Totalmente istou de acordo cos que nombraste, non tanto assín co que dice ô portugués, que pra meu corto ender sempre istá de broma, que se foza y sinahún que sexa más claro en sus apreciaciones, además si tí nahún ô poñes a andar xa ô farei eu que se cree íste cabeza de corzo, que tudo ê brincadeira ou qué.
Unha aperta Piño.
Que nos teus mensaxes sempre aplicas unha boa dosis de humor salta a vista, que o sigas conservando moitos anos. Contas por ahí o caso de un bebe vasco, máis o consello de a muller pra que se case co veciño cando morra, mui buenos..! Eso é apreciar a un veciño.
Sin embargo, non podo estar de acordo contigo que le chames o portugués cabeza de corzo, e máis ahora que están os ciervos cruzados cos venados é tein unha conamenta de medo, parecen as gallas de un carballo cuando van andando por entre as xestas.
Aiqui tamén pasan cousas.
Esta e a historía de unha vaca e un touro que estaban mui enamorados, pero vivian en terrenos separados por un cerca de almbres de púas. Un día o touro se armou de valor é tomando unha carreira foi correndo é saltou hacia o campo donde estaba a vaca, unha vez alí a vaca se acercou y él le dixo:
Querida vaquiña, ¿cómo te chamas?
Me chamo Rosa Corazón- le respondeu- pero me podes chamar Rosa, xa que o meu corazón ahora te pertenece... ¿É tú como te chamas querido touriño.?
Me chamo Juan Bolas, pero me podes chamar Juan, porque as bolas mas acabo de arrancar co alambre das púas.
... (ver texto completo)