Sofia. Pero que pasou de esta vez? se nota que estás animada é con moitas ganas de darlle leña a ordenador. Eso está fenomenal.
Ahora o explicar o do teu tio EPD. claro que si me dou cuenta de como era él, de velo por Lubián é tamén algunha vez que fun a levar o pan a Hedradas, na festa de San Pedro, algunha vez coincidiríamos por alí.
Do que non tiña nin idea é o do nosos hirmaos, xa estaría eu pra San Sebastián, fixo mui ben a túa hirma, xa que o meu ainda sigue solteiro é sin compromiso, da ... (ver texto completo)
Ey Piño, nunca es tarde si la dicha es buena, aquí andamos haciendo de tripas corazón, como vulgarmente se dice pero, si voy teniendo un poco mas de energía, no vamos a tirar cohetes pero vamos a escuharlos por lo menos, gracias por todo lo que dices de este Foro agarimoso ¿verdad? un abrazo
Prezada Sofía, alégrame un montón que estés xa tan recuperada, tanto física- como anímicamente. Pouco a pouco todo se vai superando.
Tamén moitas gracias por acordate de min e incluirme nesta agarimosa familia. Apertiñas
Hola Gel, ¡Cuánto tiempo! me alegra saber de ti, recuerda que un día te prometí hablarte de tu querida madre, ya sabemos que nos entristecemos al hablar de ellas y no debería ser así, pero al mismo tiempo sin hablar mucho o nada no las olvidamos ni por un momento, mira Gel cuando nos conocimos el verano pasado, no podía imaginarme, ni tu tampoco, que yo la conociera, en los veranos mientras la abuela Mercedes estuvo allí en esa residencia de Mezquita, los Domingos iba a buscarla para comer con nosotros ... (ver texto completo)
Aquí estamos; después de una vuelta por Chaguazoso junto a O Candil; me encuentro en Las Hedradas y contigo estimado Pepe, describiendo lo que es vuestro querido terruño y a la vez, anticipandome; lo que sera mi viaje ultimo cuando el tiempo llegue, me iluminas con tu relato y mi corazón acelera su palpitar, mientra con los ojos cerrados voy recorriendo tu narrar.
A pesar de mi pensamiento; en mail anterior; es indudable que la terriña siempre te reclamara.
Hoy es un día de emociones; en el año ... (ver texto completo)
¡Feliz cumpleaños, Blas! Aunque sea con un día de retraso...:-) Que cumplas muchos más con mucha salud junto a los tuyos, para que puedas disfrutar con gran alegría de ese nieto tuyo que he leído por ahí que viene en camino, enhorabuena y ya nos avisarás cuando nazca. ¡FELICIDADES!
Besos a tí y a todos.
Aprezados foreros/as: Éstas letras mal escritas teñen como misiahún despedirme de ustedes, les pido mil disculpas más o Zé téin que marchar pro convento, pois la determinazahún la tomó el padre y eu nahún le poso faltar, xa digo porque é un santo.

Unha aperta a tudos/as
Blas, no puedo irme a dormir sin celebrar contigo tu Cumpleaños, no mire el ordenador hasta ahora mismo, fijate si tenia que verlo, para decirte de todo corazon (FELICIDADES) Que muchos mas años podamos celebrarlos, y a ver si algun dia podria ser personalmente, se que no estuve cuando me llamabas, no estaba aqui pero en mi interiome recorde dia a dia de todos mis Foreros, somos una pequeña y gran familia que no nos vamos a dejar de comunicar, aunque nos ausentemos por temporaditas, volvemos seguro ... (ver texto completo)
Gracias Sofia querida; quisiera estar de cumpleaños todos los días; si con ello
logramos tener tu presencia en el foro; bonito regalo son tus palabras y amistad.
Para Duli también mi recuerdo, me ancanta la eleccion de los poemas que nos das a conocer tanto en Castrelos como hoy aquí: me imagino el poema suspendido en el Aire y que con el girar de la Tierra, todo el mundo pueda leerlo, gracias por tu saludo y regalo.

Para ambas y para todos un fuerte abrazo.
Blas
Sinor Inda: Munto obrigado por coller a coisa con humor, mire a miña disgracia en isto das letras é tahún grande que cuando le fago caso o xefe me mete en lios, como dixo o padre oxe qué tendrá que ver las reglas de ortografía con la ortodoncia, más eu pensando co xefe intende un poquito más que eu, cuasi sempre me ingana.
Unha aperta.
¡Sofia!"; cuanto te chamei, esperenado verte como en estos relatos tuyos, que nos llenan de alegria, gracias por tu recuerdo y aprecio, el que correspondo como a una amiga del Alma, por ahí able de un primer amigo Galego en Internet pero, referente a ti ablo como mi primera amiga gallega en mi madurez.
Estoy de acuerdo contigo en la respuesta a Pepe; somos de donde estamos, sin olvidar nuestras raices por cierto; si tuviesemos dos madres, una te pario, la otra te crio... ¿A cual llamariamos madre? ... (ver texto completo)
Blas, no puedo irme a dormir sin celebrar contigo tu Cumpleaños, no mire el ordenador hasta ahora mismo, fijate si tenia que verlo, para decirte de todo corazon (FELICIDADES) Que muchos mas años podamos celebrarlos, y a ver si algun dia podria ser personalmente, se que no estuve cuando me llamabas, no estaba aqui pero en mi interiome recorde dia a dia de todos mis Foreros, somos una pequeña y gran familia que no nos vamos a dejar de comunicar, aunque nos ausentemos por temporaditas, volvemos seguro ... (ver texto completo)
Hola a todos.-
El foro está un poco frio, igual que el tiempo, no me gusta el agua, decia un Sr. de mi pueblo, el agua Dios me la quite de los pies que de la boca me la quito yo.
Sofia tu te preguntas ¿de donde somos?. Yo lo tengo muy claro, Galicia me lo dió todo, en la misma me forme profesionalmente y como persona, aquí lo tengo todo, mi casa, mi familia, mis amistades, vivo dignamente y muy agusto ya que la gente gallega es tremendamente encantadora y trabajadora, es totalmente incoerente la ... (ver texto completo)
Aquí estamos; después de una vuelta por Chaguazoso junto a O Candil; me encuentro en Las Hedradas y contigo estimado Pepe, describiendo lo que es vuestro querido terruño y a la vez, anticipandome; lo que sera mi viaje ultimo cuando el tiempo llegue, me iluminas con tu relato y mi corazón acelera su palpitar, mientra con los ojos cerrados voy recorriendo tu narrar.
A pesar de mi pensamiento; en mail anterior; es indudable que la terriña siempre te reclamara.
Hoy es un día de emociones; en el año ... (ver texto completo)
Sinor Inda: Iso que le pasou o sinor no exercito, istá a pasarme a min cuasi todos los días dibido a mi falta de ortodoncia, claro eu recurro al xefe,éste depois de enxerme a cabeza de cabeza de corzo, me dice si a pergunta e relacionada con los acentos, pon dous outres por línea que por ahí debe andar a coisa, sí se trata que a dubida é de b ou v, me dice cuando teñas dubida pona grande nahún sexas miserias, totale que assín o fazo, claro que depois quéin sempre me dice a verdade é o santo do padre, ... (ver texto completo)
Que Deus che conserve por sempre a túa ortodoncia, Zé das Carvalhas. Ére-lo demo das Carballas, que decimos nestes lares.
Dille ao Xefe que non, que Burguillos non mudou de apellido. Era Don Teodoro de las Heras Burguillos, e non sería quen de pasar de capitán, pola edade que xa tiña daquela. Se acaso, comandante, grao ao que non quería chegare.
Quen sí chegou a xeneral foi o meu coronel: Gerardo Mariñas Romero.
Por outra banda, o xeito máis adecuado de arranxar a ortodoncia é engadir unha posdata ... (ver texto completo)
Burguillos non era o seu primeiro apellido. Para min sempre foi o Capitán De las Heras. Procedía tamén da tropa, como Romerales. Foi el quen me meteu naquela oficina que de tantos barrigazos polas dunas me salvou. Era segoviano, do pobo de El Espinar, e conocía ao comandante Vicente Tomás, de Lubián.
Eu tamén o vin entretenido varias veces, furgando co rotulador e o cartabón na "Escalilla de Oficiales". Pero nunca me atrevín a darlle conversación, se lle daba por estar calado.
Dictábame os escritos ... (ver texto completo)
Sinor Inda: Iso que le pasou o sinor no exercito, istá a pasarme a min cuasi todos los días dibido a mi falta de ortodoncia, claro eu recurro al xefe,éste depois de enxerme a cabeza de cabeza de corzo, me dice si a pergunta e relacionada con los acentos, pon dous outres por línea que por ahí debe andar a coisa, sí se trata que a dubida é de b ou v, me dice cuando teñas dubida pona grande nahún sexas miserias, totale que assín o fazo, claro que depois quéin sempre me dice a verdade é o santo do padre, ... (ver texto completo)
Sofía, te presento a mi Kyara.:-)
Os la presento a tod@s, je, je.
Saludos.
Tu gatita muy bonita, yo también tuve una así, gato común europeo, son muy listos y muy cariñosos y con una gran intuición, no sabes lo que es un gato hasta que no lo tienes. Nosotros cuando íbamos al monte la llevábamos con nosotros y la soltábamos, trepaba a los arboles, se afilaba las uñas... la primera vez creíamos que no iba a volver, que la habíamos perdido, pero en cuanto abrimos el coche allí estaba ella. Cuando volvían los niños del cole ya estaba ella esperándoles en la puerta. Pepe, tu ... (ver texto completo)
Burguillos non era o seu primeiro apellido. Para min sempre foi o Capitán De las Heras. Procedía tamén da tropa, como Romerales. Foi el quen me meteu naquela oficina que de tantos barrigazos polas dunas me salvou. Era segoviano, do pobo de El Espinar, e conocía ao comandante Vicente Tomás, de Lubián.
Eu tamén o vin entretenido varias veces, furgando co rotulador e o cartabón na "Escalilla de Oficiales". Pero nunca me atrevín a darlle conversación, se lle daba por estar calado.
Dictábame os escritos ... (ver texto completo)
Bueno, por fin me siento a leer vuestros mensajes. Parece que no hago nada y el caso es que no paro. Piño, que raro que no hayas oído hablar de la piscina de Castrelos, pues se ha hablado bastante de ello, vamos que ha habido polémica... Yo sinceramente creo que han hecho una obra buena. En verano hay muchos niños y jóvenes, y rio queda lejos del pueblo y a los niños no se les puede dejar bajar, es un peligro, y aquí tienen la diversión, el ejercicio, o como quieras llamarle, asegurado. En general ... (ver texto completo)
El capitán Burguillos presumía de empedernido lector de toda la literatura anglosajona.
Pero aquella mañana, solos los dos en la oficina, capitán y sargento, él estaba muy poco hablador. Se entretenía con la escalilla de oficiales y un rotulador de punta gorda, con el que había tachado un nombre, utilizando también el cartabón como guía. Decía que no quería ascender a comandante, porque en su próxima jubilación perdería un pico de la pensión, al no computar los muchos trienios de oficial.
Después me metió prisa con el trabajo que yo estaba haciendo. Tenía que firmarlo, y quería irse a tomar unas tapas en el bar de los oficiales cuanto antes.
Mientras tecleaba mi olivetti, quise darle conversación sobre la literatura que tanto le apasionaba:
--Mi capitán, ¿Le gusta Thackeray?
--No sé. Nunca he probado esa tapa --contestó con gran sinceridad y cortesía.
Pasado el tiempo, encontré una interesante muestra de su biblioteca sobre su mesa: la colección completa de Marcial Lafuente Estefanía. ... (ver texto completo)
Nuestro más sentido pésame a los familiares de Elena, nuestra querida vecina, que nos dejó así de repente; todavía no nos lo creemos. Hago extensivo el pésame a los familiares de todos los fallecidos este año en Lubián, ya que está siendo un año nefasto en este sentido. A ver si pasa esta mala racha y empieza la de nacimientos, que buena falta hacen y nos llenan de alegría.
Descanse en la paz del Señor, señora Elena.
Un abrazo a sus familiares y a todos los foreros de buena voluntad.