BARXA: Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei...

Gracias, Barxes. No podías hacer mejor regalo para el cumpleaños de mi padre, que el pasado 15 de mayo hubiese cumplido 78 años, pero que Dios tuvo a bien llevárselo a su lado con tan sólo 73.
Estoy recopilando todas las fotos antiguas que puedo que me conste que fueron hechas por mi padre, para crear un gran album virtual. Con tu permiso, cogeré también ésta tuya que tan generosamente has compartido con todos.
A mi padre se le daba muy bien fotografiar niños, se entendía muy bien con ellos, los tranquilizaba, para poder conseguir que salieran lo más naturales posible. Recuerdo perfectamente un caballito que compró para que los niños se hicieran las fotos con él, todos lo hacían entusiasmados, pues en aquellos años casi no teníamos juguetes, no es como ahora, así que imagínate cómo se ponían los niños de contentos cuando veían aquel precioso caballito con ruedas, negro, con las crines, la cola y la punta de las patas blancas.
En fin, Barxes, muchas gracias por este regalo inesperado. Un saludo a tí y al resto de forer@s.

Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.

Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.

Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.

Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos fuimos a la cuneta, y tuve que volver tirando de ella hasta a Gudiña. Creo que no he vuelto a montar en ninguna.

La bicicleta me la prestó tanto para las prácticas como para el viaje, mi primo Jesús Barros.

esa foto tiene que estar en un archivo por las Navas del Marqués, aunque es improbable que se le puedan seguir sus pasos.

Que recopiles muchas. Tu padre era un profesional, y disfrutaba de su trabajo.

Un abrazo

Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei que ibas a decir que meu pai te tuvera que levar de volta no seu 600 ou na sua moto, pois él tamén era así, moi disposto a facer un favor a quen o precisase. O principio, era dos poucos que tiña moto en aqueles tempos, pois él precisabaa pra ir a facer as fotos de un pueblo a outro, incluso iba a Chantada, a Lugo, a Ourense nela, e levaba a miña nai mais o meu irmao maior, que era un bebé. Pero non era a primeira vez que montaba a tres na moto, pois cóntanme que, estando de novio con miña mai, iba a buscala a Pías pra ir as festas pero como éla non podía ir sola na moto con él e él non quería que ela fora andando co resto da mocedá, ¿qué facía? ¡Pois meter a tres na moto! Ja, ja. ¡Cuánto o voto de menos!
Aproveito pra saludar a todos os forer@s de Barxa.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Gracias Candil. Cando algún ser querido nos abandona, sempre nos deixa algo que nos axuda a seguir adiante, que son os recordos que naide nos pode borrar porque son patrimonio da nosa alma. Me consta que era unha boa persona.

¿Non había unha ameixeira diante dunha casa por alí cerca, o pé da carretera?.

A verdá e que se facian moitas burradas. Mira na Noitevella do 65, un guardia civil de tráfico nos levou a sete desde a Gudiña nun SIMCA 1000 as duas da mañá hasta un bar ou discoteca que estaba ... (ver texto completo)