Compramos energía a futuro

Arcoiris na cruz
Estamos en Fuengirola,
turbulento se ve el Mar,
con el mal tiempo que hace
ni en barco pude montar.

En el hotel metido estoy
asomado a un ventanal,
esperando que mejore
este bravo temporal
... (ver texto completo)
Quisiera narrar una anécdota que me contó un Sr. de Lubián (hoy fallecido E. P. D. Vivia en la Cachifra, yo lo apreciaba un montón, persona amable, ocurrente y simpática a más no poder. alguna vez le he dicho a uno de sus nietos que el tener un abuelo cómo él ha tenido, es un lujo.
Esto ocurrio una tarde de verano en la Casa Vieja, por entonces se usaban mucho las zapatillas de esparto, eran cómodas, buenas para el sudor, tenian el inconvenie que duraban muy poco, ¿Que hacia la gente? para que ... (ver texto completo)
De quién me contó esta anécdota
aun con pena, su nombre quise ocultar,
por respeto a su persona y familia
tuve en cuenta no aclarar,

casi ya sabido era,
yo así lo insinuaba
al decir sus cualidades
y que en la Cachifra moraba,
... (ver texto completo)
A min paréceme que tanto o pescador de sables e xurelos, como o extractor de fume de tabaco con boquilla, son personaxes do teu entorno infantil, e pode que ata da mesma habitación nun dos casos. Pero ti mesmo has ter moitas aventuras sen contar vividas en primeira persona.
A miña orella esquerda sábeo ben, lembrando a derradeira viaxe á Central das Conchas, despois de representadas as obriñas de teatro.
Sí, é certo que algunha aventura hai en primeira persona. Haberá que esperar a inspiración.
A propósito deste e o mensaxe seguinte. Cúa Banda de Gaitas pasa agora como foi no seu día co teatro. Dende El Pego (Zamora) a Bande (Ourense) pasando por Camarzana, Milla de Tera, Villardeciervos, Rionegro, Robleda, Puebla, Chous, Porto, etc..., e con representacións de tódolos xeitos: "La Zapatera Prodigiosa", "Aola no es de leil", "La Tuta y la Ramoneta", "La tierra de Jauja", "El medico a palos", etc.... ... (ver texto completo)
Invitada pola Universidade de Vigo, o sábado día 13 de marzo ás 13:00 horas, a nosa Escola de Gaitas vai interpretar dúas ou tres cancións no cemiterio de Cacabelos, ó redor da tumba de Antonio Fernández y Morales (militar e poeta berciano en letras galegas), nunha homenaxe a ese poeta do século XIX e a Firme de Batribán, poeta e gaiteiro asturiano en letras e músicas galegas, morto no 2009 con 86 anos de edade.
As cancións van ser o Himno do Antergo Reino de Galicia, o Pasucais de Xan de Mieres, ... (ver texto completo)
O mestre dende o seu escano apura un "Peninsulares", e ao redor da súa mesa, de xeito inusual..., os seis alumnos de 4º curso de EGB predispóñese a dar a lección de Xeografía: "Ríos de España". Ramirito, de forma moi enzarabetada, relata a trancas e barrancas o nacemento, obra e milagres do Miño. Mentres, Xareliño entretense cazando cúa súa boca as bocanadas de fumo que dende o outro lado da mesa vai soltando o mestre. O resto de alumnos á procura da situación comezan a murmurar e botar gargalladas. ... (ver texto completo)
A min paréceme que tanto o pescador de sables e xurelos, como o extractor de fume de tabaco con boquilla, son personaxes do teu entorno infantil, e pode que ata da mesma habitación nun dos casos. Pero ti mesmo has ter moitas aventuras sen contar vividas en primeira persona.
A miña orella esquerda sábeo ben, lembrando a derradeira viaxe á Central das Conchas, despois de representadas as obriñas de teatro.
O mestre dende o seu escano apura un "Peninsulares", e ao redor da súa mesa, de xeito inusual..., os seis alumnos de 4º curso de EGB predispóñese a dar a lección de Xeografía: "Ríos de España". Ramirito, de forma moi enzarabetada, relata a trancas e barrancas o nacemento, obra e milagres do Miño. Mentres, Xareliño entretense cazando cúa súa boca as bocanadas de fumo que dende o outro lado da mesa vai soltando o mestre. O resto de alumnos á procura da situación comezan a murmurar e botar gargalladas. ... (ver texto completo)
ESTE RETRATO BEN MERECE UN RELATO
Non foi no caño da Cruz. Foi na canadiña das Corgas, vindo un día do Lombo do Muiño.
Esparexido o prado que dá cos fociños no Pozo Negro, ó lado do salto, o tío Prefeuto e máis eu subimos pola canada do Lombo do Muiño ata a caldeira que ven desde o fondo do Carballal dos do Saro. E viñemos, moi de vagar, polo cabalete. Collimos logo a caldeira das Corgas e, cando subiamos pola canadiña cara a canada da Pía, baixaba apresurado cunha aixada ó lombo o amigo Piño.
Iba ... (ver texto completo)
Alá no século pasado, cando os pés vivían nos escarpíns bravos de lá, e os escarpíns nos zamancos, baixaba o carro do tío Prefeuto pola canada do Val, cargado ata os topes de estrume e coas terraxas ben apretadas.
Ó chegar ó Pego, meu avó deume a aguillada a min, que non tiña máis de oito anos, pra ir facendo prácticas de condución pola estrada, ben arrimadiño a borda da dereita, pra chegar a ser un bon chamador de carros o día de mañá.
Ai, amigo! Esta sí que foi boa: ó chegarmos frente ó cuartel, ... (ver texto completo)
Faisnos pasar moi bons ratos cos teus contos, inda cho sei.
Teu abuelo, coma dicen hoxe, "era un crak". Pra nos un home con muta retranca.
Saudos a todos os foreiros lubianerios.
Alá no século pasado, cando os pés vivían nos escarpíns bravos de lá, e os escarpíns nos zamancos, baixaba o carro do tío Prefeuto pola canada do Val, cargado ata os topes de estrume e coas terraxas ben apretadas.
Ó chegar ó Pego, meu avó deume a aguillada a min, que non tiña máis de oito anos, pra ir facendo prácticas de condución pola estrada, ben arrimadiño a borda da dereita, pra chegar a ser un bon chamador de carros o día de mañá.
Ai, amigo! Esta sí que foi boa: ó chegarmos frente ó cuartel, ... (ver texto completo)
Escenario de tristes despedidas, máis tamén de felices reencontros.É doado que non deixe a ninguén indiferente.
Doy las gracias a John Cheever por su inestimable colaboración en el relato del encuentro con mi padre en la Estación.
En Lubián neste inverno non Chove Miudiño, máis ben o contrario.
CONTINUACIÓN

El cuarto establecimiento en el que entramos era italiano.
--Buon giorno --dijo mi padre--. Per favore, possiamo avere due coktail americani, forti, forti. Molto gin, poco vermut.
--No entiendo el italiano --dijo el camarero.
--No me venga con ésas --dijo mi padre--. Entiende usted el italiano y sabe perfectamente bien que lo entiende. Vogliamo due cocktail americani. Subito.
El camarero se alejó y habló con el encargado, que se acercó a nuestra mesa y dijo:
--Lo siento, señor, pero esta mesa está reservada.
--De acuerdo --dijo mi padre--. Dénos otra.
--Todas las mesas están reservadas --dijo el encargado.
--Ya entiendo --dijo mi padre-- No desean tenernos por clientes, ¿no es eso? Pues váyanse al infierno. Vada all'inferno. Será mejor que nos marchemos, Chema.
--Tengo que coger el tren --dije.
--Lo siento mucho, hijito --dijo mi padre--. Lo siento muchísimo. --Me rodeó con el brazo estrechándome contra si--. Te acompaño a la estación. Si hubiéramos tenido tiempo de ir a mi club...
--No tiene importancia, papá --dije yo.
--Te voy a comprar un periódico --dijo--. Te voy a comprar un periódico para que leas en el tren.
Se acercó a un quiosco y dijo:
--Mi buen amigo, ¿sería usted tan amable como para obsequiarme con uno de sus absurdos e insustanciales periódicos de la tarde? --El vendedor se volvió de espaldas y se puso a contemplar fijamente la portada de una revista--. ¿Es acaso pedir demasiado, señor mío? --dijo mi padre--, ¿es quizá demasiado difícil venderme uno de sus desagradables especímenes de periodismo sensacionalista?
--Me tengo que ir, papá --dije--. Es tarde.
--Espera un momento, hijito --replicó--. Sólo un momento. Estoy esperando a que este sujeto me dé una contestación.
--Hasta la vista, papá --dije, recorrí transversalmente el andén, tomé el tren, y aquélla fue la última vez que vi a mi padre. Han pasado cuarenta y tres años. ... (ver texto completo)
Hoy día de puertas abiertas en el nuevo edificio de las Cortes de Castilla León. Fuimoa a visitarlo, a la entrada, en unas placas grandes están los nombres de los Ayuntamientos de la Autonomía, me hizo ilusión ver el nombre de Lubián, lejano en la distancia pero está ahi.
Excelente edificio moderno, es un bunker máxima seguridad, muy grande, luminoso y unos salones y pasillos de impresión, (Nos atendieron muy bien.)
En la cola para entrar un Sr. hizo un comentario, ¿nos pasará como a la calderilla ... (ver texto completo)
Impresionantes imaxes Carmina. Esperemos que aviado se normalice a situación
En Lubián neste inverno non Chove Miudiño, máis ben o contrario.
Èl Tuela, ahora no se ve su lecho de piedras redondeadas.
Saludos a todos.