor dejarlo en donde duermen los sueños de los justos. Por aquel tiempo estaba allí un conocido mio, el Tte. Fandiño, que en una emboscada cayó prisionero tras estallar una mina en su land rover. Todavía tengo contactos esporádicos con él en Cartagena. La Armada sí que estaba apoyando con todo lo que podía, la Inf. Marina para establecer una cabeza de playa para el repliegue, y los Mirage estaban listos para intervenir. Pero reconozco que el peso de la operación ... (ver texto completo)
Como está el patio. El humor si es bueno, se disfruta, pero cuando no... puede ser hiriente, y eso debe de estar FORBIDEN en este foro. Bueno, yo solo quería aplicar las matemáticas ancestrales que maneja la gente que, sin estudios aplican diariamente, tanto para poner los mollos en la meda y conseguir un efecto tronco-piramidal, como para calcular la carga de abono que debe llevar un carro y su distribución de tal forma que no vuelque, ni se rompa el eje, y la potencia de dos vacas se equipare a ... (ver texto completo)
¿Se refiere a Juan Manuel Remesal Salas? No lo conozco personalmente.
Así me gusta la gente, señor Camba. Ësa es la solución, sí señor. En lugar de rechazar este tipo de personajes, tan jajaretas como yo mismo, seguirles la corriente con humor.
Cierto que el medero (o palleiro) no es exactamente una pirámide, sino un cono. Pero si hablamos de la era, he ahí la solución: un palleiro. Al final de mis cálculos trigonométricos, resulta que un cono no es más que una pirámide con infinitas caras laterales.
Si ... (ver texto completo)
Amigo y compañero Telesforo. Al que me refería era a Fco. Remesal Ruiz, que lleva mucho tiempo en Ronda, y todos los días se desplaza a Jerez para estar con su familia.
No es el único Legionario con el que tuve buenos contactos. Hubo un Capitán que se llamaba Gonzalo q. e. p. d. excelente persona, que en Bando competámos juntos.
Y si has estado en Regulares, ahí está un tal Sanchez Illescas que se mueve en niveles do campeonatos del mundo. Buena gente y mejores compañeros.
Lo que tienen en común ... (ver texto completo)
He leído en alguna parte que la abuela de alguno de ustedes se llamaba Telesfora. ¿No andaremos a ser familiares?. (Ya se me está pegando el acento gallego, jolines.)
Lo de la pirámide es un antojo de la menopausia. ¡Me parecieron tan espectaculares las de Egipto! ¿Por qué no hacer una en la era, ahora que tengo tiempo? Estoy haciendo los cálculos trigonométricos antes del inicio.
Ciertamente soy chusquero. Pero me explicaré mejor: Hice el servicio en las Milicias Universitarias desde 1.968 a 1.972, ... (ver texto completo)
Hola Telesforo: Supongo que si has estado en Ronda, conocerás a Remesal. Me une una amistad, salida de competiciones nacionales.
Si piensas hacer una pirámide en la era, solamente tienes que recurrir a uno del pueblo que sepa hacer un buen palleiro.
un saludo
Amigo Camba: E unha gran alegria pra min que volvas andar por eiqui, efectivamente
non sei se serian teos, pero si que o cruzar o rio lebou bastantes castiñeiros, e antes donamos nos pro vial 50 cepas, e mais de 2000m de terra. Ojalá os de Pentes foran tan explendidos, e non teriamos que baixar por onde soltarón o burro pra facer a carretera actual.
Que a nova so lle falta 2km escasos pra rematala, un pouco antes da cruz do largo
ata o Meson de Erosa, pero segun o periodico La Region este mes ... (ver texto completo)
Hola barxes: Estoy todavía sin asentarme para disfrutar de este foro. De momento estoy en Madrid porque este sábado se me casa un hijo.

La semana pasada estuve en Granada, participando en los campeonatos de España. No tiene mucha importancia, algún día comentaré este hobby que toca a su fin.

Pero lo mas importante es que me he encontrado con un participante, de la Federación Galega, que vive en Vigo, y que ¡su abuela era de Barxa!.

Me estuvo contando parte de los buenos recuerdos que tiene ... (ver texto completo)
Amigos foreros. Han pasado 4 meses, se me acabó el tiempo de playa, y es una agradable sorpresa encontrar la diversidad de foreros y temas nuevos que aparecen.

Para telemetría, la del crucero Canarias, hoy en el museo naval de Ferrol, aunque ahora lo que impera es el radar que sigue la línea del horizonte, o el sonar de los futuros submarinos.
252525. Te he visto con Diamantino empinando el codo. Buen deporte, cuando se encuentran amigos para compartir.

De la mili, se podría decir dos palabras ... (ver texto completo)
preciosa y entrañable foto. Lástima que al hacer el camino que va hacia Portual, nada mas cruzar el rio se llevase neustros castaños, único vínculo que junto con ls fsmilia de Josefa nos unia a ese pueblo. Hace 5o años que no voy por ahí, pero los sentimirntos ls llevo em el crazón. Un abrazo a todos.
Hola amigos foreiros de Barxa y a Gudiña. Se acerca el día de nuestro Santo Patrón. Para mi, ha sido el referente durante muchos años para hacer coincidir esas fechas con mis vacaciones, sinónimo de unión familiar y amigos que nunca se olvidan.
Hace 32 años que, por coincidencia con las fiestas de la Virgen del Mar en Almería no voy por ahí, no por falta de ganas. A todos los que os juntéis ese dia, os deseo unas felices fiestas.
Un abrazo
Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei que ibas a decir que meu pai te tuvera que levar de volta no seu 600 ou na sua moto, pois él tamén era así, moi disposto a facer un favor a quen o precisase. O principio, era dos poucos que tiña moto en aqueles tempos, pois él precisabaa pra ir a facer as fotos de un pueblo a outro, incluso iba a Chantada, a Lugo, a Ourense nela, e levaba a miña nai mais o meu irmao maior, que era un bebé. Pero non era a primeira vez que montaba a tres na moto, ... (ver texto completo)
Gracias Candil. Cando algún ser querido nos abandona, sempre nos deixa algo que nos axuda a seguir adiante, que son os recordos que naide nos pode borrar porque son patrimonio da nosa alma. Me consta que era unha boa persona.

¿Non había unha ameixeira diante dunha casa por alí cerca, o pé da carretera?.

A verdá e que se facian moitas burradas. Mira na Noitevella do 65, un guardia civil de tráfico nos levou a sete desde a Gudiña nun SIMCA 1000 as duas da mañá hasta un bar ou discoteca que estaba ... (ver texto completo)
Gracias, Barxes. No podías hacer mejor regalo para el cumpleaños de mi padre, que el pasado 15 de mayo hubiese cumplido 78 años, pero que Dios tuvo a bien llevárselo a su lado con tan sólo 73.
Estoy recopilando todas las fotos antiguas que puedo que me conste que fueron hechas por mi padre, para crear un gran album virtual. Con tu permiso, cogeré también ésta tuya que tan generosamente has compartido con todos.
A mi padre se le daba muy bien fotografiar niños, se entendía muy bien con ellos, los ... (ver texto completo)
Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.

Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.

Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.

Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos ... (ver texto completo)
Me alegro que vayas por Toledo con frecuencia. Un lugar con encanto es la iglesia del Cristo de la Vega que esta fuera de la muralla, entre las puertas de la Bisagra y el Cambrón.

El Cristo tiene una mano bajada, y la historia es de las que te ponen los pelos de punta. Si quieres recordarla, porque seguro que la has oido, busca la poesia "A buen juez mejor testigo". Al principio es tediosa, pero el final es alucinante.

Aunque el explendor de Toledo está en el día del Corpus. Claro que es recomrndable ... (ver texto completo)
Aprezado Camba, dices que me gosta ô xefe, ahí te equibocas, quéin me gostaba era xefa, más mandou foder a él a min. Con relazahún ô padre Xosé, dices que téin paciencia, creo que istás na certa,ê munto bonciño por iso ô inganaron, aquí nahún a mala fé, axo que ata a min me istá a facer cambiaré.
Un abrazo.
Si o padre Xosé logra cambiarte, seguro que sería un milagro digno de consideración. Novos cambios á nosa edade..., como non sexan os dos pañais, mal resultado lle auguro.
Un abrazo.
Amigo Camba, eu xa cobraba como os homes, además nahún me facían ningún favore posto que eu traballaba tanto como els, xa teño detrás ô xefe a decerme cabeza de corzo, tahún refinado te queres facer, por presumir de ecreber béin ô castellano y ê cuando metes más a pata, ahí en riba puseste erografía y nahún ê assín sinahún orografía, claro istou aprender co padre Xosé ô castellano, más ô xefe sempre a deixarme male, menosmale que me dice ê por ô teu béin cabeza de corzo.
Un abrazo.
O xefe te trai a mal traer, pero a ti cjhe gusta, eh?. O padre Xosé, seguro que se merece de sobrenombre Job, por a paciencia que ten.

E non estudies tanto castellano, que portugueses e galegos, ben nos entendemos.

Un abrazo
O amor significa non ter que decir nuca (o sinto)
Película Love Story
Aprezado amigo, foi producto da casualidade, recordeime do mencionado páxaro, como me puden recordar dos grilos, que tanto animaban cuando iha co trelo dinoite, sahún coisas da vida, que istá xea de anécdotas, sobre ô que voçe di da segada, quéin me dera de aquel tempo y saber ô que sei, aunque so fora pra que ô xefe que teño nahún me enxera de cabeza de corzo, más nahún teño motivos pra queixarme e verdade gracias a Deus, cua fuerza de voluntad ê espirito de sacrificio que tiben sempre. Referente ... (ver texto completo)
¡Pero home!. O que traía a auga cobraba menos de 100 pesetas. Claro que o D. Pedro era unha persoa generosa. E con cartos, que a sua facenda era das mais grandes do Concello.

Un abrazo
Amigo Barxes: Buceando nos correos atrasados, vexo que che gusta incluir algún conto antiguo. Bueno, está muy ben que alguen poda recordar e seguir os pasos de conteiros antiguos, tales como:

De Pentes: Angelita Prieto
Cándida "
Agustín "
Teresa Pousa
Ceferino Cerviño
Esperanza Fernandez
María Carrera
Domingo Grande ... (ver texto completo)
Mikel esa cruz está baixando do Meson de Erosa pola pista antigua, aproximadamente a dous Km do meson,é unha cruz de ferro incrustada
nuha pedra de granito, e pesome que tiña algunha gravación pero como hai
mais de 20 anos que non paso por ali non recordo.
Un saudo pra ti e pra Lito.
Espero que siga alí. Forma parte do paisaxe. E, alá por os anos 56 e 62, aunque xa estaba ouxidada, sempre tiña flores, penso que coincidia no tempo con a collida das castañas e con Todos os Santos.

Un abrazo