3 meses GRATIS
        

Mensajes enviados por camba:

Picarel me recordó un sabugueiro concreto, y yo, aprovechando que se acerca el Corpus, busco recuerdos que vayan concatenados entre sí.

Siempre fué y sigue siendo un recuerdo muy agradable ese día. Como era monaguillo estas cosas se quedan grabadas en la parte noble de cada uno.

Ese dia, por donde pasaba la procesión se engalanaban las ventanas con colchas vistosas, con los mejores bordados de cada casa.

La calle se llenaba de ramas verdes y flores. ¿De donde procedían? pues entre otros. ... (ver texto completo)
Se acerca el día dos de Mayo.
Como cada año, en estas fechas, no me queda mas remedio que repetir, que no recordar, pues no se me olvidará en la vida, la gesta del 2 de Mayo, escrita en décimas o espinelas por Bernardo López Garcia. D. Laureano nos la hizo aprender para después recitarla en el café de Quintela en un festival que organizó para el pueblo. A mi me gustaba el final, por lo espectacular que era, pero se lo dió a Mario:
"Mártires de la lealtad.
que del honor al arrullo,
fuisteis ... (ver texto completo)
No me acuerdo del "sabugueiro", del que hablas. Donde si me acuerdo que había uno enorme era en el casarón Cortés, donde hoy vive Domingo (de Veigas de Camba), que debió de ser otra de las casas grandes de Gudiña en sus tiempos aunque yo solo recuerdo los muros. Este "sabugueiro" tiene su "historia" pues acabó en el alto de la escalera de la casa de una señora que le llamábamos "La Picha" de mote, no recuerdo su nombre y en aquella época para nosotros la palabra no tenía el significado que tiene ... (ver texto completo)
Bueno, a aquel caserón daba la parte de atrás del médico D. Ceferino, donde íbamos en el recreo a hacer aguas menores y pedirle que tirase papeles y secantes. Detrás del sabugueiro hacíamos otras necesidades.
Lo que mas se me parece a Picha, era la Chicha, que era la mujer del veterinario.
Por cierto, al Toñito le perdí la pista hace muchos años.
Igual que a Tarín, el hijo del telegrafista, y a su hermano, que se fué a Aviación.
un abrazo
Seria interesante conocer la historia de tu padre, porque no la cuentas?. Es verdad que la casa de los Gallego lindaba con lo que quedaba de la que debió de ser la casa del Beato. En mi infancia ya no quedaba nada. De la casa original solo quedaba un solar, un "casarón" como se decía entonces. Es extraño que no se conservara la casa del Santo y se dejara destruir, visto que al menos desde el siglo XVIII la fama de su santidad ya había llegado a La Gudiña.
Me alegro que andes de nuevo por aquí. Si que relataré lo que le pasó a mi padre. Lo que pasa es que yo quería que apareciese como continuación al fidedigno relato con todo lujo de detalles y verídicas citas de personas, que hizo la Casa del Perú. Llegué a el a partir de Imagenes-comentario, lo comenté y... apareció aquí en Foro.
Mira Picarel. Te acordarás que solo quedba la ruina. Se habían caido las paredes; era un cuadrado pequeño, y dejaba ver una ventana de una habitación de la casa de mis ... (ver texto completo)
Amigo Barxes: Buceando nos correos atrasados, vexo que che gusta incluir algún conto antiguo. Bueno, está muy ben que alguen poda recordar e seguir os pasos de conteiros antiguos, tales como:

De Pentes: Angelita Prieto
Cándida "
Agustín "
Teresa Pousa
Ceferino Cerviño
Esperanza Fernandez
María Carrera
Domingo Grande ... (ver texto completo)
Si quereis saber otra historia, igual de fidedigna y milagrosa, yo la sé porque mi padre la ha vivido. Además, de nuestra casa a la del Beato, solo había una pared
Muchas gracias Camba. Tu explicación me ha servido de gran ayuda. Un saludo muy afectuoso.
Puri
Perdona, pero he tenido un pequeño fallo. Equivale a un cuadrado de 16m. de lado. Me di cuenta despues de enviarlo. El número es un poco común. Un cántaro solia tener 16 litros, igual que un garrafón.
Buenos días foreros. Necesito vuestra ayuda. Tengo unas hijuelas antiguas. La medida de las fincas viene en maquilas ó maquías. Alguien me podía informar de que equivalencia tiene con las medidas actuales de superfície?...
Muchas gracias por vuestra colaboración. Un saludo.
Puri
Recuerdo que la maquila era lo que cobraba el molinero de A gudiña aunque la realidad era que se llevaba mas o menos el 10%. Al ser una unidad de peso, es difícil relacionarlas con unidades de superficie.
Ahora bién: Según el Espasa, tambien equivale a medio celemín. Y si el celemín equivalía a la cantidad de grano necesario para sembrar 537 m. cuadrados, puede deducirse que equivale a 268m. cuadrados, mas o menos; o sease, a un cuadrado de 18 metros de lado

Espero que alguien te pueda orientar ... (ver texto completo)
Mikel esa cruz está baixando do Meson de Erosa pola pista antigua, aproximadamente a dous Km do meson,é unha cruz de ferro incrustada
nuha pedra de granito, e pesome que tiña algunha gravación pero como hai
mais de 20 anos que non paso por ali non recordo.
Un saudo pra ti e pra Lito.
Espero que siga alí. Forma parte do paisaxe. E, alá por os anos 56 e 62, aunque xa estaba ouxidada, sempre tiña flores, penso que coincidia no tempo con a collida das castañas e con Todos os Santos.

Un abrazo
Amigo Camba, aquí asomou ô fuciño, un tal Ramón Cuesta, logo ficou calado,él sabrá, con relazahún ô gaxo de Vinhais, nahún istamos a falar do mesmo, pois ô que eu digo nunca perteneceo a ningunha armada,íste en todo caso podía pertenecer algunha que nunca se armou, aunque motivos había.
Te desexo unhas boas ferias por Mallorca.
Unha aperta.
Aiquí estou vivo e coleando. Agora tocame descansar das vacacios antes de irme pra Madrid dentro de 10 dias, despois de intentar clasificarme o dia 6 pra os campeonatos de España

Bueno, pois haber por donde aparece de novo ese que queria falar do mesmo. Benvido sexa.

Un abrazo
Me alegro mucho que a tu hermana todo le haya salido bien. Las recuperaciones, cuanto mas lentas mas seguras.

Me acordé de tí en Mallorca, es un sitio para volver, pero con tranquilidad. Allí hemos alquilado un coche, que es la mejor opción para moverte y ver cosas. La nota negativa siempre la ponen las mujeres con las dichosas tiendas de perlas y no hay quien las mueva.
Pero bueno, no ha estado mal.

Un abrazo
Amigo Camba, en efecto ô que ô sinor di assín era nos tambéin ô practicabamos. Quero aclarar unha coisa eu nahún teño nada de recor contra ningún tipo de guarda, nin ispañolo nin portugués, pois els so facían cumplir co deber encomendado por ambós rexemenes, más nos por os potugueses nahún tiñamos medo pois casí sempre era por conta do que nos lo vendía.
Referente a ise gaxo que falas eu tambéin ô coñecía quero pensar que vivió nun pobo perto do meu, xamado Cuadra, logo marcharía pra imbaixo.
Un ... (ver texto completo)
Bueno, eles non eran malos o que pasaba era que eles, aparte de cumplir con a sua obligación tamen levaban un pequeno porcentaxe que lle complementaba a nómina. Pero eso non era mais que un pequeno trapicheo que axudaba a precaria economia familiar, que aunque non faltaban os productos básicos, sempre tiñas vite pesosw no bolsillo pra fardar cos ar rapazas.
Referente o de Vinhais, perteñecía a Armada Portuguesa, e fixemos boa amistade por os 70.

Onte, por a tarde pasaron por a TVE un reportaxe sobre o viño da Riverira Douro, e dos bascos que suben as esclusas pra facer a ruta do viño. Algún dia, si Dios quere faréi esa ruta, que amin tamen me gusta o viño.

" El que a este mundo vino,
y no bebe vino,
a que c... vino".
....
"Bendito sexa Noé
Que plantou o primeiro Sarmento.
A unhos lle quita a sede,
e a outros o conocimento"
Refrans populares do viño

Ahora vou a perderme unha semana a Mallorca. A volta me engancho si me o permite a muller.
Un abrazo ... (ver texto completo)
Bous dias, eu tamein podo falar de eisu. Obrigado
Hola José: Me alegro que entres no foro das lembranzas da nosa xuventud. Por donde cruzabas a raya?. E a mercancía donde a entregabas?. A nosa debía estar na Gudiña antes de que chegaran os trenes Expresos, entre a unha e as duas da mañán, por o que as oito había que empezar a andar desde a Cisterna.

Un abrazo
Fas unha descripción tal cual era, o que si eu non sei e por que a cruz de ferro lle chamaban a "Cruz do Largo".
Un abrazo.
A min me decía meu pai que se matara alí un o cairse do cabalo.

Bueno, parece que PICAREL anda perdido. Eu voume unha semana a descansar a Mallorca, de modo que a volta xa seguimos en contacto si a miña muller me deixa, e me entero como lle foi na operación a hirmá do da Casa de Perú.

Hasta a volta, un abrazo
Gracias amigo Camba, por participar no noso foro e por alegrarte das cousas boas que ten a vida, supoño que sabes ti mui ben que nos pobos raianos, sempre nos uniu moita amistade cos nosos veciños, a cal xa tiñan os nosos ancestros, e nos non temos que deixala decaer.
Un abrazo amigo.
Ois claro que non pode decaer a amistade con os nosos veciños. Sempre dixen que a o final, o que importa é a relación coas personas.

Mira: Eu cheguéi a ir solo, cando tiña 15 anos, nun burro hasta a Veiga do Seixo a comprar unhas doceas de ovos a unha tenda que si mal nos recordo era de un home coxo, que tiña familia na Gudiña. Quero recodar que o tendeiro Severino tamen era de por ahí.
Como verás, piséi bastante o camiño hasta Barxa. Rocordo, aparte da cruz de ferro que había a mitade do camiño, ... (ver texto completo)
Amigo Camba, me alegro munto que ô pasaras béin, pois sobre ô que contas das procesions, a min cando vexo tudo iso pónseme a carne de pita,ê unha reazahún munto extraña, pois eu nahún sahún ningún fanático da relixión, de tudas maneiras nahún sei a que se debe istá reacción no meo corpo, so me pasaba cando era dinoite co trelo sendo garoto, claro alí tiña unha explicazahún pois era ô medo os guardas,ê decer a benemerita do sinor Francisco, que se te collian además de quitarte ô que tú habías pagado ... (ver texto completo)
Hola amigo: Eu penso que tiñas mais producia mais medo o perder a mercancía que os paus que daban si te collían. Pero había unha tecnica pre darlle esquinazo e que non te pillaran. Saían de diante abrindo o camiño dous homes con con media alpaca e con uhos fentos dentro do saco pra que fizeran bulto. Si os pillaban, saían correndo e berrando pra que os de detrás deran a volta. Os primeiros podian correr mais porque levaban pouco peso, e os guardias tardaban en pillalos, si e que o conseguian. Despois ... (ver texto completo)
Aprezado Barxés, me alegro munto que ô pasarín béin, lo sento en el alma nahún poder istar con voçes, más as obrigazahúns mandan, pois como dice ô refrán donde a patrón nahún manda marilleiro, tambéin le digo que xa había tempos que non asistía a tantas misas, béin mellor dito a facer de sacristán, pois aquí muntas misas facemolas ô are libre, claro a iniciativa parte do padre Xosé, pois a él le gosta más, según me dixo a min ê por culpa do desadorante, cuando pasa ô vento ô efecto do Mata tudo fica ... (ver texto completo)
Boas tardes amigo: Agradable sorpresa que sexas sacristán. Eu de pequeno tamén quería ascender no escalafón a sacristan pero me quedéi en monaguillo. Pero non por eso lle votaba menos tragos o viño do cura.

Agora xa vexo as procesions desde unha silla, porque aiquí duran 10 días, desde o venres de Dolores hasto o Domindo de Resurrección. Son muy largas e hay momeentos en que hay 14 pasos procesinando na calle, e cando se recollen os Californios salen outros tantos pasos Marrajos, que por certo, ... (ver texto completo)
Prezado Zé: Mundo obrigado polo desejo de beim pra nos, foi tudo beim a cumida da pascoa ficemola este ano o dia 5 as 15h nosa 14h bosa no restaurante Poças de Bragança, botamoste de menos pois sô faltaste tu i o Sñr. Armindo pois ele está doente i naho pudo vire, mais mandoute muntos cumprimentos pra ti i pra tua familia. Ora a cumida munto beim cumemos de primeiro picaña y de segundo posta a mirandesa na grelha. O Diamantino desde Chaves veo no carro do Paulo
mais de volta ja tivo que durmir eim ... (ver texto completo)
Amigo: Veo que habéis pasado unas Pascuas pasadas por buena mesa. Me alegro, porque como dice el refrán, la vida hay que pasarla a tragos.

Un abrazo
Deseamos que tu hermana salga bien de la operación, como no puede ser de otra manera. Dios siempre oye nuestras plegarias.
Un abrazo
Gracias por os teus nobles desexos. No que a min concerne, a verdade e que foron unhas festas entrañables, disfrutando da familia que se desplazou integra a Cartagena. Ademais, acompañounos o bo tempo, e pudemos disfrutar vendo as procesions das Cofradias Marrajos e Californios, que se esforzan pra ser os millores, en unha competencia noble e leal.
Asímesmo, hay que recoñecer que as imaxes de Salzillo en Murcia son dignas de ver.
Abrazos
Acabo de encontrar por casualidad un artículo muy interesante sobre los milagros de nuestro Beato.
Quieres conocer una historia igual, pero con un final felíz?
He conocido a Jacinto y su familia, y la historia es real y calcada. Es mas, se desarrolló en las inmediaciones de la iglesia, y detrás de la casa de tu familia
Un abrazo
Sabia que tu hermana estaba delicada. Deseo que salga bien de la operación. Ahora la ciencia hace que lo difícil sea fácil.

Un abrazo
Hola: Hace tiempo que no apareces por aquí. Yo tampoco tengo muchas ocasiones de hacerlo; cuestión de viajes.
Si ahora fueses de caza por los mismos sitos, creo que te llevarías una decepción, porque ya los conejos, perdices y liebres, que tanto abundaban ahora están practicamente desaparecidas, así como las pazcuallás (codornices).
Yo nunca he ido de caza, aunque me gusta tirar. (Cada semana suelo pegar unos 300 tiros, en temporada baja).
Un abrazo, y que la Semana Santa la vivamos cada uno de ... (ver texto completo)
Me alegro Camba, te deseo ô mellor do mellore.
Unha aperta.
Graciñas trevintecincos: Sempre se agradecen os bos deseos, que sempre veñen de boa xente.

De momento vai a cousa muy ben.

¿Que lle pasa a Picarel que non se deixa asomar? Penso que non quere naqda con nos.

Un abrazo, e que vivamos a Semana Santa como se merece
¿Por que el amor tiene infinidad de definiciones?

Pues porque, como es tan grande, no hay ninguna que pueda definirlo en toda su extensión.

Un saludo, y un deseo: Felíz Semana Santa, que incluye el Jueves Santo, dia del Amor Fraterno.
Aprezado Camba, ¿Qué ê da tua vida?, como ficaste tan calado, nahún sei nada de tí istaba preocupado, ispero desexo que istiber béin.
Unha aperta.
Hola: Eu dependo que a muller me deixe a computadora pra contactar no foro.

Aparte de eso, estou participando en unhos campeonatos regionais que me ocuparán hasta Octubre que se celebran os de España. Como por edade e o último ano que podo participar, pois estou dedicándolle moito tempo.

Un saludo
Fenomenal logro de dos alcaldes, que aunque siempre es complicado traspasar fronteras, han conseguido que aunque nunca estuviésemos separados, ahora nos sintamos un poco mas cerca.

Enhorabuena a Guillermo Lago, y a su homólogo de Vinhais.

Solo desear que en su diseño y ejecución se tenga en cuenta la seguridad vial. Que la seguridad en la conducción prevalezca sobre cualquier otro aspecto, sobre todo el climatológico: Lluvia, niebla etc.

Un abrazo.
Eu nesa data tiña tres anos e non lembro, pero contactei por telefono cun Sñr de 79 anos e me dice que efectivamente viñan a coller castañas dede A Gudiña e tamen de O Canizo. Cuando estea con el personalmente me informará polo miudo, enton lle darei información cumplida.
Respeito o bar si o tiña un matrimonio que xa falleceo, que teñen un fillo pero que o bar xa o cerraran os pais. O gaiteiro tamen morreu, tocaba a gaita o saxo e o clarinete.
No pueblo soio quedan 23 persoas vivindo permanentemente, ... (ver texto completo)
Gracias Barxes: Os da Gudiña éramos nos.

Quero recordar que había mais veciños. Sobre too na Festa, que algunha vez baixamos, aunque quedaba lexos. Pero as que non perdiamos eran as de Carracedo, o Canizo, a Bouza, e S. Lorenzo.

Logo cambiamos o rumbo da vida, e aiquí estamos.

Recordo que a Igrexia era pequena, pero con encanto. Cerca había uha rapaza que se chamaba Anita.

E no rio, aparte de troitas, tamén collían anguilas. E desde logo, as fabas eran exquisitas.
... (ver texto completo)
Fai mutos anos, teria eu entre seis e doce anos viña pola nosa casa o Sñr Camba, xunto co Sñr. Barja este ultimo era abuelo ou bisabuelo de Pepe o administrativo do concello, por certo nunca lle faltou que comer, que meo pai era xamoneiro, viñan a visitar a meo abuelo, corria a decada dos 60 xa que meo abuelo falleceo no ano 1970 co 96 anos de idade, me lembro deles por os caramelos que me traian.
¿Ese Camba que eu me refiero era familiar de bostede?
Un efectuoso saudo.
Fai un momento puxen un sms no foro de Barxa, relacionado conmigo e con a familia de Barxa. A miña ascendencia de Camba era de outra rama. O que te refieres vivía frente a Iglesia de S. Martín, e nos, viviamos na plaza.

De todas as maneiras, gracias.

Un saudo
No paran de aparecer comentarios de lo mas diverso sobre la llegada del tesoro, pero no he encontrado ninguno referente a los 249 de la tripulación que perecieron y se fueron al fondo juntos. Sus vidas también deberían formar parte del mismo, ya que la perdieron en el cumplimiento del deber.

Muchos descendientes de los fallecidos, formaron y forman parte de la Armada Española.

El único comentario que hubo el TV. fue el del Almirante Gonzalez-Aller, director del Museo Naval de Madrid.

Enhorabuena ... (ver texto completo)
Yo tambien tengo, o al menos tenía familia en BARXA.

Hace mas de 50 años que no voy por allí. Iba desde a Gudiña en burro a recoger las castañas en el souto que teníamos al cruzar el rio por la parte Sur del pueblo. Solía merendar en el Bar que había a mano izquiera, atendido por un matrimonio y un joven.

Mi familia, una se llamaba josefa, y había un gaiteiro que tocaba el saxo en la orquesta de Paulino.
Maravilloso y alimenticio RAMO. Como siempre. Enhorabuena a la persona agraciada.

Me gustaría que alguien colgase en este foro la canción del ramo y el himno del Beato.

Un abrazo
Gracias por esa dedicatoria a todos nos, de esta maravillosa poesia de Rosalia. En ela, o mesmo que na Cantiga de Curros Enriquez, (No xardín unha noite sentada...) refrexan a nosa malencolía, dando a impresión que queren describir o dolor da alma, cando xa nos hay vaguas pra chorar.

Negra sombra, alcanza a cima do sentimento cuando a interpreta Luz Casal, ou Carlos Nuñez.

Un abrazo. Aunque son novo no foro, vexo que hay alguns temas anteriores reseñados por tí. Estaremos en contacto
Pues si mal no recuerdo, venía a ver a la familia de Aurorita, una familia creo que de Laza, con un chaval joven. Ten en cuenta que en aquellos tiempos nosotros vivíamos en la Plaza, Justamente al lado de la casa en ruinas del Beato Sebastián. Supongamos que era por el año 1958, mas o menos
Aprezado amigo, tes más razón do cun santo, de dormir nas pañallaregas, assín era olla que eu dormía mellor daquila, que ahora na cama, tambéin recordo a contratar leiras grandes, más íso sempre ô facía ô xefe da cuadrilla. Cuando sucedia iso ô viño comprabasmolo a un sinor quero recordar que se xamaba Queipo ou Quepo nahún sei se ô digo béin y as sardiñas a un tal Seberiano que vivia cerca do Apareció. Me alegro que ô Benito fora seu padriño, munto bon home, más eu do fillo nahún dou conta, pasarín ... (ver texto completo)
hola amigo: ti sabes que había duas formas de contratar as cuadrillas de segadores. Na niña casa, se contrataba con a comida: Esta consistia en tomar o taco o amañecer, que era pan e aguardiente. As 10 da mañan, setomaba o café con leite e pan con xamón. A comida, que normalmente era un cocido, por a tarde pan e chourizo, e pra cena, o caldo galego e elgo mais, que podía ser unha tortilla. E a dormir a paxarega, homes, mulleres e rapaces xuntos. Ven e verdade que desde que amañecía hasta que era ... (ver texto completo)
¡Pleno!. Mi hermaqna es esa.

Con relación a D. Alfredo, seguro que es un buen hombre. Y me alegro que se encuentre entre vosotros.

Me parece que D. Camilo, sigue de párroco en Oimbra. No conozco el pueblo, pero seguro que es un lugar afortunado por el cura que le ha tocado.

Dime: ¿estabas con frecuencia, en los años 50/60 en casa de alguien de a Gudiña?.

Un abrazo
Se me va el cura D. Alfredo. No me acuerdo de él. En mis tiempos estaba D. Primitivo, D. Camilo (que creo anda por ahí cerca), D. José, amigo de D. Pedro de la Herrería y D. Lisardo. Por este orden.

Mi hermana tiene una peluquería cerca de donde tomas café.

Mis escapadas son hacia La Manga. Prec isamente el 18 de este mes Hemos estado en San Pedro del Pinatar, en el Hotel Balneario Talasia celebrando nuestro 35 aniversario.

Estoy de acuerdo contigo en que hay que pasarlo bien. Lo único que ... (ver texto completo)
Perdonad que saque temas ya obsoletos en el tiempo, pero quiero dar mi modesta opinión sobre el AVE.

Bienvenido AVE, símbolo de progreso. orgullo para Galicia que seamos la Puerta de la misma.

Igualmente que ha sido progreso la Autovía.

Los dos eventos nos han unido, mas bien dicho nos han acercado un poco mas al resto de España, (ya que nunca hemos estado desunidos).

Matizo: Autovia: Tengo muchos (casi todos) compañeros que, camino de su lugar de formación pasaban por el pueblo, paraban, ... (ver texto completo)
Me habló mi hermana. Posiblemente hayas salido en conversaciones en el Centro Gallego, aunque sin definirte fisicamente. Precisamente ayer le he comentado tu presencia, ya que soy nuevo en el.

También tengo un hermana en Verín.

Yo ya no sé de donde soy. Pienso que terminaré siendo apátrico: en Benidorm estuve el año pasado. Ya no es nuestro ambiente. Demasiado enfocado al turismo internacional.
Suelo pasar tres meses en Madrid, Cuatro meses de verano en Aguadulce, (Almería) lugar tranquilo, ... (ver texto completo)
Amigo Toño, gracias por tu aportación, yo, que quieres que te diga, a mi, quizas por ser tambien de letras, me satisface mas la teoria que yo expuse, porque la tuya, sin ánimo de polemizar, me parece mas tirada por los pelos. En cualquier caso ahí estan las dos para que la gente pueda elegir la que mas le satisfaga. Hablando de otra cosa, que tal anda tu hermano Pepe a quien hace muchisimos años que no veo. A ti te ví hace ya algunos años, tambien bastantes, estabas en compañia de tu mujer y nos ... (ver texto completo)
Me alegro que nos hayamos encontrado en el café de Avelino. Aunque no te pongo cara (de momento). Pero te tengo entre varios candidatos. Posiblemente haya tenido relaciones laborales con compañeros tuyos. Desde luego, de momento solo me falta saber en que parte del pueblo te encontrabas antes de caerte del guindo.

También me queda la duda si nos hemos encontrado en un puerto de la costa Atlántica o Mediterránea.

La verdad es que no voy tanto como quisiera por el pueblo. Ya sabes, la familia, ... (ver texto completo)
Hola casa del Perú. ando un poco despistado, porque he tenido noticias tuyas en Buenos Aires, pero han sido muy vagas. Parece ser que andas por Verín y Madrid. Bueno, con relación a que a Gudiña sea tierra de tus antepasados, creo que también es la tuya, mía y nuestra, ya que nuestra tierra es depositaria de nuestros sentimientos mas profundos, nuestras penas y alegrías, nuestros amores y desamores, nuestros vivos y nuestros muertos. Y ese es un patrimonio sentimental, que a Dios gracias, está exento ... (ver texto completo)
Amigo Camba,íse gaxo que tú falas tambien seguei pra él, munto bon home olla deixounos sólos nuha leira que daría uns 20 carros de palla, un cántaro de viño un xamón enteiro queixo y choirizos, y él marchou en busca dun cabrito a meio día, nos eramos uns 11 segadores más un rapaz que era un bocadito mayor do que eu que creo se xamaba Melin a coisa que nos tratou munto béin, más ô que eu nahún sabía e que chateara se entonces nahún había ordenadores. Recordo que nos deu groxeta y tabaco pra tuda malta, ... (ver texto completo)
Bueno o término CHATEAR a o que me refería, con relación o Don Pedro da Herrería, era que tomaba bastantes chatos (vasos) de viño. Desde logo que non había ordenadores por aquel entonces. Pero recorda que a informática xa existía no tempo dos piratas, m pois éles xaq teñían (en términos andaluces) Sed de Ron = cdrom.
E un chiste.
Amigo Camba, claro que ssín, era un home piqueno munto amigo da juerga, faciame reir, traballamos pra un home que se xamaba Benito,íste era padeiro, munto bon gaxo, tiña ô forno cerca do Aparicio, total que me quería insinar ô oficio, era un gran mestre, más amin colocar a pedra nahún era ô meu, da quela eu tería uns catorce anos, xa te digo pasarín muntos anos. Dices que tes amigos en Vinhais, eu tambéin, até galegos istá ô xerno dos Cubas de Manzalvos, un tal Riño cun supermercado, que pro do xapeo, ... (ver texto completo)
Amigo: Alégrome que teñamos lembranzas en común. Eu me acordo que chegaban a A Gudiña cuadrillas de segadores, cantando, porque seguro que as penas da alma se camuflan cantando. As cuadrillas a compoñían homes, mulleres e algún rapaz pra traer e repartir o barril da augua. Cobraban pouco, e iba incluida a comida. Normalmente dormían na Palleira. A miña familia, solía contratar unha cuadrilla de 8 segadores durante 3 días.

O Benito, que era panadeiro, resulta que era o meu padriño. O fillo, que ... (ver texto completo)
No foro da Vilavella, que dito entre parentesis é o unico que ten unha certa actividade e que me produce unha envidia sana, estan a falar estes dias dos refráns da nosa comarca, e como é natural xorde con frecuencia o famoso "Na Gudiña cada cuatro unha sardiña". A min a verdade e que sempre me chamou a atención este refrán e intentei buscar a orixen. A primeira reflexión e obvia, os da Gudiña son uns famentos, tein tan pouco que comer que se reparten unha sardiña entre cuatro. Pero o refraneiro se ... (ver texto completo)
Con relación a este refrán me permito matizar un poco sobre su procedencia. Desde luego, respeto esta como tal, pero si fuese un hecho, ya dejaría de ser refran para convertirse en hecho.

Cabe pensar, que alguien que conociese el tema, sabría que al pueblo venían dos cajas de sardinas por semana, conteniendo cada una 20 docenas, que así era como se vendían.

Si tomamos un mes de 4 semanas como base, tenemos que cada mes se vendían 1.980 sardinas que para unos 500 vecinos que tenía el pueblo, ... (ver texto completo)
Amigo casa del Perú.

Desde luego, tienes unos recuerdos que me emocionan. ¡Excelente estampa la de D. Pedro de la Herrería!. Montado en su caballo, después de chatear en A Gudiña, se iba por la noche a su casa, pasando por el Mesón y Pentes. Claro que iba bien "acompañado" para poder repeler un hipotético ataque de los lobos.

De los hijos de Dª Gaudiosa, te diré que la única que sabía francés era Celia, Que juntamente con Aurorita del estanco, eran el alma mater de la parroquia. Celsa, Amparo, ... (ver texto completo)
Queridos amigos, estoy muy contento con la participación de tan distiguidos foreros, y del nivel.. ya no comento nada. La verdad es que como buen cadete, que si lo soy, estoy aprendiendo mucho y divirtiendome más, que es lo importante. Ultimamente tengo una tarea en Verin que me está llevando mas tiempo de lo yó pensaba al aceptarla, y casi no tengo tiempo de otra cosa, pero en breve pondre las cosas a mi manera y estare mas libre para daros la lata un poco mas. Saludos cordiales a todos a tod@s.
Hola KDT: Curiosidade. ¿Estás relacionado con la vida castrense? no es por nada. Si así es, espero que pronto cambie tu situación. Cuestión de sscalaqfón
Xa que estamos metidos no carnaval, e hay xente, según vexo, relacionada con Brasil, fago unha pequena reflexión.

Fenómeno o carnaval de Rio, visto por TV. Dicen que son os millores do mundo, despois de os de Venecia, unque diferentes.

O ano pasado estiven vedo os de GUALEGUAICHU, en Argentina, que non desmerecen en nada a os de Rio.

Pero, si soupesen da fariñada de a Gudiña, seguro que flipaban, nos copiaban e cambiaban o estilo. ¿estamos de acordo?

Un abrazo gudiñeses
Non penses que tedes muita mas calor que nos, hoxe vin de Sevilla e as noites estaban casi tan frias como as nosas. Alegroume moito a vosa participación no foro de A Gudiña, tanto a de Picarel como a tua. O sabado que ven celebraremos a Festa de San Aparicio e teño bastantes rifas do ramo, si me toca, cuando nos vexamos xa vos invitarei o que se conserve pra entonces (seran churizos ou cachuchas) tamen invitaremos os nosos veciños foreros de Lubian e das Carvallas
Unha aperta a todos.
Gracias KDT por aceptarme no foro. Son un principiante por convicción. Fai 8 anos, apaguéi e borrie todo o que tiña no ordenador do laboro, e hasta estos días non volvín a tocalo.

Sufrín o calor de Sevilla en ocasiós, e desde onte estoun en Madrid, pasando unhas mañans canutas.

Mira, eu fún monaguillo de D. Camilo, de D. Xosé, e devoto do San Aparicio, e non solamente a miña familia me tocou o Ramo, é que sempre esperaba que o afortunado, ne invitara o menos a unha naranxa. Nada. Por eso, penso ... (ver texto completo)
Amigo Camba, eu sahún de perto de ahí,ê decer das Carvallas (Portugal), toda vida traballando na Ispaña, de novo nas segadas, na Gudiña traballei pro Lexo do Caleiro, pro Melin, que istaba recin casado con unha castellana, taméin pra un que era canteiro, logo istube na Franza, ahora últimamente en Madride, aquí apellidos da Barra a muntos, nos istamos en Pernambuco, Hotel America, según ô meu xefe pra simana xa temos apartamento, creo que demomento temos istar por aquí unha temporada larga, eu istou ... (ver texto completo)
Home, que alegría empezar en este foro e encontrarme con xente como tí. Mira, o canteiro chamábase Basilio. Por certo, que si traballache pra esa xente, supoño que na cuadrilla que ibas, debías de ser un rapaz; Meu pai iba a esperar as cuadrillas a entrada de A Gudiña.

A familia que teño en Sao Paulo, Concretamente en San Joaquín da Barra apellidase Gallego.

Teño, por o meu laboro, relación con compañeiros portugueses, concretamente en Vinhais. Boa xente. De eso dou fé.

Ahora estou en Madrid ... (ver texto completo)
Amigo Pica, me alegro que te recuperaras da caida. Con relazahún ô da mala me inganaron como un chino, primeiro me dixeron que se enxuxara ô diñeiro que había que lavalo, logo que os gaxos que ô ian a limpiar que tardaban en tornar a mala, xego a conclusiahún que tudos sabian do que se trataba menos eu, más istou a traballar menos que en Madride, recordando vellos tempos axudando ô padre Xosé a decer a misa que más quere ô Zé depois das que leva pasado nista vida. Más istou ô corrente das coisas ... (ver texto completo)
Vexo que anda por o Brasil, alguen de por o menos, cerca de a Gudiña. Pois en Sao Joaqhín da Barra hay unha extensa familia minha, descendente de una emigrante de alá por os anos 30

Un saudo de un novato neste foro