A VILAVELLA: Jaja, copiña de guindas pola mañá, martini o medio...

Agradezco tu corrección, de esta manera puedo explicar mi error. Como suelo hacer normalmente, antes de escribir el nombre, lo busqué y lo anoté en un papel, pero, se vé que mis hojos no estaban ni al 20%.
¡Menuda noche tuvo el Sr. Schopenhauer!; a mi me llamó por teléfono, encima al fijo, para decirme que a ciertas horas es mejor ir a dormir. Lo tendré en cuenta.
Saludos.

Prezado Mingo, estou segura de que liche ben, o que pasa é que a sra. Wikipedia ás veces tómanos o pelo, e eu imaxinei que tu usaras ese nome a propósito. Polo tanto a miña mensaxe non era precisamente unha corrección, fíxome gracia o feito e así o quixen plasmar, sin intencións didácticas. Agradézote que non te ofendera a miña osadía, a verdade é que non esperaba outra cousa de ti.
O que xa raia o insultante (sempre que eu me deixara insultar por él, que non é o caso) son os comentarios sin fundamento do sr. Varela no seu papel de avogado de pleitos pobres, que cando non se defende a si mismo a través dun seudónimo, síntese chamado a provocar polémica con argumentos sin o máis mínimo fundamento. Ponse en evidencia facendo comentarios sobre a miña persoa sin coñecerme de nada, o cual xa dice bastante da sua pedantería. Voe alto, sr. Varela, pero se non fora tan engreído pousaría den cando en vez os pes na terra e daríase conta que, para vostede, o salto é mais ben pequeno. ¿Ou inda non se enterou que o "outro" seu protexido non deixou de particiapr nunca no foro? ¿verdai Mingo? ¡E o Varela pensando que ten dous amigos!
En fin, doulle ás verbas deste persoaxe a importancia que me merecen: ningunha. Para decir esto él ten frases refinadas copiadas de grandes cerebros, eu uso as miñas propias, co meu nome, precisamente porque respondo por todo ó que digo máis ó que escribo.

No te quepa la menor duda, nunca vi tu mensaje con mala intención. Lógicamente, sí, es una corrección, pero muy correcta (valga la redundancia) incluso con tintes de humor, pero me sirvió de mucho, porque ese nombre y otros de naturaleza similar nunca se me olvidará como se escribe.
Si, lo miré en la wikipedia y lo anoté correctamente en un papel, pero después a la hora de escribirlo cambié las letras de sitio, además de omitir la ó.
Una de las razones por la que no me sentí molesto en ningún momento es que aquí cometemos fallos todos los días y de todo tipo, de ortografía, de atención, de pulsar la letra de al lado, etc., pero creo que no estamos para fijarnos en esas cosas, sino para contar lo que a cada uno le apetezca y de la forma que quiera, siempre con respeto, pasar un rato divrtido y siempre con la mejor
intención, al menos yo lo veo así.
Reitero que no tienes que pedir perdón por nada, apenas nos conocemos, nos hemos visto seguro, no lo estoy tanto si hemos hablado alguna vez, pero para imaginar tu forma de ser, me es suficiente con haber conocido a tus padres, dos grandísimas personas; tu padre, muy hablador, ¡cuantas historias me contó!.
Bueno, a otra cosa, que mañana vuelve a amanecer.
Un abrazo.

É un gran honor que me compares cos meus queridos pais, polo menos para min sí que foron grandísimas persoas das que aprendín a ser o que son. O meu pai falador como un sacamuelas, pero eso sí, non facía diferencias, trataba a todo o mundo por igual, con xente nova ou maior, grande ou pequena, él sempre tiña algo que comentar ou que contar. Non sabía que tú tamén te encontraras entre as súas "víctimas" jaja. Xa me contarás algunha desas historias...

Lo digo con el corazón, eran muy buenos los dos, aunque tenía mas confianza con tu padre. Me hace gracia lo de "víctima", pues..., en confianza y con cariño, te confieso que alguna vez casi me sentí como tal. Me explico.
Abría el bar sobre las nueve, nueve y mdia; ponía todo en marcha, mesas, cafetera, etc., pero, sobre todo en invierno, no solía haber gente hasta las doce, mas ó menos, entonces aprobechaba ese tiempo para hacer otras cosas, pero claro, el bar estaba abierto y él venía mas que nada a pasar el rato en busca de charla, aunque siempre se tomaba su copita de guindas.
Una vez estaba barnizando una puerta en el piso de arriba, me pilló a medias, estuvimos cerca de dos horas hablando, cuando fuí a recoger, la brocha estaba como una piedra.
Hice lo posible para que no me notara la incomodidad de es momento, por el respeto que me merecía.
Un saludo.

Jaja, copiña de guindas pola mañá, martini o medio día e pola noite o que caera. Decía que prefería vivir un ano agusto que vivir mutos privándose dos seus "caprichos". E así o fizo, viviu e morreu como él quería. Tu tiñas que haberlle dado a el outra brocha, e que te axudara en compensa a túa paciencia. Ben decía a miña querida nai: "este falabaratos cando vai non ten volta". Pero a min, como nos pasa a todos cando pensamos nos seres queridos que perdimos, ¡xa quixera que ainda me poidera dar a tabarra un chisquiño! Saúdos.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Lo peor que tiene esta vida es ser de sentido único, hagas lo que hagas, no puedes dar marcha atrás y volver a empezar. Aunque muchas cosas las haríamos igual, otras seguro que las cambiaríamos, por lo menos eso me parece, con la perspectiva que te da el tiempo. Seguro que le pasa a mucha gente, a menudo escuchas decir: tenía que haber estado mas tiempo con mis padres, abuelos, etc., también con la gente mayor del pueblo, que tanto podían enseñarnos. Hoy me gustaría saber muchas cosas que ocurrieron ... (ver texto completo)


5 Cts/kWh para tarifa 3.0 TD, autónomos y empresas
Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España