Mensajes de LAS HEDRADAS (Zamora) enviados por Gel Martínez:

Para tod@s vos os meus millores desexos de paz e felicidade para estas festas e vindeiro ano.
Un poema de Rosalía para que o leelo vos arrinque un sorriso, en especial para Sofía.
Eu cantar, cantar, cantéi,
a grasia non era moita,
que nunca (delo me pesa)
fun eu meniña grasiosa.
Cantéi como mal sabía
dándolle reviravoltas,
cal fan aqués que non saben
direitamente unha cousa.
Pero dempóis paseniño,
i un pouco máis alto agora,
fun botando as miñas cántigas
como quen non quer a cousa.
Eu ben quixera, é verdade,
que máis boniteiras foran.
Eu ben quixera que nelas
bailase o sol cal palomas,
as brandas augas ca luz
i os aires mainos cas rosas;
que nelas craras se visen
a espuma das verdes ondas,
do ceu as brancas estrelas,
da terra as prantas hermosas,
as niebras de cor sombriso
que aló nas montañas rolan,
os berros do triste moucho,
as campaniñas que dobran,
a primavera que ríe
i os paxariños que voan.
Canta que te canta, mentras
os corasóns tristes choran.
Esto e inda máis, eu quixera
desir con lengua grasiosa;
mais donde a grasia me falta
o sentimento me sobra,
anque éste tampouco abasta
para espricar certas cousas,
que a veces por fora un canta
mentras que por dento un chora.
Non me espriquéi cal quixera
pois son de espricansa pouca;
si grasia en cantar non teño
o amor da patria me afoga.
Eu cantar, cantar, cantéi,
a grasia non era moita.
¡Mais qué faser, desdichada,
si non nacín máis grasiosa! ... (ver texto completo)
Hola Gel, ¡Cuánto tiempo! me alegra saber de ti, recuerda que un día te prometí hablarte de tu querida madre, ya sabemos que nos entristecemos al hablar de ellas y no debería ser así, pero al mismo tiempo sin hablar mucho o nada no las olvidamos ni por un momento, mira Gel cuando nos conocimos el verano pasado, no podía imaginarme, ni tu tampoco, que yo la conociera, en los veranos mientras la abuela Mercedes estuvo allí en esa residencia de Mezquita, los Domingos iba a buscarla para comer con nosotros ... (ver texto completo)
Mutas gracias Sofía por compartir estas lembranzas. Sí que era mui xoven para estar na residencia, eu tamén o pensaba así. De feito foi unha das primeiras residentes, e mentras o destino llo permitiu iba todolos días a casa. Ainda así os paxaros tiñan o paraíso para eles e aniñaban onde querían. Eu tamén me rin bastante con ela co caso do paxariño e o comentar a súa esperanza de ouvilo falar en vez de cantar dábanos risa e tristeza a vez. Os recordos non dan pena Sofía, ao contrario, é o máis bonito ... (ver texto completo)
Gel. Igual xa estás no Pueblo de vacacios de Semana Santa?. Moito tempo sin saber de ti, me dou gran alegría o leerte en este foro, de vez en cuando non deixes de visitarnos, nos facias reír cos teus chistes é relatos, non, non, non podes abandonarnos. te necesitamos.
Donde quera que estés, o importante é que che encontres mui ben, disfrutando da vida a tope é acompañada dos teus seres máis queridos. (Eso espero.)
Un saludo.
Prezado Piño, xa quixera eu atoparme pola terriña, coa melena ao vento e a mente ao ralentí! Pero non, de momento hai que aguantarse onde as circunstancias nos amarran.
Gracias por estas bonitas palabras que me adicas, son recibidas como auga de maio despois de un inverno escuro e frío en tódolos sentidos. Eso que dis de abandono son só apariencias, pese a que teña a inspiración un chisco aletargada non me olvido dos amigos.
Hoxe o mirar un diario invadiume a nostalxia o ler o titular: "Últimos ... (ver texto completo)
Nose como empezar:: Hola a todos, 1º Estrella que estas ahi, claro que siento no habernos visto en Febrero, fue visita relampago, pero ya vendra el verano pronto, y charlaremos ratitos, Ah.... lo de escribir en gallego afortunada tu que lo has estudiado yo, no tengo ni idea, ya sabes que nuestro gallego es especial, de hecho desde Padornelo a la Canda ningun pueblo hablamos igual, yo hay palabras que tu escribes que no entiendo, pero alguna en especial, tu hazlo si te sientes bien, ya nos entendemos, ... (ver texto completo)
Prezada Sofía, alégrame un montón que estés xa tan recuperada, tanto física- como anímicamente. Pouco a pouco todo se vai superando.
Tamén moitas gracias por acordate de min e incluirme nesta agarimosa familia. Apertiñas
Para todol@s fore@s, boas festas e feliz ano.
Sofía, que te recuperes de todo e nos acompañes pronto no foro.
De verdad, me llena de alegria oir tantas cosas bonitas, me faltan palabras, a todos que os considero..... de corazon amigos, gracias, nunca llueve a gusto de todos pero este año a mi me llovio casi cada dia, espero que no tarde en salir el SOL: y como veo un poco mas de lo habitual la Tele, de vez en cuando algo si me gusta, un chiste malo que eschuche ayer. Maria..... mañana es nuestro aniversario 25 años, voy a matar un pollo para celebrarlo, ¡y que culpa tiene el pollo!. Mata a tu primo que fue ... (ver texto completo)
Sofía, non sabía que estiveras pendiente de unha operación. Que te recuperes axiña. Apertiñas.
Ahi os quiero ver, ¡que alegria! quiero teneros contentos, Blas, Mª Teresa, Duly, Jose, Estrella, Gel, y a todos los que nos leen, voy a contaros 3 chistes que escuhe hoy, porque si espero amañana ya no se me acuerdan, soy asi con los chistes. Antes decirte Mª Teresa que como este verano no has podido conocer a mi perrito recien nacido, mira las fotos, tambien puse a sus papis, aunque no lo parezcan:
1 CHISTE: Un matrimonio durmiendo se oyen unos ruidos.....
la mujer grita, Manolo, Manolo, algo ... (ver texto completo)
Encántanme os chistes Sofía. Tes razón, un sorriso é agradable para as dúas partes, a que sorrí e a que o provoca. Eu non esquezerei nunca aquel abrazo espontáneo que me deche no Pereiro, nun momento que soupeche coma naide ler os meus sentimentos a través da miña mirada cando falamos de miña nai. Cada vez que o recordo aflórame tamén un sorriso e penso que boa persoa eres. Apertiñas.
Un saúdo tamén para Estrella. Que envexa, respiranto todo o ano ese aire puro das Portelas!
(Se preferís que escriba en castelán, non hai problema) ... (ver texto completo)
Solo puedo decir perdonarme todos, por tanta ausencia, no estuve presente, pero os tuve en mis pensamientos, a todos, poco a poco ando rematando mis trabajos que deje a medias antes de verano, las cosas de PALACIO SE DICE, VAN DESPACIO. lo que si os puedo decir que seguire aqui, con vosotros, estoy viendo que esto crece era mi ilusion, y lo que se empieza se acaba, y esto no se acabo, estamos empezando. para que lo sepais todos, que nos lee mas gente de la que nos imaginamos, este verano mucha, mucha ... (ver texto completo)
Prezada Sofía, xa que (re) apareces alégrame saudarte. Quedei encantada de haberte coñecido no verán, sobretodo o feito de que coñeceras a miña querida e añorada nai maila súa prezada amiga, aquela marabillosa persoa que foi a tía Mercedes da Vilavella. Unha aperta, Sofía.