Felices festas navideñas e un bo ano novo para todos Padorneleiros e Padorneleiras.

Para todol@s forer@s deste bonito pobo, boas festas e feliz ano.

Intentare explicarme, Gel Martines.
Saliendo del pueblo de Padornelo dirección Zamora a la izquierda hay como un pequeño aparcamiento de camiones, ahí cogemos la antigua N525, hasta el alto de las dos subidas que, a la derecha hay una torreta vallada de teléfonos y un camino que va a las otras dos torretas de enfrente, en ese camino que va a las otras dos torretas a la izquierda está, en un pequeño lameiro con piornos y xiestas.
Espero haberme explicado bien para que la podáis visitar sino por ... (ver texto completo)

Gracias Pablo, a explicación paréceme perfecta, non nos perderemos. Saúdos

Por cierto, me parece reconocer al tío Abilio y Luisa, pero no estoy seguro.

Si alguén ten a amabilidade de comunicarme a ubicación actual exacta desta xoia, non deixarei de ir a visitala. Mágoa que as autioridades competentes (Patrimonio Cultural?) non teñan un monunento deste calibre debidamente catalogado e indicado. Eu paséi infinidade de veces pola N525 ignorando que ao lado se atopa un menhir prehistórico. Gracias padorneleir@s por compartilo.

Que beleza! Anónimo, unha vez máis, parabéns por estas fotos tan logradas. Saúdos padorneleir@s.

Hoxe pensei en Padornelo. Fai pouco expresei a miña admiración pola foto do raposiño, ó que alguén contestou que cando entran nos poleiros os sentimentos que despertan son doutra índole. Eu esto tamén o comprendo moi ben. Pero bueno, a min este raposiño en particular despertoume sentimenteos tenros e adopteino sentimentalmente, imprimín a foto e colgueina na parede, de maneira que cada mañá o entrar ó traballo é o primeiro que me saúda. Tamén lle caeu en gracia os meus compañeiros, os que eu con ... (ver texto completo)

Hola Gel, no este Francisco non é o que tu dices, este é o ferreiro de Padornelo que por certo era o meu padriño.
O Francisco que tu dices vivía na carretera despois tiraronlle a casa é foise a vivir cerca do Xogo dos Bolos.
Tiña un sobriño Rafael. Rafael viviu muto tempo en Padornelo co tio Francisco e a sua tía Gertrudis. Rafael era da edade do meu hirmao, eran amigos, iba moito pola miña casa.
Un saludo e sigue visitando e participando no foro.

Carmina, gracias pola aclaración. Eu tamén coñecín ó Rafael. Non sabía que estivera vivindo en Padornelo, porque cando eu o coñecín xa non era tan noviño, creo que xa estaba casado. Fai algúns anos que faleceu. Ó tío Francisco eu sempre lle chamei "o tío de Padornelo", anque él en realidade era tío dos méus primos, pero sempre houbo unha relación moi entrañable entre as nosas familias. Saúdos.

Eu estiven algunhas veces de pequena na casa dun tío Francisco de Padornelo que tiña sobriños na Vilavella e no Pereiro. Non sei si é a mesma persoa, porque a súa casa estaba a veira da N525 antes do ensanche, e cando se fixo a carretera nova tirárona. ¡Cantas vivencias e recordos están agora encerrados debaixo do asfalto! Saúdos a todol@s padorneleiros. Tedes un foro moi ameno.

Anónimo, felicítoche por ista foto tan lograda. ¡Qué pose a do raposiño! Cuesa típica cara de pícaro é como si estuivese esperando adrede ó fotógrafo. E unha mostra mais do preciosa que é a natureza do noso contorno e di moito da xente que a sabe apreciar. Saúdos.