FIGOS PASOS
Unha vez viña un camión dá empresa de transportes Moure, encargado de traer a mercadoría para vos comercios do Baixo Miño dende Vigo, cando ou chegar en Areas e coller para Sobrada, caeulle abaixo unha caixa con figos pasos por diante do cemiterio de Areas, e ao virar na curva cara a Sobrada caeulle abaixo unha caixa. Dous rapaces que viñan dás mozas comentaron: viron a caixa dous figos, e un deles dei:
Ai home, e habemos deixar quedar aí a caixa? Encheron a gorra que traia un deles ... (ver texto completo)

SOBRE O MOSTEIRO DE TEN TUDIA
Coroando a próxima serra de Tentudía, como a súa creación máis representativo e fito inseparable de Calera, álzase o nobre mole do Mosteiro de Santa María de Tentudía. (1) A obra orixinaria do século XIII foi obxecto de diversas modificacións e adicións, polo que podemos dicir que se foi recreando no tempo. O templo é a parte máis antiga e nel podemos apreciar vestixios da súa primitiva construción en arranques de arcadas que nos dan idea da planta de tipo basilical ... (ver texto completo)

Por si me quedou no tinteiro o felicitarte nestes dias, mais vale tarde que nunca
QUE PASSASES UNHAS BOAS FESTAS E QUE ENTRASES NO ANINOVO CON O PEDERITP PRIMMEIRO, EN COMPAÑA DA FAMILIA
Pablo Pousa
Goián

venta de apartamentos o pasaxe pontevedra

para pepe el asturiano y familia
gfelices fiestas y mejor a

el apellido troncoso de que region de españa es?

O apelido ou sobrenome troncoso e de orixen safardi (hunha das ramas dos xudeus espulsados da españa) na actualidade estan considerados siubditos epañois

Goián a noite máxica de San Xoán
No resto de España a noite de San Xoán e diferente o resto da Galiza, en Goián trátase doutro ciclo, doutra relixión doutro planeta, entra con forza nel (Goián (Santiago de Tollo) descrición: a carón da figueira das “margaritas” (1) case no alto dela con a bandeira republicana izaban o maio, unha vara alta coma de uns vinte metros revestida de buxo e flores. As noticias recollidas polo xeógrafo grecorromano proveñen de Posidonio, que á súa vez saqueara os testos ... (ver texto completo)

el apellido troncoso de que region de españa es?

likor de hierbas cilantro

Referente a la foto es un paisaje del río Miño desde el lugar llamado el Ariño en Goian (Tomiño)

Hola desde Uruguay. Estoy buscando familiares de Vicente Novoa y Alvarez nacido en Tui en 1867. Vicente se recibió de bachiller en 1881 en el Colegio Aposotlo Santiago de Pasaxe y de abogado en Santiago de Compostela. Sus hermanos eran Antonia (creo que casada con Rodriguez), Adriana, Luisa, Francisco (medico), Luis y otros. Sabemos que Antonia vivía en La Guardia y la flia tenía panadería en 1951 que supongo es la llamada viuda de Recaredo Rodriguez. Si alguien nos puede dar datos para conectarnos ... (ver texto completo)

Goianeses ilustres:

Novoa y Alvarez (D, Francisco),

D. Francisco Novoa médico en Goián
Casado con Dña. Antonia Alvarez
Hijos del matrimonio: entre ellos,

Francisco nacido en Goián en 1865
Falleció en Goián el día 21- 7- 1932 ... (ver texto completo)

Pueblo en santiago

Cando eramos mozos de 20 anos rexentaba a cantina do Centro Goianes o Ricardo da tie Justa de mote chamado o “Bastida” este señor tiña dous fillos unha moza e un mozo chamado Leandro “ O Leandriño”
Este era moi medroso, e os amigos sempre lle estaban facendo putadas. Un día pola noite estabamos apostando de que era capaz de entrar so no cemiterio, un señor maior chamado o Raul do Cañoto, di el
si pagades os viños de todos entro eu.
Sae a cuadrilla do centro cara o cemiterio, o chegar diante do ... (ver texto completo)

O AMOR
Mirar.
Sonrrir.
Calar.
Suspirar.
Por o teu escote entreaberto
miro o asomo dous teus seos
a descifrar non acerto.
Serán brancos, serán morenos?
Nas túas mans unha flor, ... (ver texto completo)

UN CONTO DE NADAL

DepóIs da guerra do trinta e seis, nunha casa vella mais tarde chamada “Vila Pacita” que había preto da capela de San Lourenzo, vivía unha familia coñecida por o alcume dos “Quicos”, era un casal, creo que portugueses, tiñan once fillos e o maior non tiña catorce anos, o matrimonio traballaban de xornaleiros cando os chamaban, a verdade e que vivían nunha pura miseria, os cativos andaban case que sempre sen roupa e descalzos ata nos días de xeada, e por ende, todos emborrallados ... (ver texto completo)