Luz ahora 0,07745 €/kWh
        

Mensajes enviados por camba:

preciosa y entrañable foto. Lástima que al hacer el camino que va hacia Portual, nada mas cruzar el rio se llevase neustros castaños, único vínculo que junto con ls fsmilia de Josefa nos unia a ese pueblo. Hace 5o años que no voy por ahí, pero los sentimirntos ls llevo em el crazón. Un abrazo a todos.
A toda mi familia, amigos, vecinos, visitantes, foreros y demás gente de buena voluntad que en un dia como hoy disfrutan del amor y compañía de sus seres queridos:
Desde Almería os deseo que tengais un feliz dia de nuestro patrón. Me uno a vosotros desde la añoranza del heladero que venia de Verín en el autobus conducido por el Ñaco y pregonaba el "helao rico". Lo ponia en una ollita de galleta y costaba una peseta, (mi presupuesto era de un duro para todos los dias), del estreno del pantalón hecho ... (ver texto completo)
Hola amigos foreiros de Barxa y a Gudiña. Se acerca el día de nuestro Santo Patrón. Para mi, ha sido el referente durante muchos años para hacer coincidir esas fechas con mis vacaciones, sinónimo de unión familiar y amigos que nunca se olvidan.
Hace 32 años que, por coincidencia con las fiestas de la Virgen del Mar en Almería no voy por ahí, no por falta de ganas. A todos los que os juntéis ese dia, os deseo unas felices fiestas.
Un abrazo
Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei que ibas a decir que meu pai te tuvera que levar de volta no seu 600 ou na sua moto, pois él tamén era así, moi disposto a facer un favor a quen o precisase. O principio, era dos poucos que tiña moto en aqueles tempos, pois él precisabaa pra ir a facer as fotos de un pueblo a outro, incluso iba a Chantada, a Lugo, a Ourense nela, e levaba a miña nai mais o meu irmao maior, que era un bebé. Pero non era a primeira vez que montaba a tres na moto, ... (ver texto completo)
Gracias Candil. Cando algún ser querido nos abandona, sempre nos deixa algo que nos axuda a seguir adiante, que son os recordos que naide nos pode borrar porque son patrimonio da nosa alma. Me consta que era unha boa persona.

¿Non había unha ameixeira diante dunha casa por alí cerca, o pé da carretera?.

A verdá e que se facian moitas burradas. Mira na Noitevella do 65, un guardia civil de tráfico nos levou a sete desde a Gudiña nun SIMCA 1000 as duas da mañá hasta un bar ou discoteca que estaba ... (ver texto completo)
Camba, pero home que alegría me da tornar a leer as tuás escritas, mira refente o xefe anda un bocadito preoucupado y nahún e sin razahún, como xa te dixera noutra ocasión él e munto de deritas y cuando puxeran o sinor Rodrigo Rato de presidente de Caixa de Madride puso ahí unha boa porrada de cartos, debeo perder un 75%, assín ten un bocadito de motivos pra istar un bocadito inquieto.
Un abrazo.
Dille o teu xefe que non se preocupe por o diñeiro, que este teñe o mismo valor que o papel hixiénico. Mentras non o necesitas nin te acordas dél. Mira que a quen se lle ocurre meter os cartos no banco. Que o poña debaixo do colchon, e dormirá mellor que no biscolastic.

Un abrazo
Amigo Camba, me alegro que te goste el agua dolce a mi tabéin, a tua salud, le poño un azucarillo la tomaré en un tazón con munto brillo e istá riquisima.
Ahora outra vez teño que darle a razahún ô meu xefe, me dice el otro día,-con lo que istás a poñer ahí, todos tus amigos se marcharán ante tempo unhs pra un sitio outros pro outro, total que so quedarás tú y los de la casa de Pedro, que por certo son boa xente, más como nahún entender ô galego y menos ô portugués te xodes como dixo Erodes.

Referente ... (ver texto completo)
Hola amigo: Gracias por o desexo, que seguro e sinceiro.

Hay un veciño que puxo Internet, así que de vez en cuando me asomaréi por aiquí, pra non perder o contacto. Así lle das no fuciño o xefe, que ultimamente non da unha.

Un abrazo
La cosa se está poniendo achuchada. Esperemos tocar fondo pronto.
No hay mal que cien años dure, ni cuerpo ue lo aguante.

Un abrazo
Me alegro amigo Camba que disfrutes en Aguadulce, pois un lugar no que eu veranei un par de anos na calle Jazminero nº 3 atico desde donde se miraba toda a bahia de Almeria, a casa era dun familiar que estaba destinado de subisnpector de facenda no Ejido en comisión de servicio, pero no momento que pasarón os tres anos veo correndo pra Pontevedra. Pois ei fai moito calor, e medusas os anos que fui eu tanto en Aguadulce como no Cabo de Gata ata Mojacar habia muitisimas, eso si a auga muy quente, pero ... (ver texto completo)
Gracias Barxes. Me alegro que estuveras por Aguadulce. A plaga das medusas, principalmente se debe a falta de tortugas, e as corrientes marinas. tan pronto chegan como se van, menos cando se meten proliferan debido a diferencia da temperatura da augua.

Pero o encanto de esta terra son eso: Bon clima todo o ano, e unha arraigada cultura do tapeo.

Un abrazo
Amigos foreros: Siento no poder disfrutar de este foro hasta octubre. Nos vamos para Aguadulce, y allí no tenemos Internet.
Quiero agradeceros estos ratos tan agradables que hemos compartido, que no han sido pocos.

Me voy con la mosca tras la oreja por lo de la cruz.

Al hacer la maleta, siempre meto algún libro para releer, de los que no me hayan dejado indiferente. El año pasado le tocó a Los Pilares de la Tierra, y este año me decanto por uno de Antonio Piñero, titulado Los Evangelios Apócrifos. ... (ver texto completo)
Amigo Camba, te desexo toda a sorte do mundo mundial que os teus obxetivos se vexan cumplidos, más de novo le teño que dar a razahún ô meu xefe, desdo principio me dixo nahún xogues co Camba que debe ter pistola, ahora que dices tú dos grilos y das moscas, el foi un bon depredador dels, pois le mexaba no furaco pra que saliran y os machos capaba.
Unha aperta.
Ves como eu tiña razón?. O teu xefe non ten a conciencia tranquila. Debe confesarse con D. Xosé, e logo cumplir a penitencia que lle sexa imposta. Así dormirá tranquilo, aunque o espíritu dos grilos, o seguirá oindo "per seculá seculorum".
Espero que tenido una feliz estancia en Benidorm.
Con relación a la cruz de guia, en la misma página aparecen también los faroles que iban a los lados en la procesión.
Yo creo que eso pertenece al patrimonio de la parroquia, que aunque sea humilde, tiene un valor sentimental, que no se paga con dinero.
Me gustaría tomar con vosotros unas cañas. El 1 de Septiembre tengo una boda en Ferrol, y a la vuelta pasaré por el pueblo.
Un abrazo para todos
Amigo Camba, leveina algunhas vez, eu sei que era pesada, más cuando te acustumbras nahún pasa nada, taméin no sinor Deus de los Ceos a levou y ô pago que le derín os xudios.
Perdoa quizás ô de cotilla, más ô meu xefe me dixo que te pergunte si eres do CNI. él téin metido na cachola que a veces levas pistola, aunque assín fora a él que más debe darle. De tudas maneiras Parece un home munto correcto inducado,-coisa que eu apobeitei pra decirle y eses so poden istar en ise departamento, nahún más ... (ver texto completo)
Hola amigo: Dille o teu xefe que durma tranquilo, que os do CNI o andaban buscando pra que respondera dos delitos de capar os grilos e as moscas, pero xa se levantou o secreto do sumario, e están desclasificados e prescritos fai xa un montón de anos. E unha broma.

E os tiros que eu pego non lle fan mal a naide. Mira, o domingo teño unha competición da Región, que vale pra os campeonatos de España, por eso viaxein esta mañá desde madrid
Gracias, Barxes. No podías hacer mejor regalo para el cumpleaños de mi padre, que el pasado 15 de mayo hubiese cumplido 78 años, pero que Dios tuvo a bien llevárselo a su lado con tan sólo 73.
Estoy recopilando todas las fotos antiguas que puedo que me conste que fueron hechas por mi padre, para crear un gran album virtual. Con tu permiso, cogeré también ésta tuya que tan generosamente has compartido con todos.
A mi padre se le daba muy bien fotografiar niños, se entendía muy bien con ellos, los ... (ver texto completo)
Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.

Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.

Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.

Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos ... (ver texto completo)
Hola. El enlace es http://anuncios. ebay. es/otros-aparatos-antiguos/cru z-neogotica-8599248. htm Está en la página 20 de a Gudiña/imagenes. Además, hay varios objetos, como lámparas, etc.

Que disfrutes. El sábado ya me vuelvo para el Sur

Un abrazo
Tambien aparece en gougle" coleccionismo de ourense cruz neogótica. Tambien aparecen faroles, lámparas, etc.
Amigo Camba, espero que nahún levaras a cruz por culpa miña, era brincadeira.
Un abrazo.
A cruz en cuestión, chámase a "cruz de guía", e abre a procesión. Como e muy pesada, a levaba unha persoa mayor. O lado van dous faroles que tamén pesaban oseu.
Eu como monaguillo levaba a naveta ou o inciensario.

Por o demáis, amigo meu cada un ten que cargar cua sua, e ista e tan pesada ou lixeira como Dios no la impoñe.

Un abrazo, amigo.
Hola. El enlace es http://anuncios. ebay. es/otros-aparatos-antiguos/cru z-neogotica-8599248. htm Está en la página 20 de a Gudiña/imagenes. Además, hay varios objetos, como lámparas, etc.

Que disfrutes. El sábado ya me vuelvo para el Sur

Un abrazo
Acabo de entrar en a Gudiña/imagenes y me encuentro que hay un anuncio de venta de una cruz neogótica, por 250 Euros, que se parece muchísimo a la que había en la iglesia y abría la procesión y presidia los funerales.

¿Es la misma?. Si es así, o bien ha sido sustraida, o es que muy mal anda la parroquia para desprenderse de sus reliquias, que aunque no son muchas, si son queridas.

Un abrazo
Aprezado amigo: Teñes más razón cun santo, eu faciame gracia un librito en galego aunque fora piquino, pero vendo dun punto de vista imparcial axo que teñes razahún. Mira do que dices de se nacesita un ministro que conte con tigo, eu lo direi, oxe istamos un bocadito preoucupados y con munta faena, pois onte anoute xamao ô Pepe que xa istá ca a ver cuando nos viamos, que quede claro falou co meu xefe que parece que sahún munto amigos. Tanto ô padre Xosé como eu ísto nahún ô vemos béin, deixou ô posto ... (ver texto completo)
Pero... ¿hay billetes de500 Euros?. O millor o home os levou pensando que eran fasos, ou que eran estampas, porque si e verdá que eran de curso legal, non sabe o que fixo, porque como o collan, despois de pagarlle os letrados que o defendan, non lle queda nin pra unha copa de oruxo.

Bo xefe o teu. Se nota que o aprecias moito. Como ten que ser

Un abrazo
Amigo Camba, eu sei que na iscola os galegos, les obligaban a escreber castellano, eu ahí nahún entro además si tudos naquila epoca se consideraban ispañolos era más normale do mundo, eu nahún quero entrar en política, más con relazahún ô sinor Cela que non cabe dubída era un grán escritor, un bocadito putero, que nahún digo puñetero, quero decer sendo galego podá haber escrito algún libro en galego, por exemplo viaxe a la Alcarria ou la misma Colmena, con las discreciones que él facía lo ben que ... (ver texto completo)
Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha boa obra, si a leen poucas persoas, non tén éxito. Imaxina libros escritos en arameo. Por muy bos que sexan, teñen que traducirse. ¡Claro que podía escribir as suas obras en galego, pero despois tiña que traducilas o castellano si quería teñer éxito mais alá de Galicia. Así, aforrábase unha tradución.

Dille a D. Xosé, que si necesita un ministro de liturgia que conte conmigo.

Con relación a escritura do galego ou o castellano, non te preocupes, ... (ver texto completo)
Amigo Picarel. Si, entre buen comer, buen beber, buen paseo, buen descanso, tienes un momento, consulta el correo, que te mandé los teléfonos de contacto para tomar unas cañas.

Un abrazo
Me alegro que vayas por Toledo con frecuencia. Un lugar con encanto es la iglesia del Cristo de la Vega que esta fuera de la muralla, entre las puertas de la Bisagra y el Cambrón.

El Cristo tiene una mano bajada, y la historia es de las que te ponen los pelos de punta. Si quieres recordarla, porque seguro que la has oido, busca la poesia "A buen juez mejor testigo". Al principio es tediosa, pero el final es alucinante.

Aunque el explendor de Toledo está en el día del Corpus. Claro que es recomrndable ... (ver texto completo)
Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta ... (ver texto completo)
Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.

Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.

No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.

e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.

Un abrazo
Eu estiven moitas veces na casa do Xoquín e da Aurora. Recordo que era dunhaq soa estancia, non recordo que a aurora tivera un cuarto aparte. eles guardabannos a nós unhas ovellas que ían co seu magote. Era moi boa xente, o Xoquín, un pouco tolo pero con moi bo corazón e a Aurora unha mártir traballadora e sufrida. Cando era a época dos cogordos, o Xaquín traía todos os días un saco.
Hola Locho. Alégrome que me contestaras a o tema "te acordas caundo?". A familia do Carula foi muy apreciada por todos porque eran a sencillez personificada. No seu magote predominaban as cabras.
Con relación o que eu relatei, e que tiña como referencia donde dormia a Aurora, che recordo, que si te pois de frente a fachada da sua casa, a mau izquierda estaba a casa do Gorrispo, a dereita estaba a casiña onde ela dormia, que tiña a entrada por a calle que vay a iglesia, e a continuación estaba, retranqueado, ... (ver texto completo)
Me alegro que estés disfrutando del calor. Aquí llevamos ya tiempo en manga corta.

Mañana me voy para ahí. Mis hijos me dicen que está apretando el Lorenzo, aunque para S. Isidro siempre llueve

Un abrazo
Amigo Camba, recordando vellos tempos, sería tal vez por ô ano 68, contratáramos unhas leiras munto béin de prezo, quero decir nos salira a coisa béin, totale que fumos celebrar a unha fonda que se llamaba Ispañola, un colega meu levaba unha filasmonica y cantaba béin, totale que se xuntarín alguns da Gudiña, quero recordar un gaxo munto grande, creo que se xamaba Xerbasio, a coisa foi que comemos cabrito, insalada, bon viño pagamos a escote a 75 pts., más entrou tudo, quero decir as copas, recordo ... (ver texto completo)
Memoria de elefante a tua. O Gervasio era o barbeiro. E na Española comíase bon cabrito e boa carne, e bon cocido. O baixar os escalons, estaba o bar; A izquerda a cociña. Era a fonda mais antigua que había.
Normalmente as portuguesas estaban, como decia Camilo José Cela, "de bon ver e mellor palpar".
Un abrazo
Tamén reconozco que sodes unhos artistas tocando a zanfona (filarmónica). En cada cuadrilla había sempre algún seitureiro que a tocaba ben.
Aprezado Camba, dices que me gosta ô xefe, ahí te equibocas, quéin me gostaba era xefa, más mandou foder a él a min. Con relazahún ô padre Xosé, dices que téin paciencia, creo que istás na certa,ê munto bonciño por iso ô inganaron, aquí nahún a mala fé, axo que ata a min me istá a facer cambiaré.
Un abrazo.
Si o padre Xosé logra cambiarte, seguro que sería un milagro digno de consideración. Novos cambios á nosa edade..., como non sexan os dos pañais, mal resultado lle auguro.
Un abrazo.
Amigo Camba, eu xa cobraba como os homes, además nahún me facían ningún favore posto que eu traballaba tanto como els, xa teño detrás ô xefe a decerme cabeza de corzo, tahún refinado te queres facer, por presumir de ecreber béin ô castellano y ê cuando metes más a pata, ahí en riba puseste erografía y nahún ê assín sinahún orografía, claro istou aprender co padre Xosé ô castellano, más ô xefe sempre a deixarme male, menosmale que me dice ê por ô teu béin cabeza de corzo.
Un abrazo.
O xefe te trai a mal traer, pero a ti cjhe gusta, eh?. O padre Xosé, seguro que se merece de sobrenombre Job, por a paciencia que ten.

E non estudies tanto castellano, que portugueses e galegos, ben nos entendemos.

Un abrazo
O amor significa non ter que decir nuca (o sinto)
Película Love Story
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo
El Rúas, está en la calle Sarmiento, que se une a tuya, al lado de la plaza de la Leña, y el museo provincial.

Buen sitio de tapeo todo lo que hay alrededor. El dueño compró la casa de al lado, la reformó con mucho gusto y montó un Restaurante con los comedores en el 1º y 2º piso.

Creo que la caza ya la dejó. Pero se hospedaba en el relojero cuando la practicaba.

Un abrazo
Meus, na casa que citais na plaza onde tiña o taller Evaristo e mais seu hirmao, nunca viviu nin a Chicha nin a Picha, eu que son maior ca vos solo recordo ali a Paxariña (Sra. Maria) e mais tarde a sua filla Paulina e cuando esta morreu os seus fillos venderonlla o Perfecto da Sra. Encarnacion e do Sr. Felisindo. A Picha era unha muller que vivia co seu hirmao tamen solteriro, nuha casa que ahora heredou a Isabel viuva de Felipe panadeiro, na plaza detras de iglesia de San Pedro muy cerca da casa ... (ver texto completo)
Non creo que sexas maior que eu. O que si e certo e que te acordas das cousas con unha precisión admirable.

A Picha chamábase Teresa, ou María?. Bueno, eran duas hirmás, unha vivia co hirmau Casiano, e a outra era a muller do Joaquín Gonzalez "o Mainete".

As familias relacionadas con eles, era a Sra. Francisca, modista, ou costureira, e a Sra. Concha do Campo.

Un abrazo
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Aprezado amigo, foi producto da casualidade, recordeime do mencionado páxaro, como me puden recordar dos grilos, que tanto animaban cuando iha co trelo dinoite, sahún coisas da vida, que istá xea de anécdotas, sobre ô que voçe di da segada, quéin me dera de aquel tempo y saber ô que sei, aunque so fora pra que ô xefe que teño nahún me enxera de cabeza de corzo, más nahún teño motivos pra queixarme e verdade gracias a Deus, cua fuerza de voluntad ê espirito de sacrificio que tiben sempre. Referente ... (ver texto completo)
¡Pero home!. O que traía a auga cobraba menos de 100 pesetas. Claro que o D. Pedro era unha persoa generosa. E con cartos, que a sua facenda era das mais grandes do Concello.

Un abrazo
Para ser exactos creo recordar que Joaquín era hijo de la tía Avelina, hermana del tío Aniceto, por lo tanto no era hijo de este sino su sobrino (pero ahi está KDT que nos lo puede confirmar). Efectivamente era un personaje peculiar, que chispas agarraba, el pobre hombre tuvo una vida bastante desgraciada, llena de privaciones, como dice "Inda cho sei" en otro foro, aquella si que era crisis, pues la mayoría vivíamos en una economía de pura subsistencia, pero para algunos como el pobre Joaquín incluso ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.

La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)
En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.

Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.

Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".
Como te envidio, sobre todo por las pavías. Mira que Murcia es tierra de melocotones, pero como el sabor de ellas, nada.

Durante muchos años, y hasta hace cuatro, durante una semana del mes de Mayo nos concentrábamos en el Hostal Rúas. Su dueño venía a cazar a la Gudiña.

Agradable lugar para chatear por los bares de los alrededores.

Y entrañable la iglesia de la Peregrina. Siempre que voy, es el primer lugar que visitamos mi mujer y yo.
Amigo Camba, referente ô meu xefe, teñes razahún él istá perparado, más encheme a cabeza de cabeza de corzo, ahora istame a decer, puseste mal ô nome ô outro día, sahún Daoiz y Velarde, referente a mañica dice que era unha tal agustina que disparou ô cañón. Me despides ahí como cucó nahún me parece male, pois foi un páxaro que sempre quixen imitar, dede que era garotu y andaba na laboura, me recordo que istando de criado pros cubas de Manzalbos, cantaba munto por alen, claro eu facía ô boa xeira ... (ver texto completo)
Pois imitas muy ben a o cuco no foro de Barxa. O canto do cuco tamén se usa pra decirlle on nenos: "Estou aiquí".

Non era outra intención.

E seguindo os recordos da boa xente que era o Anta, pios mira: A xente iba xunto a él, a recoller a borra do café pra fervela de novo e tomar ese café mezclado con leite.

Oxe en día, en certos sitios se pide nos bares como "un recuelo" que nos é mais que un café feito por segunda vez na máquina

Curioso
... (ver texto completo)
Para mí, es el mes mas hermoso de todo el año.

Hermosa era la estampa del majestuoso y único cerezo de la Veiga, donde aparecía la pamplina en la fuente de agua cristalina.

Llama la atención, que predomina las xestas con flor blanca. A medida que bajas hacia Orense predominan las de flor amarilla. Peculiar flor, por lo parecida a la de los "fieros toxos de Galicia, de la tierra soberanos, que picando nuestras manos... etc.".

También en estas fechas aparecian los primeros frutos. -Las mallas-. ... (ver texto completo)
Efectivamente, el tiempo según la familia de mi mujer no acompañó mucho.

Me hubiese gustado que coincidiésemos por allí. Siempre es agradable encontrar gente de la tierra. Los últimos que encontré allí eran de Viana.

Siempre me queda el consuelo de que no falta la cerveza Estrella de Galicia.

Un abrazo
... fue Joaquín el hijo del Sr. Aniceto llamado a filas?.

Pues lo llamaron, fue a La Coruña a tallarse o pasar reconocimiento; No lo pasó, por su forma peculiar, pero cuando regresó, venía gritando:
- ¡Eu vin muuuundo, eu vin muuuundo!.
- Pero que viche, conta conta.
- Vin casas encima de outras e muy aaaaltas. E moita auuugua. E unhas cousiñas que iban por encima e votaban fuuumo.

Imaginaros para los oyentes que el referente mas alto era el campanario y cuado mas agua se veía era en la ... (ver texto completo)
Casualidad. El mismo día me voy yo para Madrid.
Mi mujer que es una friolera almeriense está volviendo a sacar la ropa de invierno, porque dice mi hijo que hace un frío que pela.

Y no seas modesto, que de poco te valdría el archivo si no le sacases provecho, y seguro que cumpliste con la obligación de hijo: "Ampliar lo que reciban de sus padres".

Yo he estado en el Palma Beach. Cada año el grupo de baile nos jontamos y nos vamos a un lugar diferente. Este año nos juntaremos en Roquetas de ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Le perguntei ô meou xefe por ô tal de Hoy y ô Abelardo,-dis que fai pasado 200 anos, que intraron os franceses en Madride con idea de conquistar a Ispaña, más tiberín que marchar por patas, pois dis que as mulleres que le tiraban aceite roxo,-que coisas amigo Camba, aquiles nahún eran de fiar, fodase cos gaxos.
Perdoa Camba se nahún digo béin ô xefe ê que me conta as coisas.
Me alegro de ver os teus escritos a igual cos dos demais foreros.
Unha aperta pra tudos.
Vexo que o teu xefe ten moita ilustración. E non lle falta razón. entraron como invitados e quixeron quedarse pra sempre, hasta que nos hincharon os fuciños e houbo que darlle no mesmo sitio.

Cando si retiraban co rabo entre as pernas, os que andaban por Galiza, acamparon na Gudiña, cocretamente na Buqueira. E seguiron pra Castilla pola Canda que era o paso natural.

O aceite roxo llo votaban desde as murallas. Con eles no campo empleáronse as técnicas de Guerrilla, e sobre todo o coraxe das ... (ver texto completo)
Fala ahí ô Picarele, do bar do Taitao, cerca había un café que ô levaba un tal Anta y a filla quero recordar que istaba solteira, munto boa xente, me recordo deis pois ofrecerín cama pra dois colegas que iahn na miña coadrilla de seitureiros y ô café era munto boon, supoño co sinor xa morreria, pasarín muntos anos.
O Anta e a sua muller Manuela, tiñan tres fillos. O Pepe, que anda por Madrid, o Lito, e a Ester. Están muy ben, e siguen vivindo nunha casa que fixeron detr, as do Bar. Boa memoria. Eso non e falar por non estar calado.

Un abrazo
Sabía que Paco había fallecido. Me lo comentó un primo de su mujer, al que encuentro paseando de vez en cuando por la calle Antonio López de Madrid, y con el que tuve relación laboral durante varios años.
Ya sabemos que sigues el foro; tu, por lo que encuentro en él eres una autoridad en relatos fidedignos que a nosotros se nos escapan. Me gustan las fotos de tus antepasados, los artículos, y tu participación es un referente para los foreros.

No te preocupes por el tema "te acuedas de...". Es ... (ver texto completo)
Excelente definición de la maquila y del celemín, pero creo que no le hemos aclarado mucho a la forera que inició este tema, la relación que guarda con la hijuela.
La verdad es que es bastante difícil ponerse de acuerdo, porque como bien dices varían mucho las cantidades que responden a la misma palabra.

Que maquila viene del árabe no hay duda. Esas medidas estaban muy arraigadas en Campaneira, Bubión y Capileira, pueblos de las alpujarras granadinas. Sus nombres son de origen gallego, concretamente ... (ver texto completo)
Me parece muy gratificante el tema que propones, a ver si estimulamos al personal, aunque tengo mis dudas. Ya que has planteado la actuación en el bar del Brigada yo también tuve mi aportación, creo que yo era el mas pequeño de los que intervinimos. Mi actuación se limitó a recitar una poesía que llevaba por titulo "España" pero solo me acuerdo del titulo. También se representó una obra de teatro, EN GALLEGO, recuerdas el año y el titulo de la obra? Debió de ser por el 1960 mas o menos, no?
Si, mas o menos fué ese año, o el anterior.
Solo llevo unos meses en este foro, pero buceando en él, aparecen foreros que se están absteniendo de participar. Creo que este foro, a diferencia de otros, es plural y ameno, correcto y respetuoso con el carisma de cada uno, Interesante o no. Eso dependen de todos nosotros.
Insisto que yo entro cuando mi mujer no está usando el ordenador.
El 30 de Mayo del 2004 cerré el de mi trabajo, que buena vista gasté en él, y hasta ahora
cuando viste por primera vez el cine?.

Corría el año 1956 mas o menos. Era obligado ir al Rosario, al menos para los pequeños. Allí aparece un cura de la Salle, con aquel babero blanco que los caracterizaba. Estuvo hablando para captar seminaristas. Terminó diciendo:
"Ahora vamos al café de Quintela y vamos a ver una película".
Nos faltó tiempo para salir por piernas, y entrar en el café. Allí, según se entra a la derecha, había instalada una máquina de cine y todos los rapaces nos sentamos ... (ver texto completo)
cuando viste por primera vez la TV?

Pues llegó al café de Quintela, o Brigada.
Llegó en una caja grande, la subieron arriba a su casa, y se reunieron las fuerzas vivas del pueblo para instalarla. Entre ellas, el capitán (o teniente) de la Guardia Civil D. José. El veterinario y no sé quien mas.

Corrió como la pólvora la noticia, y nos concentramos en la puerta en espera de alguna información.

Cuando bajó uno, le preguntamos:
- ¿Que se vei? Y nos dijo:
-Nada. Está nevando. ... (ver texto completo)
No, no era la Chicha, era, creo recordar, "A Picha" que vivía en la plaza, en el bajo tenía el taller Evaristo el hojalatero, es la casa que ha comprado ahora Perfecto de la Sra. Encarnación. Tarín lo vi hace ya muchísimo tiempo, una vez que volvió el día de la fiesta, vive en Orense creo, de su hermano casi ni me acuerdo, pienso que se llamaba Luis.
Efectivamente: Pero, después me parece que vivió Paulina.

Evaristo era un artista con la hojalata:

Nos hacía silbatos con un trozo de lata. Y los faroles de aceite, hoy serían dignos de exposición.
cuando viste por primera vez el cine?.

Corría el año 1956 mas o menos. Era obligado ir al Rosario, al menos para los pequeños. Allí aparece un cura de la Salle, con aquel babero blanco que los caracterizaba. Estuvo hablando para captar seminaristas. Terminó diciendo:
"Ahora vamos al café de Quintela y vamos a ver una película".
Nos faltó tiempo para salir por piernas, y entrar en el café. Allí, según se entra a la derecha, había instalada una máquina de cine y todos los rapaces nos sentamos ... (ver texto completo)
Efectivamente, me acuerdo que en mi tierna infancia se respetaba el solar y no se nos permitía jugar allí, a diferencia de otros "casarones", luego se fue perdiendo ese respeto y al final ya casi era un basurero, antes de que derribaran todo, incluida una parte de la casa de tus abuelos, para construir la casa parroquial. También recuerdo las ruinas de las casas de cerca de la Senra, le llamaban A Parada, donde según la tradición estuvo alojado cuando tuvo la peste y vivió, siempre según la tradición, ... (ver texto completo)
Picarel; Propongo en este foro, abrir un tema con el lema ¿Te acuerdas de...?.

sería interesante conocer y compartir cosas de antes, sin dijar cualquiera de la actualidad