Mensajes de PADORNELO (Zamora) enviados por Piño:

Igual de sorprendido me quedé yo. También lo he leído hasta el final.
Pablo dónde cobramos el bingo.

Cierto dia de verano dos chicas brincando en la arena, estaban trabajando mucho construyendo un castillo de arena con torres pasadizos ocultos y puentes.... Que siga otro.
Isabel, el oído y estas tecnologías del progreso, que estas aquí y te permiten ver tu pueblo las 24 horas al día si quieres. No es el caso mio que no llego a tanto porque solo uso el 10% del cerebro, claro que si usara el 100 por 100 tendría la vista del Águila, el oído del murciélago y el olfato la oruga y hasta podría vivir 200 años, pero esto se lo dejamos a las nuevas generaciones que vienen pisando fuerte.
Tu hijo seguro que sabrá comprender la hermosura de Padornelo y encontrar la felicidad ... (ver texto completo)
Pablo. ¡Que ben te explicas! Seguro que Isabel totalmente convencida co teu relato, a min tamén.
Hoxe precisamente no correo Norte de Castilla falan largo e tendido sobre os problemas que están causando unha plaga de conejos no trigo, o parecer, por a zona de Tordesillas cantidad de hectáreas de terreno sembrado de trigo está arrasada por os conejos, dicen que inda é peor que outra plaga que hubo vai unhos anos de topillos, os agricultores están desesperados.
Non son cazador ni me gusta que se ... (ver texto completo)
Gracias Ballesteros, claro, que asi, es, os llevo a todos, dentro de mi corazòn, aumque algunos pasen de mi, debe ser, dificil caer bien por alli, pero si tengo pa todos, que ofrecer, gran cariño y admiracion solo por ser el pueblo de mi padre, y haberme regocijado por aquellas calles y callejones igual que los de mi quinta, algunos màs otros menos, pero en fin., ni platito de oro, somos, y ni unos reimos ni lloramos el mismo dia... es casualidad, o fervor, lo que sientes por aquello.. tengo que ... (ver texto completo)
Pau. ¡Arriba esa moral! Con lo eufórica que estabas el otro día.
Con eso de que todos somos muy perezosos para escribir, al ser una enfermedad crónica y colectiva es menos delito. Tú no te preocupes, veras como poco a poco iras teniendo noticias de todos.
Cuando hablas de marcharnos para allí, pronto estaré por allí, quieres decir por Padornelo disfrutando del verano con todos tus amigos y vecinos, esos viajecitos al Lago de Sanabría, a Puebla. a las noches ese fresco tan natural de la montaña ... (ver texto completo)
Hola a tod@s!
Hace unos días que ni tiempo tengo para entrar un momento en el foro, pero esto no es escusa para mi que tengo dos pueblos, uno es el que nací que le debo todo lo que me ha dado y siempre hay un momento para dedicarle dos palabras. No son problemas técnicos, que también los tengo de vez en cuando, es que estoy haciendo un cursillo acelerado de como sobrevivir al 2012 y esto y otras cosas me tiene agota la energía del 2011. Pero empiezo el año con ganas y deseos, los mismos que os deseo ... (ver texto completo)
Muy ben Pablo. Xa quedamos mais tranquilos. Aínda que te poñan algunha multiña de tráfico, o importante e que sigas transitando é patexando esas calles é camiños catalanes.
Sabes que xa lle pegas o escribir o galego de moito carallo. A que gusta recordar falar tal como o facemos no pueblo, cierto, que o falar se nos da millor que escribir, pero bueno nos entendemos.
Totalmente de acuerdo con José e Isabel y me uno a su llamada para que Pablo escriba algo, aunque sea poquito, en Lubián también te echamos en falta.
Hay que levantar esos ánimos, son fechas muy señaladas y se acuerda uno con mas intensidad si cabe, de los seres queridos, a todos nos pasa, comprendemos que lo tuyo está muy reciente y cuesta más hacerse a la idea.
La vida sigue, mientras nos permitan el batallar por aquí, no queda otra, echarle valor y adelante.
Os deseo a todos los forer@s un ... (ver texto completo)
Hola a todos.
Hace algunos años, fruto del amor de un matrimonio de Padornelo, la mujer da a luz un precioso niño. El padre al llegar a casa se muestra un poco retraido y no sabe que palabra articular parar la llegada de su primer vástago. Entonces la madre del niño rompe el hielo y le dice: mira,............. ¡que niño más bonito tenemos! ¡hazle una broma! el mario no sabe que decir, espera un momento y dice: Rapaz mecagüen en Di,... que te capo.-
Cosas que pasan.-
Un abrazo.-
Pepe.-
Me hizo mucha gracia la ocurrencia del padre, justamente ese tipo de bromas eran las que nos hacían cuando nosotros pequeños, pero claro, este niño aun había que dejarlo crecer algo mas, la ventaja que él no se enteró y nosotros nos cogíamos cada susto. Otro bastante típico de por entonces, rapaz comiste o caldo, como dijeras que no, ¡lo tenías claro!
Saludos.
Pablo y demás familia. Lo siento de verdad, y os doy mi sentido pésame, ahora a leer algún mensaje, veo que también a fallecido tú padre. Me había enterado del familiar vuestro que perdió la vida hace poco, de lo de tú padre no.
Mucho mas doloroso cuando coinciden dos fallecimientos tan seguidos en la familia. Resignarse y pedir a Dios por su alma (lo se que cuesta) pero poco mas se puede hacer, pensar que sólo nos llevan un poco de adelanto en el camino.

Un abrazo.
Mi mas setido pésame a la familia de Alejandro que EPD. Con algunos familiares, hablé con ellos en el funeral en Puebla, pero otros no.
Es una verdadera pérdida, que una persona tan joven en un momento pierda la vida, cuando en realidad comenzaba a vivir.
Marijose, Pablo, con vosotros que me tengo relacionado más en este foro. Lo siento de verdad, tenemos de tener presente, que la muerte cuando menos te lo esperas, te pega estos zarpazos. (No es justo.)
Un fuerte abrazo.
¡Ay carallo! Eu tamen quero dar a miña humilde opinión (Pido disculpas por ello)
Es lamentable, al observar que cuando unos pueblos casi despoblados, comienzan a tener algo de vida, no estemos de acuerdo.
Cierto, que igual la estética perjudica un poco a los montes, también perjudica los humos de las fábricas, los malos olores de las minas y altos hornos, el ruido de los aviones, el chapapote de los barcos, la contaminación de las grandes ciudades, el excesivo asfalto. Sin embargo, la mayor parte ... (ver texto completo)
Hola a todos:
Hablando de menús, un día llega un Sr. al Restaurante, llama al camarero y le dice: de 1º me sirves "arroz a la cubana", termina, y el camarero le pregunta ¿de segundo?, el caballero le dice "arroz con pollo", termina, vuelve el camarero y le pregunta ¿de tercero? el Sr. le dice "arroz con bogabante",
termina, el camarero le vuelve a preguntar ¿de postre? el Caballero le dice "arroz con leche", termina el postre y el camarero muy mosqueado (Dice para sí, ahora te voy a joder) vuelve ... (ver texto completo)
Muy bueno el menú. Soy muy partidario del arroz, pero puesto a elegir me inclinaría por el arroz con bogavante, por esa zona de las Rías Bajas es una exquisitez como lo preparan y si se riega con un Albariño eso ya es de película, como negativo, que al regreso a casa, si te paran los de tráfico ni te acuerdas como te llamas.
Pablo. Regresamos de nuevo al pueblo, seguiré escuchando el cuco esperando que se alargue la vida, como dices tú.
Supongo que en el verano, nos veremos tod@s los foreros de la zona por nuestra tierra ¡ya queda poco.!
Un saludo para tod@s.
Estoy de acuerdo con vosotros, que la xanza es muy amarga, la gente mayor de antes la tenía como que curaba todos los males, una herida, lavar con janciana, que gripe, o algún dolor, el remedio siempre el mismo.
A los chicos, cuando decias que tenias anginas y no mucha gana de ir a la escuela, al ver que ya estaba el puchero preparado con el agua de janciana, salias disparado para la escuela como un cohete, ni volvia a doler la garganta en una gran temporada, la tos también se curaba, y no me extraña, ... (ver texto completo)
Me sorprendeu bastante, que os de Padornelo sepáis como se chama esta pedra, varias veces a vexo desde a ventana da miña habitación, ¡fixaivos si me resulta famiar.!
Vamos a facer como na radio, unha pregunta e unha resposta, en este caso duas.
¿Cómo se chama a flor medicinal, que se cría o rededor de esa pedra? ¿cual e nombre da siguiente pedra a esa que mencionamos, que está nos Poulos de Lubián.?
Respuesta. Non lle des máis voltas, eu penso, que o Luis por lógica, vai a ser o fillo de Balbina, ... (ver texto completo)
Aquí mas cerca, ahora somos como Jolivud, solo que con el letrero tumbao.
¡Que chulada! ¿esto veíse desde a autovía?
Pablo. Siete años esperando que esos árboles de kiwis que has plantado y no dan fruto, habrá que hacer un cambio cómo el de las gallinas... (Muy bueno el de la coincidencia) o tomar el ejemplo que nos dice Cristo en esa parábola de la higuera, árbol que no da fruto, mejor tirarle a la hoguera.
En Lubián, dos o tres vecinos ya hace unos años que plantaron kiwis y suelen dar fruto, no hay que esperar tanto tiempo, a los dos años ya dan, a mi también me regaló Pepe un par de arbolitos, los planté un ... (ver texto completo)
Pablo. Como nos cuentas relatos y chistes tan buenos, al ser tan impactantes, nos has dejado a los forer@s sin palabras. No por eso, dejes de contar mas cuando tengas ganas, son realmente muy buenos.
El otro día, he puesto un mensaje dando contestación al tuyo, (seguro que lo has leído y me alegro) soy algo impulsivo, y a veces escribo, en ese momento me parece bien, después lo vuelvo a leer y no me gusta, por tal motivo lo he eliminado, me pareció algo fuerte lo que decía de la Iglesia, San Pedro.... ... (ver texto completo)
El que cuenta Piño, supongo que es real aunque no lo había oído. Esta comprobado que las ovejas no pueden quedar sueltas y hasta en el corral corren peligro de ser atacadas por el lobo, que entonces solo había dos soluciones; coger la escopeta, el final ya lo sabemos,ó dejarlo en el corral y ponerle hierba y la hierba también iba escasa.
Ahora que andan con traer 2000 ovejas y cabras para esas serras, ¿Cuántos lobos hacen falta para mantener el equilibrio? esta pregunta la habrán hecho los economistas ... (ver texto completo)
Referente a que si es verdad, que los lobos entraron en la cuadra, es cierto y bien cierto, lo más sorprendente, es que la casa de Josefa donde sucedió tal evento, está en el centro de Lubián, en la Fontarbela.
Hay mucha gente que aún lo recuerda, yo debería de ser pequeño y no me doy cuenta, pero de oírlo cantidad de veces, a mi padre sobretodo.
Un saludo a todos los foreros de Padornelo.
Pablo. Cuando sucedió esto, ¿eras muy joven? buen argumento el relato. Pero sigue ¡carallo...! Acudieron mas lobos a la llamada del otro.
Muy bonitas fotos. Da bastante tristeza al ver a Balbina tan llena de vida ahí (Y ya no está con nosotros.)
Varios días visito vuestro foro esperando la historia del lobo, yo como también he tenido algún encuentro con ellos, me traen recuerdos, ahora hasta los encuentro agradables, en aquel momento, no mucho.
Sigo esperando, ¿Cuando va a ser.? SALUDOS.
Pablo. Siempre pasaron cosas muy raras, "que pueden ser verdad"...

Un matrimonio, os dous mui morenos lle nace unha meniña pelirroja con muchas pecas.
Dicelle o Juán a María, non termino de comprender cómo sendo nos tan morenos nos nacera unha filla tan ferruxenta.
Sin dudar nada, contesta a María ¡non veis o que pasa! fasme o amor tan raras veces, que de unha vez para outra deixas oxidar a "cousa" que ahi tes o resultado.
Hola a todos. Veo que ops vais animando a escribir y eso me hace feliz, porue este foro es como si nos juntaramos en la distancia con nuestros escritos. Piño está bien la idea de juntarnos, pero eso de falar o galego xa e outro cantar, yo no osaria hacerlo porque meteria la pata, de todas formas sea cualfuera el idioma en que nos expresemos lo importante es entenderse y eso me parece que está hecho, por otra parte, Piño ¿qué parte de la pareja se quedaria guardando el caldo?, supongo que la parte ... (ver texto completo)
Isabel. Pido perdón, fue un fallo mio, lógicamente me estaba refiriendo a forer@s igual a unos que a otros, ¡faltaría mas!.
Referente al cónyuge de quedarse en casa, lo mejor ninguno, ir los dos y si en el caso del que no entra en el foro, prefiere quedarse,"no lo vamos a obligar."
De lo que sí me alegro un montón, es de que podamos reunirnos un día, tratar de pasarlo lo mejor posible y conocernos todos.
Saludos.
En general, tenéis excelentes fotos en el foro. ¿Esta por qué no gusta? no será por pura envidia de no poder meterle mano al pulpo, ¡que boa pinta ten o ladrón! ahora mismo yo me comería una buena ración.
Anónimo, felicítoche por ista foto tan lograda. ¡Qué pose a do raposiño! Cuesa típica cara de pícaro é como si estuivese esperando adrede ó fotógrafo. E unha mostra mais do preciosa que é a natureza do noso contorno e di moito da xente que a sabe apreciar. Saúdos.
Gel Martínez. Me alegro moito a observar que sigues visitando os foros da Alta Sanabria, facia tempo que non sabia de ti.
Eu, a temporadas me tomo unhas pequenas vacacións en esto de Internet, o retomar de novo o tema, me fai máis ilusión.
Non tardes en contarnos, algún relato, e contos da nosa Terra que tán ben sabes facer. Saúdos.
Hola a tod@s!
En Que neste caso solo sea pa el Piño, vecino, que ya somos pocos los/as que observamos de lejos, pero nos quedamos por la Alta Sanabría mirando para la derecha Galicia, de frente Portugal, izquierda Castilla y guardando la espalda León.
Aunque hoy tenemos pan de todas las clases y por todos los lados, pocos se acordaran de aquella época cuándo no nos daban pan, nos daban granos de centeno, teníamos que arar las leiras tres veces, estercarlás, sembrar los granos, esperar casi un ... (ver texto completo)
Pablo. Cierto que nos gusta recordar y hablar de nuestra Tierra (é bonita de carallo..-) con esas montañas tan verdes, surcadas por esos arroyos de aguas tan frescas y claras, ¡se te quedan en la retina! y que decir, cuando en invierno se visten con el traje blanco de nieve, resultan elegantes de verdad.
Saludos para la gente de Padornelo, tengo muy buenos recuerdos de mí juventud en ese pueblo,íbamos con bastante frecuencía los de Lubián al baile, otras veces bajaban los de Padornelo, nos llevábamos ... (ver texto completo)
Así luce ahora por las noches la Tuiza. Está muy bonita iluninada. Esta foto la hice un poco antes de entrar a la degustación de la ternera, con la que nos obsequio el Ayuntamiento el domingo por la noche.
Quereis saber de la Tuiza pues os dire que fue una fiesta magnífica, con mucha gente y muy bien organizada. Tuvimos un día muy bueno, la banda de gaitas As Portelas, en la cual tengo el honor de colaborar tocamos en la procesión, ibamos desfilando detrás del Pendón y delante de la Virgen y despues ... (ver texto completo)
Carmina. Me gusta mucho la foto, es una novedad la torre de la Tuiza iluminada, sin lugar a dudas, da mas categoría.
El relato tambien está muy completo, (muy bien.) Saludos.