Aprezado Camba, dices que me gosta ô xefe, ahí te equibocas, quéin me gostaba era xefa, más mandou foder a él a min. Con relazahún ô padre Xosé, dices que téin paciencia, creo que istás na certa,ê munto bonciño por iso ô inganaron, aquí nahún a mala fé, axo que ata a min me istá a facer cambiaré.
Un abrazo.
Si o padre Xosé logra cambiarte, seguro que sería un milagro digno de consideración. Novos cambios á nosa edade..., como non sexan os dos pañais, mal resultado lle auguro.
Un abrazo.
O xefe te trai a mal traer, pero a ti cjhe gusta, eh?. O padre Xosé, seguro que se merece de sobrenombre Job, por a paciencia que ten.

E non estudies tanto castellano, que portugueses e galegos, ben nos entendemos.

Un abrazo
Aprezado Camba, dices que me gosta ô xefe, ahí te equibocas, quéin me gostaba era xefa, más mandou foder a él a min. Con relazahún ô padre Xosé, dices que téin paciencia, creo que istás na certa,ê munto bonciño por iso ô inganaron, aquí nahún a mala fé, axo que ata a min me istá a facer cambiaré.
Un abrazo.
Amigo Barxes: Buceando nos correos atrasados, vexo que che gusta incluir algún conto antiguo. Bueno, está muy ben que alguen poda recordar e seguir os pasos de conteiros antiguos, tales como:

De Pentes: Angelita Prieto
Cándida "
Agustín "
Teresa Pousa
Ceferino Cerviño
Esperanza Fernandez
María Carrera
Domingo Grande ... (ver texto completo)
Graciñas amigo Camba: Primeiro por participar no noso foro, e despois por traernos o recordo os contos do Sñr Aniceto.
Entrando no foro de A Gudiña, leo unha das tuas mensaxes na que comentas que vives en Madrí por Santa Maria da Cabeza, pois me trae bonitos recordos de cando estiven facendo cursos do traballo en General Perón, e me hospedei no Hotel Aramo, e no Hotel Praga en Antonio López, lembro que despois da chamada de rigor polas noites a parenta, saliamos a tomar unhas copiñas por Arganzuela.
Hai ... (ver texto completo)
Amigo Camba, eu xa cobraba como os homes, además nahún me facían ningún favore posto que eu traballaba tanto como els, xa teño detrás ô xefe a decerme cabeza de corzo, tahún refinado te queres facer, por presumir de ecreber béin ô castellano y ê cuando metes más a pata, ahí en riba puseste erografía y nahún ê assín sinahún orografía, claro istou aprender co padre Xosé ô castellano, más ô xefe sempre a deixarme male, menosmale que me dice ê por ô teu béin cabeza de corzo.
Un abrazo.
O xefe te trai a mal traer, pero a ti cjhe gusta, eh?. O padre Xosé, seguro que se merece de sobrenombre Job, por a paciencia que ten.

E non estudies tanto castellano, que portugueses e galegos, ben nos entendemos.

Un abrazo
O amor significa non ter que decir nuca (o sinto)
Película Love Story
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
El Rúas, está en la calle Sarmiento, que se une a tuya, al lado de la plaza de la Leña, y el museo provincial.

Buen sitio de tapeo todo lo que hay alrededor. El dueño compró la casa de al lado, la reformó con mucho gusto y montó un Restaurante con los comedores en el 1º y 2º piso.

Creo que la caza ya la dejó. Pero se hospedaba en el relojero cuando la practicaba.

Un abrazo
Meus, na casa que citais na plaza onde tiña o taller Evaristo e mais seu hirmao, nunca viviu nin a Chicha nin a Picha, eu que son maior ca vos solo recordo ali a Paxariña (Sra. Maria) e mais tarde a sua filla Paulina e cuando esta morreu os seus fillos venderonlla o Perfecto da Sra. Encarnacion e do Sr. Felisindo. A Picha era unha muller que vivia co seu hirmao tamen solteriro, nuha casa que ahora heredou a Isabel viuva de Felipe panadeiro, na plaza detras de iglesia de San Pedro muy cerca da casa ... (ver texto completo)
Non creo que sexas maior que eu. O que si e certo e que te acordas das cousas con unha precisión admirable.

A Picha chamábase Teresa, ou María?. Bueno, eran duas hirmás, unha vivia co hirmau Casiano, e a outra era a muller do Joaquín Gonzalez "o Mainete".

As familias relacionadas con eles, era a Sra. Francisca, modista, ou costureira, e a Sra. Concha do Campo.

Un abrazo
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.

La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)
Me acuerdo que "o Carula" le llamaba a aquella bodega donde dormía la hermana, "A Galera".
La semana próxima paso por Madrid, si tienes tiempo y quieres podemos quedar y tomarnos unas cañas. Un abrazo
En tal día como, en España se formó eso: "El 2 de Mayo". Duró 6 largos años para echar al francés. se sucedieron gestas patrióticas en todos los frentes, en especial en Madrid, Sagunto, Cádiz, Numancia, San Marcial y Zaragoza.

Hoy lo celebran, y yo me uno a ese sentimiento.

Máxima del día (sin ánimo de ofender): "NAPOLEON BONAPARTE..., VETE A J... A OTRA PARTE".
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
¡Pero home!. O que traía a auga cobraba menos de 100 pesetas. Claro que o D. Pedro era unha persoa generosa. E con cartos, que a sua facenda era das mais grandes do Concello.

Un abrazo
Amigo Camba, eu xa cobraba como os homes, además nahún me facían ningún favore posto que eu traballaba tanto como els, xa teño detrás ô xefe a decerme cabeza de corzo, tahún refinado te queres facer, por presumir de ecreber béin ô castellano y ê cuando metes más a pata, ahí en riba puseste erografía y nahún ê assín sinahún orografía, claro istou aprender co padre Xosé ô castellano, más ô xefe sempre a deixarme male, menosmale que me dice ê por ô teu béin cabeza de corzo.
Un abrazo.
Aprezado amigo, foi producto da casualidade, recordeime do mencionado páxaro, como me puden recordar dos grilos, que tanto animaban cuando iha co trelo dinoite, sahún coisas da vida, que istá xea de anécdotas, sobre ô que voçe di da segada, quéin me dera de aquel tempo y saber ô que sei, aunque so fora pra que ô xefe que teño nahún me enxera de cabeza de corzo, más nahún teño motivos pra queixarme e verdade gracias a Deus, cua fuerza de voluntad ê espirito de sacrificio que tiben sempre. Referente ... (ver texto completo)
¡Pero home!. O que traía a auga cobraba menos de 100 pesetas. Claro que o D. Pedro era unha persoa generosa. E con cartos, que a sua facenda era das mais grandes do Concello.

Un abrazo
Para ser exactos creo recordar que Joaquín era hijo de la tía Avelina, hermana del tío Aniceto, por lo tanto no era hijo de este sino su sobrino (pero ahi está KDT que nos lo puede confirmar). Efectivamente era un personaje peculiar, que chispas agarraba, el pobre hombre tuvo una vida bastante desgraciada, llena de privaciones, como dice "Inda cho sei" en otro foro, aquella si que era crisis, pues la mayoría vivíamos en una economía de pura subsistencia, pero para algunos como el pobre Joaquín incluso ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.

La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)