Espero que tenido una feliz estancia en Benidorm.
Con relación a la cruz de guia, en la misma página aparecen también los faroles que iban a los lados en la procesión.
Yo creo que eso pertenece al patrimonio de la parroquia, que aunque sea humilde, tiene un valor sentimental, que no se paga con dinero.
Me gustaría tomar con vosotros unas cañas. El 1 de Septiembre tengo una boda en Ferrol, y a la vuelta pasaré por el pueblo.
Un abrazo para todos
Amigo Camba, leveina algunhas vez, eu sei que era pesada, más cuando te acustumbras nahún pasa nada, taméin no sinor Deus de los Ceos a levou y ô pago que le derín os xudios.
Perdoa quizás ô de cotilla, más ô meu xefe me dixo que te pergunte si eres do CNI. él téin metido na cachola que a veces levas pistola, aunque assín fora a él que más debe darle. De tudas maneiras Parece un home munto correcto inducado,-coisa que eu apobeitei pra decirle y eses so poden istar en ise departamento, nahún más ... (ver texto completo)
Hola amigo: Dille o teu xefe que durma tranquilo, que os do CNI o andaban buscando pra que respondera dos delitos de capar os grilos e as moscas, pero xa se levantou o secreto do sumario, e están desclasificados e prescritos fai xa un montón de anos. E unha broma.
E os tiros que eu pego non lle fan mal a naide. Mira, o domingo teño unha competición da Región, que vale pra os campeonatos de España, por eso viaxein esta mañá desde madrid
Hola. El enlace es http://anuncios. ebay. es/otros-aparatos-antiguos/cru z-neogotica-8599248. htm Está en la página 20 de a Gudiña/imagenes. Además, hay varios objetos, como lámparas, etc.
Que disfrutes. El sábado ya me vuelvo para el Sur
Un abrazo
Tambien aparece en gougle" coleccionismo de ourense cruz neogótica. Tambien aparecen faroles, lámparas, etc.
Amigo Camba, espero que nahún levaras a cruz por culpa miña, era brincadeira.
Un abrazo.
A cruz en cuestión, chámase a "cruz de guía", e abre a procesión. Como e muy pesada, a levaba unha persoa mayor. O lado van dous faroles que tamén pesaban oseu.
Eu como monaguillo levaba a naveta ou o inciensario.
Por o demáis, amigo meu cada un ten que cargar cua sua, e ista e tan pesada ou lixeira como Dios no la impoñe.
Un abrazo, amigo.
Hola. El enlace es http://anuncios. ebay. es/otros-aparatos-antiguos/cru z-neogotica-8599248. htm Está en la página 20 de a Gudiña/imagenes. Además, hay varios objetos, como lámparas, etc.
Que disfrutes. El sábado ya me vuelvo para el Sur
Un abrazo
Acabo de entrar en a Gudiña/imagenes y me encuentro que hay un anuncio de venta de una cruz neogótica, por 250 Euros, que se parece muchísimo a la que había en la iglesia y abría la procesión y presidia los funerales.
¿Es la misma?. Si es así, o bien ha sido sustraida, o es que muy mal anda la parroquia para desprenderse de sus reliquias, que aunque no son muchas, si son queridas.
Un abrazo
Aprezado amigo: Teñes más razón cun santo, eu faciame gracia un librito en galego aunque fora piquino, pero vendo dun punto de vista imparcial axo que teñes razahún. Mira do que dices de se nacesita un ministro que conte con tigo, eu lo direi, oxe istamos un bocadito preoucupados y con munta faena, pois onte anoute xamao ô Pepe que xa istá ca a ver cuando nos viamos, que quede claro falou co meu xefe que parece que sahún munto amigos. Tanto ô padre Xosé como eu ísto nahún ô vemos béin, deixou ô posto ... (ver texto completo)
Pero... ¿hay billetes de500 Euros?. O millor o home os levou pensando que eran fasos, ou que eran estampas, porque si e verdá que eran de curso legal, non sabe o que fixo, porque como o collan, despois de pagarlle os letrados que o defendan, non lle queda nin pra unha copa de oruxo.
Bo xefe o teu. Se nota que o aprecias moito. Como ten que ser
Un abrazo
Amigo Camba, eu sei que na iscola os galegos, les obligaban a escreber castellano, eu ahí nahún entro además si tudos naquila epoca se consideraban ispañolos era más normale do mundo, eu nahún quero entrar en política, más con relazahún ô sinor Cela que non cabe dubída era un grán escritor, un bocadito putero, que nahún digo puñetero, quero decer sendo galego podá haber escrito algún libro en galego, por exemplo viaxe a la Alcarria ou la misma Colmena, con las discreciones que él facía lo ben que ... (ver texto completo)
Hola amigo: Mira, eu entendo o Camilo, porque unha boa obra, si a leen poucas persoas, non tén éxito. Imaxina libros escritos en arameo. Por muy bos que sexan, teñen que traducirse. ¡Claro que podía escribir as suas obras en galego, pero despois tiña que traducilas o castellano si quería teñer éxito mais alá de Galicia. Así, aforrábase unha tradución.
Dille a D. Xosé, que si necesita un ministro de liturgia que conte conmigo.
Amigo Picarel. Si, entre buen comer, buen beber, buen paseo, buen descanso, tienes un momento, consulta el correo, que te mandé los teléfonos de contacto para tomar unas cañas.
Un abrazo
Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta ... (ver texto completo)
Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.
Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.
No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.
e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.
Un abrazo
Eu estiven moitas veces na casa do Xoquín e da Aurora. Recordo que era dunhaq soa estancia, non recordo que a aurora tivera un cuarto aparte. eles guardabannos a nós unhas ovellas que ían co seu magote. Era moi boa xente, o Xoquín, un pouco tolo pero con moi bo corazón e a Aurora unha mártir traballadora e sufrida. Cando era a época dos cogordos, o Xaquín traía todos os días un saco.
Hola Locho. Alégrome que me contestaras a o tema "te acordas caundo?". A familia do Carula foi muy apreciada por todos porque eran a sencillez personificada. No seu magote predominaban as cabras.
Con relación o que eu relatei, e que tiña como referencia donde dormia a Aurora, che recordo, que si te pois de frente a fachada da sua casa, a mau izquierda estaba a casa do Gorrispo, a dereita estaba a casiña onde ela dormia, que tiña a entrada por a calle que vay a iglesia, e a continuación estaba, retranqueado, ... (ver texto completo)
Me alegro que estés disfrutando del calor. Aquí llevamos ya tiempo en manga corta.
Mañana me voy para ahí. Mis hijos me dicen que está apretando el Lorenzo, aunque para S. Isidro siempre llueve
Un abrazo
Amigo Camba, recordando vellos tempos, sería tal vez por ô ano 68, contratáramos unhas leiras munto béin de prezo, quero decir nos salira a coisa béin, totale que fumos celebrar a unha fonda que se llamaba Ispañola, un colega meu levaba unha filasmonica y cantaba béin, totale que se xuntarín alguns da Gudiña, quero recordar un gaxo munto grande, creo que se xamaba Xerbasio, a coisa foi que comemos cabrito, insalada, bon viño pagamos a escote a 75 pts., más entrou tudo, quero decir as copas, recordo ... (ver texto completo)
Memoria de elefante a tua. O Gervasio era o barbeiro. E na Española comíase bon cabrito e boa carne, e bon cocido. O baixar os escalons, estaba o bar; A izquerda a cociña. Era a fonda mais antigua que había.
Normalmente as portuguesas estaban, como decia Camilo José Cela, "de bon ver e mellor palpar".
Un abrazo
Tamén reconozco que sodes unhos artistas tocando a zanfona (filarmónica). En cada cuadrilla había sempre algún seitureiro que a tocaba ben.
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo
El Rúas, está en la calle Sarmiento, que se une a tuya, al lado de la plaza de la Leña, y el museo provincial.
Buen sitio de tapeo todo lo que hay alrededor. El dueño compró la casa de al lado, la reformó con mucho gusto y montó un Restaurante con los comedores en el 1º y 2º piso.
Creo que la caza ya la dejó. Pero se hospedaba en el relojero cuando la practicaba.
Un abrazo
Meus, na casa que citais na plaza onde tiña o taller Evaristo e mais seu hirmao, nunca viviu nin a Chicha nin a Picha, eu que son maior ca vos solo recordo ali a Paxariña (Sra. Maria) e mais tarde a sua filla Paulina e cuando esta morreu os seus fillos venderonlla o Perfecto da Sra. Encarnacion e do Sr. Felisindo. A Picha era unha muller que vivia co seu hirmao tamen solteriro, nuha casa que ahora heredou a Isabel viuva de Felipe panadeiro, na plaza detras de iglesia de San Pedro muy cerca da casa ... (ver texto completo)
Non creo que sexas maior que eu. O que si e certo e que te acordas das cousas con unha precisión admirable.
A Picha chamábase Teresa, ou María?. Bueno, eran duas hirmás, unha vivia co hirmau Casiano, e a outra era a muller do Joaquín Gonzalez "o Mainete".
As familias relacionadas con eles, era a Sra. Francisca, modista, ou costureira, e a Sra. Concha do Campo.
Un abrazo
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Para ser exactos creo recordar que Joaquín era hijo de la tía Avelina, hermana del tío Aniceto, por lo tanto no era hijo de este sino su sobrino (pero ahi está KDT que nos lo puede confirmar). Efectivamente era un personaje peculiar, que chispas agarraba, el pobre hombre tuvo una vida bastante desgraciada, llena de privaciones, como dice "Inda cho sei" en otro foro, aquella si que era crisis, pues la mayoría vivíamos en una economía de pura subsistencia, pero para algunos como el pobre Joaquín incluso ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.
La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)
En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.
Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.
Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".
Como te envidio, sobre todo por las pavías. Mira que Murcia es tierra de melocotones, pero como el sabor de ellas, nada.
Durante muchos años, y hasta hace cuatro, durante una semana del mes de Mayo nos concentrábamos en el Hostal Rúas. Su dueño venía a cazar a la Gudiña.
Agradable lugar para chatear por los bares de los alrededores.
Y entrañable la iglesia de la Peregrina. Siempre que voy, es el primer lugar que visitamos mi mujer y yo.
Amigo Camba, referente ô meu xefe, teñes razahún él istá perparado, más encheme a cabeza de cabeza de corzo, ahora istame a decer, puseste mal ô nome ô outro día, sahún Daoiz y Velarde, referente a mañica dice que era unha tal agustina que disparou ô cañón. Me despides ahí como cucó nahún me parece male, pois foi un páxaro que sempre quixen imitar, dede que era garotu y andaba na laboura, me recordo que istando de criado pros cubas de Manzalbos, cantaba munto por alen, claro eu facía ô boa xeira ... (ver texto completo)
Pois imitas muy ben a o cuco no foro de Barxa. O canto do cuco tamén se usa pra decirlle on nenos: "Estou aiquí".
Non era outra intención.
E seguindo os recordos da boa xente que era o Anta, pios mira: A xente iba xunto a él, a recoller a borra do café pra fervela de novo e tomar ese café mezclado con leite.
Oxe en día, en certos sitios se pide nos bares como "un recuelo" que nos é mais que un café feito por segunda vez na máquina
Hermosa era la estampa del majestuoso y único cerezo de la Veiga, donde aparecía la pamplina en la fuente de agua cristalina.
Llama la atención, que predomina las xestas con flor blanca. A medida que bajas hacia Orense predominan las de flor amarilla. Peculiar flor, por lo parecida a la de los "fieros toxos de Galicia, de la tierra soberanos, que picando nuestras manos... etc.".
Efectivamente, el tiempo según la familia de mi mujer no acompañó mucho.
Me hubiese gustado que coincidiésemos por allí. Siempre es agradable encontrar gente de la tierra. Los últimos que encontré allí eran de Viana.
Siempre me queda el consuelo de que no falta la cerveza Estrella de Galicia.
Un abrazo
... fue Joaquín el hijo del Sr. Aniceto llamado a filas?.
Pues lo llamaron, fue a La Coruña a tallarse o pasar reconocimiento; No lo pasó, por su forma peculiar, pero cuando regresó, venía gritando:
- ¡Eu vin muuuundo, eu vin muuuundo!.
- Pero que viche, conta conta.
- Vin casas encima de outras e muy aaaaltas. E moita auuugua. E unhas cousiñas que iban por encima e votaban fuuumo.
Casualidad. El mismo día me voy yo para Madrid.
Mi mujer que es una friolera almeriense está volviendo a sacar la ropa de invierno, porque dice mi hijo que hace un frío que pela.
Y no seas modesto, que de poco te valdría el archivo si no le sacases provecho, y seguro que cumpliste con la obligación de hijo: "Ampliar lo que reciban de sus padres".
Yo he estado en el Palma Beach. Cada año el grupo de baile nos jontamos y nos vamos a un lugar diferente. Este año nos juntaremos en Roquetas de ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Le perguntei ô meou xefe por ô tal de Hoy y ô Abelardo,-dis que fai pasado 200 anos, que intraron os franceses en Madride con idea de conquistar a Ispaña, más tiberín que marchar por patas, pois dis que as mulleres que le tiraban aceite roxo,-que coisas amigo Camba, aquiles nahún eran de fiar, fodase cos gaxos.
Perdoa Camba se nahún digo béin ô xefe ê que me conta as coisas.
Me alegro de ver os teus escritos a igual cos dos demais foreros.
Unha aperta pra tudos.
Vexo que o teu xefe ten moita ilustración. E non lle falta razón. entraron como invitados e quixeron quedarse pra sempre, hasta que nos hincharon os fuciños e houbo que darlle no mesmo sitio.
Cando si retiraban co rabo entre as pernas, os que andaban por Galiza, acamparon na Gudiña, cocretamente na Buqueira. E seguiron pra Castilla pola Canda que era o paso natural.
O aceite roxo llo votaban desde as murallas. Con eles no campo empleáronse as técnicas de Guerrilla, e sobre todo o coraxe das ... (ver texto completo)
Fala ahí ô Picarele, do bar do Taitao, cerca había un café que ô levaba un tal Anta y a filla quero recordar que istaba solteira, munto boa xente, me recordo deis pois ofrecerín cama pra dois colegas que iahn na miña coadrilla de seitureiros y ô café era munto boon, supoño co sinor xa morreria, pasarín muntos anos.
O Anta e a sua muller Manuela, tiñan tres fillos. O Pepe, que anda por Madrid, o Lito, e a Ester. Están muy ben, e siguen vivindo nunha casa que fixeron detr, as do Bar. Boa memoria. Eso non e falar por non estar calado.
Un abrazo
Sabía que Paco había fallecido. Me lo comentó un primo de su mujer, al que encuentro paseando de vez en cuando por la calle Antonio López de Madrid, y con el que tuve relación laboral durante varios años.
Ya sabemos que sigues el foro; tu, por lo que encuentro en él eres una autoridad en relatos fidedignos que a nosotros se nos escapan. Me gustan las fotos de tus antepasados, los artículos, y tu participación es un referente para los foreros.
Excelente definición de la maquila y del celemín, pero creo que no le hemos aclarado mucho a la forera que inició este tema, la relación que guarda con la hijuela.
La verdad es que es bastante difícil ponerse de acuerdo, porque como bien dices varían mucho las cantidades que responden a la misma palabra.
Que maquila viene del árabe no hay duda. Esas medidas estaban muy arraigadas en Campaneira, Bubión y Capileira, pueblos de las alpujarras granadinas. Sus nombres son de origen gallego, concretamente ... (ver texto completo)
Me parece muy gratificante el tema que propones, a ver si estimulamos al personal, aunque tengo mis dudas. Ya que has planteado la actuación en el bar del Brigada yo también tuve mi aportación, creo que yo era el mas pequeño de los que intervinimos. Mi actuación se limitó a recitar una poesía que llevaba por titulo "España" pero solo me acuerdo del titulo. También se representó una obra de teatro, EN GALLEGO, recuerdas el año y el titulo de la obra? Debió de ser por el 1960 mas o menos, no?
Si, mas o menos fué ese año, o el anterior.
Solo llevo unos meses en este foro, pero buceando en él, aparecen foreros que se están absteniendo de participar. Creo que este foro, a diferencia de otros, es plural y ameno, correcto y respetuoso con el carisma de cada uno, Interesante o no. Eso dependen de todos nosotros.
Insisto que yo entro cuando mi mujer no está usando el ordenador.
El 30 de Mayo del 2004 cerré el de mi trabajo, que buena vista gasté en él, y hasta ahora
cuando viste por primera vez el cine?.
Corría el año 1956 mas o menos. Era obligado ir al Rosario, al menos para los pequeños. Allí aparece un cura de la Salle, con aquel babero blanco que los caracterizaba. Estuvo hablando para captar seminaristas. Terminó diciendo:
"Ahora vamos al café de Quintela y vamos a ver una película".
Nos faltó tiempo para salir por piernas, y entrar en el café. Allí, según se entra a la derecha, había instalada una máquina de cine y todos los rapaces nos sentamos ... (ver texto completo)
cuando viste por primera vez la TV?
Pues llegó al café de Quintela, o Brigada.
Llegó en una caja grande, la subieron arriba a su casa, y se reunieron las fuerzas vivas del pueblo para instalarla. Entre ellas, el capitán (o teniente) de la Guardia Civil D. José. El veterinario y no sé quien mas.
Corrió como la pólvora la noticia, y nos concentramos en la puerta en espera de alguna información.
Cuando bajó uno, le preguntamos:
- ¿Que se vei? Y nos dijo:
-Nada. Está nevando. ... (ver texto completo)
No, no era la Chicha, era, creo recordar, "A Picha" que vivía en la plaza, en el bajo tenía el taller Evaristo el hojalatero, es la casa que ha comprado ahora Perfecto de la Sra. Encarnación. Tarín lo vi hace ya muchísimo tiempo, una vez que volvió el día de la fiesta, vive en Orense creo, de su hermano casi ni me acuerdo, pienso que se llamaba Luis.
Efectivamente: Pero, después me parece que vivió Paulina.
Evaristo era un artista con la hojalata:
Nos hacía silbatos con un trozo de lata. Y los faroles de aceite, hoy serían dignos de exposición.
Corría el año 1956 mas o menos. Era obligado ir al Rosario, al menos para los pequeños. Allí aparece un cura de la Salle, con aquel babero blanco que los caracterizaba. Estuvo hablando para captar seminaristas. Terminó diciendo:
"Ahora vamos al café de Quintela y vamos a ver una película".
Nos faltó tiempo para salir por piernas, y entrar en el café. Allí, según se entra a la derecha, había instalada una máquina de cine y todos los rapaces nos sentamos ... (ver texto completo)
Efectivamente, me acuerdo que en mi tierna infancia se respetaba el solar y no se nos permitía jugar allí, a diferencia de otros "casarones", luego se fue perdiendo ese respeto y al final ya casi era un basurero, antes de que derribaran todo, incluida una parte de la casa de tus abuelos, para construir la casa parroquial. También recuerdo las ruinas de las casas de cerca de la Senra, le llamaban A Parada, donde según la tradición estuvo alojado cuando tuvo la peste y vivió, siempre según la tradición, ... (ver texto completo)
Picarel; Propongo en este foro, abrir un tema con el lema ¿Te acuerdas de...?.
sería interesante conocer y compartir cosas de antes, sin dijar cualquiera de la actualidad
Picarel me recordó un sabugueiro concreto, y yo, aprovechando que se acerca el Corpus, busco recuerdos que vayan concatenados entre sí.
Siempre fué y sigue siendo un recuerdo muy agradable ese día. Como era monaguillo estas cosas se quedan grabadas en la parte noble de cada uno.
Ese dia, por donde pasaba la procesión se engalanaban las ventanas con colchas vistosas, con los mejores bordados de cada casa.
Se acerca el día dos de Mayo.
Como cada año, en estas fechas, no me queda mas remedio que repetir, que no recordar, pues no se me olvidará en la vida, la gesta del 2 de Mayo, escrita en décimas o espinelas por Bernardo López Garcia. D. Laureano nos la hizo aprender para después recitarla en el café de Quintela en un festival que organizó para el pueblo. A mi me gustaba el final, por lo espectacular que era, pero se lo dió a Mario:
"Mártires de la lealtad.
que del honor al arrullo,
fuisteis ... (ver texto completo)
No me acuerdo del "sabugueiro", del que hablas. Donde si me acuerdo que había uno enorme era en el casarón Cortés, donde hoy vive Domingo (de Veigas de Camba), que debió de ser otra de las casas grandes de Gudiña en sus tiempos aunque yo solo recuerdo los muros. Este "sabugueiro" tiene su "historia" pues acabó en el alto de la escalera de la casa de una señora que le llamábamos "La Picha" de mote, no recuerdo su nombre y en aquella época para nosotros la palabra no tenía el significado que tiene ... (ver texto completo)
Bueno, a aquel caserón daba la parte de atrás del médico D. Ceferino, donde íbamos en el recreo a hacer aguas menores y pedirle que tirase papeles y secantes. Detrás del sabugueiro hacíamos otras necesidades.
Lo que mas se me parece a Picha, era la Chicha, que era la mujer del veterinario.
Por cierto, al Toñito le perdí la pista hace muchos años.
Igual que a Tarín, el hijo del telegrafista, y a su hermano, que se fué a Aviación.
un abrazo
Seria interesante conocer la historia de tu padre, porque no la cuentas?. Es verdad que la casa de los Gallego lindaba con lo que quedaba de la que debió de ser la casa del Beato. En mi infancia ya no quedaba nada. De la casa original solo quedaba un solar, un "casarón" como se decía entonces. Es extraño que no se conservara la casa del Santo y se dejara destruir, visto que al menos desde el siglo XVIII la fama de su santidad ya había llegado a La Gudiña.
Me alegro que andes de nuevo por aquí. Si que relataré lo que le pasó a mi padre. Lo que pasa es que yo quería que apareciese como continuación al fidedigno relato con todo lujo de detalles y verídicas citas de personas, que hizo la Casa del Perú. Llegué a el a partir de Imagenes-comentario, lo comenté y... apareció aquí en Foro.
Mira Picarel. Te acordarás que solo quedba la ruina. Se habían caido las paredes; era un cuadrado pequeño, y dejaba ver una ventana de una habitación de la casa de mis ... (ver texto completo)
Si quereis saber otra historia, igual de fidedigna y milagrosa, yo la sé porque mi padre la ha vivido. Además, de nuestra casa a la del Beato, solo había una pared
Muchas gracias Camba. Tu explicación me ha servido de gran ayuda. Un saludo muy afectuoso.
Puri
Perdona, pero he tenido un pequeño fallo. Equivale a un cuadrado de 16m. de lado. Me di cuenta despues de enviarlo. El número es un poco común. Un cántaro solia tener 16 litros, igual que un garrafón.
Buenos días foreros. Necesito vuestra ayuda. Tengo unas hijuelas antiguas. La medida de las fincas viene en maquilas ó maquías. Alguien me podía informar de que equivalencia tiene con las medidas actuales de superfície?...
Muchas gracias por vuestra colaboración. Un saludo.
Puri
Recuerdo que la maquila era lo que cobraba el molinero de A gudiña aunque la realidad era que se llevaba mas o menos el 10%. Al ser una unidad de peso, es difícil relacionarlas con unidades de superficie.
Ahora bién: Según el Espasa, tambien equivale a medio celemín. Y si el celemín equivalía a la cantidad de grano necesario para sembrar 537 m. cuadrados, puede deducirse que equivale a 268m. cuadrados, mas o menos; o sease, a un cuadrado de 18 metros de lado
Amigo Camba, aquí asomou ô fuciño, un tal Ramón Cuesta, logo ficou calado,él sabrá, con relazahún ô gaxo de Vinhais, nahún istamos a falar do mesmo, pois ô que eu digo nunca perteneceo a ningunha armada,íste en todo caso podía pertenecer algunha que nunca se armou, aunque motivos había.
Te desexo unhas boas ferias por Mallorca.
Unha aperta.
Aiquí estou vivo e coleando. Agora tocame descansar das vacacios antes de irme pra Madrid dentro de 10 dias, despois de intentar clasificarme o dia 6 pra os campeonatos de España
Bueno, pois haber por donde aparece de novo ese que queria falar do mesmo. Benvido sexa.
Un abrazo
Me alegro mucho que a tu hermana todo le haya salido bien. Las recuperaciones, cuanto mas lentas mas seguras.
Me acordé de tí en Mallorca, es un sitio para volver, pero con tranquilidad. Allí hemos alquilado un coche, que es la mejor opción para moverte y ver cosas. La nota negativa siempre la ponen las mujeres con las dichosas tiendas de perlas y no hay quien las mueva.
Pero bueno, no ha estado mal.
Un abrazo
Amigo Camba, en efecto ô que ô sinor di assín era nos tambéin ô practicabamos. Quero aclarar unha coisa eu nahún teño nada de recor contra ningún tipo de guarda, nin ispañolo nin portugués, pois els so facían cumplir co deber encomendado por ambós rexemenes, más nos por os potugueses nahún tiñamos medo pois casí sempre era por conta do que nos lo vendía.
Referente a ise gaxo que falas eu tambéin ô coñecía quero pensar que vivió nun pobo perto do meu, xamado Cuadra, logo marcharía pra imbaixo.
Un ... (ver texto completo)
Bueno, eles non eran malos o que pasaba era que eles, aparte de cumplir con a sua obligación tamen levaban un pequeno porcentaxe que lle complementaba a nómina. Pero eso non era mais que un pequeno trapicheo que axudaba a precaria economia familiar, que aunque non faltaban os productos básicos, sempre tiñas vite pesosw no bolsillo pra fardar cos ar rapazas.
Referente o de Vinhais, perteñecía a Armada Portuguesa, e fixemos boa amistade por os 70.
Onte, por a tarde pasaron por a TVE un reportaxe sobre o viño da Riverira Douro, e dos bascos que suben as esclusas pra facer a ruta do viño. Algún dia, si Dios quere faréi esa ruta, que amin tamen me gusta o viño.
" El que a este mundo vino,
y no bebe vino,
a que c... vino".
....
"Bendito sexa Noé
Que plantou o primeiro Sarmento.
A unhos lle quita a sede,
e a outros o conocimento"
Refrans populares do viño
Ahora vou a perderme unha semana a Mallorca. A volta me engancho si me o permite a muller.
Un abrazo ... (ver texto completo)
Bous dias, eu tamein podo falar de eisu. Obrigado
Hola José: Me alegro que entres no foro das lembranzas da nosa xuventud. Por donde cruzabas a raya?. E a mercancía donde a entregabas?. A nosa debía estar na Gudiña antes de que chegaran os trenes Expresos, entre a unha e as duas da mañán, por o que as oito había que empezar a andar desde a Cisterna.
Un abrazo
Amigo Camba, me alegro munto que ô pasaras béin, pois sobre ô que contas das procesions, a min cando vexo tudo iso pónseme a carne de pita,ê unha reazahún munto extraña, pois eu nahún sahún ningún fanático da relixión, de tudas maneiras nahún sei a que se debe istá reacción no meo corpo, so me pasaba cando era dinoite co trelo sendo garoto, claro alí tiña unha explicazahún pois era ô medo os guardas,ê decer a benemerita do sinor Francisco, que se te collian además de quitarte ô que tú habías pagado ... (ver texto completo)
Hola amigo: Eu penso que tiñas mais producia mais medo o perder a mercancía que os paus que daban si te collían. Pero había unha tecnica pre darlle esquinazo e que non te pillaran. Saían de diante abrindo o camiño dous homes con con media alpaca e con uhos fentos dentro do saco pra que fizeran bulto. Si os pillaban, saían correndo e berrando pra que os de detrás deran a volta. Os primeiros podian correr mais porque levaban pouco peso, e os guardias tardaban en pillalos, si e que o conseguian. Despois ... (ver texto completo)
Deseamos que tu hermana salga bien de la operación, como no puede ser de otra manera. Dios siempre oye nuestras plegarias.
Un abrazo
Gracias por os teus nobles desexos. No que a min concerne, a verdade e que foron unhas festas entrañables, disfrutando da familia que se desplazou integra a Cartagena. Ademais, acompañounos o bo tempo, e pudemos disfrutar vendo as procesions das Cofradias Marrajos e Californios, que se esforzan pra ser os millores, en unha competencia noble e leal.
Asímesmo, hay que recoñecer que as imaxes de Salzillo en Murcia son dignas de ver.
Abrazos
Acabo de encontrar por casualidad un artículo muy interesante sobre los milagros de nuestro Beato.
Quieres conocer una historia igual, pero con un final felíz?
He conocido a Jacinto y su familia, y la historia es real y calcada. Es mas, se desarrolló en las inmediaciones de la iglesia, y detrás de la casa de tu familia
Un abrazo
Sabia que tu hermana estaba delicada. Deseo que salga bien de la operación. Ahora la ciencia hace que lo difícil sea fácil.