3 meses GRATIS



En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.

Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.

Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
Para ser exactos creo recordar que Joaquín era hijo de la tía Avelina, hermana del tío Aniceto, por lo tanto no era hijo de este sino su sobrino (pero ahi está KDT que nos lo puede confirmar). Efectivamente era un personaje peculiar, que chispas agarraba, el pobre hombre tuvo una vida bastante desgraciada, llena de privaciones, como dice "Inda cho sei" en otro foro, aquella si que era crisis, pues la mayoría vivíamos en una economía de pura subsistencia, pero para algunos como el pobre Joaquín incluso ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.

La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)
En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.

Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.

Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".
Pois imitas muy ben a o cuco no foro de Barxa. O canto do cuco tamén se usa pra decirlle on nenos: "Estou aiquí".

Non era outra intención.

E seguindo os recordos da boa xente que era o Anta, pios mira: A xente iba xunto a él, a recoller a borra do café pra fervela de novo e tomar ese café mezclado con leite.

Oxe en día, en certos sitios se pide nos bares como "un recuelo" que nos é mais que un café feito por segunda vez na máquina

Curioso
... (ver texto completo)
Amigo Camba, referente ô Anta que en paz descanse, te digo que me recordo de él, pois a nos os portugueses nos mira con simpatía, nos veía como eramos uns sacrificados traballadores, con muntas carencias, más él nos apreciaba munto, por iso eu dixen que me parecía un bon home, logo ofrecernos cama pra dois sen nigún interes, ¿Quéin pode facer iso? Unha boa persoa, logo quero recordar que ô café era un bocadito más barato que en outros sitios.
Un abrazo.
... fue Joaquín el hijo del Sr. Aniceto llamado a filas?.

Pues lo llamaron, fue a La Coruña a tallarse o pasar reconocimiento; No lo pasó, por su forma peculiar, pero cuando regresó, venía gritando:
- ¡Eu vin muuuundo, eu vin muuuundo!.
- Pero que viche, conta conta.
- Vin casas encima de outras e muy aaaaltas. E moita auuugua. E unhas cousiñas que iban por encima e votaban fuuumo.

Imaginaros para los oyentes que el referente mas alto era el campanario y cuado mas agua se veía era en la ... (ver texto completo)
Para ser exactos creo recordar que Joaquín era hijo de la tía Avelina, hermana del tío Aniceto, por lo tanto no era hijo de este sino su sobrino (pero ahi está KDT que nos lo puede confirmar). Efectivamente era un personaje peculiar, que chispas agarraba, el pobre hombre tuvo una vida bastante desgraciada, llena de privaciones, como dice "Inda cho sei" en otro foro, aquella si que era crisis, pues la mayoría vivíamos en una economía de pura subsistencia, pero para algunos como el pobre Joaquín incluso ... (ver texto completo)
Como te envidio, sobre todo por las pavías. Mira que Murcia es tierra de melocotones, pero como el sabor de ellas, nada.

Durante muchos años, y hasta hace cuatro, durante una semana del mes de Mayo nos concentrábamos en el Hostal Rúas. Su dueño venía a cazar a la Gudiña.

Agradable lugar para chatear por los bares de los alrededores.

Y entrañable la iglesia de la Peregrina. Siempre que voy, es el primer lugar que visitamos mi mujer y yo.
Amigo Camba, referente ô meu xefe, teñes razahún él istá perparado, más encheme a cabeza de cabeza de corzo, ahora istame a decer, puseste mal ô nome ô outro día, sahún Daoiz y Velarde, referente a mañica dice que era unha tal agustina que disparou ô cañón. Me despides ahí como cucó nahún me parece male, pois foi un páxaro que sempre quixen imitar, dede que era garotu y andaba na laboura, me recordo que istando de criado pros cubas de Manzalbos, cantaba munto por alen, claro eu facía ô boa xeira ... (ver texto completo)
Pois imitas muy ben a o cuco no foro de Barxa. O canto do cuco tamén se usa pra decirlle on nenos: "Estou aiquí".

Non era outra intención.

E seguindo os recordos da boa xente que era o Anta, pios mira: A xente iba xunto a él, a recoller a borra do café pra fervela de novo e tomar ese café mezclado con leite.

Oxe en día, en certos sitios se pide nos bares como "un recuelo" que nos é mais que un café feito por segunda vez na máquina

Curioso
... (ver texto completo)
Vexo que o teu xefe ten moita ilustración. E non lle falta razón. entraron como invitados e quixeron quedarse pra sempre, hasta que nos hincharon os fuciños e houbo que darlle no mesmo sitio.

Cando si retiraban co rabo entre as pernas, os que andaban por Galiza, acamparon na Gudiña, cocretamente na Buqueira. E seguiron pra Castilla pola Canda que era o paso natural.

O aceite roxo llo votaban desde as murallas. Con eles no campo empleáronse as técnicas de Guerrilla, e sobre todo o coraxe das ... (ver texto completo)
Amigo Camba, referente ô meu xefe, teñes razahún él istá perparado, más encheme a cabeza de cabeza de corzo, ahora istame a decer, puseste mal ô nome ô outro día, sahún Daoiz y Velarde, referente a mañica dice que era unha tal agustina que disparou ô cañón. Me despides ahí como cucó nahún me parece male, pois foi un páxaro que sempre quixen imitar, dede que era garotu y andaba na laboura, me recordo que istando de criado pros cubas de Manzalbos, cantaba munto por alen, claro eu facía ô boa xeira ... (ver texto completo)
Para mí, es el mes mas hermoso de todo el año.

Hermosa era la estampa del majestuoso y único cerezo de la Veiga, donde aparecía la pamplina en la fuente de agua cristalina.

Llama la atención, que predomina las xestas con flor blanca. A medida que bajas hacia Orense predominan las de flor amarilla. Peculiar flor, por lo parecida a la de los "fieros toxos de Galicia, de la tierra soberanos, que picando nuestras manos... etc.".

También en estas fechas aparecian los primeros frutos. -Las mallas-. ... (ver texto completo)
Efectivamente, el tiempo según la familia de mi mujer no acompañó mucho.

Me hubiese gustado que coincidiésemos por allí. Siempre es agradable encontrar gente de la tierra. Los últimos que encontré allí eran de Viana.

Siempre me queda el consuelo de que no falta la cerveza Estrella de Galicia.

Un abrazo
... fue Joaquín el hijo del Sr. Aniceto llamado a filas?.

Pues lo llamaron, fue a La Coruña a tallarse o pasar reconocimiento; No lo pasó, por su forma peculiar, pero cuando regresó, venía gritando:
- ¡Eu vin muuuundo, eu vin muuuundo!.
- Pero que viche, conta conta.
- Vin casas encima de outras e muy aaaaltas. E moita auuugua. E unhas cousiñas que iban por encima e votaban fuuumo.

Imaginaros para los oyentes que el referente mas alto era el campanario y cuado mas agua se veía era en la ... (ver texto completo)
Casualidad. El mismo día me voy yo para Madrid.
Mi mujer que es una friolera almeriense está volviendo a sacar la ropa de invierno, porque dice mi hijo que hace un frío que pela.

Y no seas modesto, que de poco te valdría el archivo si no le sacases provecho, y seguro que cumpliste con la obligación de hijo: "Ampliar lo que reciban de sus padres".

Yo he estado en el Palma Beach. Cada año el grupo de baile nos jontamos y nos vamos a un lugar diferente. Este año nos juntaremos en Roquetas de ... (ver texto completo)
Amigo Camba: Le perguntei ô meou xefe por ô tal de Hoy y ô Abelardo,-dis que fai pasado 200 anos, que intraron os franceses en Madride con idea de conquistar a Ispaña, más tiberín que marchar por patas, pois dis que as mulleres que le tiraban aceite roxo,-que coisas amigo Camba, aquiles nahún eran de fiar, fodase cos gaxos.
Perdoa Camba se nahún digo béin ô xefe ê que me conta as coisas.
Me alegro de ver os teus escritos a igual cos dos demais foreros.
Unha aperta pra tudos.
Vexo que o teu xefe ten moita ilustración. E non lle falta razón. entraron como invitados e quixeron quedarse pra sempre, hasta que nos hincharon os fuciños e houbo que darlle no mesmo sitio.

Cando si retiraban co rabo entre as pernas, os que andaban por Galiza, acamparon na Gudiña, cocretamente na Buqueira. E seguiron pra Castilla pola Canda que era o paso natural.

O aceite roxo llo votaban desde as murallas. Con eles no campo empleáronse as técnicas de Guerrilla, e sobre todo o coraxe das ... (ver texto completo)
Meus, na casa que citais na plaza onde tiña o taller Evaristo e mais seu hirmao, nunca viviu nin a Chicha nin a Picha, eu que son maior ca vos solo recordo ali a Paxariña (Sra. Maria) e mais tarde a sua filla Paulina e cuando esta morreu os seus fillos venderonlla o Perfecto da Sra. Encarnacion e do Sr. Felisindo. A Picha era unha muller que vivia co seu hirmao tamen solteriro, nuha casa que ahora heredou a Isabel viuva de Felipe panadeiro, na plaza detras de iglesia de San Pedro muy cerca da casa ... (ver texto completo)
Efectivamente amigo KDT, foi unha confusión miña, era a Paxariña, "errare humanum est dijo el pato bajandose de la gallina". Gracias pola puntualización. Unha aperta
ayer mismo, estuve con parte de tu pandilla de Verin en el Bar Bohemia, y quedamos en ir al Lucho cuando tù estes por aqui. El viernes tambien coincidí con Rayito en una cena-homenaje en Cenlle al Director del Colegio de alli que se jubilò y tambien quedamos en lo mismo. Tengo a Eduardo preparando una andaina solidaria hasta Cualedro que se celebrará en Mayo, y tambien quedamos en lo mismo. Un saludo