Sinores, parece que a coisa que se repite, alén por os anos 1970, unha noute xa foi torpedeada a mencionada ponte, víñamos carregados de trelo, do Piñeiro Novo pra Gudiña, totale que traciamos uns dez burros y dous cabalos, más o sair da ponte pro Tameirahún menudos torpedos, claro os animales o pra cima non vexan como saihán, aquilo nin un arraile. Agora o leer istes mensaxes dos militares, vexo que a querin tirar. Espero que nahún o fazan. Dirán voçes o Zé xa nos quer contar outra, más mirando béin e pra nahún dar credito, más foi verdade, o que pasa e que sempre ian diante dous burros dos más vellos carregados de palla,ístes como levaban pouco peso nahún torpedeaban tanto, pero os outros levaban 100 kg. cada un, os cabalos 150, mira que male faría a mencionada ponte pra ser condenada a tanto bombardeo.
Hola amigo: te teño un pouco abandonado, pero non e miña culpa. Fai dúas semanas que tuven unha neta, e non me asoméi en este foro.
Ademáis, estou a punto de cambiar de situación, e ando un pouco descentrado.
Tiña pendiente decirche que o conto acababa asín, pero seguía decindo que se puxeron a correr sin parar. Eu decíalle o meu pai: "Pois xa chegarían a Portugal". Eres un fenómeno e teñes unha memoria de elefante.
Che desexo unhas Felicesd Navidades. En estos tempos, onde parece que nos entamos volvendo materialistas, non está demais miran un pouco atrás e lembrar aquela ilusión que nos facían estas festas e os Reyes Magos, que nos deixaban un peso, un chourizo e unha mandarina. Xa non creeemos neles, pero penso que ahí, no máis profundo do noso corazón, ese rinconciño perdura, cheo de ilusión e esperanza. Eso está muy ben. O fin e o cabo, todos nos sentimos estos días un pouco mais unidos.
Un abrazo
Un abrazo, amigo
Ademáis, estou a punto de cambiar de situación, e ando un pouco descentrado.
Tiña pendiente decirche que o conto acababa asín, pero seguía decindo que se puxeron a correr sin parar. Eu decíalle o meu pai: "Pois xa chegarían a Portugal". Eres un fenómeno e teñes unha memoria de elefante.
Che desexo unhas Felicesd Navidades. En estos tempos, onde parece que nos entamos volvendo materialistas, non está demais miran un pouco atrás e lembrar aquela ilusión que nos facían estas festas e os Reyes Magos, que nos deixaban un peso, un chourizo e unha mandarina. Xa non creeemos neles, pero penso que ahí, no máis profundo do noso corazón, ese rinconciño perdura, cheo de ilusión e esperanza. Eso está muy ben. O fin e o cabo, todos nos sentimos estos días un pouco mais unidos.
Un abrazo
Un abrazo, amigo
