Amigo Barxes: Buceando nos correos atrasados, vexo que che gusta incluir algún conto antiguo. Bueno, está muy ben que alguen poda recordar e seguir os pasos de conteiros antiguos, tales como:
De Pentes: Angelita Prieto
Cándida "
Agustín "
Teresa Pousa
Ceferino Cerviño
Esperanza Fernandez
María Carrera
Domingo Grande
De Erosa: Sara Sierra
Ricardo Barja
José Morais
Hay algún de Barxa, pero sin nome
e un sinfín de eles que deixaron testimonio de contos populares, e foron recollidos en un libro publicado por Editorial Galaxia S. A. no ano 1.958 en Vigo, titulado Contos Vianeses. A recopilación corréu a cargo de Laureano Prieto, entonces maestro de A Gudiña, e tuvo a deferencia de poñer o final de cada conto o nombre do relator.
Seguro que Picarel sabe algo de esto. Pero anda perdido
Un abrazo
De este libro so teño unha fotocopia. Sempre lle contaba os meus fillos cando eran pequenos algún pra dormir, e mira por onde, lle quedaban na cabeza, e unha vez, en unha redación, con doce anos levou un premio literario de 2.500 pesetas... en contos. Bueno, flipaba.
Outro libro igual de interesante, titulado Contos Populares, foi publicado no ano 1983, pola mesma editorial. E mais fácil de conseguir xa que forma parte da Biblioteca Básica da Cultura Galega.
Un abrazo e sigue publicando os contos
De Pentes: Angelita Prieto
Cándida "
Agustín "
Teresa Pousa
Ceferino Cerviño
Esperanza Fernandez
María Carrera
Domingo Grande
De Erosa: Sara Sierra
Ricardo Barja
José Morais
Hay algún de Barxa, pero sin nome
e un sinfín de eles que deixaron testimonio de contos populares, e foron recollidos en un libro publicado por Editorial Galaxia S. A. no ano 1.958 en Vigo, titulado Contos Vianeses. A recopilación corréu a cargo de Laureano Prieto, entonces maestro de A Gudiña, e tuvo a deferencia de poñer o final de cada conto o nombre do relator.
Seguro que Picarel sabe algo de esto. Pero anda perdido
Un abrazo
De este libro so teño unha fotocopia. Sempre lle contaba os meus fillos cando eran pequenos algún pra dormir, e mira por onde, lle quedaban na cabeza, e unha vez, en unha redación, con doce anos levou un premio literario de 2.500 pesetas... en contos. Bueno, flipaba.
Outro libro igual de interesante, titulado Contos Populares, foi publicado no ano 1983, pola mesma editorial. E mais fácil de conseguir xa que forma parte da Biblioteca Básica da Cultura Galega.
Un abrazo e sigue publicando os contos
Amigo Camba: Os contos que teño neste foro e noutros, foron contados polo Sñr. Aniceto, aunque algunhos tamen foron copiados do libro, contos populares de Maruxa Barrio e Henrique Arguindey da Editorial Galaxia S. A. 1983.
Tamen as persoas que fas referéncia no teu mensaxe tanto de Pentes como de Herosa segun os veciños eran vos contacontos.
Leendo uns mensaxes no foro da Gudiña, por ti ou Picarel, me entero que o Lito fillo do Sñr Anta non anda ben pois cuando vaia a Barxa dareille unha visita xa que as nosas familias eran mui amigas.
Gracias e un abrazo.
Tamen as persoas que fas referéncia no teu mensaxe tanto de Pentes como de Herosa segun os veciños eran vos contacontos.
Leendo uns mensaxes no foro da Gudiña, por ti ou Picarel, me entero que o Lito fillo do Sñr Anta non anda ben pois cuando vaia a Barxa dareille unha visita xa que as nosas familias eran mui amigas.
Gracias e un abrazo.
Cucu, cucu, cucu, cucu, cucú, cucú...
Prezado Zé: Desteme munta alegria que truzeras o canto do cuco pra Barxa, pois cuando eu era garoto, y agora taunbeim gosto munto de ouvilo cantare, na sexta feira da somana pasada, ouvio cantar y ate repenicaba. Quero lembrarte que cuaseque eres oito anos mais vello do que eu, mas lembrome de cuando viñas as segadas, eu com oito i tu con dezaseis como segabas já, mas cuando tocaba bubere, so te mandabaum a ti polo cabazo pra bubere o da agua i o do viño.
I cuando viña o tempo das segas deciaum os viciños que o "cuco" parara de cantare porque voçes lle cortaraum a goela, i as crianças creiamolo.
Te já Caro Amigo Zé.
I cuando viña o tempo das segas deciaum os viciños que o "cuco" parara de cantare porque voçes lle cortaraum a goela, i as crianças creiamolo.
Te já Caro Amigo Zé.
Aprezado amigo, foi producto da casualidade, recordeime do mencionado páxaro, como me puden recordar dos grilos, que tanto animaban cuando iha co trelo dinoite, sahún coisas da vida, que istá xea de anécdotas, sobre ô que voçe di da segada, quéin me dera de aquel tempo y saber ô que sei, aunque so fora pra que ô xefe que teño nahún me enxera de cabeza de corzo, más nahún teño motivos pra queixarme e verdade gracias a Deus, cua fuerza de voluntad ê espirito de sacrificio que tiben sempre. Referente a sua obserbazahún de que sempre me mandaban a min por a bubida, nahún era por facerme favore, muntos sitios debido a erografía do terreno, a veces había que andar munto pra imbaixo y logo pra cima, claro sendo eu ô más novo da cuadrilla era xusto que fose eu.
Teño que decirle que donde mellor nos tratarín foi no seu pobo, na Ferrería un tal Dn. Pedro tiña un cabalo munto bon.
Te já Caro Amigo Barxés.
Teño que decirle que donde mellor nos tratarín foi no seu pobo, na Ferrería un tal Dn. Pedro tiña un cabalo munto bon.
Te já Caro Amigo Barxés.
¡Pero home!. O que traía a auga cobraba menos de 100 pesetas. Claro que o D. Pedro era unha persoa generosa. E con cartos, que a sua facenda era das mais grandes do Concello.
Un abrazo
Un abrazo
Amigo Camba, eu xa cobraba como os homes, además nahún me facían ningún favore posto que eu traballaba tanto como els, xa teño detrás ô xefe a decerme cabeza de corzo, tahún refinado te queres facer, por presumir de ecreber béin ô castellano y ê cuando metes más a pata, ahí en riba puseste erografía y nahún ê assín sinahún orografía, claro istou aprender co padre Xosé ô castellano, más ô xefe sempre a deixarme male, menosmale que me dice ê por ô teu béin cabeza de corzo.
Un abrazo.
Un abrazo.
