Mensajes de A VILAVELLA (Orense) enviados por Gel Martínez:

Lo digo con el corazón, eran muy buenos los dos, aunque tenía mas confianza con tu padre. Me hace gracia lo de "víctima", pues..., en confianza y con cariño, te confieso que alguna vez casi me sentí como tal. Me explico.
Abría el bar sobre las nueve, nueve y mdia; ponía todo en marcha, mesas, cafetera, etc., pero, sobre todo en invierno, no solía haber gente hasta las doce, mas ó menos, entonces aprobechaba ese tiempo para hacer otras cosas, pero claro, el bar estaba abierto y él venía mas que nada ... (ver texto completo)
Jaja, copiña de guindas pola mañá, martini o medio día e pola noite o que caera. Decía que prefería vivir un ano agusto que vivir mutos privándose dos seus "caprichos". E así o fizo, viviu e morreu como él quería. Tu tiñas que haberlle dado a el outra brocha, e que te axudara en compensa a túa paciencia. Ben decía a miña querida nai: "este falabaratos cando vai non ten volta". Pero a min, como nos pasa a todos cando pensamos nos seres queridos que perdimos, ¡xa quixera que ainda me poidera dar a tabarra un chisquiño! Saúdos. ... (ver texto completo)
No te quepa la menor duda, nunca vi tu mensaje con mala intención. Lógicamente, sí, es una corrección, pero muy correcta (valga la redundancia) incluso con tintes de humor, pero me sirvió de mucho, porque ese nombre y otros de naturaleza similar nunca se me olvidará como se escribe.
Si, lo miré en la wikipedia y lo anoté correctamente en un papel, pero después a la hora de escribirlo cambié las letras de sitio, además de omitir la ó.
Una de las razones por la que no me sentí molesto en ningún momento ... (ver texto completo)
É un gran honor que me compares cos meus queridos pais, polo menos para min sí que foron grandísimas persoas das que aprendín a ser o que son. O meu pai falador como un sacamuelas, pero eso sí, non facía diferencias, trataba a todo o mundo por igual, con xente nova ou maior, grande ou pequena, él sempre tiña algo que comentar ou que contar. Non sabía que tú tamén te encontraras entre as súas "víctimas" jaja. Xa me contarás algunha desas historias...
Sra Gel Martinez, siento mucho lo ocurrido, y si queria aclarar que no soy abogado de nadie y si fuera de los pobres seria un placer. Dicho esto usted tampoco me conoce y yo tambien respondo por lo que digo.
Que conste que yo no protejo a nadie, todos en este foro son adultos y cada tiene la obligación de defenderse o bromear lo que quiera.
Referente a los amigos, usted no es nadie para decir quien es amigo y quien no lo
es.
Para terminar nadie le menciono como pedante, solo que de vez en cuando ... (ver texto completo)
Varela, constato con certo desalento, que se te escapa o contido explícito das mensaxes, e líaste un chisquiño. Vou a “arriesgarme” a aclararte algúns puntos.
-Cando non me podes offender, non ten sentido que me pidas disculpas.
-Os teús amigos son cousa da túa icumbencia. Pero como me culpas do silencio dun deles, e eu só te quixen aclarar que contas a un dúas veces. Pero si eso te fai feliz, por min …. podes multiplicalo tamén.
- Ser avogado dos pobres é un placer para os que xa teñen a conta ... (ver texto completo)
Polos comentarios do Sr. Varela e mais do Sr. Ballesteros doume por aludido, solo quero agradecer o seu recordo.
A Srª. Gel, decirlle que esciba mais neste foro, será ben recibida, aunque tamén diga "parbadas"de vez en cando.
Unha grande aperta a todos.
Einstein, nesta versión da túa doble personalidade vexo que eres un chisquiño rencoroso, porque volves o das parvadas. Quédaste corto o decir que eu ás digo de vez en cando. Sinceramente, o largo do día, ciscoas a centos. Por eso, como digo tantas non levo a conta e vouche a pedir un favor: se podes ser un chisquiño máis explícito e concretas a qué parvadas te refieres. Agradeceríacho porque eu, como persoa normal e corriente, tamén aprendo dos meus erros.
Si houberas escollido o nome de Napoleón, non me atrevería a pedirche este favor, xa sabes, por eso de tirar a pedra e esconder a mau... en fin, parvadas. ... (ver texto completo)
Agradezco tu corrección, de esta manera puedo explicar mi error. Como suelo hacer normalmente, antes de escribir el nombre, lo busqué y lo anoté en un papel, pero, se vé que mis hojos no estaban ni al 20%.
¡Menuda noche tuvo el Sr. Schopenhauer!; a mi me llamó por teléfono, encima al fijo, para decirme que a ciertas horas es mejor ir a dormir. Lo tendré en cuenta.
Saludos.
Prezado Mingo, estou segura de que liche ben, o que pasa é que a sra. Wikipedia ás veces tómanos o pelo, e eu imaxinei que tu usaras ese nome a propósito. Polo tanto a miña mensaxe non era precisamente unha corrección, fíxome gracia o feito e así o quixen plasmar, sin intencións didácticas. Agradézote que non te ofendera a miña osadía, a verdade é que non esperaba outra cousa de ti.
O que xa raia o insultante (sempre que eu me deixara insultar por él, que non é o caso) son os comentarios sin fundamento do sr. Varela no seu papel de avogado de pleitos pobres, que cando non se defende a si mismo a través dun seudónimo, síntese chamado a provocar polémica con argumentos sin o máis mínimo fundamento. Ponse en evidencia facendo comentarios sobre a miña persoa sin coñecerme de nada, o cual xa dice bastante da sua pedantería. Voe alto, sr. Varela, pero se non fora tan engreído pousaría den cando en vez os pes na terra e daríase conta que, para vostede, o salto é mais ben pequeno. ¿Ou inda non se enterou que o "outro" seu protexido non deixou de particiapr nunca no foro? ¿verdai Mingo? ¡E o Varela pensando que ten dous amigos!
En fin, doulle ás verbas deste persoaxe a importancia que me merecen: ningunha. Para decir esto él ten frases refinadas copiadas de grandes cerebros, eu uso as miñas propias, co meu nome, precisamente porque respondo por todo ó que digo máis ó que escribo. ... (ver texto completo)
"La filosofía no da nada, pero ahorra mucho".
Schpenahuer.
Mandoume Schopenhauer dende o máis alá un "sms" e di que vai a denunciar a Schpenahuer por plaxio.
-Una novia agradecida-.
"Con este regalo me sube el alterego".
Un día de verán iba eu por A Gudiña coa miña cuñada e parámonos diante da floristería. Ó lado estaban dúas señoras e dille a de máis edade á outra:
-Mira que color máis bonito teñen estas "pezuñas".
Nos mirámonos cun soriso na cara e sen decir nada seguimos o noso camiño a encontrarnos cos repectivos maridos. Ó parecer as dúas mulleres levaban o mesmo rumbo porque de repente oímolas falar detrás de nós:
-Inda imos a chegar tarde.
-Non muller -responde aquela voz xa coñecida- a rapaza dixo que ... (ver texto completo)
Un día pra min munto expecial, non podia pasar por el sin expresar os meus sintimentos, quero decir os señores intentando escriber o portugués, munto obrigado, estuo ha ver cos señores sahún munto respetuosos conmigo, olle pouquiño y poquito a iste paso yo escreberé castellanito y ate me quedara bonito. Nahún poso escrebelo bein mas por non saber mas intenzahu non falta. Estou a ver cos sñores aparte de escribir bein sahu boa xente. Un abrazo y que se recupere o enfermo.
Prezado Zé, ¡mira que tes labia! en cuanto o castellanito e incluso o galego, por saber, sábelo escribir mellor ca min. Pero tu sigue en portugués, que xa ves, con unha pouquiña de boa voluntade hasta os que decían non entenderte, xa o saber escribir... jaja. Apertiñas.
Yo lo tengo muy claro, tengo que escribir en español, porque será donde meto menos la pata con la ortografía. El gallego normativo, ni lo sé hablar ni lo sé escribir, por lo que solo podría hacerlo de la misma manera que se habla en Vilavella.
En cuanto al idioma de la gente que viene de fuera, no está bien que te lo quieran imponer, si es que alguien lo pretende, pero no deja de ser riqueza cultural si tu tratas de aprender algo de esos idiomas, incluso dentro de una misma nación hay distintas ... (ver texto completo)
E pregúntome eu, ¿qué malo ten ó escribir o galego que se fala na Vilavella?
É o galego que nos coñecemos e non podo imaxinar razón ningunha pola que non estemos suficientemente orgullosos del como para non querer usalo ó expresarnos por escrito. Parece ser que en castelán pódense por faltas de ortografía e non pasa nada, e no galego hai que coñecer a normativa para escribilo. Esta é a miña visión persoal, cada cual que faga o que queira.
Tes razón no que dis da riqueza cultural que nos pode aportar outro idionma. Eu creo que ademáis tratándose do portugués, idioma do pais veciño co que sempre tivemos excelentes relacións, que visitamos en nos visitan dende séculos falando cada un o seu idioma e sempre nos entendimos e se entenderon os nosos antecesores ¿non será sacar ás cousas un chisquiño de contexto os que falan de "impor un idioma"? Todos os que participamos neste foro entendemos o portugués, e cando imos á feira a Portugal falamos en galego e parécenos lóxico que nos entendan ¿ou non? Apertiñas ... (ver texto completo)
O candil, me suena, pero a urbanización (C. Villalba) podria ser, a Pueblo no me suena, si es asi estamos a veinte Km.
Bueno yo elegi este Pueblo hace para veinte años, por el gran parecido a Galicia, en frente de mi casa veo el lago y detras de mi la pedriza, esto es para verlo, no lo digo yo todo el que lo visita se prenda de el. Lo mejor es que lo veas en este medio, pinchas en Manzanares el Real y lo tienes todo con fotos preciosas. Tenemos la escuela de alpinismo, senderismo y nos baña el rio ... (ver texto completo)
Mira por donde casi te "visito" a semana pasada. Estivemos uns días por Madrid visitando meu irmán que vive en Colmenar. Un día de volta de El Escorial tiñamos pensado pasar por Manzanares el Real que nos o recomendaron polo bonito que parece ser ese pobo. Por circunstancias non puidemos pasar, pero a visita queda pendiente, que aparte da natureza, ese castelo parece precioso. Saúdos.
Todos en silencio. Demasiado silencio, creo, en muitos aspectos, pero hai un que me chama a atención sobre os demais.
Fai un tempo houbo un terremoto en Chile, todo mundo mandou mensaxes de apoio ó pobo chileno, nos que me incluio. Fai catro dias pasou outro tanto en Japón; non vin a mínima referencia neste caso. Nin teño autoridad nin motivo para reprochar nada pero... ¿estámos actuando igual?. ¿Mandamos meensaxes a Chile porque casi todos temos algún familiar, amigo, conocido, etc., para quedar ... (ver texto completo)
Tes que perdoar, Einstein, pero atopo esta mensaxe túa un tanto fora de contexto. Non vexo que o fin de este foro sexa expresar os sentimentos persoais frente a cada acontecimento mundial, o cual non quere decir que esos sentimentos non existan e que non expresen noutros lugares. O caso de Chile non ten comparanza no sentido que hay moitos chilenos que participan nos foros dos pobos e son veciños coñecidos pola maioría. ¡Non compares, por favor! En cuanto ó que dices de facer comentarios por quedar ... (ver texto completo)
Einstein, pensaba que o teu seria mais ben E=mc², pero xa vexo que as rimas non se te dan nada mal. Gracias pola adicatoria, fixéchela moi ben, non cabe dúbida. É moi agradable últimamente o cambio no foro da Vilavella. Saúdos para tod@s.
La fiesta de Reyes en Villavieja es para mujeres y hombres. Quizas sea la unica en el Ayuntamiento y comarca de la Mezquita que reune a hombres y mujeres. Las mujeres tienen la tarea de hacer la comida y los hombres todo el resto como organizar comprar los alimentos etc etc. Tambien los hombres hacen comida y postres, pero la mayoria son mujeres. La musica es tarea de los hombres. Despues por la noche el cachondeo es compartido por todos. Hoy en dia es el Pueblo mas organizado y con mas capacidad ... (ver texto completo)
A Vilavella non é o único pobo de concello da Mezquita que reune homes e mulleres na festa dos reies. Fai pouco estivo a TVG entevistando xente na Mezquita cando estaban organizando a festa e según o ferreiro da Esculqueira, no seu pobo tamén fain a festa dos reies en común. A ver se aprenden os da Mezquita, que as tradicións pódense manter vivas adaptandoas os tempos modernos. Saúdos.
Con la crisis que hay que ahorrar en tefno aprovecho el sms para y te deseo Feliz Navidad, Año Nuevo feliz cumpleañosy santo. Si te pones malo que te mejores feliz San Valentin nos vemos en el pueblo que disfutes de los próximos puentes y por si se alarga la crisis FELIZ 2012. Cuando recivais estos mensajes en buestros ordenadores cerrar los ojos he imaginaros los momentos más felices; eso es lo que os deseo a todos para el 2012,
¡Qué ben empezas o ano, Pepita! Moi bos estos chistes, vein moi ben para refrescar un chisco a mente despois de tanto doce das festas. Aiquí te mando un que acabo de oir:
Estaba un matrimonio de mediana edade a repasar os bos propósitos pro ano novo e dille él a ela: "Maruxa, ti non te enfadas cando miro as rapazas noviñas, ¿verdade?" O que a Maruxa lle contesta: "Non, home, non. Mira, os cans tamén corren ladrando detrás dos cohes, pero iso no quere decir que sepan conducir"
Un feliz ano para ... (ver texto completo)
Sr. Gel Martinez: La conquista no fue un juego de niños y hubo tribus que se dejarón dominar simplemente enseñandoles la cruz pero otros se uso el sable para defenderse. Yo le invito a que vea la cordillera y solo intentar pasarla a caballo o a pie es casi imposible se te conjela todo el cuerpo y son kilometros de valles desfiladeros y rios. La conquista fue una de las mejores cosa que hizo este pais con todo los fallos y males cometidos.

Fuimos una potencia donde no se ponia el sol hoy no somos ... (ver texto completo)
Sí Manu, imaxino que debe ser moi revergado cruzar o cordal, eu son moi friorenta e polo menos voluntariamente non quixera facelo. Os conquistadores cruzárono porque quixeron, porque tamén poideron quedar nas súas casas (bueno, xa sei, eran mandados).
Por mutas cousas boas que lle levaran, ¿quen pode decir a ciencia certa que os nativos desas terras non serían hoxe mais felices sin a nosa intervención? Antes da conquista estaban a súas anchas na súa cultura.
Tu falas do milagre dos reis católicos, ... (ver texto completo)
Bueno, bueno, non creo que fora moi grande a palidez dos españois o ver tales horroes. O nome de conquistadores non lle baixou así sin mais do ceo, pois eles tampouco foron facéndolle caricias os nativos para conquistar esas terras. A historia, comas moedas, tamén ten dúas caras e o trunfo duns foi sempre a costa do dor doutros. Saúdos
Pues yo claro que voy a probar el pebre chileno. Gracias Evita por compartir esta receta con nosotros. Yo no la conocía, pero necesito una aclaración: ¿lleva ajo o no? En los ingredientes no lo nombras, y José dice: "lo importante es la cebolleta el ajo..." ¿Y el ají es lo que aquí llamamos guindilla? Saludiños
Amigo Varela, eu son ainda dunha xeneración a que non lle ensinaron o galego na escola, en Ourense nin sequera nos deixaban falalo, por eso, a moi pesar meu, estóu moi lexos de escribilo sen faltas de ortografía. Esta é unha deuda que teño comigo mesma, aprendelo, porque pra min como galega, o meu idioma é o galego aunque non sea o oficial, e fora de Galicia falo o castellano ou o que faga falta (e dentro de Galicia tamén si a ocasión o pide). Eu antes nono escribía por eso que tu dices, polo medo ... (ver texto completo)
AMIGO O. MIRLO: Creo que cualquier emigración ha sido dura, tanto por una cosa como por otra. Pero al cabo de los años esto cambio para bien y todos disfrutamos de un buen bienestar economico. Amigo mirlo creo que nos conocemos y charlamos mas de una vez. Un abrazo amigo
Sí Manu, toda emigración é dura, tanto para América, Europa ou para calquera rexión de España, sempre deixas a casa, o pobo e seres queridos detrás. A min de pequena mandáronme para un colexio en Ourense, e aunque non se pode decir que estaba emigrada, eu sentíame así, ia morriña que sentía daquela non era mais pequena que a que sinto ahora que estou mais lonxe.
Non sei si o Mirlo fala da emigración por experiencia propia, pero para os emigrantes tampouco é a cousa tan dramática como él a pinta. ... (ver texto completo)
La emigración, es triste, es una ida obligatoria, pero voluntaria, ya que desaseas mejorar el nivel de vida, para ti y los tuyos, pero a cambio, tienes que abandonar, tu casa, tu familia y tu pueblo, con amigos y vecinos, es una tristeza; Vas con la idea de hacer dinero y cuando lo tengas, regresar, si todo sale bien, pero por desgracia, no todos han podido retornar a su pueblo natal, la fortuna les ha dado la espalda y se vieron obligados a quedarse en aquellos países a los que con una gran ilusión ... (ver texto completo)
Mirlo, non comparto esta teoría tua da emigración. Pimeiro, salvo poucas excepcións, cando a necesidade apreta, como foi na maioria dos casos, eso de ida voluntaria e moi relativo. Tamén está a segunda xeneración, que son emigrantes sin pedilo nin buscalo. E segundo, a maioría dos que non retornaron, foi precisamente porque atoparon o que esperaban, porque ían buscando mellor vida e encontrárona. Non todos emigraron en busca de fortuna, porque o nivel de vida non se mide sólo en diñeiro. Asique, por moito amor que se lle teña a terra, os que están en condicións de poder comparar, ¡non deixan o que teñen para poñerse peor! Esperan a pensionarse e ¡a disfrutar!, que o galego non dice voy ni vengo, sabes cando vai pero non cando volve. Saúdos. ... (ver texto completo)
Pepita, estóu segura de que tes boas razóns para pór o comentario do cotilleo precisamente no foro, e por suposto que non tes que darlle explicacións a ninguén. Seguro que a boa xente que non é cotilla non se deu por aludida, e a mensaxe chegóulle a quén tiña que chegarlle. Saúdos.
Muchas gracias por la explicación. Te la agradezco y veo que fuí yo la que interpreté mal tu anterior mensaje, ya que en realidad eres un difusor de nuestra cultura y defensor de nuestro idioma por tierras lejanas. Por lo que explicas te viene el amor a Galicia solo por herencia materna, hecho que honra a tu persona. Siempre seremos pocos en difundir el cariño por esta tierra.
Todas las aportaciones a los foros son valiosas, aunque a veces haya malentendidos, estos pueden ser instructivos si se ... (ver texto completo)
Sra Pepita, aun expresandose en gallego hay formas mas educadas para preguntar por alguien que ademas tiene puesto su nombre en la foto, favor revise sus formas antes de escribir.
muchas gracias
Sr. Vicuña Dieguez: ¿Podría vostede aclarar o qué quere decir con: "aun expresándose en gallego"? Sona un tanto despectivo e parece que da vostede por descontado que os que se expresan en galego son maleducados... Por favor, o idioma galego merece polo menos tanto respeto coma os galegos. Saúdos
Pois si que me conoces, como lle dixe o Juan, que tamen he teu primo ¿non?. Nos viviamos enfrente da casa da chata unha casa con un corredor a miña irma e eu somos gemelas, seguro que xa te darás conta. Non sabía que estabas en Holanda nin que se hbía morto a tua mai. Un saludo´por certo o Peteretiño e meu primo.
Claro que me acordo de ti mais da tua irma e de teus irmaus. Un saudo pra todos. O Juan si que e meu primo. El, pola parte da sua nai, e primo do Enrique.
O teu primo, o mome faiseme conocido, pero a el non o encuadro.
Boa Pascua. Saudos
Don Peteretiño. Rosalia e demais ilustres galegos predicaron co seu exemplo. Ahora, si se molestaron en clasificar os galegos, eso sabran-ho eles. Algun pensamento ainda lle quedaria no tinteiro. Unha cousa e como eres, outra como te ves e a terceria como te ven os demais, e pra cada cual a tarea de clasificarse a si mismo da maneira que lle pete e que mais feliz lle faga. E os demais a seguir opinando, eso si, estou de acordo contigo, sempre con respeto. Saudos
Se ha muerto Manolo el hijo de D. Paca. Este hombre si que quería al lueblo y a sus gentes, dejó escrito que sus cenizas las llevaran a Vilavella y las echaran en la finca que tienen en la Tapada, y ellos como sabeis no son nativos del pueblo y tampoco hablaban gallego pero se sentian tan gallegos como el que más. Yal menos siento mucho su muerte. GEL: Tu eres del Pereiro yo a ti te conozco eres sobrina de la Chata ¿no?
Si, Pepita, a misma. Entre os 14 e 16 anos fun muto pola Vilavella, por eso me sonan os vosos nombres (casi todos) e conozo algunha xente das fotos. Paseio moi ben naquel tempo e teño moi gratos recordos da xente da Vilavella. Si me dices de que familia eres, seguro que te conozco. Unha aperta.
Como este tema do galego lebantou tantas ampollas escribamos en galego a partir da hora que cada un o escriba como bohamente poda, esceibamolo como o falamos. en Galicia hay cuatro provincias nas que en cada umha delas se fala o galego de distintas formas inclusu con distintos acentos, pois nos falemos como se fala no noso pueblo que e como nos enseñaron os nosos anrepasados sin ter que avergonzarnos de como o pronunciamos e pior o que falou galego e ahora vay o pueblo falando o castellano facendonos ... (ver texto completo)
Hola Pepita! Estou totalmente contigo, vou a perder a vergonza de escribir o galego con faltas, e escribilo tal como o falo. Eu tamen me sinto orgullosa de que se me note que son galega, pero eso de que alguns de outras provincias, casi sin abria a boca xa te veñan con tipico topico: gallega ¿no?, xa me cansa. Si, son galega, e qué, non sera unha desgracia, digo eu.
A semana pasada entrei en Amsterdam nunha tenda onde venden productos españois. O pan era por certo galego, segun dixo a boa muller. ... (ver texto completo)
Hola Peteretiño. Non sei por que e suete pra Vilavella que Inda-cho-sei non perteneza a ella. A verdade, que mais da. Tampouco fai falta ser tan encollidos. Eu son galega en cualquera parte que me encontre, e cuando me atopo con alguen que sin ser galego respeta o meu idioma e ainda o escribe mellor ca min e algo que valoro moito, porque a decir verdade hay mutos galegos que desprecian a sua lingua, e isto non e critica cara ninguen, que quede claro, simplemente a constatacion de un feito que todos conocemos.
Por muto tempo que votes fora de Galicia, o que ben se aprende non se olvida. Os que estan fora e non o falan e porque non queren o porque non llo enseñan. E repito, cada cual e libre. A mayoria dos galegos que estan (mos) fora creo que, si cabe, ainda se sinten mais galegos que os que non tuveron que irse, porque a morriña fai aflorar sentimentos moi profundos.
Eu identificome totalmente co poema de Victoriano Taibo. E mais, penso que o galego que non fala a sua lingua e galego a medias. Pero esto e unha opinion muy personal, sin pretensions de que naide se sinta aludido ou aludida. Saudos ... (ver texto completo)
Dar unha volta por este foro, e ver que todo o mundo escribe no meu querido castelán, eu --que non son galego-- quedo abraiado. Será certo que o galego vaise murchando coma unha flor feble na xeada dos tempos que corren?
Virán tempos mellores? Chegará o galego a ser coma flor do toxo, ou a da xesta, que non hai xeada que lles entre?
O galego que non usa a súa lingua non sabe o que ten de seu.
Tes toda a razon. Leo mutas veces o foro do teu pobo e, a parte das historias que me divirten muto, quedeime gratamente sorprendida por o uso que lle dais o gelego. Eu son unha galega que sempre falo no meu idioma pero escribo casi sempre en castellano porque, como ben dice Pepita, nunca nos enseñaron a escribilo, daquela era tabu, e non conocemos a ortografia. Pero tes razon, inda cho sei, aunque sea con faltas, vou a homenaxear o meu idioma do que me sinto muy orgullosa, como decia Victoriano Taibo: ... (ver texto completo)