OFERTA LUZ: 5 Cts/kWh
        

Mensajes enviados por xinxelo:

AMPLIACION: Despues de hablar con mi madre te confirmo que los padres de tu abuelo Nicolas se llamaban JOSE MARIA Y LUCIA. EL HERMANO DE TU ABUELO ERA JOSE. TU abuelo NICOLAS era primo carnal de mi abuela MARIA RODRIGUEZ. Tu abuelo vino dos veces a Lubian y tu abuela Jesusa tres veces. Tus padres tienen en Lubian varios primos carnales. Lucia, Pepe, Cesar, Jesusa...
Espero haberte ayudado..
¡Hola! Me encuentro aqui porque necesito saber si alguien puede indicarme como puedo obtener datos sobre viejos habitantes de Lubian. Si bien de mis abuelos maternos tengo datos, de sus padres y abuelos solo poseo los basicos.
Mi abuela se llamaba Jesusa Dieguez de Rodriguez y mi abuelo Nicolás Rodriguez.
Cualquier tipo de información será agradecida!
Saludos!
Gisela A. Romero Rodriguez
Cuando yo era niño me llevaron mis padres a ver a un tal Nicolas que venia de las americas y nos invitaron a todos a unos dulces. esto hace unos 50 años. Fuen en la casa del difunto JOse "correa". Creo que su mujer Jesusa se apellidaba Rodriguez. A ver si alguien con esto que yo te aporto puede darte mas informacion. Saludos Gisela
Amigo Piño pon solo no google: IBIAS. logo salen uns cuantos links e colles o do blog. saud-2
Mirande este blog. IBIAS. EL LEJANO OESTE el-lejano-oeste. blogspot. com. Utilizan un galego parecido o noso. As fotos, leyendas, arquitectura, fontes etc. merece a pena velo.
E o fin de semana a festa
Verano del 76. Que lejos! y que fresco en mi memoria. Desde el puente, en el atardecer, reflejandose los rayos del sol en el rio, se veia una sirena rubia de piel dorada por el sol nadar en la presa. Todavia la recuerdo.... espero que ella a mi tambien....
Hay uns años, uns mil aproximadamendte, tiñamos uis veciños, que a sua esperanza de vida estaba nos 50 anos. Eran muy ecoloxicos, todos os prductos eran naturais, apenas coñecian a quimica, non tiñasn pesticidas, a carne non era engordada artificialmente, non tiñan o fume dos coches, ni lineas de alta tension, nin autovias, nin chemtrails, por non ter non tiñan nin petroleo, hasta que chegou o progreso, e a quimica fixo que viviran perto dos 80 anos, os coches e as autovias levaronos mais lexos en ... (ver texto completo)
Unha forte aperta para Inda e a sua familia
Nunha gasolineira moi próxima chamábanlle "O Doule" a un camioneiro deiquí, porque decía "doule" en lugar de "doulle".
En Lubián, como no resto dos lugares do concello, agás nas Hedradas, non somos "cheístas" nin "lleístas". Pero as características do noso galego propio non son máis ca esa, os plurais en OIS dos singulares en ON, e vulgarismos nas conxugacións verbais, como lle pasa a tanta xente castelá co castelán, e aos galegos que non tuveron ocasión de estudiar a súa lingua.
Faínto e fento ... (ver texto completo)
Co tempo e por como vai indo a vida moitas palabras vanse perdendo, en parte poque non se usan. E o caso de todas as que estan ligadas ca labranza e os labregos. os aparellos, o carro, animais e tantas cousas que "O PROGRESO" vai pasando por cima delas e deixandoas esmagadas. Recordo cando era menino en en primaveira ibamos o orto do romeiro a coller AMORODIOS. Que palabra tan bonita e que ricos estaban.
As veces notase que a nosa lingua materna non e o castelan po las construcion verbales que facemos, xa que en galego, que eu sepa non esisten os pasados compostos e por exemplo non diferenciamos si foi hoxe "hemos ido", que decimos fumos, ou si foi onte "fuimos" que tamen decomos fumos.
Ahi vai unha palabra que me gusta muto.--- GORROMELA----
RAPADALLAS: Raspaduras, restos da masa que fican na artesa e que se desprenden coa rapa. (Estravís)
Cando era rapaz os laregos miña aboa Maria chamaballe "os vacoriños". Unha vez en Verin reironse de min por decir esta palabara pero polo que se pode ver non ha inventera miña aboa.
"Y no entendiendo el idioma
de gallegos desaliños, vi acercarse en escuadrones,
gruñendo, suegras lechones,
que aquí llaman vacoriños.
No supe yo que juntaban
los cochinos de este modo en Galicia. Temblé todo
pensando que me agarraban;
quise huír; no supo el miedo;
desmayéme, y tú piadosa, ... (ver texto completo)
Defenderé

la casa de mi padre.

Contra los lobos,

contra la sequía,

contra la usura,
... (ver texto completo)
Non faledes de traballo nin de ferramentas, hay que falar mais do retouzar.
Acordome de cando era neno (menino), e meu pai q. e. d., que nunca entraba nos bares, invitoume a un NIK (refresco de naranxa ou limon) no bar Celta. Nunca me esqueceri daquel sabor, do futbolin que ali habia, dos xogadores, Vicentiño, Bejerano (q. e. d.) Luis e Pepe da casasvella. Habia tamen un letreiro que decia. "se prohibe la blasfemia". O Salvador servindo detras da barra e outra xente xogando as cartas. Era pola tarde ... (ver texto completo)
fELICES FESTAS E BON NADAL PRA TODOS OS FOREIROS. Que o ano que ben polo menos sexa como este e de cando en vez escribamos algo pa non romper o cordon que nos une a todos.-- saudos e bicos para tod@s
Non Sr 25 eu non vivo dos libros, inda que me dan moita vida, xa vin a historia dos cipotes, igual o papon ise tiña "micro" e mais por envidias que por pudor, pode ser tamen que, pa non ser uis mais que outros deixounos todos cortados polo seu patron. Estarei fora uis dias pero deixoles a todos un acertixo matematico.:
Van tres hirmaus a comprar un bocaillo, cada un de eles pon un euro pois, o bocadillo e grande e custa tres euros. O do bar, que ben podia ser o seu xefe, vendelles o bocadillo pero ... (ver texto completo)
O Xinxelo dua cana, tú tienes unos... como el Cabalo Branco do Santiago. Olla que acabas de contar ê un perigro, tein miga a coisa, Xesus, Xesus meu Deus, eu nahún digo que isas coisas nahún pasarin más contarlas ahora ê un tema munto delicado. A Figa tein figo. El autor es Ramiro Pinilla, como sea ô que vein por ô ristaurante do xefe boule dar una patada na ispenilla, iso non è pra decer, sinda fora ô que recomendou ahí outro gaxo cualquera, que falan do Santiago ê da Igrexa.
Te diría más coisas ... (ver texto completo)
Sr 252525, e debil un xunco? Por mais que lle de o vento non rompe, cando para, sempre volve a estar de pe. Hay que leer de todo, e leer sobre todo. Todos os dias un pouco. Voulle recomendar outro libro que se desarrola na Cabreira, La Baña, Truchas, Ribadelago, O Barco, ahi perto de vostede. O libro e "Antonio Bayo el ruso, ciudadano de tercera". tamen do Sr Pinilla. Narra a supervivencia dun rapaz pobre, pobre, que non ten nada para comer e se ten que buscar a vida.
Para que vostede non pense ... (ver texto completo)
Un niño de diez años ve cómo un grupo de falangistas entra en su casa de Getxo. Señalan una pared de tablones, falsa, y obligan al niño y a toda su aterrorizada familia a desmantelarla. Detrás está Simón García, maestro republicano. El niño sigue mirando. Ve cómo los falangistas deciden llevarse a su hermano mayor, de dieciséis años, junto con su padre. Asesinarán a ambos y los abandonarán en un descampado. Pero Rogelio Cerón, uno de los asesinos, se quedará atrapado para siempre en la mirada de ... (ver texto completo)
Don Angustias era tan sabio porque tiña xa 85 años y mirande o que lle pasou no reconocemento medico anual.: O doctor dicelle que ten que entregar unha mostra de esperma e dalle un frasquiño decindolle: "Leve este frasco a casa e traigao maña coa mostra,"
O dia seguinte volve o consultorio e entrega o frasquiño tan vacio e limpo como lo dera o doctor. O doctor preguntalle: e logo Que pasou? e D. Angustias empeza a explicar:
"Primeiro intenteino coa mau dereita e nada, logo coa mau izquierda e ... (ver texto completo)
Bravo Gel. Andaba eu devanado os sesos para entender a resposta da bubela, e que sencillo o pois tu. Si eu fora o Conselleiro de Cultura, fichabache agora mismo para que ensinaras os meus netos. Eso e a autentica Matematica.
Ay Arricanxo! que triste e pobriño e este foro. Aiqui non escribe naide. Deben andar todos na recollida da castaña. Vamos ter que importar a Pingadelo, Inda Cho Sei, Barxes e algun mais para animar esto un pouco.
Xa fumos a Tuiza. Que bon tempo fixo! Que boas orquestas! Que banda de gaiteiros, menudo orgullo para Lubian. Que bo estaba o pulpo, o queixo, a empanada e a vitela. Botei de menos a Pingadelo. Vin a Arricanxo, o Piño de pasada, (el amin no me viu). Desde eiqui lexos un saudo para todos. Agradecimentos a xunta veciñal e polo eido donde estabamos un recordo especial para Daniel, que todo le pinte ben e que pro ano este disfrutado con nos.
Ay Prat Prat, Creo que outra vez a imaxinacion xogouche outra. Ti o que viche foi una chea de lesmas esbarrando polo lameiro, e tumbado no prado do Beneitez panza arriba, mentras agarimabas a tua mioca, chin-chan chin chan, foiseche a man hasta Taiwan.
Lesma ['leƷ ma] ƒ
1. (molusco) babosa ƒ, limaza ƒ.
2. fig & fam persona indolente

3. Escolla vostede a que mais lle goste.
Estaba anoitecendo, era lusco fusco, habia duas sombras con figura de muller, non eran chinescas, polo que non eran as chinas do Sr Prat. Falaban entre elas baixiño. Unha decialle a outra: Que planes tienes? esta contestoulle.: Pues yo de la Tuiza no pasa, me veo a Romerales ligando, en la verbena bailando y despues con el la hierba pisando. Por mi moño que no! Antes muerta que perder la vida. Romerales ten que me galear a min desde o moño hasta o potoño.
Quedei de pedra. Po la conversa que tiñan ... (ver texto completo)
Outra vez o Prat Prat golepeou co cumieiro da pallarega. Esperta!
En gerundio.: Imaginando a Prat Prat corriendo, persiguiendo, golpeando con la cabeza el cumieiro, el conocimiento perdiendo y entre tanto, Tu, ninfa veraniega llena de polvo (de la hierba) y Prat Prat soñando uno de esos sueños erotico-porno que su cabeza van llenando. Prat Prat despertando, dolores de ambas cabezas aguantando y otra vez esperando que la ficcion algun dia se vaya realidad se vaya haciendo.
***Para Inda.: en tus gerundios hay un gerundio que no es gerundio sino un nominativo singular.
..
O ceo tan azul, secara a terra, e as pequenas nubes creceran, e chovera, e caera a auga, e fara desaparecer os capullos, deixando paso as rosas encarnadas, e moito mais cedo que tarde se abriran as grandes alamedas por donde pase o home libre para construir un sociedade millor.
Amigo Ricardo, seguro que inda quedarias mais pasmado si a que se mudase a roupa diante de ti fora a rapaza que viras antes, pasatxe cada cousa....
A min como a Piño tamen me gusta a soledad de Lagarellos e gustame tamen a leite directamente da ubre, como a Ricardo, eso si desde que teño conocemento por moito que apretei algunha nunca saiu nada. Pode ser que non fora a teta adecuada porque como dice o dito: "teta que a mau non cubre, non e teta que e unha ubre, ou porque non estaba en lagarellos, ou porque no era o son da Orquesta Monterrey, (a maoiria das veces era o son da gaita), pero nin asi. salud-2
Que recuerdos Ricardo!. Eramos tod@s nudistas, tambien es verdad, que no asomaba ningun pelo.... en el bigote, todavia. Todo natural, yo aprendi a nadar en la preseira del tio Xico, junto a un gran "laranxo" que mas tarde, un Domingo, salio del agua y subio al pueblo. Cuando ya eramos mas expertos en natacion saltabamos al pozo del tio Juan y, cuando hicieron las obras para las mediciones del embalse, que nunca llego a construirse, bajabamos los domingos por ese sendero que dice Inda Cho Sei. Que ... (ver texto completo)
Amigo Ricardo, ahora me pillas en el REALISMO MAGICO, estaba a punto de llegar a Macondo. Casi todas la mañanas cuando me levanto, veo el mastil del velero enhiesto y sueño.... despierto. Aunque algunas veces el realismo magico me devuelve a la adolescencia y entre Onan y yo bajamos las velas, (y el mastil). Perdo como te he dicho estando en el realismo magico espero que la inspectora que debatia con Holofernes el asunto de orificios y varillas, cuando este tumbado en un brezal, y a consecuencia ... (ver texto completo)
Rústico nace entre desnudas peñas
un palacio tan breve
que el sol apenas a mirar se atreve;
con tan rudo artificio
la arquitectura está de su edificio,
que parece, a las plantas
de tantas rocas y de peñas tantas
que al sol tocan la lumbre,
peñasco que ha rodado de la cumbre
Que ben se esta no pueblo. O Miercoles pasado estuve no cortello e estaba muy limpio e ben cuidado. a porta estaba aberta e o lobo xa fuxira. Ou igual se o lebou a Irene.
Este forno esta en Cea, Ourense e hose en dia non funciona, pero esta rehabilitado como museo. Esta no camiño da Plata a Santiago. Trouxome recordos de cando eramos pequenos e se facia o pan en casa.. Peneirar, amasar etc... Cando o forno do concello se foi a ruina, fumos algunha vez o da pachaca. Logo xa se modernizou todo o asunto e ibamos comprar o pan o forno do Leopoldo, e mais nas festas a facer os roscois, como nos gustaba lamber o caldeiro)!
INDA CHO SEI fasme pensar moito co tema do preito. Aiqui hay unha "inmisio", unha "coniuctio membrorun" e por ultimo unha "expulsatio". Pa que todos o entendan hubo una penetracion, estivo un tempo dentro e logo saiu, (esto ultimo complica o asunto xa que saiu por outro buraco e non por lo que entrou). A pregunta e.: De quen son as mazanciñas? Vou mirar o dereito comparado e ver si arranxamos o preito este. Temos suerte que solo foi a mazaira pero por se alguen quere dar outra opinion, planteo outro problema: Pensemos nunha galiña do Sergio que escapa, metese na casa do Ricardo en pon os ovos nunha escancha da mazaira invasora.: De que son os ovos? ... (ver texto completo)
Estou de acordo con Piño e desde este intre axuntome a su proposta. Os que andais mais por o pobo idei señalando un dia do veran para que os que estamos fora vayamos planificando a nosa ida.
Son cosas del derecho consuetudinario. Me imagino que los monjes lo que hacian era recoger por escrito la tradicion oral. Habia buenas costumbres, como la de comenzar todos a la vez las tareas de la labranza, Siega, seitura, acarrexa, malla etc... Tal era asi que al que comenzaba antes que los demas la acarrexa, se le mandaba una pareja de vecinos con un hacha al Porto dos carros o portoscarros, donde no habia puente y habia que vadear el rio. Alli en mitad del rio le cortaban el subeo, quedando ... (ver texto completo)
Seguro que los tililantes puntos rojos que divisaste en la oscuridad eran los ojos del alma de Yousef (1757) cantero muy famoso y que dejo su firma en el umbral de una puerta que hay junto a la fuente. Tambien pueden haber sido el alma o varias almas en pena del cementerio que habia un poco mas abajo de la fuente. O el alma de algun cura sacrilego del monasterio que habia justo detras de la fuente. Cualquiera sabe... Elije tu. Tienes mucha imaginacion, puedes traducir CHURRIAN por chirrian, (los ... (ver texto completo)
Desde bastante lonxe pero sempre cerca de vos e con vos. Deseo a todos os foreiros unhas Felices Festas e que o ano que ven veña ven e que, si pode ser, sea mellor que este que se vai.
Salud para todos.
¿DRACULIASIS?
Eu, cando éramos nenos, ouvín ás veces que os cabelos longos de muller non se podían botar na auga, porque se convertían en serpes.
Paréceme que era unha crenza, un credo dos vellos, transmitida pola tradición oral.
Ao medrar, esquecinme por completo do que sempre me parecera unha andrómena.
Pero hai uns anos, de pesca no Tuela, no lugar da foto, nunha charca entre os penedos vin un fío que se movía, con vida propia, como se fora un cabelo dunha marabillosa mociña loira. Estaba ... (ver texto completo)
Igual o que viches foi un pelo da MOURA xa que o seu pozo esta perto.
Moitas son as lendas que envolven a este maxico lugar. Unha delas di que un home roubou o peine de ouro dunha moura que, en venganza, optou por asasinar a todo-los homes da zona ata que desapareceu nesta poza. Outra lenda di que unha fermosa moura chegou a zona co seu pai e que se namorou dun home; o pai, contrario a relación, matou o rapaz e ela, toleu e tirouse nesta poza. Dende enton, nas noites de veran, escoitasen laios ... (ver texto completo)
Creo que has errado o herrado en el animal. O hablas de un Leon?
Creo que has errado o herrado en el animal. O estamos hablando de un Leon?
O pe desa ponte, nas ribeiras do Tuela conocin un dia xa vai moitos anos a una rapaza de Hermisende que vivia en Valladolid. Que veran! Que felicidad! que guapa era e ainda debe seguir sendo. Tiña o corpo de palmeira e os ollos de datil. O seu pelo era rubio. A sua voz sensual. INOLVIDABLE. (para Conchi)
Holofernes da Adreida, espiritu libre, non estudiou porque no quixo, non pola profecia do curmán. Un dia veu un cura de lexos, fixeronle unha proba de intelixencia e rebentou o chintofano. asi que... o que parecia unha boa sinal pos demais, convertiuse nuha joda pra el. Esto siginificaba ir interno a un convento de curas. El non protestou... e chegado o dia, levanteronho muy cedo, fregueronho nunha tina das de lavar a roupa e el e o seu pai subiron a carretera onde lles esperaba o Miguel co seu Mercedes ... (ver texto completo)
O pobre xumento foi morrer a mallada do bedulo. Pero antes deso tuvo unha vida chea de venturas e desventuras, muy apasionante.: Apareceu un dia en compañia de outros pollinos guiados por un tal Quintanilla, cando Holofernes, o seu hirmao e o pai dos dous estaban na portodameda. O xumento da historia era o mais pequeno de todos os que viñan co tal quintanilla, non habia que montara nel, solo facia que dar pinotes, hasta que un dia na Fonte da Uz puselle encima do lombo as nalgas a Consuelo, (muller ... (ver texto completo)
Descubrios hoxe e encantarome. cmparto con vos a letra de unha cancion. A CUADRILLA DE PEPA LOBA
------------------------------ ------------------------------ -------------
Onde vai a fecha, onde vai xa
os meus tempos mozos xa van alá
Eramos moi bravos, eramos uns machos
sijarillo ensendido, unha pandilla de cacos.

Asaltando frutales, petando nas portas
descubrindo praseres, meneando a pirola
Do melloriño que hai nunha parroquia ... (ver texto completo)
Que bonita a hitoria de Holofernes da Adreida. Aunque pode que a alguen no le guste. Cuntas a historia do curman e de Holofernes, pero..... que foi do xumento?
cando eu era rapaz ala po lo ano 1964 naceu miña irma, e viñeron o bautizo alguns familiares de lexos e que po lo paso do tempo xa non falaban galego. Una noite fumos a unha pereira que tiña o Jambrina q. e. d. e roubamoslle as peras, pero non sei como, enterouse e foi a protestarlle os meus pasi po lo feito. e unha prima que o ouviu decia,: "yo solo comi una rajita" Estamos no ano 2010 Agora no pobo de Lubian hai moitos frutais e pouca xente. Xa naide pasa fame. Xa chegou o progreso. Hai periódico, ... (ver texto completo)
Hola a todos. Algun dia eu tamen irei o fiadeiro


5 Cts/kWh para tarifa 3.0 TD, otras tarifas consultar.
Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España