PEREIRO O SAN PEDRO (Orense)

gel eu recordo coller cadavos na fonte do xan luis habia bastantes bueno imaxinome que sabedes onde e era, tiña unha auga moi boa que ibamos a vuscala pra comer.

Pili, ¿onde é a fonte de Xan Luis? Nunca oín ese nombre. Claro que, vivindo arriba na Carretera, tampouco é de extrañar...

gel eu recordo coller cadavos na fonte do xan luis habia bastantes bueno imaxinome que sabedes onde e era, tiña unha auga moi boa que ibamos a vuscala pra comer.

Pili, ¿qué tal os ánimos?
Esa fonte da que falas tes que decirme onde está, por ese nome non se me fai coñecida. Creo que no Pereiro, fontes, en cada curro hai unha. Saúdos.

Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.

¡Do que se entera unha! Así que "Cádavos" significa "renacuajos"; entonces, ¿qué significa "Manzalvos"?

En Vilavella chamábanse LUMIACOS, por certo, sempre había mutos no pozo que estaba cerca da casa de teus primos (e da miña),ó pé do forno.
Un saludo.

Gracias, Ballesteros, por refrescarme a memoria. Ahí precisamente nese pozo me recordo de collelos. ¡Que bonitos recordos teño dese tempo nese rincón da Vilavella e da súa xente en xeral!
No Pereiro chamámoslle lumiacos a esas algas que tamén proliferan nas fontes.
Cágados creo que é o nome mais usado no resto dos pobos, claro que como se esquezan do acento..... Apertiñas

Non entendo moito de pesca, pero teño oído que é un recurso usado con frecuencia eso de pasar pola lonxa, pero... non quitarlle o DNI os rodaballos, Xosé, eso xa é un despiste que non se pode facer dúas veces...
Miña nai ía as veces a lavar o regueiro da Ponte do Charro. Eu adicábame a facer pozas na area e a "pescar" cádavos. Un día tive sorte e enchín a poza. Fumos a comer á casa ao mediodía e cando volvimos a auga da poza filtrárase pola area e os bichiños estaban todos panza arriba. ¡Coitadiños, ... (ver texto completo)

gel eu recordo coller cadavos na fonte do xan luis habia bastantes bueno imaxinome que sabedes onde e era, tiña unha auga moi boa que ibamos a vuscala pra comer.

En Vilavella chamábanse LUMIACOS, por certo, sempre había mutos no pozo que estaba cerca da casa de teus primos (e da miña),ó pé do forno.
Un saludo.

os lomiacos que eu sepa son asalgas verdes que abia nas fontes

Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.

En Vilavella chamábanse LUMIACOS, por certo, sempre había mutos no pozo que estaba cerca da casa de teus primos (e da miña),ó pé do forno.
Un saludo.

Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.

En Lubián tamén lle chamamos CÁDAVOS aos "renacuajos".

Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.

Lo sospechaba Gel, aunque el Traductor de la Xunta no lo contempla. Unos traductores le llaman "cágados" y otros "girinos". Pobriños, metelos non buraco de area, e despois todos mortiños. Pero en fin aprendeche unha boa lección de física, e eso e moi bo, ¿non che parece?. Te fijas que moi mal, pero de vez en cando escribo en galego?. Un bico. Xosé.

Boa lección Gel; Eu tamén aprendin a non presumir do que non somos. A propósito aunque o sospecho ¿que son os cádavos?. Saudos. Xosé.

Cádavos son o que en castellano se chaman renacuajos. Así é como lle chamamos no Pereiro, pero en cada pobo téñenlle distinto nome. Eu iba de pequena moito pola Vilavella e os meus primos chamábanlle doutra maneira, que neste intre non chego a lembrar. Saúdos.

Non entendo moito de pesca, pero teño oído que é un recurso usado con frecuencia eso de pasar pola lonxa, pero... non quitarlle o DNI os rodaballos, Xosé, eso xa é un despiste que non se pode facer dúas veces...
Miña nai ía as veces a lavar o regueiro da Ponte do Charro. Eu adicábame a facer pozas na area e a "pescar" cádavos. Un día tive sorte e enchín a poza. Fumos a comer á casa ao mediodía e cando volvimos a auga da poza filtrárase pola area e os bichiños estaban todos panza arriba. ¡Coitadiños, ... (ver texto completo)

Boa lección Gel; Eu tamén aprendin a non presumir do que non somos. A propósito aunque o sospecho ¿que son os cádavos?. Saudos. Xosé.

De todas formas Gel, aunque dejé la pesca por esos y otros motivos, yo seguía llegando a casa los dias salientes de guardía con mi quiñón de pescado, con lo que me hice pescador famoso entre la familia, y famoso cliente entre las pescantinas de la lonja. Claro que puesto que a rizar el rizo un dia llegué a casa con un par de rodaballos "recien pescados" y no les quité la etiqueta de "made in Galicia" que llevaban colgando. No sirvieron las explicaciones de que habian cruzado el Estrecho, y llevaban ... (ver texto completo)

Non entendo moito de pesca, pero teño oído que é un recurso usado con frecuencia eso de pasar pola lonxa, pero... non quitarlle o DNI os rodaballos, Xosé, eso xa é un despiste que non se pode facer dúas veces...
Miña nai ía as veces a lavar o regueiro da Ponte do Charro. Eu adicábame a facer pozas na area e a "pescar" cádavos. Un día tive sorte e enchín a poza. Fumos a comer á casa ao mediodía e cando volvimos a auga da poza filtrárase pola area e os bichiños estaban todos panza arriba. ¡Coitadiños, ... (ver texto completo)

Mikel, despois de 40 anos ben seguro que xa tes todo baixo control en non haberá parto que se te resista.
Xosé, ¿cómo te foi a parar o anzuelo na cabeza? ¿Ficecheo tu soíño ou metiche a cabeza onde non debías? Saúdos para os dous.

De todas formas Gel, aunque dejé la pesca por esos y otros motivos, yo seguía llegando a casa los dias salientes de guardía con mi quiñón de pescado, con lo que me hice pescador famoso entre la familia, y famoso cliente entre las pescantinas de la lonja. Claro que puesto que a rizar el rizo un dia llegué a casa con un par de rodaballos "recien pescados" y no les quité la etiqueta de "made in Galicia" que llevaban colgando. No sirvieron las explicaciones de que habian cruzado el Estrecho, y llevaban ... (ver texto completo)

Mikel, despois de 40 anos ben seguro que xa tes todo baixo control en non haberá parto que se te resista.
Xosé, ¿cómo te foi a parar o anzuelo na cabeza? ¿Ficecheo tu soíño ou metiche a cabeza onde non debías? Saúdos para os dous.

Gel, te juro que fuí yo solo. Estaba pescando en un costado del barco (estabamos en puerto). y al lanzar se trincó el carrete de la caña, y el plomo y los anzuelos rebotaron y uno de ellos me alcanzó la cabeza; como sabreis los anzuelos clavados no pueden sacarse hacia atrás, asi que hubo que completar el recorrido para poder sacarlo. ¡y sin anestesista...!. En otra ocasión (soy un desastre), y ya destinado en tierra, me clavé otro en un dedo, pero esa vez me lo quitaron en el Hospital y con anestesia. ... (ver texto completo)

pues si gel mi primer parto fue en el hospital santa cristiana en madrid, yo 18 añitos de hace 40 me encuentro en un paritorio con una sra despendolada y afeitada (entonces se afeitaban) y me dice el ginecologo (dr. caballero) junta el 2º y3 dedo y dime plano.... ufff yo en aquella epoca excarceos con la novia.. pero de dedos naaaa.. y claro le dije mal la situacion del feto... de ahi llega el parto y mikel redondo al suelo... pero lo pase.. esta es la primera pero hay mass un bico

Mikel, despois de 40 anos ben seguro que xa tes todo baixo control en non haberá parto que se te resista.
Xosé, ¿cómo te foi a parar o anzuelo na cabeza? ¿Ficecheo tu soíño ou metiche a cabeza onde non debías? Saúdos para os dous.