3 meses GRATIS
        

Mensajes enviados por camba:

Dicen que co tempo sabase tudo, mira a persoa que eu menos desconfiaba, foi a que le xodeo a guindeira ô meu xefe, xa pesabas munto pra irgazar a galla da forma que ô fixeste. A cuestión ê que nahún te fixeras mal.
Ay, que te pillaron como a un peixe, mira que ir a cairte dun guindo na Gudiña xa e difícil, porque non hay mais que dous ou tres encima da Fontenova. Si inda dixera que te caíras dun rebolo...

Pero penso que non te querías dar por aludido.

Si xogas e che toca o ramo do Beato Sebastián, espero que compartas algo
Amigo Camba, centrado e identificado. Yo no pertenezco a esa generación, pertenezco, quizás, a la siguiente. Con Don Laureano mi experiencia fue posterior, de hecho yo estaba en la escuela cuando él se marchó de Gudiña, pero ha sido un personaje que me influyó mucho a pesar, o quizás a causa, de mi niñez y guardo un recuerdo maravilloso de aquella epoca, tengo claro que sus cualidades de docente influyeron decisivamente en mi, particularmente en las ganas de adquirir conocimientos que ha sido mi ... (ver texto completo)
No sé si la imaginarias divisoria la usaban para auyentar a los que aprovechando el fiadeiro buscaban los amoríos de las mozas del otro bando. Lo nuestro era los juegos, que por cierto solamente había uno que tenía bula para jugar en nuestro bando. Amigo Pica, ¿en qué parte te encontrabas?

Cuando me refería a Campairos, era con relación a la fraga que está pegada al río. Allí me llevó Arturo, y la verdad es que me dió un poco de respeto. Un abrazo.
Ahora que se acerca la fiesta de S. Aparicio quiero unirme a todos mis vecinos, a todos los que, estando dispersos por el mundo nos une su espíritu, su amor a los demás y su humildad. A todos, Feliz día.

Un día, me sentí muy reconfortado, cuando, asistiendo a Misa en la Parroquia de Santa Casilda de Madrid, oficiada por un sacerdote de Veracruz, le insinué si conocia al Beato, y me dió detalles tanto de su cuerpo incorrupto, como de su obra y la devoción que allí le profesan. La fé no tiene fronteras. ... (ver texto completo)
Vexo por aiquí o Suso. Parente, que o Tito da Nova Galiza me pregunta por a Pina e por tí. Si tedes moito frío e vos apetece, dande unha voltiña por A Manga e nos vemos. Sabá que o final facíais un Magosto, aunque faltara o xabalí. Un abrazo
Amigo Camba, no creas que soy el unico que ha leido tu mensaje, seguro que han sido muchos mas, lo que pasa es que la gente no se anima a participar, imagino que por diferentes razones. Con las explicaciones que das en tus mensajes ya te tengo centrado, ja, ja. De nuevo te doy la bienvenida y espero que esta nueva etapa que comienzas a instancias de tu mujer te sea gratificante. Un abrazo
Me alegro que me hayas centrado que no identificado: Enhorabuena, pero yo a tí no logro ni siquiera horquillarte. Dime Picarel. Por casualidad te encontrabas, o conoces a alguien de A Gudiña que haya participado en la primera "novillada" total que le hicimos al maestro D. Laureano Prieto (muy querido y admirado por su labor docente) la totalidad de los rapaces allá por los años 50?. Y si estabas allí, ¿en que bando de los dos te encontrabas cuando teníamos dividido el pueblo para jugar, por una raya ... (ver texto completo)
Emocionante el relato, tanto por su contenido como por la exactitud de la situación del Pico Sacro en Campairos. Lo que yo recuerdo, es que además, después de pasar Las Rabazas, La Aparición y Cerca de Retorta, entre robles y monte bajo, hay una fraga muy grande difícil de localizar, en posición vertical donde, al parecer, se agarimaban del viento del Norte los pobladores de aquellas tierras. Posiblemente de ahí venga el nombre der Rio da Fraga
Enhorabuena, seas quies seas por haber hecho este relato que creo fidedigno. He conocido a gente incluida en él, como José Fernandez Gallego pariente mio, Casiano Saquete el sastre, padre de Celso, de Máximo solo tengo referencias por mi padre José Gallego Carracedo, y por supuesto, en mi niñez he pisado Campairos y el Río da Fraga. Grandes recuerdos que se pierden en el tiempo
Da a impresión que o escultor quixa poñerlle un aire de que está guarnecéndose do frio e o aire que fai Na Gudiña
bai de refrans, na zona do rios decimos cando hai invernia, cando as nubes ban pro invernadeiro decimos vellos pro fumeiro, e cando ban pra gudiña decimos vellas pra cociña e ke sigan os refrans. SALUDOS e boo entroido
Despois das sardiñas da Gudiña, ven a forma de comer o caldo:
Os de Carracedo comen o caldo acedo.
Os do Canizo comen o caldo na punta dun quizo.
Bienvenido amigo Camba al foro, llegas en un momento en que está poco animado, pero esto va por rachas, esperemos que pronto venga una en que la gente se motive y participe un poco más. Dices que marchaste de Gudiña hace 47 años, sin ánimo de ser cotilla puedes decirnos cuantos años tenias cuando te fuiste para ver si te centro un poco mas?. Respecto a Casa del Perú creo que ha dejado de participar en el foro, no se si sera momentaneo o definitivo pero si quieres contactarlo puedes hacerlo en la ... (ver texto completo)
Hola Picarel: Me alegro que alguien haya leido lo que he escrito. La verdad es que he comenzado en esto por iniciativa de mi mujer, que me ha animado a tener un correo, ya que soy un negado para ello. Gracias por contestarme, aunque tampoco te centro. Me fuí de A Gudiña, con 16 añitos. Ha pasado mucho tiempo, aunque parece que fué ayer. Seguro que no habías nacido.
No foro da Vilavella, que dito entre parentesis é o unico que ten unha certa actividade e que me produce unha envidia sana, estan a falar estes dias dos refráns da nosa comarca, e como é natural xorde con frecuencia o famoso "Na Gudiña cada cuatro unha sardiña". A min a verdade e que sempre me chamou a atención este refrán e intentei buscar a orixen. A primeira reflexión e obvia, os da Gudiña son uns famentos, tein tan pouco que comer que se reparten unha sardiña entre cuatro. Pero o refraneiro se ... (ver texto completo)
¿Na Gudiña cada cuatro unha sardiña?. Eso e moito. Unha pra cada oito. ¡E das pequenas!. Est0 e mais ou menos como sigue ese refrán, que por certo mo repetíu o Tito, no bar A Nova Galicia en Madrid. Pero seguro que o Pepe do Vergas o tén incluido no repertorio, porque é un libro sin fondo. Un recuerdo pra él a muller e os fillos en Santiago
O cruceiro, despois de dar unha volta polo pobo, pra deixarlle sitio a unha fonte-abrevadeiro volveu o seu lugar do orixen. Foi testigo de xogos dos rapazes entre os que me atoupaba, e das reunios dos concellos, cando se aunciaban tocando a campana rachada. ¿Quen se acorda de eso?
Elvira creo que se apellidaba Seoane. Mi madre, se llamaba María Camba Dieguez y falleció en 1951. Eran primas y viviamos detras de la casa de Anta, cuando era fábrica de chocolate.
Al firmante como la casa del Perú me gustaría ponerme en contacto con é, pero no sé si está en Perú o en España. Abrazos
Un saludo para casa del Perú. soy de a Gudiña y nuevo en este foro. Me alegro que os haya gustado el magosto. Llevo tiempo siguiendo vuestros comentarios, con los cuales me identifico porque he conocido a gente incluida en él. Aunque me fuí del pueblo hace 47 años, siempre que puedo doy una vuelta por allí
Soy de A Gudiña, nw llamo Antonio Gallego Camba, y si entro en internet es para ver solamente noticias, fotos y videos de mi pueblo. Me encantan los comentarios de todos, especialmente de la casa del Perú ya que por mi edad he conocido a mucha gente incluida en ellos, tales como Jacinto y su aventura, los Barja de Viana, et. Tengo familia en Barxa. Vivo entre Madrid, Almeria y Cartagena. Saludos para todos