3 meses GRATIS
        

Mensajes enviados por jose antonio fuentes area:

Y siguiendo con los "porquiños". Por la parte de Pontevedra las morcillas que se hacen con sangre llevan azúcar y piñones, o sea que son dulces y por tanto de consumo rápido. ¿También son así por Ourense?. Estando en el Valle de Arán allá por los años cincuenta, hicimos una matanza, y los araneses se quedaron estupefactos; chamuscamos el cerdo (ellos lo escaldan con agua hirviendo), salamos los perniles y los tocinos, (ellos no lo salaban) y de remate preparamos las morcillas al estilo de Pontevedra... ... (ver texto completo)
Amigo Xosé: Esperamos que cando remates as sesións de rehabilitación te encontres ben, dito esto e falando de neve por Marin poucas veces a mirarias sabes que por eiqui dicen mirar non dicen ver, eu solo a mirei duas veces en 34 anos que levo por eiqui, se acaso no pico dos montes que estan arredor das rias. Na serra da Armenteira, no Xaxan, Saramagoso, ou na serra do Galiñeiro, e preso aparecer a mañan e as duas horas derretida.
Desde logo Barxes, che podo asegurar, que na miña vida, vin nevar en Marin. Bueno minto; en certa ocasión estando de permiso na miña casa en Lourizán, cairon uns poucos copos pero que non chegaron a cuaxar. De todas formas xa pasei por moitas boas nevadas no pobo que vive Teresa, no Valle de Aran, donde eu tamén vivin e donde unha nevada non era tal, si non pasaba do medio metro. Aquí en Cartagena xa nos costa moito que chova, pois figúrate nevar. Nun viaxe a Madrid cos nenos, puderon ver por primeira ... (ver texto completo)
No, si al final no tengo mas remedio que quereros. Es que sois la releche. La rehabilitación como ya le dije a Mikel, no se para que me va a servir. Para ponerme cachas no, porque a mis años por mucha gimnasia que haga: ¡na de ná! que dicen los quillos (habitantes de Cádiz). En cuanto a mi santa, te aseguro Gel, que nunca le han gustado los musculosos; asi que por esa parte no me como un rosco. De estirar la mano... tampoco, porque me dejan solo y no se acercan a hacerme un masajillo ni nada. Asi ... (ver texto completo)
Non poñades os dentes de punta pero estaban moi bos (ou bois) como bos queirades.
Jolin Barxes, non poñer esas fotos, que se caen os dentes... Xosé.
Amigo Mikel, en la última visita al neurólogo para comentar la "polineuropatía" que padezco desde hace años, y a la vista de que no me han recetado nunca ni una puñetera aspirina para aliviar (no digo curar, porque esto no tiene cura), los efectos de esta jo... ¡piiii! neuropatía, ha tenido a bien recetarme veinte sesiones de rehabilitación. ¡Toma yá!. Y aquí me tienes todas las mañanas. metiendo las manos tres veces en agua caliente con parafina (¿porqué me recuerda el pulpo "a feira"?); luego quince ... (ver texto completo)
Mikel, Xosé, ¿onde se quedou atascada aquela promesa de anécdotas? Seguimos esperando...........
En la Corbeta "Infanta Elena" de mis pecados, los Suboficiales teníamos un Repostero llamado Juan, que lo primero que hacía al levantarse era fumarse un "porro" con lo cual quedaba listo para funcionar todo el día. Si a las doce del mediodía lo llamabas y le pedías que te pusiera un "cortado", miraba para el reloj que presidía la Cámara, se iba y te aparecía con un "martini". ¡Pero Juan te he pedido un cortado! ¡Ahora no es hora de café, sino de vermout! te contestaba... y tan fresco. Si a las cuatro ... (ver texto completo)
Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.
Lo sospechaba Gel, aunque el Traductor de la Xunta no lo contempla. Unos traductores le llaman "cágados" y otros "girinos". Pobriños, metelos non buraco de area, e despois todos mortiños. Pero en fin aprendeche unha boa lección de física, e eso e moi bo, ¿non che parece?. Te fijas que moi mal, pero de vez en cando escribo en galego?. Un bico. Xosé.
Non entendo moito de pesca, pero teño oído que é un recurso usado con frecuencia eso de pasar pola lonxa, pero... non quitarlle o DNI os rodaballos, Xosé, eso xa é un despiste que non se pode facer dúas veces...
Miña nai ía as veces a lavar o regueiro da Ponte do Charro. Eu adicábame a facer pozas na area e a "pescar" cádavos. Un día tive sorte e enchín a poza. Fumos a comer á casa ao mediodía e cando volvimos a auga da poza filtrárase pola area e os bichiños estaban todos panza arriba. ¡Coitadiños, ... (ver texto completo)
Boa lección Gel; Eu tamén aprendin a non presumir do que non somos. A propósito aunque o sospecho ¿que son os cádavos?. Saudos. Xosé.
Mikel, despois de 40 anos ben seguro que xa tes todo baixo control en non haberá parto que se te resista.
Xosé, ¿cómo te foi a parar o anzuelo na cabeza? ¿Ficecheo tu soíño ou metiche a cabeza onde non debías? Saúdos para os dous.
De todas formas Gel, aunque dejé la pesca por esos y otros motivos, yo seguía llegando a casa los dias salientes de guardía con mi quiñón de pescado, con lo que me hice pescador famoso entre la familia, y famoso cliente entre las pescantinas de la lonja. Claro que puesto que a rizar el rizo un dia llegué a casa con un par de rodaballos "recien pescados" y no les quité la etiqueta de "made in Galicia" que llevaban colgando. No sirvieron las explicaciones de que habian cruzado el Estrecho, y llevaban ... (ver texto completo)
Mikel, despois de 40 anos ben seguro que xa tes todo baixo control en non haberá parto que se te resista.
Xosé, ¿cómo te foi a parar o anzuelo na cabeza? ¿Ficecheo tu soíño ou metiche a cabeza onde non debías? Saúdos para os dous.
Gel, te juro que fuí yo solo. Estaba pescando en un costado del barco (estabamos en puerto). y al lanzar se trincó el carrete de la caña, y el plomo y los anzuelos rebotaron y uno de ellos me alcanzó la cabeza; como sabreis los anzuelos clavados no pueden sacarse hacia atrás, asi que hubo que completar el recorrido para poder sacarlo. ¡y sin anestesista...!. En otra ocasión (soy un desastre), y ya destinado en tierra, me clavé otro en un dedo, pero esa vez me lo quitaron en el Hospital y con anestesia. ... (ver texto completo)
pues si gel mi primer parto fue en el hospital santa cristiana en madrid, yo 18 añitos de hace 40 me encuentro en un paritorio con una sra despendolada y afeitada (entonces se afeitaban) y me dice el ginecologo (dr. caballero) junta el 2º y3 dedo y dime plano.... ufff yo en aquella epoca excarceos con la novia.. pero de dedos naaaa.. y claro le dije mal la situacion del feto... de ahi llega el parto y mikel redondo al suelo... pero lo pase.. esta es la primera pero hay mass un bico
Ole tus ¡piiiiiii! (es que tengo el ordenata en auto y pita cada vez que pongo una palabreja inadecuada en horario infantil), ¿y como te va la cosa después de tamaña experiencia?; supongo que los partos serán ya pan comido ¿no?. Yo a mi ATS. en el barco tuve que despertarlo a las dos de la mañana para quitarme un anzuelo clavado en la cabeza. La operación no fué con bisturí sino con alicates de corte, y el hombre estaba mas nervioso que yo. Fué su primera experiencia como cirujano. Bueno campeón ... (ver texto completo)
BARXES el q anda por estos lares soy yo Mikel.. a Lito no le va el "forerismo"?
O fillo da Carmen seguro q ha sido mas marino de despacho jeeeeee pero seguro q de mares conoce mucho mas q yo... y las fanecas estaran riquisimas pero yo soy mas de niscalos y boletus,, aunque tampoco diria q no para mezclar el alvariño con unos percebes o unas angulas como las q se comieron ayer en Donosti celebrando las fiestas de San sebastian
Gracias Barxes por el piropo, y en cuanto a Mikel, tengo que decirte chaval, que de mis 48 años de servicio en la Armada, 32 me los he pasado navegando ¿vale?. Así que de despacho mas bien poco, solo en el remate final, cuando ya no tenia edad legal para navegar. Y para general conocimiento, el Atlántico en cuanto a temporales es grandioso, pero cuando el Mediterráneo se cabrea hay que dejarlo aparte. Los peores temporales los he cogido navegando hacia y desde Baleares. Como en el Mediterraneo no ... (ver texto completo)
Amigo Xosé: Esplicalle ben o Mikel que o Pontevedra Club De Futbol, estubo en primeira división un monton de anos, e co tempo e paciencia o mellor a división de plata chega. Segun o meo amigo Lucho do Seixo cada vez que ganaba o Pontevedra decian os socios e toda sua inchada "HAI QUE ROELO"no estadio de Pasarón. Eu algun partido co Celtiña sique o fun ver, que do Celtiña fui socio doce anos, pero despois a caza, e a pesca tanto no mar como nos rios puiderón mais. Por certo o outro domingo estando ... (ver texto completo)
Amigo Barxes. Espero que nuestro vasco ya se habrá enterado. Es que hay que enseñarle poco a poco las cosas de nuestra tierra. ¿Que tal la pesca?. Por esta tierra lo máximo son sargos y alguna que otra dorada. Ya dice el dicho que "Cartagena mar sin pescado...". Un abrazo. Xosé.
FILLO da carmen creo q ademas de clases de "galego" tambien debo aprender geografia y costumbres,,, pues para mi lo de "hay q roelo" me suena a chino... y ya veo q no has entrado al trapo... jolin.... bueno y acabo de entrar al currelo solo hasta mañana a las 14 horas jeeee
Te explico: Hace varios lustros el Pontevedra de mis pecados, ascendió a Primera división con todos los honores, convirtiéndose en el gallito de la división de honor y machacando a todos los equipos que pasaban por su feudo incluidos Madrid y Barsa. Por ese motivo se acuñó la frase de que era un hueso que "habia que roerlo". La alegria le duró dos o tres temporadas, pero el mote todavía lo conserva. Esa es la explicación. ¿vale?. Y otra cosa por el mismo precio: en Galicia existen gallegos y ferrolanos. ... (ver texto completo)
pues fillo da carmen mete baza... y entra q el foro esta muy animado por una desgracia pero ya volvera a estar medio muerto (por cierto te tendre q acompañar en el sentimiento... por el de ferrol)... toma golpe bajo q igual saco hasta chispas con este comentario jeee un abrazo y de las cervezas q me debes... bueno nos debes.. te las dejamos pagar en la cuenta de los sobrinos de candil... y como me imagino q ya lo abras realizado.. pues nada desde ahora cuenta cervecil a cero
Mira por donde jovenzuelo, yo no soy del Ferroliño Santo. Como soy "das Rias Baixas" soy de siempre del "hay que roelo" ¿vale?, aunque reconozco que este puñetero Pontevedra me trae por la calle de la amargura. Pero algun día volverá a darnos alegrias mil. Lo de las birras es punto y aparte. Y la cuenta de los sobrinos de Candil es otra cosa. Por supuesto que tienen mi modesta ayuda. Xose.
Respeto a la cuenta de Emergencias abierta, creo que esta siendo un total exito, me llegaron noticias de que estan haciendo ingresos desde los puntos mas reconditos, y que hay muchisimos ingresos, de lo que me alegro.
Tere, desde Cartagena, te expreso el sentimiento por lo sucedido a tus sobrinos. Es una tremenda desgracia. Haber si entre todos podemos paliarla con nuestras aportaciones a la Cuenta abierta. Un abrazo, y el consuelo a tus sobrinos. Xose.
pois animate, o cafe esta sempre quente
si eu non esto a chabe la ten o nino para q os la mostre
QUE MAL LO HAGO
? por donde anda nuestro cartagenero?
perdonar pero un bico
muxu bat bitzetikan
Estoy por aquí, lo que pasa es que estais todos disparados, y no puedo meter baza. Un abrazo a tod@s. Xose.
queridos forer@s mi hermana pili esta de luto hoy fallecio el padre de su marido fijaros k navidades le esperan.
Mi sentido pésame a Pili. Un abrazo. Jose.
barxes.. y todos los forer@s q estais aqui y los q nos leeis y no estais y claro a todos los q estais en la diaspora... os deseo de corazon un año lleno de paz, salud,, y q cada uno ponga lo q necesite,, yo no tengo lineas para poner
ZORIONAK ETA URTE BERRI ON DENOI BIOTZ BIOTZEZ--- al traductor de google)
estoy deseandoq llegue el lunes para ver la foto de candil ENHORABUENA TERE
y como tu levanto la vista al cielo Y POR TI FOTOEIRO8 (TERE PERDONA MI ATREVIMIENTO)
Oye mangante, ¿te importa poner la traducción al lado?. La próxima te la voy a poner yo en "panocho" que es dialecto de esta tierra... y eso no lo traduce google. En fin campeón, felices fiestas para ti, Lito y todos los demás forer@s y que papá Noel o los Reyes la mar de "majos" os traigan toda suerte de venturas y algún que otro "euro", que buena falta nos harán con la que está cayendo. FELICES FIESTAS A TOD@S. Un besazo a las foreras, y abrazos a los foreros. Xose (un galego por terras mediterráneas)
bueno teresa me alegro q me entiendas lo q quiero decir... bueno y la parte mala.. lito una vez mas ingresado.. pensabamos estar inagurando la navidad en pereiro pero no se si llegaremos... esta bien pero... quizas no podamos ir y mre jod.... la host... un beso a todos los forer@s a los q entrais y a los que leeis
ZORIONAK ETA URTE BERRI ON--- FELIZ NAVIDAD Y PROSPERO AÑO NUEVO mikel
Mikel, ¿que le pasa a Lito?. Espero que no sea nada grave. Informa. Un abrazo. Xose.
O Xosé que poña o barril, que non faltarán candidatos que se amarren a él, e so o deixaran rodar barroque abaixo cando esté ben valeiro..
Aqui polo que vexo, todo dios se apunta o barril. Pois tendes que esperar a ver si nos suben o sueldo os retirados, que de momento mal o vexo. Por ahora... biquiños. Xose.
jose no digas eso k no es verdad lo k pasa es k estais muy liados mikel y tu y no quiero molestar, un abrazo. bueno lo de liados en buen sentido.
Teresa, pues échame una mano, que este "joio" vasco me tira a matar. Como le debo "tropecientas" birras, el tio no perdona. Todo es broma, al vasco lo quiero mucho pero no se lo digas. Un abrazo reiniña. Jose.
hola forer@s hoy e vuelto a ser tia abuela la hija de mi hermana pili a traido al mundo una preciosa niña felicidades hermanita. un beso.
Hola tia-abuela Teresa. Ya veo que ultimamente no quieres saber nada conmigo. Me tienes totalmente abandonado. ¡Vale! Un abrazo de todas, todas.
hola forer@s hoy e vuelto a ser tia abuela la hija de mi hermana pili a traido al mundo una preciosa niña felicidades hermanita. un beso.
Felicidades abuela Pili. ¿Quien habra inventado los nietos para hacer viejos a los abuelos?. Claro que hay abuelos caducos como yo, y abuelitas ye-ye, como tu. Que todo vaya bie ¡n. Un abrazo. Jose.
Te informo (como tu no has hecho la mili, pues no estás en la ola). En la Armada existen: Portaviones (Príncipe de Asturias), Buques Multipropósito (Juan Carlos I), Buques de aprovisionamiento (Galicia, Castilla, Aragón, etc.), Destructores, FRAGATAS, Corbetas, Patrulleros, Dragaminas. etc., etc., y etc. ¿vale?. Efectivamente Capitanes (de Navio, de Fragata y de Corbeta) hay muchos, pero no tantos como se dice. En cuanto a marineros... pocos, porque la mili ya no existe y ahora todos son profesionales ... (ver texto completo)
Mas información: Destructores (ya no queda ninguno); Corbetas (tampoco, ya que las cuatro que habia las han reconvertido en Patrulleros de altura). Cosas de la falta de presupuestos...
hombre claro q lo se,, si lo has comentado varias veces... por eso mismo me ha salido lo de fragata (por cierto ni idea de distinguir) ha sido por chincharte un poco sobre todo porque segun la "vox populi" hay mucho capitan y poco marinero jeeee
Te informo (como tu no has hecho la mili, pues no estás en la ola). En la Armada existen: Portaviones (Príncipe de Asturias), Buques Multipropósito (Juan Carlos I), Buques de aprovisionamiento (Galicia, Castilla, Aragón, etc.), Destructores, FRAGATAS, Corbetas, Patrulleros, Dragaminas. etc., etc., y etc. ¿vale?. Efectivamente Capitanes (de Navio, de Fragata y de Corbeta) hay muchos, pero no tantos como se dice. En cuanto a marineros... pocos, porque la mili ya no existe y ahora todos son profesionales ... (ver texto completo)
bien es verdad q el pescado q llega a pereiro es muy buen pescado el rpblema es q como las truchas nunca sabes cuando llega... respecto al puente pues toca estar de guardia en la fragata de oskidetza q por cierto hoy esta revolucionada.. pero bueno mañana sera otro dia
aqui a la rincha se le llama verdel y hay una fiesta impresionante en un pueblecito costero al lado de Eibar, en Mutriku q organizan una fiesta en la q colabora casi todo el pueblo y hacen kilos y kilos de verdel
barxes q envidia ... (ver texto completo)
Oye Mikel, aclárame por favor lo de "la fragata". Como tu comprenderás es por pura deformación profesional (soy marino ¿lo sabias?) Un abrazo campeón. Xose.
Amigo Xóse: Maña dia 3 quedei co meo amigo Luciano (Lucho) pros amigos, en ir a practicar algo de pesca deportiva pola ria de Pontevedra, enfrente Bueo e San Xenxo. Creo que si non cae algunha faneca, sargo, pinto, ou maragota, seguro que o lado dalgunha batea caerá algunha rincha (cabala ou caballa en Ourense). Estes peixes conoceos moi ben o boso veciño pescadeiro do Pereiro José Antonio aunque el non os comercializa, e logo pola noite iremos a comer unha merendiña boa a Combarro, so e pena que ... (ver texto completo)
Barxes, me debedes unha. Espero que a pesca fose boa. Referente as rinchas (solo se lle chaman asi en Marin), cando embarquei no Destructor "Jorge Juan" en Cartagena, o entrar na cociña vin unha caixa de cabalas, e dixen "home oxe temos rinchas", e a todo esto un sargento mecánico que estaba con uns cabos reparando unha olla de vapor, virouse e dixome: ¡chaval ¿ti non serás de Marin, verdad?. Digolle: ¡si señor! ¿e como acertou usted? ¡Porque a cabala, chamamola rincha en Marin! Oxe en día con este ... (ver texto completo)
Prezado Xóse: Eu son de Barxa nacido e criado en Barxa, vivin no pobo ata a idade de 18 anos logo estiven traballando e estudiando por muitos lugares de España, pero logo por proximidade a familia e por a sua beleza as rias baixas e alguen mais cautivaronme. Ainda que visito Barxa cada quince dias. A tua terra e das mais fermosas de Galicia ainda que "A Peideira" como se lle chama por estes lares a parte de contaminar afea o entorno, xa sabes me refiro a Elnosa, (celulosa).
Teño moi bos recordos ... (ver texto completo)
Hombre Barxes, desconocia el epíteto de "A Peideira" que le aplicais a La Celulosa de mis pecados (yo trabajé en su construcción allá por los años 59 y 60 antes de ingresar en la Armada y coloqué la bandera en la primera chimenea). De todas formas ojo al parche que tengo entendido que quieren trasladarla al interior de Galicia, y aunque ya no es tan "peideira" como al principio, todavía "cheira un pouquiño". De todas formas a los que vivamos a su alrededor nos devaluó los terrenos, y la construcción ... (ver texto completo)
Este tal crego apodado Sifó, tamen decia a misa en Estrivela e mais nalgunha parróquia de Marin. En Marin como e de todos sabido vive moito xitano deses que se adican a venda ambulánte nas feiras, e alí vivia o rei dos xitanos e a familia que éran sete irmans. E un dia se puxo a nai enferma, e lle pedio o home e os fillos que se falecia que queria un enterro con toda a pompa e que queria seis curas, nesto que falleceo, enton foron falar co Sifó que éra o da parroquia para que chamara os outros cinco, ... (ver texto completo)
Vamos a ver Barxes. Aqui como la policia: ¡identificación! ¿Como jolines conoces tantos lugares de mi terreno?. Explicate. Un abrazo. Xose.
fillo da carmen eu no falo galego, entender creo q entendolo... ya veis q en tres palabras abre metido 5 tacos...
pues mira le contaba a gel por mensaje en movistar q yo poco puedo contar del pereiro aunque mis recuerdos cuando me llevaron a fiestas de vilanova y me vi a tosdos los viejos (hace años) yo era un rapaz q se iban a una cuadra y pregunto a lito ¿a donde van? a jugar a las chapas... y alli veo un monton de vejestorios8YO RAPAZIÑO) CON UNAS MONEDAS EN EL SUELO q susto hasta q me lo explicaron... ... (ver texto completo)
Mikel, yo tampoco sé hablarlo bien, pero de vez en cuando me gusta practicarlo, sobre todo cuando hablo de Sifó, mi cura "prefe". En cierta ocasión en un viaje de vuelta de un permiso al Ferrol, donde yo estaba embarcado (Destructor Oquendo), coincidí con el cura en el autobús (él iba a Santiago). Y como tenia un "sobrino" embarcado haciendo la mili en el mismo buque, me dió 20 duros para el chaval pero que "se los gastase en putas, pero nada de traerle ningún "bombo" a casa... Este Sifó no tenia ... (ver texto completo)
Unha moza veciña miña, foi a traballar a Inglaterra, e xa de volta ao pobo, cando a nai lle decia: ¡Mariaaa... ¿botácheslle de comer os porcos...?!"!, contestaba: ¡Yes maman!...
Vinga Mikel, contanos alguhna, aninda que sexa mentira. Xose.
Non seguro que non, o Candil xa lle alumeaba a un sanabrés.....
Unha moza veciña miña, foi a traballar a Inglaterra, e xa de volta ao pobo, cando a nai lle decia: ¡Mariaaa... ¿botácheslle de comer os porcos...?!"!, contestaba: ¡Yes maman!...
En certa ocasión un veciño meu, no sei si a consecuencia de unha boa fabada que comera, tiña as tripas un pouquiño revoltas. O caso e que decidiu ir hasta o barrio dos Placeres a tomar un café. A pouco de andar escapouselle unha sonora ventosidad, a lo que exclamou: ¡alivio!. Uns metros mais adiante repeteuse a historia e de novo exclamou: ¡alivio!. E asi foi soltando alivios. Nun momento dado, escoitou pasos detras del, e volvéndose, mirou a Sifó que levaba o mismo camiño. ¡Oh Don José, e viña osté ... (ver texto completo)
Creo lembrar que o tal Sifó cantaba moi ben, por iso o chamaban ós funerais de importancia en Ourense. Noutra ocasión, despois de rematar o acto maila cea, iba o crego a paso lixeiro camiño da Praza das Mercedes a coller o coche de línea de volta para Lourizán.
Era entroido, as calles estaban abarrotadas de xente cada cal co millor disfraz. Nesto atópase con Braulio, un ugandés morenocho antiguo compañeiro de seminario e deciden ir a celebrar o encontro tomando unhas copas.
O Sifó, para disimular, ... (ver texto completo)
Desde logo o que se dí cantar, non cantaba moi ben, pero pegar, pegaba unhas lambazadas de moito medo. O domingo de Ramos era de costumbre levar o ramo mais alto porque decian que era o que tiña todas as bendicións, (as palmas eran cousas dos señoritos). Pois antes da misa, Sifó pasaba revista, e o que tiña a vara do ramo máis longa, aparte de romperlla, daballe con ela no lombo. Era un caso. Decia a misa en dez minutos... e sin monaguillo. Deus o teña na gloria.
Vivia en mi pueblo, (Lourizán) un cura llamado D. José, que de sobrenombre o mas bien de apodo era conocido por "Sifó". Habitaba una casa-palacete, atendido por una sirvienta de nombre Guillerma. También de vez en cuando aterrizaban por la casa algún "sobrino", pues se daba por hecho (aunque con reservas), que hijos no tenia.
En cierta ocasión hubo de acudir a un entierro junto con otros curas, (el difunto debía de ser de categoría) a un pueblo de Ourense.
Como el acto fúnebre incluía "misa de ... (ver texto completo)
Moi bo, Xosé. Cóntanos máis historias, anda. Estas do viño non teñen desperdicio. ¡E viva o bó viño, que con moderacón alegra as festas! Apertas.
Existió, y digo existió porque ya falleció hace algún tiempo, un personaje en Marin llamado artísticamente "Jhon Balan" el "Hombre Orquesta". Este hombre tuvo mucha resonancia en Galicia donde tuvo programa propio en la Televisión Gallega, y ya se cuenta que de pequeño mostraba buenas cualidades. Siendo todavía un "cativo" un vecino lo contrató para acarrear una partida de leña que le habían traído para su horno. El contrato era de 5 pesetas que le abonó por anticipado por realizar el trabajo.
Cuando ... (ver texto completo)
creo q a mi me atacan mas..... el blanco, el tinto, el clarete y hasta el vino de consagrar
"xagerao". Jose.
Habia un personaje en Marin muy aficionado a empinar el codo. Asi que la gente acostumbrada a sus "trompas" procuraba no hacerle mucho caso. En cierta ocasíon a altas horas de la madugada le oyeron gritar a grandes voces: ¡Acudirme, tres que me atacan, tres que matan...!. Los vecinos apenados y pensando que no era ley, atacar asi a una persona, acudieron prestos a defenderlo. Cuando llegaron al lugar se encontraron al interfecto tendido en un banco de la Alameda con una botella en la mano. Preguntado donde estaban los tres agresores contestó: ¡tres que atacan, tres que me matan: el vino tinto, el vino blanco y la aguardiente....!. Ni que decir tiene que el resto de la noche durmió "caliente".... ... (ver texto completo)
Don Evaristo era un burgués retrógrado decadente.
Elvira, a súa muller, era unha gran señora, empalagada de aburrimento. Levaba a cara moi empolvada para cubrir a palidez, secuela de os anos pasados á sombra do seu home.
Un día calquera, sentados á mesa, don Evaristo repite por enésima vez a mesma cantiga dende hai mutos anos:
-Non hai dereito, que vivan igual ou millor ca nós, fáiseme insoportable.
Elvira colle a copa de viño, pecha os ollos e dí despois de soltar un suspiro:
- ¡Quérote tanto, ... (ver texto completo)
Muy bueno Gel. Un abrazo. Jose.
Pita, "chapeau" a tu mesaje. Da gusto repartir sonrisas con lo que nos está cayendo. Sigue así. Un saludo.
Gel, parecido a esto tuyo me pasó a mí pero en la Zapagueda, cuando bajaba de la Carretera de Arriba al Pereiro de Abajo para ir a la catequesis de Primera Comunión, que me la daba mi querida Petita. También recuerdo como si fuese ahora el miedo que me daba cruzar las leiras de centeno de la Zapagueda, el camino era muy estrechito, yo era muy pequeñita y las espigas subían por encima de mi cabeza con lo cual, cuando yo entraba en ese camino sólo veía espigas y más espigas a ambos lados, pero no veía ... (ver texto completo)
Hai que ver que mediño tiñan estas rapazas. Seguro que hoxe en dia, non teñen tanto ¿verdad miñas reinas?. Un biquiño para as duas. Xose. (De cando en vez ata escribo en galego).
Como non pondes fotos novas, estiven repasando as vellas.. O mirar esta do barroque, aflóranme mutos recordos deste camiño tantas veces andado cando inda regañaban os corollos de pedra no chan, hoxe enterrados debaixo desa capa escura de progreso chamada asfalto.
Vouvos a contar algo que me pasou de pequena, cando tiña uns sete ou oito anos.
Eu acordo o buzón do correo en tres ou catro sitios no pobo. Un deles foi colgado na parede da casa do carteiro, por aquel entonces o tío Alejandro (d. e. ... (ver texto completo)
Estupendo tu relato Gel. Es un placer leerte. Sigue así para amenizar este foro que ultimamente esta bastante apagado. Un abrazo. Jose.
no es por nada pero Jose que tu eres el que mas tiempo te sobra para deleitarnos con vuestra escritura aunque Maykel no tenga tanto tiempo pero bueno tu de abuelo te llegara pero ojala sigais escribiendo muchas veces yo estoy encantada de leeros seguir asi. AMIGOS.
Por supuesto que soy el de que mas tiempo dispone para escribir en el foro (cuando mi nieta me deja el ordenador). Pero lo que traté de decirle a Mikel, es que la gente no se anima a contarnos algo. Reconozco que después de un día de trabajo, no está uno para historias, pero en fin siempre hay un minutillo, para contar alguna cosilla que sirva para demostrar que la parroquia está viva. Así que ánimo queridos foreros, y que no seamos los "forasteros", los que animemos el cotarro. Ah ¡y yo también ... (ver texto completo)
¿Te has fijado Mikel que tu y yo encabezamos la lista de los mas mensajistas? En la clasificación general vamos "sobraos" (que se dice ahora). Vamos, que parece que el foro es nuestro. En fin, a ver si esta "xente" se anima y escribe más. Un abrazo campeón. Xosé.
k tal todos e todas xa estuben no pereiro despois de muto tempo puden abrazar a miña xente mutas lagrimas e mutos abrazos e ahora teño que cumplir ca virgenciña do loreto una promesa hay k cumplila teño k darlle o meu pelo son 70 centimetros de melena que temos que compartir pero fago con todo o meu amor que sinto por ela bueno boa xente un bikiño jose espero que sigas ben
Hola Nela, todo bien. Hasta mayo no tengo revisión. Un abrazo. Jose.
Amigo Mikel, a mi siempre me ha encantado el "unto" en el caldo. Pero te puedo asegurar que nunca me lo he comido, porque mi santa abuela me decia que era malo para "el padregón" y se lo comia ella. Mi abueliña se murió con 93 años y se fué a la tumba con el secreto del "padregón". Por eso cada vez que hacemos cocido gallego en casa, le echamos "unto" pero solo para dar sustancia, no vaya a ser que "el padregón" nos la juegue. (Un recuerdo para la abueliña Estrella). Abrazos. Xose.
Por cierto Mikel, lo de "amatur" me ha gustado mucho. Eso de "tierra madre" es lo mas bonito que hay. Un abrazo. Xose.
fillo da carmen los niscalos no son de tu terriña sino de mi amalur o sea de euzkadi en galicia no vimos ni malos... con la sequia y la helada ni se vieron.. la gente del pereiro estaba esperando q con las ultimas aguas saliese algu niscalo
Oye jovenzuelo, los níscalos los conocí y los he comido en el Valle de Aran, (allí donde vive Teresa). Tambien los compré en cierta ocasión en el mercado de Valencia donde había ingente cantidad de ellos. Nunca los probé en mi tierra, aunque tengo entendido que los hay. Y aquí en Cartagena, los encontré en cierta ocasíón en una fruteria como caso extraordinario. No niego pués que en Euzkadi haya níscalos, pero tendrás que reconocer que no es solo patrimonio vuestro. ¿Vale campeón?. Un abrazo grande. ... (ver texto completo)
bueno esta pagina esta perdiendo vida... gel... candil,,, tere... pili.. fillo da.... ehhhhhhhhh
bueno por fin en euzkadi aparecieron los niscalos y los probamos... tendremos q esperar q este finde aparezcan los boletus...
bueno animaros.....
Aqui estoooooy. Con un tiempo de p... madre. Estos días estoy de comidas de empresa. Me apeteceria un montón comer unos níscalos al natural (robellons en Cataluña), porque los de lata no son lo mismo. Por esta zona no existen que yo sepa. Asi que tengo que contentarme con castañas importadas del norte, porque castaños, lo que se dice castaños, por esta bendita tierra "na de na". En fin forer@s disfrutad de las delicias culinarias de nuestra terriña, y pasarlo bien. Ua abrazo para tod@s. Xose o fillo ... (ver texto completo)