LUBIAN: Fíjate, querido Piño, qué bien escribe el gallego nuestro...

Que bonito! A mín tamén me parece Rosa Linda esa muller, tiña que nacer outra.

Quero aclarar que non me pareceu mal o de aquel día en Valladolid, o fin non nos conocíamos, surgiu o de ter que coller o taxi tan rápido, me chamou moito atención aquela parexa tan ben finchada, sí o sentí, ela unha Señora imponente, quixera vela de frente, tiña boas curvas, por algo falaban da Pita Moñuda! faciáis boa parexa.
Cerca de donde nos vimos, está a pérgola dos jardines do Campo Grande, pra proxima vez que nos vexamos, temos ir a esa terraza, tomaremos unhas cervezas ou ó que nos parecca, é un lugar ideal ahora xa están os árboles en flor, os pavos reales lucindo o sue abanico multicolor, po las tardes música pra escoitar é bailar si apetece, se está de maravilla, bueno hay un pequeno problema, que baixan as ardillas dos árboles e te limlpian os aperitivos que poñen os camareros nas mesas, son graciosas é superlistas.
Ahora tamen toca descansar unhos días, unha aperta a tod@s que visitades este foro.

Fíjate, querido Piño, qué bien escribe el gallego nuestro buen amigo Zé. Le enseñan castellano y brasileiro en el convento de Pernambuco, y lo que aprende es el gallego.
Aquel día en El Campo Grande, cuando viste a mi adorado Zé das Carvalhas, la que iba de bracete con él no era yo, que esta Pitina ya era su ex. ¿Las faldas de ella eran negras? Por que si no era el Padre José, por quien me dejó plantada un día del Orgullo Gay, era la muñeca hinchable que se compró para reemplazarme, con la que solía pasear por parques y jardines urbanos, sobre todo en primavera, con trajes a medida de Roberto Verino y de Adolfo Domínguez.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Condenada de ex, que humor teñes, más nahún inganes o Piño que me parece un gaxo de certo prestixo, aunque seguro que algún dia bubeo por o botixo, más un respeito por el sinor Roberto, que agora istá en la Arxentina y Adolfo lo vi el Domingo, además tú béin sabes que eu traxes so teño os que tú me regalaste, agora nahún debía de decirlo con el respeito a tu actual marido y lo del orgullo Gay menos, aunque a nosotros nahún nos ofende pois nahún temos necesidades disas, tanto al padre y a min nos une outra coisa, que es dificil de comprender más si nahún la explicamos.
Te desexo que nunca perdas el sentido del humor, que tanta falta fai en estes tempos.

Unha aperta para el teu marido y un abrazo munto forte pra tí. ... (ver texto completo)