Que bonito! A mín tamén me parece Rosa Linda esa muller, tiña que nacer outra.

Quero aclarar que non me pareceu mal o de aquel día en Valladolid, o fin non nos conocíamos, surgiu o de ter que coller o taxi tan rápido, me chamou moito atención aquela parexa tan ben finchada, sí o sentí, ela unha Señora imponente, quixera vela de frente, tiña boas curvas, por algo falaban da Pita Moñuda! faciáis boa parexa.
Cerca de donde nos vimos, está a pérgola dos jardines do Campo Grande, pra proxima vez que ... (ver texto completo)
Aprezado Piño: Totalmente de acordo co que dice o sinor, penso que mulleres como Rosa Linda nahún debían de morrer, agora referente o día de Valladolide, eu penso que a miña amada Pita Moñuda istaba de bon ver.

Unha aperta.
Duli, Piño:
Cuantos anos fai en que miña nai facia esas ensaladas de Bacalao; si ya al comenzar a desalarlo de un dia pra outro, la llegada de la hora de almuerzo del dia venidero, pareciame nunca chegar; después lo ponía en la mesa y acompañado de pimentón asado cortado en tiras, aliñado con aceite y unas gotas de vinagre blanco (o limón; según preferencia); es una de las cosas que mi Flaca
no alcanzo a aprender; (la empanada Gallega y el Pulpo le quedan de miedo).
Aquí cuesta conseguir Bacalao.
Cuando ... (ver texto completo)
Gel. Que bien fue que aparecieras por aquí, así entre tú y Duli le podéis dar alguna receta del bacalao mas sofisticada a Blas, como el nos pedía, la verdad, que yo de cocina solamente lo justito, Duli, nos puede explicar lo del bacalao al pil pil, en el Pais Vasco lo hacen muy bien, Gel, tú como buena gallega, seguro que nos enseñas alguna receta de las que tú sabes.
Puedo deciros una que hacia mi madre muy sencilla, pero queda muy rica, la noche anterior ponía el bacalao de agua, le cambiaba el ... (ver texto completo)
Que bonito! A mín tamén me parece Rosa Linda esa muller, tiña que nacer outra.

Quero aclarar que non me pareceu mal o de aquel día en Valladolid, o fin non nos conocíamos, surgiu o de ter que coller o taxi tan rápido, me chamou moito atención aquela parexa tan ben finchada, sí o sentí, ela unha Señora imponente, quixera vela de frente, tiña boas curvas, por algo falaban da Pita Moñuda! faciáis boa parexa.
Cerca de donde nos vimos, está a pérgola dos jardines do Campo Grande, pra proxima vez que ... (ver texto completo)
Fíjate, querido Piño, qué bien escribe el gallego nuestro buen amigo Zé. Le enseñan castellano y brasileiro en el convento de Pernambuco, y lo que aprende es el gallego.
Aquel día en El Campo Grande, cuando viste a mi adorado Zé das Carvalhas, la que iba de bracete con él no era yo, que esta Pitina ya era su ex. ¿Las faldas de ella eran negras? Por que si no era el Padre José, por quien me dejó plantada un día del Orgullo Gay, era la muñeca hinchable que se compró para reemplazarme, con la que solía ... (ver texto completo)
Que bonito! A mín tamén me parece Rosa Linda esa muller, tiña que nacer outra.

Quero aclarar que non me pareceu mal o de aquel día en Valladolid, o fin non nos conocíamos, surgiu o de ter que coller o taxi tan rápido, me chamou moito atención aquela parexa tan ben finchada, sí o sentí, ela unha Señora imponente, quixera vela de frente, tiña boas curvas, por algo falaban da Pita Moñuda! faciáis boa parexa.
Cerca de donde nos vimos, está a pérgola dos jardines do Campo Grande, pra proxima vez que ... (ver texto completo)
Tienes razón, Blas, si quien debiera de estar no está...? de todas formas a mí lo de ser líder nunca se me ha dado bien, no tengo carisma y claro, pienso que aburro y no quiero que nadie se sienta obligado, es más, considero que es un favor que me hacéis a mi y a este pequeño foro de Castrelos aunque yo sea la más sosa de todos y no arrastre a nadie.
Piño, ahora que dices lo de Santa " Rita de Casia ", yo no llegue a ir nunca pero mi madre sí y tienes, razón iban por el monte, casi siempre a cumplir ... (ver texto completo)
Anque non te coñezo persoalmente vou a contradicirte, Duli. Ti non te verás como líder, pero o carisma tamén se desprende da sinxeleza e da espontaneidade, cualidades das que ti vas sobrada e que eu sempre admiro nas persoas. Ya ves gracias a ti a cantos nos gusta asomar o fociño por este bonito foro, por algo será! Eu nunca estiven en Castrelos, pero non deixarei de pasar por ahí en canto teña ocasión. Apertas.
Hola Gel, ¡Cuánto tiempo! me alegra saber de ti, recuerda que un día te prometí hablarte de tu querida madre, ya sabemos que nos entristecemos al hablar de ellas y no debería ser así, pero al mismo tiempo sin hablar mucho o nada no las olvidamos ni por un momento, mira Gel cuando nos conocimos el verano pasado, no podía imaginarme, ni tu tampoco, que yo la conociera, en los veranos mientras la abuela Mercedes estuvo allí en esa residencia de Mezquita, los Domingos iba a buscarla para comer con nosotros ... (ver texto completo)
Mutas gracias Sofía por compartir estas lembranzas. Sí que era mui xoven para estar na residencia, eu tamén o pensaba así. De feito foi unha das primeiras residentes, e mentras o destino llo permitiu iba todolos días a casa. Ainda así os paxaros tiñan o paraíso para eles e aniñaban onde querían. Eu tamén me rin bastante con ela co caso do paxariño e o comentar a súa esperanza de ouvilo falar en vez de cantar dábanos risa e tristeza a vez. Os recordos non dan pena Sofía, ao contrario, é o máis bonito ... (ver texto completo)
Se os carvalhos falassem
nâo ficaría eu tâo só
e as minhas conversas deixaríam de ser
monólogos que me queiman na gorja.

Se os carvalhos falassem
minha sería a dor da sua decota
meu o medo ao incêndio
e minha a capa de prata do seu tronco.
... (ver texto completo)
Adorable ex: Como sabes os meus puntos fracos, cuasi me faces emocionar, nahún vexas coa dichosa poesía, istou tan de acordo co fondo, más debemos levar coidado, pois aunque agora parece que gozamos de certas livertades, pra dicir aquilo que vemos, oimos, pero no fundo nahún é assín, eu istes dias o lado do padre me enteri de muntas coisas que nahún debo decir, como sabes istamos nun covento de Xesuitas por el amor al Santo del Papahún que nahún é outro que Fancisco para los amigos, como é o noso ... (ver texto completo)
Duli. Txiki Ez, Handi Bai.

Estos chicos que te refieres, no es que sean malos, pero cuando les conozcas, cambia la cosa, algunos son algo voceras, dicen tacos, cuentan cosas verdes, y lo peor del caso, que a veces pasan junto de uno, te miran de reojo y no te hablan, eso es lo que me hacen a mi, no hay derecho!

Cierto que hay cosas peores.

Aun paisano nuestro le gustaba tocar la gaita en casa, su suegra cansada de tanto tiro... Liro... Va y le mete la gaita en una oreja, decide ir al médico ... (ver texto completo)
Amigo Piño, penso so sinor istá doido de cando foi o caso de Valladolide, eu le pedo mil disculpas, pois o sinor caime béin además me parece unha persoa de gran prestixo.
Unha aperta.
Se os carvalhos falassem
nâo ficaría eu tâo só
e as minhas conversas deixaríam de ser
monólogos que me queiman na gorja.

Se os carvalhos falassem
minha sería a dor da sua decota
meu o medo ao incêndio
e minha a capa de prata do seu tronco.

Se os carvalhos falassem
meu sería o mundo dos pássaros
meus os degoiros e fantasías
minhas as pernas trepadoras de criança
e suas as minhas caricias.

Se os carvalhos falassem
seus os meus ouvidos
minhas as suas queixas
meus os seus ancestros e os druidas
e as fadas do monte que há herdar meu corpo.

Se os carvalhos falassem
escutaría eu nâo outra fala
meu o refugio entre urzeiras e carpaços
minhas a paz e a liberdade
meu o seu destino
e minha a minha pátria.

Para todos vosotros, especialmente para mis amados Romerales y Zé das Carvalhas, este hermoso poema de Concha Rousia que me recuerda la lengua portuguesa de mi querida madre, aunque es galego reintegracionista. ... (ver texto completo)
Ey Piño, nunca es tarde si la dicha es buena, aquí andamos haciendo de tripas corazón, como vulgarmente se dice pero, si voy teniendo un poco mas de energía, no vamos a tirar cohetes pero vamos a escuharlos por lo menos, gracias por todo lo que dices de este Foro agarimoso ¿verdad? un abrazo
Sofia. Pensaba que estabas totalmente recuperada, veo que no es así, nos alegra al saber que vas teniendo mas energía y vitalidad, son factores muy importantes para llegar a sentirte bien del todo, aupa a esos ánimos! y no dejarte llevar de esos bajones de moral, que a todo ser humano nos suele venir ante cualquier enfermedad.
Cuídate mucho, después a pasar el verano tranquila y feliz a Hedradas.
Un abrazo.
Tenéis inteligencia, imaginación, sentido del humor... ¡me siento tan pequeñita a vuestro lado! Un saludo.
Duli. Txiki Ez, Handi Bai.

Estos chicos que te refieres, no es que sean malos, pero cuando les conozcas, cambia la cosa, algunos son algo voceras, dicen tacos, cuentan cosas verdes, y lo peor del caso, que a veces pasan junto de uno, te miran de reojo y no te hablan, eso es lo que me hacen a mi, no hay derecho!

Cierto que hay cosas peores.

Aun paisano nuestro le gustaba tocar la gaita en casa, su suegra cansada de tanto tiro... Liro... Va y le mete la gaita en una oreja, decide ir al médico ... (ver texto completo)
Tienes razón, Blas, si quien debiera de estar no está...? de todas formas a mí lo de ser líder nunca se me ha dado bien, no tengo carisma y claro, pienso que aburro y no quiero que nadie se sienta obligado, es más, considero que es un favor que me hacéis a mi y a este pequeño foro de Castrelos aunque yo sea la más sosa de todos y no arrastre a nadie.
Piño, ahora que dices lo de Santa " Rita de Casia ", yo no llegue a ir nunca pero mi madre sí y tienes, razón iban por el monte, casi siempre a cumplir ... (ver texto completo)
Duli, Piño:
Cuantos anos fai en que miña nai facia esas ensaladas de Bacalao; si ya al comenzar a desalarlo de un dia pra outro, la llegada de la hora de almuerzo del dia venidero, pareciame nunca chegar; después lo ponía en la mesa y acompañado de pimentón asado cortado en tiras, aliñado con aceite y unas gotas de vinagre blanco (o limón; según preferencia); es una de las cosas que mi Flaca
no alcanzo a aprender; (la empanada Gallega y el Pulpo le quedan de miedo).
Aquí cuesta conseguir Bacalao.
Cuando lo esten consumiendo acordaos de es galego y que tengan buen provecho.
Saludos para los dos y un abrazo a quien aquí incursione; haber si así logramos ser mas.

P. D.

Si saben de alguna receta para preparar bacalao como entrada sera bien recibida y, si me la ponen en Chaguazoso mejor (a ver si así se mueve un poco ese foro que no ha querido prender)
Gracias ... (ver texto completo)
Estimado Piño; con Castrelos pasa lo mismo que con Las Hedradas; cada uno con su líder, Duli y Sofía (debe haber unos pueblos más); si ellas guardan silencio, los demás pareciéramos perder nuestro punto de referencia, en consecuencia que deberíamos (a nuestros años) comprender que siempre sera uno o dos los que lleven el peso para mover a los demas; en todo grupo humano sucede.
Leo con mucho agrado vuestros diálogos y, aunque trato de ubicar los lugares, debo comprender mi extranjería en esos lares: ... (ver texto completo)
Tienes razón, Blas, si quien debiera de estar no está...? de todas formas a mí lo de ser líder nunca se me ha dado bien, no tengo carisma y claro, pienso que aburro y no quiero que nadie se sienta obligado, es más, considero que es un favor que me hacéis a mi y a este pequeño foro de Castrelos aunque yo sea la más sosa de todos y no arrastre a nadie.
Piño, ahora que dices lo de Santa " Rita de Casia ", yo no llegue a ir nunca pero mi madre sí y tienes, razón iban por el monte, casi siempre a cumplir ... (ver texto completo)
Duli. Lo del viaje a Braganza fenomenal, se va muy bien, queda cerca y es agradable el trayecto, mucha vegetación, grandes plantaciones de castaños, se pasa por algunos pueblos portugueses, entre ellos Terroso donde está la iglesia de Santa Rita. Antes iba mucha gente de los pueblos de nuestra zona a la fiesta, algunos en burro y otros andando con el fin de cumplir alguna promesa, le tenían mucha fe a esa virgen, hay que reconocer, que aun era un gran sacrificio, son muchos km para ir andando, al ... (ver texto completo)
Estimado Piño; con Castrelos pasa lo mismo que con Las Hedradas; cada uno con su líder, Duli y Sofía (debe haber unos pueblos más); si ellas guardan silencio, los demás pareciéramos perder nuestro punto de referencia, en consecuencia que deberíamos (a nuestros años) comprender que siempre sera uno o dos los que lleven el peso para mover a los demas; en todo grupo humano sucede.
Leo con mucho agrado vuestros diálogos y, aunque trato de ubicar los lugares, debo comprender mi extranjería en esos lares: ... (ver texto completo)
Tenéis inteligencia, imaginación, sentido del humor... ¡me siento tan pequeñita a vuestro lado! Un saludo.