Compramos energía a futuro
        

Mensajes de A GUDIÑA (Orense) enviados por camba:

Hola: Hace tiempo que no apareces por aquí. Yo tampoco tengo muchas ocasiones de hacerlo; cuestión de viajes.
Si ahora fueses de caza por los mismos sitos, creo que te llevarías una decepción, porque ya los conejos, perdices y liebres, que tanto abundaban ahora están practicamente desaparecidas, así como las pazcuallás (codornices).
Yo nunca he ido de caza, aunque me gusta tirar. (Cada semana suelo pegar unos 300 tiros, en temporada baja).
Un abrazo, y que la Semana Santa la vivamos cada uno de ... (ver texto completo)
Me alegro Camba, te deseo ô mellor do mellore.
Unha aperta.
Graciñas trevintecincos: Sempre se agradecen os bos deseos, que sempre veñen de boa xente.

De momento vai a cousa muy ben.

¿Que lle pasa a Picarel que non se deixa asomar? Penso que non quere naqda con nos.

Un abrazo, e que vivamos a Semana Santa como se merece
Aprezado Camba, ¿Qué ê da tua vida?, como ficaste tan calado, nahún sei nada de tí istaba preocupado, ispero desexo que istiber béin.
Unha aperta.
Hola: Eu dependo que a muller me deixe a computadora pra contactar no foro.

Aparte de eso, estou participando en unhos campeonatos regionais que me ocuparán hasta Octubre que se celebran os de España. Como por edade e o último ano que podo participar, pois estou dedicándolle moito tempo.

Un saludo
Fenomenal logro de dos alcaldes, que aunque siempre es complicado traspasar fronteras, han conseguido que aunque nunca estuviésemos separados, ahora nos sintamos un poco mas cerca.

Enhorabuena a Guillermo Lago, y a su homólogo de Vinhais.

Solo desear que en su diseño y ejecución se tenga en cuenta la seguridad vial. Que la seguridad en la conducción prevalezca sobre cualquier otro aspecto, sobre todo el climatológico: Lluvia, niebla etc.

Un abrazo.
Fai mutos anos, teria eu entre seis e doce anos viña pola nosa casa o Sñr Camba, xunto co Sñr. Barja este ultimo era abuelo ou bisabuelo de Pepe o administrativo do concello, por certo nunca lle faltou que comer, que meo pai era xamoneiro, viñan a visitar a meo abuelo, corria a decada dos 60 xa que meo abuelo falleceo no ano 1970 co 96 anos de idade, me lembro deles por os caramelos que me traian.
¿Ese Camba que eu me refiero era familiar de bostede?
Un efectuoso saudo.
Fai un momento puxen un sms no foro de Barxa, relacionado conmigo e con a familia de Barxa. A miña ascendencia de Camba era de outra rama. O que te refieres vivía frente a Iglesia de S. Martín, e nos, viviamos na plaza.

De todas as maneiras, gracias.

Un saudo
No paran de aparecer comentarios de lo mas diverso sobre la llegada del tesoro, pero no he encontrado ninguno referente a los 249 de la tripulación que perecieron y se fueron al fondo juntos. Sus vidas también deberían formar parte del mismo, ya que la perdieron en el cumplimiento del deber.

Muchos descendientes de los fallecidos, formaron y forman parte de la Armada Española.

El único comentario que hubo el TV. fue el del Almirante Gonzalez-Aller, director del Museo Naval de Madrid.

Enhorabuena ... (ver texto completo)
Maravilloso y alimenticio RAMO. Como siempre. Enhorabuena a la persona agraciada.

Me gustaría que alguien colgase en este foro la canción del ramo y el himno del Beato.

Un abrazo
Gracias por esa dedicatoria a todos nos, de esta maravillosa poesia de Rosalia. En ela, o mesmo que na Cantiga de Curros Enriquez, (No xardín unha noite sentada...) refrexan a nosa malencolía, dando a impresión que queren describir o dolor da alma, cando xa nos hay vaguas pra chorar.

Negra sombra, alcanza a cima do sentimento cuando a interpreta Luz Casal, ou Carlos Nuñez.

Un abrazo. Aunque son novo no foro, vexo que hay alguns temas anteriores reseñados por tí. Estaremos en contacto
Pues si mal no recuerdo, venía a ver a la familia de Aurorita, una familia creo que de Laza, con un chaval joven. Ten en cuenta que en aquellos tiempos nosotros vivíamos en la Plaza, Justamente al lado de la casa en ruinas del Beato Sebastián. Supongamos que era por el año 1958, mas o menos
Aprezado amigo, tes más razón do cun santo, de dormir nas pañallaregas, assín era olla que eu dormía mellor daquila, que ahora na cama, tambéin recordo a contratar leiras grandes, más íso sempre ô facía ô xefe da cuadrilla. Cuando sucedia iso ô viño comprabasmolo a un sinor quero recordar que se xamaba Queipo ou Quepo nahún sei se ô digo béin y as sardiñas a un tal Seberiano que vivia cerca do Apareció. Me alegro que ô Benito fora seu padriño, munto bon home, más eu do fillo nahún dou conta, pasarín ... (ver texto completo)
hola amigo: ti sabes que había duas formas de contratar as cuadrillas de segadores. Na niña casa, se contrataba con a comida: Esta consistia en tomar o taco o amañecer, que era pan e aguardiente. As 10 da mañan, setomaba o café con leite e pan con xamón. A comida, que normalmente era un cocido, por a tarde pan e chourizo, e pra cena, o caldo galego e elgo mais, que podía ser unha tortilla. E a dormir a paxarega, homes, mulleres e rapaces xuntos. Ven e verdade que desde que amañecía hasta que era ... (ver texto completo)
¡Pleno!. Mi hermaqna es esa.

Con relación a D. Alfredo, seguro que es un buen hombre. Y me alegro que se encuentre entre vosotros.

Me parece que D. Camilo, sigue de párroco en Oimbra. No conozco el pueblo, pero seguro que es un lugar afortunado por el cura que le ha tocado.

Dime: ¿estabas con frecuencia, en los años 50/60 en casa de alguien de a Gudiña?.

Un abrazo
Se me va el cura D. Alfredo. No me acuerdo de él. En mis tiempos estaba D. Primitivo, D. Camilo (que creo anda por ahí cerca), D. José, amigo de D. Pedro de la Herrería y D. Lisardo. Por este orden.

Mi hermana tiene una peluquería cerca de donde tomas café.

Mis escapadas son hacia La Manga. Prec isamente el 18 de este mes Hemos estado en San Pedro del Pinatar, en el Hotel Balneario Talasia celebrando nuestro 35 aniversario.

Estoy de acuerdo contigo en que hay que pasarlo bien. Lo único que ... (ver texto completo)
Perdonad que saque temas ya obsoletos en el tiempo, pero quiero dar mi modesta opinión sobre el AVE.

Bienvenido AVE, símbolo de progreso. orgullo para Galicia que seamos la Puerta de la misma.

Igualmente que ha sido progreso la Autovía.

Los dos eventos nos han unido, mas bien dicho nos han acercado un poco mas al resto de España, (ya que nunca hemos estado desunidos).

Matizo: Autovia: Tengo muchos (casi todos) compañeros que, camino de su lugar de formación pasaban por el pueblo, paraban, ... (ver texto completo)
Me habló mi hermana. Posiblemente hayas salido en conversaciones en el Centro Gallego, aunque sin definirte fisicamente. Precisamente ayer le he comentado tu presencia, ya que soy nuevo en el.

También tengo un hermana en Verín.

Yo ya no sé de donde soy. Pienso que terminaré siendo apátrico: en Benidorm estuve el año pasado. Ya no es nuestro ambiente. Demasiado enfocado al turismo internacional.
Suelo pasar tres meses en Madrid, Cuatro meses de verano en Aguadulce, (Almería) lugar tranquilo, ... (ver texto completo)
Amigo Toño, gracias por tu aportación, yo, que quieres que te diga, a mi, quizas por ser tambien de letras, me satisface mas la teoria que yo expuse, porque la tuya, sin ánimo de polemizar, me parece mas tirada por los pelos. En cualquier caso ahí estan las dos para que la gente pueda elegir la que mas le satisfaga. Hablando de otra cosa, que tal anda tu hermano Pepe a quien hace muchisimos años que no veo. A ti te ví hace ya algunos años, tambien bastantes, estabas en compañia de tu mujer y nos ... (ver texto completo)
Me alegro que nos hayamos encontrado en el café de Avelino. Aunque no te pongo cara (de momento). Pero te tengo entre varios candidatos. Posiblemente haya tenido relaciones laborales con compañeros tuyos. Desde luego, de momento solo me falta saber en que parte del pueblo te encontrabas antes de caerte del guindo.

También me queda la duda si nos hemos encontrado en un puerto de la costa Atlántica o Mediterránea.

La verdad es que no voy tanto como quisiera por el pueblo. Ya sabes, la familia, ... (ver texto completo)
Hola casa del Perú. ando un poco despistado, porque he tenido noticias tuyas en Buenos Aires, pero han sido muy vagas. Parece ser que andas por Verín y Madrid. Bueno, con relación a que a Gudiña sea tierra de tus antepasados, creo que también es la tuya, mía y nuestra, ya que nuestra tierra es depositaria de nuestros sentimientos mas profundos, nuestras penas y alegrías, nuestros amores y desamores, nuestros vivos y nuestros muertos. Y ese es un patrimonio sentimental, que a Dios gracias, está exento ... (ver texto completo)
Amigo Camba,íse gaxo que tú falas tambien seguei pra él, munto bon home olla deixounos sólos nuha leira que daría uns 20 carros de palla, un cántaro de viño un xamón enteiro queixo y choirizos, y él marchou en busca dun cabrito a meio día, nos eramos uns 11 segadores más un rapaz que era un bocadito mayor do que eu que creo se xamaba Melin a coisa que nos tratou munto béin, más ô que eu nahún sabía e que chateara se entonces nahún había ordenadores. Recordo que nos deu groxeta y tabaco pra tuda malta, ... (ver texto completo)
Bueno o término CHATEAR a o que me refería, con relación o Don Pedro da Herrería, era que tomaba bastantes chatos (vasos) de viño. Desde logo que non había ordenadores por aquel entonces. Pero recorda que a informática xa existía no tempo dos piratas, m pois éles xaq teñían (en términos andaluces) Sed de Ron = cdrom.
E un chiste.
Amigo Camba, claro que ssín, era un home piqueno munto amigo da juerga, faciame reir, traballamos pra un home que se xamaba Benito,íste era padeiro, munto bon gaxo, tiña ô forno cerca do Aparicio, total que me quería insinar ô oficio, era un gran mestre, más amin colocar a pedra nahún era ô meu, da quela eu tería uns catorce anos, xa te digo pasarín muntos anos. Dices que tes amigos en Vinhais, eu tambéin, até galegos istá ô xerno dos Cubas de Manzalvos, un tal Riño cun supermercado, que pro do xapeo, ... (ver texto completo)
Amigo: Alégrome que teñamos lembranzas en común. Eu me acordo que chegaban a A Gudiña cuadrillas de segadores, cantando, porque seguro que as penas da alma se camuflan cantando. As cuadrillas a compoñían homes, mulleres e algún rapaz pra traer e repartir o barril da augua. Cobraban pouco, e iba incluida a comida. Normalmente dormían na Palleira. A miña familia, solía contratar unha cuadrilla de 8 segadores durante 3 días.

O Benito, que era panadeiro, resulta que era o meu padriño. O fillo, que ... (ver texto completo)
No foro da Vilavella, que dito entre parentesis é o unico que ten unha certa actividade e que me produce unha envidia sana, estan a falar estes dias dos refráns da nosa comarca, e como é natural xorde con frecuencia o famoso "Na Gudiña cada cuatro unha sardiña". A min a verdade e que sempre me chamou a atención este refrán e intentei buscar a orixen. A primeira reflexión e obvia, os da Gudiña son uns famentos, tein tan pouco que comer que se reparten unha sardiña entre cuatro. Pero o refraneiro se ... (ver texto completo)
Con relación a este refrán me permito matizar un poco sobre su procedencia. Desde luego, respeto esta como tal, pero si fuese un hecho, ya dejaría de ser refran para convertirse en hecho.

Cabe pensar, que alguien que conociese el tema, sabría que al pueblo venían dos cajas de sardinas por semana, conteniendo cada una 20 docenas, que así era como se vendían.

Si tomamos un mes de 4 semanas como base, tenemos que cada mes se vendían 1.980 sardinas que para unos 500 vecinos que tenía el pueblo, ... (ver texto completo)
Amigo casa del Perú.

Desde luego, tienes unos recuerdos que me emocionan. ¡Excelente estampa la de D. Pedro de la Herrería!. Montado en su caballo, después de chatear en A Gudiña, se iba por la noche a su casa, pasando por el Mesón y Pentes. Claro que iba bien "acompañado" para poder repeler un hipotético ataque de los lobos.

De los hijos de Dª Gaudiosa, te diré que la única que sabía francés era Celia, Que juntamente con Aurorita del estanco, eran el alma mater de la parroquia. Celsa, Amparo, ... (ver texto completo)
Queridos amigos, estoy muy contento con la participación de tan distiguidos foreros, y del nivel.. ya no comento nada. La verdad es que como buen cadete, que si lo soy, estoy aprendiendo mucho y divirtiendome más, que es lo importante. Ultimamente tengo una tarea en Verin que me está llevando mas tiempo de lo yó pensaba al aceptarla, y casi no tengo tiempo de otra cosa, pero en breve pondre las cosas a mi manera y estare mas libre para daros la lata un poco mas. Saludos cordiales a todos a tod@s.
Hola KDT: Curiosidade. ¿Estás relacionado con la vida castrense? no es por nada. Si así es, espero que pronto cambie tu situación. Cuestión de sscalaqfón
Xa que estamos metidos no carnaval, e hay xente, según vexo, relacionada con Brasil, fago unha pequena reflexión.

Fenómeno o carnaval de Rio, visto por TV. Dicen que son os millores do mundo, despois de os de Venecia, unque diferentes.

O ano pasado estiven vedo os de GUALEGUAICHU, en Argentina, que non desmerecen en nada a os de Rio.

Pero, si soupesen da fariñada de a Gudiña, seguro que flipaban, nos copiaban e cambiaban o estilo. ¿estamos de acordo?

Un abrazo gudiñeses
Non penses que tedes muita mas calor que nos, hoxe vin de Sevilla e as noites estaban casi tan frias como as nosas. Alegroume moito a vosa participación no foro de A Gudiña, tanto a de Picarel como a tua. O sabado que ven celebraremos a Festa de San Aparicio e teño bastantes rifas do ramo, si me toca, cuando nos vexamos xa vos invitarei o que se conserve pra entonces (seran churizos ou cachuchas) tamen invitaremos os nosos veciños foreros de Lubian e das Carvallas
Unha aperta a todos.
Gracias KDT por aceptarme no foro. Son un principiante por convicción. Fai 8 anos, apaguéi e borrie todo o que tiña no ordenador do laboro, e hasta estos días non volvín a tocalo.

Sufrín o calor de Sevilla en ocasiós, e desde onte estoun en Madrid, pasando unhas mañans canutas.

Mira, eu fún monaguillo de D. Camilo, de D. Xosé, e devoto do San Aparicio, e non solamente a miña familia me tocou o Ramo, é que sempre esperaba que o afortunado, ne invitara o menos a unha naranxa. Nada. Por eso, penso ... (ver texto completo)
Amigo Camba, eu sahún de perto de ahí,ê decer das Carvallas (Portugal), toda vida traballando na Ispaña, de novo nas segadas, na Gudiña traballei pro Lexo do Caleiro, pro Melin, que istaba recin casado con unha castellana, taméin pra un que era canteiro, logo istube na Franza, ahora últimamente en Madride, aquí apellidos da Barra a muntos, nos istamos en Pernambuco, Hotel America, según ô meu xefe pra simana xa temos apartamento, creo que demomento temos istar por aquí unha temporada larga, eu istou ... (ver texto completo)
Home, que alegría empezar en este foro e encontrarme con xente como tí. Mira, o canteiro chamábase Basilio. Por certo, que si traballache pra esa xente, supoño que na cuadrilla que ibas, debías de ser un rapaz; Meu pai iba a esperar as cuadrillas a entrada de A Gudiña.

A familia que teño en Sao Paulo, Concretamente en San Joaquín da Barra apellidase Gallego.

Teño, por o meu laboro, relación con compañeiros portugueses, concretamente en Vinhais. Boa xente. De eso dou fé.

Ahora estou en Madrid ... (ver texto completo)
Amigo Pica, me alegro que te recuperaras da caida. Con relazahún ô da mala me inganaron como un chino, primeiro me dixeron que se enxuxara ô diñeiro que había que lavalo, logo que os gaxos que ô ian a limpiar que tardaban en tornar a mala, xego a conclusiahún que tudos sabian do que se trataba menos eu, más istou a traballar menos que en Madride, recordando vellos tempos axudando ô padre Xosé a decer a misa que más quere ô Zé depois das que leva pasado nista vida. Más istou ô corrente das coisas ... (ver texto completo)
Vexo que anda por o Brasil, alguen de por o menos, cerca de a Gudiña. Pois en Sao Joaqhín da Barra hay unha extensa familia minha, descendente de una emigrante de alá por os anos 30

Un saudo de un novato neste foro
Dicen que co tempo sabase tudo, mira a persoa que eu menos desconfiaba, foi a que le xodeo a guindeira ô meu xefe, xa pesabas munto pra irgazar a galla da forma que ô fixeste. A cuestión ê que nahún te fixeras mal.
Ay, que te pillaron como a un peixe, mira que ir a cairte dun guindo na Gudiña xa e difícil, porque non hay mais que dous ou tres encima da Fontenova. Si inda dixera que te caíras dun rebolo...

Pero penso que non te querías dar por aludido.

Si xogas e che toca o ramo do Beato Sebastián, espero que compartas algo
Amigo Camba, centrado e identificado. Yo no pertenezco a esa generación, pertenezco, quizás, a la siguiente. Con Don Laureano mi experiencia fue posterior, de hecho yo estaba en la escuela cuando él se marchó de Gudiña, pero ha sido un personaje que me influyó mucho a pesar, o quizás a causa, de mi niñez y guardo un recuerdo maravilloso de aquella epoca, tengo claro que sus cualidades de docente influyeron decisivamente en mi, particularmente en las ganas de adquirir conocimientos que ha sido mi ... (ver texto completo)
No sé si la imaginarias divisoria la usaban para auyentar a los que aprovechando el fiadeiro buscaban los amoríos de las mozas del otro bando. Lo nuestro era los juegos, que por cierto solamente había uno que tenía bula para jugar en nuestro bando. Amigo Pica, ¿en qué parte te encontrabas?

Cuando me refería a Campairos, era con relación a la fraga que está pegada al río. Allí me llevó Arturo, y la verdad es que me dió un poco de respeto. Un abrazo.
Ahora que se acerca la fiesta de S. Aparicio quiero unirme a todos mis vecinos, a todos los que, estando dispersos por el mundo nos une su espíritu, su amor a los demás y su humildad. A todos, Feliz día.

Un día, me sentí muy reconfortado, cuando, asistiendo a Misa en la Parroquia de Santa Casilda de Madrid, oficiada por un sacerdote de Veracruz, le insinué si conocia al Beato, y me dió detalles tanto de su cuerpo incorrupto, como de su obra y la devoción que allí le profesan. La fé no tiene fronteras. ... (ver texto completo)
Vexo por aiquí o Suso. Parente, que o Tito da Nova Galiza me pregunta por a Pina e por tí. Si tedes moito frío e vos apetece, dande unha voltiña por A Manga e nos vemos. Sabá que o final facíais un Magosto, aunque faltara o xabalí. Un abrazo
Amigo Camba, no creas que soy el unico que ha leido tu mensaje, seguro que han sido muchos mas, lo que pasa es que la gente no se anima a participar, imagino que por diferentes razones. Con las explicaciones que das en tus mensajes ya te tengo centrado, ja, ja. De nuevo te doy la bienvenida y espero que esta nueva etapa que comienzas a instancias de tu mujer te sea gratificante. Un abrazo
Me alegro que me hayas centrado que no identificado: Enhorabuena, pero yo a tí no logro ni siquiera horquillarte. Dime Picarel. Por casualidad te encontrabas, o conoces a alguien de A Gudiña que haya participado en la primera "novillada" total que le hicimos al maestro D. Laureano Prieto (muy querido y admirado por su labor docente) la totalidad de los rapaces allá por los años 50?. Y si estabas allí, ¿en que bando de los dos te encontrabas cuando teníamos dividido el pueblo para jugar, por una raya ... (ver texto completo)
Emocionante el relato, tanto por su contenido como por la exactitud de la situación del Pico Sacro en Campairos. Lo que yo recuerdo, es que además, después de pasar Las Rabazas, La Aparición y Cerca de Retorta, entre robles y monte bajo, hay una fraga muy grande difícil de localizar, en posición vertical donde, al parecer, se agarimaban del viento del Norte los pobladores de aquellas tierras. Posiblemente de ahí venga el nombre der Rio da Fraga
Enhorabuena, seas quies seas por haber hecho este relato que creo fidedigno. He conocido a gente incluida en él, como José Fernandez Gallego pariente mio, Casiano Saquete el sastre, padre de Celso, de Máximo solo tengo referencias por mi padre José Gallego Carracedo, y por supuesto, en mi niñez he pisado Campairos y el Río da Fraga. Grandes recuerdos que se pierden en el tiempo
Da a impresión que o escultor quixa poñerlle un aire de que está guarnecéndose do frio e o aire que fai Na Gudiña
bai de refrans, na zona do rios decimos cando hai invernia, cando as nubes ban pro invernadeiro decimos vellos pro fumeiro, e cando ban pra gudiña decimos vellas pra cociña e ke sigan os refrans. SALUDOS e boo entroido
Despois das sardiñas da Gudiña, ven a forma de comer o caldo:
Os de Carracedo comen o caldo acedo.
Os do Canizo comen o caldo na punta dun quizo.
Bienvenido amigo Camba al foro, llegas en un momento en que está poco animado, pero esto va por rachas, esperemos que pronto venga una en que la gente se motive y participe un poco más. Dices que marchaste de Gudiña hace 47 años, sin ánimo de ser cotilla puedes decirnos cuantos años tenias cuando te fuiste para ver si te centro un poco mas?. Respecto a Casa del Perú creo que ha dejado de participar en el foro, no se si sera momentaneo o definitivo pero si quieres contactarlo puedes hacerlo en la ... (ver texto completo)
Hola Picarel: Me alegro que alguien haya leido lo que he escrito. La verdad es que he comenzado en esto por iniciativa de mi mujer, que me ha animado a tener un correo, ya que soy un negado para ello. Gracias por contestarme, aunque tampoco te centro. Me fuí de A Gudiña, con 16 añitos. Ha pasado mucho tiempo, aunque parece que fué ayer. Seguro que no habías nacido.
No foro da Vilavella, que dito entre parentesis é o unico que ten unha certa actividade e que me produce unha envidia sana, estan a falar estes dias dos refráns da nosa comarca, e como é natural xorde con frecuencia o famoso "Na Gudiña cada cuatro unha sardiña". A min a verdade e que sempre me chamou a atención este refrán e intentei buscar a orixen. A primeira reflexión e obvia, os da Gudiña son uns famentos, tein tan pouco que comer que se reparten unha sardiña entre cuatro. Pero o refraneiro se ... (ver texto completo)
¿Na Gudiña cada cuatro unha sardiña?. Eso e moito. Unha pra cada oito. ¡E das pequenas!. Est0 e mais ou menos como sigue ese refrán, que por certo mo repetíu o Tito, no bar A Nova Galicia en Madrid. Pero seguro que o Pepe do Vergas o tén incluido no repertorio, porque é un libro sin fondo. Un recuerdo pra él a muller e os fillos en Santiago
O cruceiro, despois de dar unha volta polo pobo, pra deixarlle sitio a unha fonte-abrevadeiro volveu o seu lugar do orixen. Foi testigo de xogos dos rapazes entre os que me atoupaba, e das reunios dos concellos, cando se aunciaban tocando a campana rachada. ¿Quen se acorda de eso?
Elvira creo que se apellidaba Seoane. Mi madre, se llamaba María Camba Dieguez y falleció en 1951. Eran primas y viviamos detras de la casa de Anta, cuando era fábrica de chocolate.
Al firmante como la casa del Perú me gustaría ponerme en contacto con é, pero no sé si está en Perú o en España. Abrazos
Un saludo para casa del Perú. soy de a Gudiña y nuevo en este foro. Me alegro que os haya gustado el magosto. Llevo tiempo siguiendo vuestros comentarios, con los cuales me identifico porque he conocido a gente incluida en él. Aunque me fuí del pueblo hace 47 años, siempre que puedo doy una vuelta por allí
Soy de A Gudiña, nw llamo Antonio Gallego Camba, y si entro en internet es para ver solamente noticias, fotos y videos de mi pueblo. Me encantan los comentarios de todos, especialmente de la casa del Perú ya que por mi edad he conocido a mucha gente incluida en ellos, tales como Jacinto y su aventura, los Barja de Viana, et. Tengo familia en Barxa. Vivo entre Madrid, Almeria y Cartagena. Saludos para todos