Mensajes de BARXA (Orense) enviados por camba:

Boas tardes Toño, desexo qué a saude vos acompañe á toda familia.
A moral hai qué tela alta... non queda outra, pois endexamais pensei que nun mundo tan adiantado científicamente como ó que actualmente nos toca vivir, puidese unha pandemia recorrer ó mundo sen poder atallala en pouco tempo. Porque polas informacións dos cientificos mais importantes do mundo á vacina non está pra logo.
Respeito o cerre da fronteira de Barxa, pois notase muitisimo sobre todo os comercios, gasolineras, restaurantes ... (ver texto completo)
Desde Cartagena, esta ciudad milenaria, un saludo entrañable para todos les foreros de vecindad.
Mi alegría es sincera al saber que esta pandemia de momento no ha podido con nosotros. Aunque somos duros de roer, no podemos cantar victoria. Esta región ha sido la menos castigada. Pero la sensación de peligro y respeto "precaucional" (esta palabra podría introducirse aprovechando el dia das letras galegas) se siente en el ambiente. Pero es lo que nos toca vivir. Peor lo llevan mis nietas confinadas ... (ver texto completo)
Bosdias pra todos. Certo. hay q ser realistas.. pra ver a baixada.. temos que chegar o borde da ladeira.. imos logo con animo e valor en esta cima q o tempo e os sucesos nos van a marcar os pasos correctos q debemos dar. non estamos solos. o Amo e Dono da terra, desde su lugar Celestial.. nos guia, nos vigila y nos protege. cumplamos pois cos seus principios. hasta pronto.. recibide as nosas apertas desde Lugo..
A costa costa ¿eh?. Nos decían que estamos baixando e eu me vexo subindo. Claro que o de subir para abaixo e baixar para arriba e fácil de explicar, e difícil de entender.
bosdias pra todas e todos.. moitas grazas polos saudos q mandades polos foros... Imos pensar q xa estamos na cima de esta loita contra o Coronavirus.. ahora quedanos baixar con tiento e sigilo.. saudos e apertas cariñosos pra todas as familias.. os amigos.. os veciños.. e de todos esos contornos de a Gudiña.. A Vilavella.. O Bolo.. Lubian. por suposto Barxa.. e outras moitas bellas aldeas q temos e conocemos.. a cuidarse moito e ben.. hasta axiña.. apertas desde o Pobo de Lucus Augusti.. un Celta ... (ver texto completo)
Pensar... pensamos, pero eu, hata que non vexo a baixada dun monte, sei que non estou no cima. (proverbio).
A toda a xente de Barxa. Espero que teñades a moral muy alta para levar a xeito esta pandemia do carallo, e que a frontera co noso veciño Portugal poda quedar aberta de novo.

Unha aperta desde Cartagena.
Boas noites a todos os foreiros qué nalgun momento participastes neste foro, por causas alleas á miña vontade non puden respostarlle o Sr. Camba é o Sr. Choli, no seumomento, polo cual lles pido disculpas. Apartires deste momento espero poder participar con mensaxes é tamen poder colgar algunha fotografia actual.
Espero ver ó. SR Camba por Barxa algun dia xá qué o Sr Choli seguro se hai saude pronto o verei.
Un afectuoso saludo a todos os Barxeses que viven no pobo é tamen os qué por circunstancias ... (ver texto completo)
Nos veremos. Non che quepa a menor dubida. Estamos e seguimos o pe do cañón. Un Saludo para todos os foreiros. Presentes e ausentes que son bastantes
. boastardes noites.. con unha tormenta megalitica eiqui en Lugo capital... vos enviamos un deseo cariñoso pra todos os foreros. familiares.. amigos e veciños de Barxa e do contorno de esos lugares. pra q vos encontredes ben de salud.. na loite contra este virus enemigo.. cuidarse moito e todo o q se poda. quedanos pouco. as noticias de cura son animadoras. pra diante. podemos vencer.. hasta q pronto nos vexamos recibide fortes e agarimosas apertas..
Sobrevivirems co noso esforzó. E voltaremos á vida normal. E abriranse as fronteiras dos corazois para perdonarlle a todos os que por neglixencia e incapacidade hos souperon ou deixaron de tomar medidas drásticas.
Pero olvidar... Nin en tres reencarnacios-

Desde Cartagena. ¡WE WILL SURVIVE!
Amigo Barxes. El día 1 estaré comiendo en el Don Pepe. Lo que iba a ser un viaje con toda la familia, para enseñarle a las nietas a recoger castañas, se ha malogrado por las inclemencias del tiempo que se espera.
Será un viaje para cumplir con los antepasados, recoger si puedo unos bullotes y vuelta a Madrid y Cartagena.
Recuerdo con añoranza lo recogida de castañas en Barxa en mi adolescencia. Era algo emotivo y especial.

Un abrazo. foreros
Un saludo a los foreros de este pueblo, de este humilde forero que hace sesenta años iba en un burro a recoger un saco de castañas en el Souto que estaba al Sur, al otro lado del rio que para cruzarlo había que saltar sobre unas piedras.
Hola foreros y pueblo de Barxa. Siento impotencia ante lo que está ocurriendo en estos momentos. aquí en la Región de Murcia anegados por la lluvia y ahí arrasando el monte por el fuego.
Amigo Camba, setino non poder estar por ei nas datas do San Aparicio, pra poder facer realidade a invitación pendiente, pois acababa de chegar a Vigo de estar por Barxa en faenas de poda de mazairas, pereiras etc en fin de facer muito deporte.
Respeito a descripción qué fixeches dos músicos foi correcta, unicamente che faltou nombrar os do Navallo Francisco que tocaba o saxofón,é Eulogio ó bombo, o noso veciño de Barxa Alfredo pra todos nos (Gaiteiro) Q. E. P. D. tocaba o saxo, clarinete e a gaita, ... (ver texto completo)
Graciñas por o teu MS. Xa estou en Cartagena. Os viaxes son relámpago de ida e volta, parando en Madrid para ver os fillos e as netas.

Che digo una cousa. Cuando se modernizaron, o altavoz que levaban poñia: "La voz de su amo". Y yo fui en un par de momentos, vocalista de estos " únicos" del entorno.
Fácil que será tal como dices, xa choveu desde entonces! Sólo teño a idea de un señor corpulento, ben parecido é se chamaba Paulino, era o terror dos rapaces pequenos, o senttir chillar os porcos q iba a capar, xa non quedaba un neno na calle, había que ir pra casa xa que estaba ahi o capador de Pentes, por si fora pouco, tamen tocaba un silbato q se oia hasta do alto da Portela, terrible...
O que era de Pentes, se chamaba Mamed e tocaba a trompeta. O Paulino vivía na casa que estaba a o lado de Prieto, no mesón. E a Caixa a tocaba un que era do Canizo. E amenizaban a festa do San Aparicio, que por certo celebrase pasado mañá e levarei o santo si me deixa.

Abrazos foreiros e o Barxés que se anime
Fácil que será tal como dices, xa choveu desde entonces! Sólo teño a idea de un señor corpulento, ben parecido é se chamaba Paulino, era o terror dos rapaces pequenos, o senttir chillar os porcos q iba a capar, xa non quedaba un neno na calle, había que ir pra casa xa que estaba ahi o capador de Pentes, por si fora pouco, tamen tocaba un silbato q se oia hasta do alto da Portela, terrible...
Chover sí que choveu. Pero as lembranzas non se mollan. Aparte do silbato, tamén tocaba o clarinete, xunto o saxo de Barxa.
Amigos de Barxa, Fai unos días que pasei mui cerca de ese pueblo é tamén comimos en un restaurante próximo, por cierto, nos trataron mui ben, habrá que volver o máis pronto posible. O ver o letreiro que anunciaba Pentes, fice un comentario a muller, cual sería o motivo, polo cual os nenos no pueblo nos decían que víñamos de Pentes, sería que Paris quedaba muy lexos, ou tería algo que ver o capador de Pentes…


--Señor juez, quiero divorciarme porque desde hace diez años mi mujer me tira los trastos ... (ver texto completo)
Gracias por aclararme que o capador era de Pentes. Sempre crein que era do Meson do Prieto.
Amigo Camba igualmente che digo, tamen foi un pracer coñecerte a ti é a teu irmao de Cádiz, xa que o de eiqui sempre tiven relación con el.
Sabes qué a invitación mantense, serás ben recibido en Barxa tú é a tua familia.
Quedaremos xa que eu ahora paro mais en Barxa pero como a sogra non anda mui ben pois tamen hai qué estar por Vigo.
Un fuerte abrazo pra ti é familia.
Pois busca un castiñeiro e amárrate que o vento parece que vay a ser de carallo. Xa ando por Cartagena. E o mismo che digo. Si quereis perdervos, este é un bon lugar.
Un abrazo.
Amigo Barxés. Ha sido un placer haberte conocido. Siento de verdad no haber podido aceptar tu invitación, pero los asuntos que íbamos a arreglar no me lo han permitido. Seguimos en contacto.
Un abrazo
Feliz ano a todos os foreiros vecinos. Que este ano sexa tan generoso, que o ano pasado se morra de envidia
muy bosdias a todos os veciños de barxa e de eses paraxes da gudiña e magnificos foraneos.. coido q por este ano 17 acabou o vrao.. ainda que temos demasiado tempo seco. e os efectos estan ahi con moitos lumes no monte. pedimos outra vez que as autoridades e os ayuntamientos tomen medidas de limpar e facer cortafuegos. a cousa e doada cos miles de parados e pagados., tamen por favor outravez que se termine de asfaltar os 300 metros da pista de barxa o entrar no meson de erosa.. penso q algen pode ... (ver texto completo)
Se acabó el verano, pero empiezan las castañas, y los choupines, que por nuestra tierra son fabulosos
Muitas grazas amigo Camba por lembrarte de min, pois sigo de momento por as rias baixas aunque cada quince dias dias non podo faltar de Barxa, alí teño meu irmao é a casa que me fixo meu pai Q. E. P. D. a cal estás invitado cuando queiras e podas.
Que ahora xa faltan nada mais 700 m. por asfaltar, polos campos de Pentes chegase en seis minutos.
Ó Ramo de San Aparicio este ano tocoulle a Marina filla de Castor o que recollia o leite, creo que está casada co da Opel ou é cuñada del, espero Antonio ... (ver texto completo)
Gracias Barxes por a información. Decíalle a miña sobriña, que pocas veces lee tocaba os veciños. Parecía como si se oubera marchado enfadado con eles. Sempre será o noso santo veciño. A casa onde me criéi, tiña unha ventana que daba a parte de atras da que fora a sua, antes e facer a nova na plaza.

Pensaba que a carretera a Barxa iba polo antiguo camiño, onde estaba unha cruz de ferro.

Saudos desde o Levante
Hola a los foreros de BARXA. Se echa de menos a Barxes.
Tengo una hermana en Buenos Aires, y hace cinco años, por estas fechas he pasado dos meses allí. Estuvimos desde la Patagonia, viendo al Perito Moreno, hasta las termas de Colón Entrerrios, los carnavales de Gualiguaichu, y las cataratas de Yguazú.
Un saludo
Amigo Camba, efectivamente se nos foi Gilberto pouco despois de Guillermo. Meu abó tamen era gran amigo do pai deles, eu con Gilberto non tiña tanta relación como con Guillermo porque como dixen na anterior menxalle eu a "Lila" a sua muller lle queria como a unha irman. Os dous irmans eran mui boas persoas e amigos de facer favores.
Gloria traballa en Vigo de emfermeira creo que se jubilou nos viamos con relativa frecuencia.

Un fuerte abrazo Antonio.

Q. E. P. D. os dous.
Pero la vida sigue y perdura. A veces, cuando la oscuridad de la noche te permite ver las cosas claras, y ves que aquellas personas que formaron parte de tus propias vivencias, ya no puedes contar con ellas, te das cuenta de lo poco que somos y de lo relativas que son las cosas y la historia. Nuestra historia, unida a nuestras obras que de alguna manera hemos llevado a cabo, con lo mejor de nuestra intención, queda y se perpetúa, desde el momento en que nos perdemos en una fría, húmeda y solitaria ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Disculpa non poder contestarche antes pero por motivos de traballo non pudo ser, referente o fallecemento de Guillermo decirche que ninguen o esperaba, ben conocido e por todos o que son os infartos, nós desplazamos da cidade na que vivivimos e traballamos a miña muller e mais eu o seu enterro. Non podia ser menos xa que el e a sua muller asistiron os funerais de meu pai e miña mai, aparte a sua muller Lila me deu clases de primaria durante oito anos gran maestra e gran persona e el ... (ver texto completo)
Pues ahora, me he enterado e que 19 días después falleció su hermano Gilberto. Desarrollabas su trabajo en el Ayuntamiento de Vilariño. Mi mas sentido pésame a toda su familia, y a su hermana Gloria, que, si la memoria no me falla, trabaja de enfermera en Vigo.
Saludos
Amigos foreros.

Perdonad que no me haya asomado a este foro desde hace tiempo.

Hoy solo quiero comentar la pérdida del que fue Alcalde Guillermo Lago, víctima de un infarto.

Descanse en Paz

Un saludo
Feliz cumpleanos amigo Camba, aunque sexa na derradeira hora do dia, espero e desexo que cuando visites a terra que te vío nacer compartamos conversa persoal e unha merenda.

Unha grande aperta.
Gracias amigo. Tengo un poco abandonado este foro, pero la verdad es que no tengo mucho tiempo disponible.

Mira, bien sabe Dios que tengo muchas ganas de volver a Barxa.

La penúltima vez que estuve allí, crucé el río, donde se cruza con el camino que iba hacia la Veiga, por encima de las piedras, para ir a los castaños que teníamos a esa altura. Cuando iba crecido el río, lo cruzábamos por el puente que había en el norte.

La última vez ya fuimos por Pentes, y espero que pronto, sino está ... (ver texto completo)
A todos los foreros, os deseo que disfrutéis de los Compadres y Comadres. No sé como se apañarán los niños de ahora para conseguir la paja para hacerle el cuerpo, y la lana para la cabeza, ni si pillarán un berrinche cuando estas eran rotas cuando las corrían. Y los/las supervivientes, las colgaban en el balcón o ventana.

Tampoco está la cosa muy boyante como para ir a la bodega y llenar la talega con harina.

En fin. Son otros tiempos.

Que disfrutéis de estas fiestas de Entroido.

Un ... (ver texto completo)
Que a todos los foreros se le manifieste y avive el amor en esta noche de San Valentín
Tremendo, sí. No lo de la UMD, que ya ha llovido, sino las manifestaciones de Don Amadeo Martínez Inglés.
Ahora también ha salido del armero --que no del armario-- el colectivo "Anemoi", encabezado por dos capitanes de la Armada en la reserva: el capitán de fragata Antonio Maira y el de navío Manuel Ruíz.
Tras el colectivo hay militares en activo, según se lee por ahí, que permanecen en el anonimato por una cuestión de causa-efecto, relacionada con ese Código Penal Militar, que hoy mismo, viernes, ... (ver texto completo)
En referencia a ANEMOI y al Sr. CN, y compañía al cual tengo el gusto de conocer, (pero que no navegamos en el mismo barco) y al que respeto en lo referente a sus dotes para la melomanía, "no entro en su vida privada, porque es eso: privada", no me merece credibilidad lo que pretende.
En mi modesta opinión, esta clase de personas entran todas en el mismo saco, al igual que los que, según el, estando en activo piensan de igual manera. Y me parece bien que lo piensen; pero si es que quieren cambiar ... (ver texto completo)
Quero den de a miña corta experiecia no campo militar xa que non pasei de cabo primeiro, eso si no corpo de inxenieiros.... felicitar os dous comandantes, creo de terra e de mar. Por as leccións económicas e pacíficas que nos dan neste foro tan necesitado de movemento.
Tamen como non agradecerlle a esposa do Sr Romerales Dona Pita Moñuda Catedrática da universidade de Salamanca, que nos explicara tan claramente a entrevista o Sr. Gregorio Carvajal no diario (The New York Times).
Non paso sin recordarlle ... (ver texto completo)
Muchas gracias Barxes: Por lo que a mi respeta y mi compañero, creo que somos gente pacífica. No suelo entrar al trapo en temas de otros foros, y me gusta este por la tranquilidad y respeto que en él se guarda.

Viendo los últimos capítulos de "El tiempo entre costuras", la cual ya había leído, me acordé de que en Barxa también habían extraído el Wolframio; lo que tengo la duda es que si estas estuvieron en auge en esas fechas o fueron posteriores.

Un abrazo
El Gobierno baja del 21% al 10% el IVA de las transacciones de las obras de arte.
Foreros, parados, pensionistas, asalariados, dependientes, enfermos crónicos,... ¡ENHORABUENA! ¡Se acabaron vuestros problemas!
Ahora podréis comprar más barato ese cuadro de Picasso, o aquel otro de Miró que tanto añoráis.
A sus órdenes.
Eso es lo que menos preocupa a los que compran arte. Lo hacen con lo que les sobra. Las obras de arte tienen el valor que cada uno esté dispuesto a pagar por ellas, de modo que a mi modo de entender, debería ser mucho mas elevado, ya que no es un bien necesario.

A las suyas
Quero respostarlle a tod@s cantos nos desexastes unhas boas festas de nadal, soio bou nomear alguns, a inconfundible Gel, Piño, 25, o Apalpador, Inda Cho Sei, Comandante Romerales, Camba, e como non tamen a este novo foreiro Sr. O Fiadeiro, aunque algunhos o fixestes via teléfonica.
Quero darvos as gracias a tod@s por acordarse de nos e tamen felicitar as festas a tod@s, tamen os que nos leen soio, que xa podia escribir e así eramos mais.
Un mui forte abrazo a tod@s
Graciñas Barxes. Yo no he podido entrar en los foros hasta ahora, que ya he vuelto a retomar mi vida normal en el Sur.
Un abrazo
Prezad@s Gel, Inda Cho Sei, Zé e Camba, adicovos esta foto con cariño, non para darvos envexa, xa que os cogumelos son de tempada, pero o xamon e o viño son de todo o ano, que xunto con algunhas cousas mais estaran o voso dispor cando vos gusteis, ainda que o viño de momento ten que facerse pois está mazado segun os vellos, que saben desto muito.
Decirvos que os niscalos foro collidos nas Carvallas nuns piñeirais cerca da casa do Zé quen por certo ten uns viciños mui amables que me mandaron cumprimentos ... (ver texto completo)
Amigo Barxes: A foto é digna de bón tema pra un Bodegón. Sí que me deches envexa, pero sana envexa.
O xamón, ten boa pinta, e veise que eres xeitoso pra cortalo. Xa sabes o que se dice:
Un xamón ben cortado, é un xamón aproveitado; e un xamón mal cortado, é un xamón estropeado. Claro que o coitelo debe estar ben afilado.

Gracias por a invitación.

Un abrazo
Aprezado Camba: Creo co sinor dice unha verdade como un templo de grande, donde se poña un copo de viño da uva nahún ha coisa mellor, claro que os doutores muntas veces se equivocan. Agora menudo recital deu o sinor falando do viño.

Me parece que le debo facer caso, me cambiaré de médico.

Un abrazo.
No hay vino malo. Lo hay bueno, y lo hay mejor.
Observa lo que hace el Padre Xosé: El agua la bendice, pero... el vino lo consagra.

Recuerdo, cuando hacíamos la vendimia, mi padre me ponía a pisar las uvas en la dorna, y me ponía enlarafuzado bebiendo el mosto. Con esto quiero decirte que el vino, algunas veces también se hace de uva.

Pero te recuerdo el refrán:

"Bendito sea Noé
que plantó el primer sarmiento.
A unos le quita la sed ... (ver texto completo)
Aprezado Camba: Temos tixola, más o malo é que o viño, según o doutore nahún podo abusar de él, pero siempre hay un copo para brindar cun amigo, espero más pronto que tarde que podamos hacerlo.

Un abrazo
¡No me lo puedo creer!. ¿Pero qué doctor te ha restringido el vino?. Eso va contra-natura.

Mira, amigo:

Beber es un acto que realizamos las razas de linaje antiguo.

Cuando se hace uso del vino, "moderadamente, como de todas las cosas hermosas", se convierte en salud y medicina:
Aumenta la fuerza muscular.
Exalta el sentido genitivo.
Estimula el sistema nervioso y psíquico. ... (ver texto completo)
Aprezado Camba: Dice o sinor cuatro verdades, eu tambéin teño buenos recordos, pois en aquiles tempos munto seguei y bon trato que me derin, a base de cabrito, troitas del rio, bon viño, buenas ensaladas, a xente era munto buena.
Agora pensando en lo que voçe conta, que eu istou co sinor cuasi en tudo, nahún sendo no de o nacer, pois penso que muntos nacen de culo y outros de cachola y nahún sólo iso, algunhs cagados, que logo aunque os limpen béin seguen cagados para tuda sua vida. Nahún teña inconta ... (ver texto completo)
Espero que teñas unha boa tixola, e disfrutes do magosto, e te acordes dos amigos, degustando con moderación un vaso de viño.

Un abrazo
Hay foros y foros. En unos se debaten ponencias para llegar a conclusiones que conllevan obtener la mejor línea de acción y la ejecución para el fin que se propone, se levantan actas, etc. etc. Y están reducidos a personas con capacidad de decisión. Nuestro papel queda relegado a criticar decisiones, que no sabemos porque se han tomado.

Pero también hay críticas positivas y no las exteriorizamos. Bueno, siempre nos queda el derecho al pataleo.

En este foro que nos ocupa, tiene cabida todo aquel ... (ver texto completo)
A la orden de usted, señor.
Y mire una cosa: ¿Usted no vendrá siendo, verdad, aquel carbajo de Pentes en el que clavé por las orejas a aquel regador de prados a hurtadillas, cuando el riego correspondía a mi familia?
Aunque el presunto delito haya prescrito, no me conviene un testigos de aquella crucifixión, a no ser que testifique que la misma fue para salvar al clavado de una segura muerte por ahogamiento, si lo dejaba inerte con la cabeza enterrada en aquel lodazal.
Una palmada en la espalda ... (ver texto completo)
Hablando de riegos nocturnos:
En una ocasión, mi padre, después de salir de tomar el café, a medianoche, no se le ocurre otra cosa mas que ir a sacarle el agua a un vecino, que por cierto, siempre la ponía para sus prados al anochecer.
El prado, se encuentra en Fontaos, mas abajo del cementerio.
Se llevó un revolver, con una bala, que siendo de diferente calibre, la introdujo en el tambor a base de golpes.
Cuando estaba en la faena de cambiar el agua de la caldeira, levantó la cabeza, y vió un ... (ver texto completo)
O noso amigo común Luis, fixo alusión a esa pródiga familia. Oxe e impensable pra a mayoría dos matrimonios chegar a esa cifra, unque eu teño un compañeiro, mais xoven que eu, e xa van por catorce.

E eso que por ahí non estaban arraigados (según creo) os quikos ou o opus.

Claro que non había Tv, e penso que nin radio. A primeira que entrou na miña casa foi, no ano 1956, unha radio Marconi, con o voltímetro o lado pra regularlle os 110 voltios.

Si que nos gustaría que entraran no foro.

Un ... (ver texto completo)
Non sei por qué, me parece que as plegarias do padre Xosé van mais dirixidas a terra que a o ceo. de todas as maneiras sempre chegarán a algunha alma necesitada de amor, comprensión e cariño, que eu penso que son mais necesarias neste mundo que no outro.

Amigo Telesforo: la verdad es que una parada militar no es difícil de organizar, a menos que coincidan la Legión y Regulares, y el relator tenga que explicarle a los no entendidos en la materia, la diferencia de la cadencia de pasos. De todas ... (ver texto completo)
Esta noite, alguén preguntóu: ¿Como acabóu o cupón da ONCE?. E algún lle contestóu:

-No cuba da basura.

Boas noites.
Los castaños nacen bravos, como nosotros. Luego nos cuidan, nos educan, nos injertan, nos reúnen, y resulta algo de provecho:

En los sotos de mi pueblo
los castaños
hablan de historias lejanas.

En los sotos de mi pueblo
los castaños
miran caminos perdidos
entre las revueltas nieblas. ... (ver texto completo)
Amigo Camba, haber se entre tu e os demais foreiros entre eles os distinguidos Inda Cho Sei, Gel e noso gran amigo Zé nos contais mais chistes para seguir reindonos con eles... este estuvo muy ben. Pero que sepa o noso amigo Inda que os ourizos en Lubian pican mais que en Barxa pois ali fai mais frio...
Un aperta pra todos
Si de algo me teño que avergonzar, e de non teñer ningunha gracia pra contar chistes.
Na terra da miña muller teñen gracia pra contalos. Sempre que conto un, sempre me dicen todos, incluso a miña muller:
-" Pero que malo eres".
E teñen razón, pois inda que o chiste teña gracia, sempre o escarallo.
Pero a ela lle digo (cariñosamente):
-A obligación da muller, é reir os chisten do seu home, anque sexan malos.
Nin por esas.
Un fracaso total

Un abrazo
Que no se me enfaden los injertadores de Lubián, pero hasta hace poco --y lo sé de buena boca-- la mayoría de los castaños eran bravos. Y los pellizos bravos se clavan hasta las entrañas, y sus pinchazos duelen como los del escaramujo.
Pero cuando los perendengues cuelgan mucho, es porque se le caen ya los dientes al chucho.
Sin habértelo pensado, te ha salido pareado.

Buenas tardes. Ahora ya tengo todo el tiempo del mundo mundial para disfrutarlo.

Vamos a ver como es la vida de jubilado. Me dedicaré a culturizarme un poco, para estar a la altura en este foro.

He empezado por ir a tomar un café en una reunión con la escritora María Dueñas, y debido a la buena impresión que me ha dejado, con su sencillez y su forma de acercarse a la gente, tendré que volverme a leer "El tiempo entre costuras".

Desempolvaré ... (ver texto completo)
Hay un páxaro que se lle conoce como o Huy Huy. E un tanto peculiar, porque ten os cataplines muy grandes é as patas muy cortas. E cuando vay a pousarse no chau dice: ¡Huy huy huy!

Un saludo pra todos os foreiros que animan este espacio
Amigos Romerales, Camba, Ballesteros, 252525 etc É de agradecer que considereis o foro do pobo que me vío nacer trankilo, creo que ahora o é, aunque cuando eu empecei a escribir nel tamen tuven alguns que se meteron conmigo é o que e mais grave coa miña familia difunta, pero como Jesucristo perdonou a quen o matou temos que copiar del e olvidar levarnos ben e mirar pra diante.
Camba comentaches noutro foro das camiñatas e do tente en pié en Barxa, quero desde este intre decirche que se algun dia ... (ver texto completo)
Gracias Barxes. O teño en conta. Non sabes o que me gustaría compartir unha merenda.

As augas, por muy revoloteadas que anden, sempre chegan onde encontran un remanso de paz. Vólvense tranquilas, e podemos disfrutar de elas sin peligro aparente. Claro, que a veces hay que saber nadar e gardar a roupa.

Un abrazo
Todas las palabras están cargadas. Cargadas de significado, claro. Cuando el lector las utiliza sin poner los cinco sentidos en su manipulación, pueden estallar por los aires, que éstas no llevan espoleta.
Aunque mi religión es la propia naturaleza, reconozco que me santiguo muchas veces cuando leo las reacciones de algunos. Entonces me sonrío, y unas veces juego con mi personaje, y otras prefiero pasear a la perra.
Espero que nos conozcamos algún día.
Por supuesto que me gustaría conocernos.
Veo que tienes sentido del humor, y aguantas estoicamente ciertos comentarios que no son los mas adecuados para un foro. Me da la impresión que hay foreros que saben de todo y no entienden de nada.

Un abrazo
Te deseo muchos años de salud en vuestro cambio de vida, para poder resarcir a tu esposa de esas obligadas ausencias, y para que puedas disfrutar realizando las mil cosas que crees pendientes.
Suerte.
Gracias amigo. En este foro las aguas están mas mansas, lo cual me alegro.

Un saludo
Quien tantos años formó parte de La Legión, una vez jubilado, no pierde del todo la marcialidad propia del Cuerpo. La sigo conservando como una vieja cicatriz: por lo común invisible e indolora, pero que a veces, cuando llueve o da el sol, se deja sentir o aflora por sorpresa. Mal que le pese a los antimilitaristas de toda laya, el espíritu marcial es una de las programaciones más efectivas e interiorizadas que ha alumbrado el genio humano, siempre tan activo a la hora de tratar de manipular en provecho ... (ver texto completo)
Amigo y compañero. Dentro de 8 días y citando textualmente las palabras del BOD, ceso en mi relación con las FF. AA, s.
Lo que no terminará es la relación con compañeros y amigos con los que a lo largo de nuestra vida, y bajo el manto de la Virgen del Carmen y la protección de S. Juan Nepomuceno, hemos cumplido con nuestro deber sagrado, compartiendo dolor y gloria, impartiendo formación integral a tropa y mandos intermedios, transmitiéndoles nuestra sapiencia, experiencia y sentido del honor y ... (ver texto completo)
Eso mismo me ha pasado a mí siempre. Pero ¿dónde están Donato, Naibet, Fran, Mauro...?
Ahora no hay más cera que la que arde.
Habrá que aficionarse al balompié de segunda. ¡Qué le vamos a hacer!
Perdió el Depor. A sufrir. Esperemos a mañana con el Celta. Habrá que sufrir de nuevo. Lo esperaba. Cuando eras un niño, el Celta se desplazaba en un pequeño autobús y se paraban en a Gudiña a repostar y tomar café en el Bar Quintela.
Mi apoyo para los dos equipos
Dos dous equipos que neste país levantan pasiós, a mín igual alegría me dá que gane un, que que perda o outro, excepto este fin de semana, que xogan os que sempre me gustaron de verdá. O Cela e o Depor. E me temo que, como está o panorama, non vou a ter mutas alegrías.
Xa virán tempos millores.
Un abrazo
Camarada Camba: ¿Pero tú no eres de los del botón de ancla?
Las maniobras del teniente Suero, jefe de la Sección de Operaciones Especiales, nada tenían que ver con la Infantería.
Esta Sección estaba encuadrada en una compañía de una Bandera de Caballería motorizada, pero la sección era sólo de Operaciones Especiales.
La maniobra descrita supongo que formaría parte de la formación inicial de los guerrilleros: oscuridad, dispersión, aislamiento, orientación, autocontrol,...
No lo sé, porque yo ... (ver texto completo)
Claro, amigo. Pero mis botones de ancla llevan dos fusiles cruzados. De la Infantería de Marina mas antigua del mundo. Pasado mañana es su 476 aniversario. Ya comentaré algo en uno de los foros.
Yo también he estado dos años en Operaciones Especiales de mi cuerpo. Fui uno de los pioneros. Estaba compuesta de tres Stoles, (palabra muy marinera, que equivalía a Scc, mas o menos): Guerrilleros, escaladores y buceadores de combate. Era y sigue siendo la élite dentro del cuerpo de élite de la Armada.

Un ... (ver texto completo)
Aprezado Camba: Claro que ssín, más co santo que é o padre, más istamos munto lonxe, espero y desexo rezar por S. Aparicio, fai anos que farta de sardiñas me levei nunha tasca que había pegada a carretera, un omito munto simpático, creo que se xamaba Seberino ou seberiano, a coisa que a festa era detrás mesmo do sitio que istou a falar.

Un abrazo.
A tienda que te refieres era do Severino.
E o Sebastián de Aparicio, é o patrón dos conductores de a Gudiña, sin facerlle a competencia a o S. Cristobo.
O padre Xosé sabe que no ceo non hay problemas de competencias. Sin ir mais lexos, no meu laboro teñemos dous patronos. A Virxen do Carmen e S. Juan Nepomuceno. (Sempre hay que teñer un de reposto por o que poda pasar)

Seguro que no foro da Gudiña, hay alguén mais que comente algo referente a él.

Acórdate do refrán que dice: "Na Gudiña, ... (ver texto completo)