A VILAVELLA: Amigo Varela, eu son ainda dunha xeneración a que non...

Amigo Varela, eu son ainda dunha xeneración a que non lle ensinaron o galego na escola, en Ourense nin sequera nos deixaban falalo, por eso, a moi pesar meu, estóu moi lexos de escribilo sen faltas de ortografía. Esta é unha deuda que teño comigo mesma, aprendelo, porque pra min como galega, o meu idioma é o galego aunque non sea o oficial, e fora de Galicia falo o castellano ou o que faga falta (e dentro de Galicia tamén si a ocasión o pide). Eu antes nono escribía por eso que tu dices, polo medo as faltas, pero un día comprendín que o importante é mantelo en pé e cada un que o escriba como sepa. O bon que temos os galegos é que en cada lugar se fala de distinta maneira e todos nos entendemos. Este verán regaloume unha amiga uns libros de gramática galega... e de verdai, eche difícil de ca.... que as veces xa non sei se anduven ou se
andei, jaja.
Cada cual que escriba como queira, pero eu anímovos a que voteis de cando en vez algunha parrafada en galego, que comer e rascar todo é empezar.
El gallego no dice: "no tengo hambre", dice: "estóu cheo". Saúdos

¡Téis máis razón ca un santo, Gel! A mín pasóume o mismo, estudiéi en castellano aunque falabamos no galego do Pereiro, por eso nunca me atrevo a escribir en galego, consciente de que o escribiréi con faltas, e eso dame muta rabia pois son unha persona muy puntillosa cas faltas en castellano. Pero, mira, animácheme, así que escribiréi como falamos no Pereiro e que me perdonen os puristas do galego, pero tan galego é o de Vigo ou Lugo como somos nos, e todos conseguimos entendernos, inda que uns digan ... (ver texto completo)