3 meses GRATIS



Estaba unha pita escarbando no camiño tranquilamente, a raposa que a vigilaba pega un pulo e a engancha polo pescozo, a pita media afogada suplicaba que a deixara, que salira un momento a escarbar co fin de espantar os piollos, pero que no poleiro tiña unhos cuantos polos que atender, xa van indo grandes, dentro de unhos días veis e xa tos saco para fora é nos comes a todos, preferimos morrer xuntos.
Despois foi, pero levóule unha cadela con cadeliños pequenos en lugar dos polos. A raposa iba escapando, correndo todo cuanto podía e decía:
Arriba pernas arriba zancas, que en este mundo todas son trampas.
A raposa e mui lista, pero tamén ten os séus problemas.

Outra vez era unha gata, veu a raposa pra a ooller é dixole a gata:
-Mira, deixame que ahora vein as matanzas, e levóle as frebas as mulleres y engordo, volves dentro de unhos días.
- Sí, pero despois non te agarro!
- Claro que me agarras, eu hei salir a mexar, e collesme.
Pasaban os días, a raposa espera, espera, pero a gata na ventana, mirando pro camiño tan tranquila, o ver que non saía a gata, dixole a raposa:
- ¡Anda gatiña! sai, ven a mexar!
- y ela contesta:
-Non, ahora meixo en casa. ... (ver texto completo)
Los veranos por toda ésta zona de Sanabría, son geniales!
. Y el angelito que todo lo vigila
se da cuenta de este hecho,
"pongo la luz más floja"
le dice el angelito.
"No sea que algún espía
descubra el Paraíso.
Los veranos por toda ésta zona de Sanabría, son geniales!
Pronto llegará el buen tiempo y poder ir a disfrutar de esos paisajes incomparables del lago.
Foi un pobre y andaba a pedir limosna, y chegou a unha porta y dixole a quen andaba cocendo, que si le podía facer un fourinchico y tirarlo no forno.
y logo despois aquel creceu tanto no forno, que non podían sácalo pola boca.
Despois foi engarrou y tirou outro mais pequeno, resulta que ainda saliu máis grande. Con que despois dixole que se marchara de alí ela y a súa familia para un alto.
y despois dixo:
Aiquí espeto o meu bastón
aiquí sai un gargallón.
Despois alagouse aquelo y de alí saliu ... (ver texto completo)
Hola, Piño. Me alegro mucho de que mi hermana te haya mandado el árbol genealógico de la familia y, sobre todo, de que te haya hecho tanta ilusión. Yo en eso no tengo ningún mérito. Creo que todo el mérito es de mi padre (Q. E. D.). El pasó muchas horas metido en la sacristía recopilando datos. Creo que llegó a remontarse al 1.700. Hoy día, si hubiera querido hacerlo, no hubiera podido, pues ya no queda ningún libro allí. Se los ha llevado el obispado y es prácticamente imposible tener acceso a ellos.
Un ... (ver texto completo)
Lo bueno de andar a tiempo, si a Pepe le da por dejar lo del árbol genealógico para cuando se jubilara, ya que tenia más tiempo, no lo podía hacer, a veces me pregunto, por qué los libros de las parroquias se los tendrán que llevar para el Obispado, era una fuente de información muy valiosa para los pueblos, tampoco sería tan costoso preparar en las sacristías, un lugar (caja fuerte) para librar los libros de que se los llevarian y de contra incendios.
A veces al visitar algunos museos, te encuentras ... (ver texto completo)
Puede que sean las nueces mas solicitadas del lugar.
En cuanto al enigma planteado era "El diccionario"
¡A pasarlo bien!
Casi aciertas, pero no es el árbol al que te refieres, el nogal vuestro (hermoso ejemplar) está pegando al árbol que me refiero en la foto, son vecinos casi se tocan las ramas, aunque son muy diferentes en porte y en producción.
El árbol que hace sombra en la foto, se trata de un catapereiro- Pyrus baurgaena (pera brava) que al injertar con ciruelo Japonés (prunu salicina) se ha conseguido un exquisito fruto muy sabroso, es de tamaño grande y de un color morado, su nombre Ameixa rabituerto.
A que tú Sr Prat. No sabes el fruto que da ese árbol qué hace sombra en el Prado?
Puede que sean las nueces mas solicitadas del lugar.
En cuanto al enigma planteado era "El diccionario"
¡A pasarlo bien!
A que tú Sr Prat. No sabes el fruto que da ese árbol qué hace sombra en el Prado?
Casi pero te falta el casi.
Saludos.
Veña home! Solta ese casi, casi, son todo ollos é oídos.
¿El abecedario?:-)
Casi pero te falta el casi.
Saludos.
Tomense su tiempo Mi desarrollo puede ser ilógico, pero así es como estoy hecho
La crianza esta antes que el embarazo La adolescencia antes que la infancia
La carrera antes que la marcha La escritura antes que la lectura
Los deberes antes que la lección La muerte antes que la vida. Quien soy?
¿El abecedario?:-)
Tomense su tiempo Mi desarrollo puede ser ilógico, pero así es como estoy hecho
La crianza esta antes que el embarazo La adolescencia antes que la infancia
La carrera antes que la marcha La escritura antes que la lectura
Los deberes antes que la lección La muerte antes que la vida. Quien soy?
Dende as rias baixas saudos para todos os foreir@s de Lubian, en especial para Inda Cho Sei é Piño. Pido disculpas por non poder participar antes, que non foi mais que por deixadez os fins de seman e pola seman por falta de tempo.
Os contos que contades son inmellorabeis reimonos muito con eles seguide asi que nos divertimos todos.
Este ano non vos queixariades da neve, que tivestes bastante. por certo que comin no Pereiro o dia oito e como a tiñamos prometido mandarlle fotos da neve os sobriños ... (ver texto completo)
Estos días mucha gente y muy concurrida la feria de muestras de Valladolid, se trataba de maquinaría agrícola, no me podía ni imaginar que había cosechadoras, tractores, empaquetadoras, máquinas de sacar patatas, tan sofisticadas y tan enormes, te sientes diminuto cuando te pones a su lado, si he sacado algunas fotos de las que mas me llamó la atención, lástima que en este momento no puedo disponer de ellas, en otro momento subiré alguna.
Por otra parte, me alegro y mucho de ver que el granero de ... (ver texto completo)
¡Que raro! parece ser que algo se hace medio bien en este Pais.