Mensajes enviados por Ballesteros:

No mismo momento en que me entero que a nosa amiga foreira Ocandil foi operada recentemente, quero mandarlle un abrazo mui grande cheo de cariño e bos deseos de unha pronta recuperación. ¡Animo!, que sei que o teis, pero si necesitas mais, ahí te mando unha boa cantidad. Cuídate muto, ¿vale?
Un fuerte abrazo.
SOS... Qe alguen me diga cpmo sacarme esta morriña qe teñooooo
A próxima vez levas unha garrafa de cinco litros con auga do Pozonovo, e bebes un traguiño todas as noites.
Un bico.
El bosque sería muy triste si sólo cantaran los pájaros que mejor lo hacen.
... Y hay quien cruza el bosque y solo vé leña para el fuego.

¡Au revoir!
Sinor Ballesteros, usted que siempre le ví un hombre cuherente como el que más, me parece que le pasó igual que a mi al leer por primera vez el mensaxe, mis colegas ni fu ni fa, puesto que el destinguido militar en ningún momento los ofendió.

Unha aperta.
Prezado Zé: Com certeça, acredito que ambos i dois entendimos o mensajem da mesma maneira. Por miña parte náo á problema ninhum.
Ora, muntas testemuñas.
A té já.
"Nunca es tarde para darte las gracias por traerme al mundo, y quererme como me has querido y amado.
Me has guiado cuando estaba perdido. Me has salvado cuando me sumergía en mares de dudas.
Me has ofrecido un hombro para llorar, aunque tú lo necesitases mas que nadie".

Feliz día de la Madre.

... y también a la mía:

Yo el día de la madre
nunca lo he celebrado, ... (ver texto completo)
Reciba mi mas sincera enhorabuena, no por la letra en sí, que también, pero sobre todo por el espíritu de la misma. Todo el dramatismo queda suficientemente
cubierto con tanto sentimiento. También me uno a ese abrazo a todas las madres.
Un saludo.
Amigo Barxés: Aproveito pra saludarte, de paso que te dou as gracias polo último correo que me mandache (e polos outros)
Había un par de horas que, precisamente, estuvera leendo nun periódico digital, decente, un resumen das feitorías do ministro de inxusticia, un tal Fachard-ón.
Todos os gobernos democráticos suelen facer ún indulto ó largo do ano. Este xa leva OITO. ¡Rrrrrraro, rrrrrrraro, rrrrrrrrraro!; pero mais raaaaaaaro é se temos en conta que todos están contaminados con alcohol; drogas; ... (ver texto completo)
Aunque esto ya se decía en 1.982, yo me atrevo a actualizar el dicho:
Rajoy a punto de unificar España y Portugal. Es que le han votado once millones de españoles ilusos.
(Lo de españoles ilusos hay que leerlo en voz alta, escuchándose con atençao.)
Con el debido respeto, mi coronel; ¡Dudo que los lusos estén de acuerdo!

Siempre a sus ordenes.
Aprezado amigo Ballesteros: Vexo co sinor me segue, más xa sabe nahún fun a iscola, o pouco que sei aprendino por o mundo fora,é verdade que intento coller as coisas con humor, logo me rio da miña sombra, más a darme un simel de torero a munta diferencia, aquí no convento temos de adatarnos as normas, pois os compañeiros sahún munto educados. Cando dixen o da ortodoncia creame nahún istaba pensando no orto, más debido a miña ignorancia suceden assín as coisas.
Unha aperta.
¡Ora beim! Com certeça o senhor pode acreditar que eu náo estaba a perçever que voçé falase do "orto", i acredito que tambéim náo etaba a falar do "horto"; com liçenza, posso diçer que eu estaba a comprinder ó gaijo.
Até ja, caro.
Sauade pra tuda a malta.
Aprezado Inda: Sinor, penso que conta a verdade, más por el amor de Deus nahún diga que Deus istaba rouco y Varela xa istá béin, parece que istubo doente. Le recordo que el representante del fillo de Deus padre na terra é o Francisco pros amigos como é o meu caso, por ser intimo amigo do padre.
Unha aperta.
Amigo 25, sin duda, o teu caso é pra estudialo ben a fondo; non solo por cómo afrontas algunhas embestidas polo pitón dereito: con templanza, mirando ó tendido e acabando a faena cun espectacular pase de peito, sujetando o "trapo" con firmeza, esta vez coa mau izquierda. Tamén é digno de admirar con qué humor e maestría fas ese xogo de palabras: farteime de rir co tema da "ortodoncia" mais o esparexemento dos signos prá escritura; o de oxe non é pra menos.
Un saludo.
Una tarde bajó a la playa una mujer extraordinariamente bella, seguida por un chiquillo de unos ocho años, calculo, y por una mujer vestida de negro: la sirvienta. Llevaban bolsas de bocadillos del Hotel Imperator, y supuse que el chico pasaba la mayor parte de su vida en hoteles. Era digno de lástima.
La criada sacó algunos juguetes del montón que llevaba en un macuto. Todos parecían poco apropiados para la edad del niño: un cubo de playa, una pala, algunos moldes, un balón hinchable y unas arcaicas ... (ver texto completo)
Tenga usted paciencia, Sr. Romerales; quizá esa bella mujer se digne en, breve, a comprobar si ese castillo, que con tanto interés ha construido, se mantiene en pie. Ese será el momento de entrar en acción y poner en práctica su consabida y eficiente táctica militar.
Sin embargo, con todo mi respeto y pidiéndole perdón por tal osadía, tengo que reprocharle que, como militar, ha pecado de falta de vigilancia; pues ha dejado su espalda denuda e indefensa a un posible ataque por mar, quizá, desde un ... (ver texto completo)
Quien tantos años formó parte de La Legión, una vez jubilado, no pierde del todo la marcialidad propia del Cuerpo. La sigo conservando como una vieja cicatriz: por lo común invisible e indolora, pero que a veces, cuando llueve o da el sol, se deja sentir o aflora por sorpresa. Mal que le pese a los antimilitaristas de toda laya, el espíritu marcial es una de las programaciones más efectivas e interiorizadas que ha alumbrado el genio humano, siempre tan activo a la hora de tratar de manipular en provecho ... (ver texto completo)
Sr. Romerales, el último párrafo de su escrito está lleno de sabiduría sensated y aplomo; por otra parte, como todo lo elegantemente escrito por usted, de lo cual disfruto leyéndolo.
Debe ser por sus reminiscencias en logística en asuntos de inteligencia militar, la razón por la que me conoce por mi nombre de pila; aunque, si usted me lo permite, debo hacerle una mínima rectificación: a mi nombre le sobra la "S" final, pero no se preocupe, que en estos lares en que me hayo, es muy frecuente que ... (ver texto completo)
Sinor Ballesteros: Istá o usted béin informado, cuasi me fai emocionar, coa Grândola da Vila Morena,Ótelo Saraiva do Carallo, menuda a fixo nahún pegou un tiro, más xa os pegara na Angola, aunque teño que recoñecer que era un gaxo demócrata, que logo terminó na cadea inxustamente, por nahún ter padriños nos poderes fácticos, más claro él foi o cerebro do golpe, munto béin sinor Ballesteros me deu munta alegría ver que istá béin, pois había tempos que nahún salía. Munto obrigado por recordarse de ... (ver texto completo)
Sr. 25, teim munta raçáo o senhor na sua afirmaçáo de que o Otelo Saraiva deu cos seus osos na cadeia inxustamente. Sempre me fice umha pregunta; i agora taméim me faço: ¿E o mesmo um golpe sangrento co fim de opremer ó pobo, cá umha revoluçáo pacífica pra darlle a libertade a ese pobo oprimido por umha ditadura?. A resposta foi e será sempre a mesma: Náo, náo há igualdade, há munta inxustiza.
Mais, ¿quén somos nós pra falar de inxustiza lá, co que aconteçe cá?. Olle pró Garzón, apartado da sua carreira por decubrir que dois gaijos, que estabao na cadeia, programabao sacar diñeiro da Gürtel pra Suiza, como asím aconteçéu.
Náo fica aquí; agora fica tudo o proceso na máo dun xuiz con cargo temporal, pra que despóis fique a frente un xuiz favorable a PPodredumbre PPermanente. ¡Meu deus, cuánta falcatruada!
Ó Zé das Carvallas, muntas testemuñas. Umha grande aperta.
A té já. ... (ver texto completo)
Grândola, vila morena
Terra da fraternidade
O povo é quem mais ordena
Dentro de ti, ó cidade

Dentro de ti, ó cidade
O povo é quem mais ordena
Terra da fraternidade
Grândola, vila morena

Em cada esquina um amigo
Em cada rosto igualdade
Grândola, vila morena
Terra da fraternidade

Terra da fraternidade
Grândola, vila morena
Em cada rosto igualdade
O povo é quem mais ordena

À sombra duma azinheira
Que já não sabia a idade
Jurei ter por companheira
Grândola a tua vontade

Grândola a tua vontade
Jurei ter por companheira
À sombra duma azinheira
Que já não sabia a idade



Grândola, villa morena
Tierra de fraternidad
El pueblo es quien más ordena
Dentro de ti, oh ciudad

Dentro de ti, oh ciudad
El pueblo es quien más ordena
Tierra de fraternidad
Grândola, villa morena

En cada esquina, un amigo
En cada rostro, igualdad
Grândola, villa morena
Tierra de fraternidad

Tierra de fraternidad
Grândola villa morena
En cada rostro, igualdad
El pueblo es quien más ordena

A la sombra de una encina
De la que ya no sabía su edad
Juré tener por compañera
Grândola, tu voluntad

Grândola, tu voluntad
Juré tener por compañera
A la sombra de una encina
De la que ya no sabía su edad ... (ver texto completo)
Señor Barxés, le veo a usted muy informado de los avatares aquellos de la necesaria democratización de los tres ejércitos del agonizante generalísimo. Le aseguro que aquel movimiento surgió en alguna academia de preparación para las pruebas de acceso al rango de oficial. Y este servidor, como ya he expresado en alguna otra ocasión, procede de la chusquería, a pesar de mi formación académica civil.
A partir del 15 de agosto de 1.974, y hasta el abandono de aquella provincia en 1.976, vivimos allí ... (ver texto completo)
Sr. Romerales, puede contar, si así lo desea, con mi admiración por su trayectoria en el ejército y por su tesón para ascender en la escala de mandos, a pedasr de proceder de la chusquería, ya que es, precisamente, este detalle el que le otorga mas valor a su carrera.
Les debemos agradecimiento eterno a aquellos "úmedos", etre los que se encontraba, ya que sentaron las bases para que el ejército sea hoy lo que es; aunque siempre queda algún romántico con lagunas cognitivas que quisiera, quizá, un ... (ver texto completo)
Amigo Ballesteros: Me fixo recordar o meu espacio preferido na caixa tonta, el sinor que más añorei, que documentales facía de animales de cuatro patas, y outras especies, claro que me imaxino co sinor agora istá a pensar en animales de duas, esperemos que nahún se cumplan os obxetivos que els pretenden.

Unha aperta.
Sr. 25, se sigue tendo añoranza de aqueles documentales, non se preocupe, eu teño a colección completa de El hombre y La Tierra: Fauna Ibérica. Cuando veñas de Brasil, solo teis que pedirmos, pra disfrutar de eses momentos inolvidables.
En cuanto os animales de duas patas, son mui difíciles de controlar pola inxusticia española; sobre todo conocendo os camiños Trillados e as facaltruadas Fachardonianas.
Saludos.
Como diría o mui recordado Félix: "Queridos amigos,... un grupo de alimañas cazadoras, se dispone,... desde su atalaya, a dar caza a su presa previamente seleccionada. La etrategia es la misma que utilizaron en la anterior salida, cuando cazaron al macho Alfa: La manada asesina,... perfectamente conocedora de su Trillero terreno, fué rodeando a su presa,.. marcando territorio con sus pútreos escrementos,... cercándolo,... arrinconándolo cada vez mas hasta que, totalmente indefenso, tuvo que desistir ... (ver texto completo)
Distinguido amigo Inda: Efectivamente cenei unha vez nese bar en Madrid, o que si me estrañou e que solo dera cenas non xantares"Bar Cenas" comiase ben e non era caro, o que pasa e que o dono era un forofo do Madrid terrible... e sempre estaba falando de facenda e de Suiza porque este tabarneiro o cal gañaba muitisimo diñeiro, pero era mui bondadoso sempre repartia cos pobres... pero o que non repartia, deixaba tallada prel o solomillos das vitelas...
Un saudo Inda
Saludos Barxés, ahora non podo escribir que teño unha reuinión da comunidade.
Hasta pronto.
El non é máis que o centrocampista que repartía... o xogo, con balóns en profundidade. Pero non nos engañemos, porque non foi nunca o capitán, nin o entrenador, nin o presidente. Cada quen ha ser responsable do que lle toque na derrota deste partido.
Este partido está no minuto cinnco da primeira parte, de momento están especulando e estudiando cada un ó seu contrincante. Pero dame que pode ser un partido bronco, con patadas na rodilla (tipo Arbeloa) ou en calquera parte do corpo, incluida a cabeza (tipo Pepe). O xogo será embarullado; un toma e daca de ida e volta, co xogadas prá confusión. Esperemos que funcione a pouca xusticia que nos queda e que non apareza un árbitro e faga das dél, como nos ten acostumbrados. "Sobre" este partido seguiremos falando.
Saludos.

Por certo, nese Bar cenas creo que poñen uns chourizos ben grandes e picantes. ... (ver texto completo)
Señor 25: Dada a sua, po-lo momento, infructuosa búsqueda, quizáis sería combeniente (¿?) que valorara a posibilidade de abandonar a misión.
Ahora debemos centrarnos en buscar outras cousas, mais actuales, mais manexables e, sin duda, mais peligrosas. En cuanto acabe de escribir xa o gardo baixo chave.
Por certo; creo que pode ser un bo ano de allos.
Saludos.
Ballesteros, pareces un filosofo jajaja!
Querida irmá: eu quedo agradecido po-la boa intención do teu mensaxe, sei que me queres muto e eu a ti tamén, pero non me compares con tan ilustres personaxes que se te van a enfadar; sabes que eu teño dificultades pra facer unha ó cun canuto.
A filosofía, ben entendida, é a que move ó mundo. Esa xente é mui importante, e saben muto, en cambio eu, solo sei o suficiente pra saber que non sei nada.
Un bico grande.
Sinor Ballesteros: Qué alegría me deu co seu repertorio, manda carallo, co sinor, que calado istaba, más o finale vexo que es el auténtico Ballesteros, pero como nahún participa más home xusto como el que más.

Eu nahún sei qué pasará más tudo día teño o xefe munto preocupado, istá tarde le decía o padre, xa verás por ise carallo nahún sei si nahún descubrirán todo el allo, Deus meus como istá o xefe, parece mentira lo que la piza, nahún la piza agora nahún viña a cuento más si pegamos nela o mellor ... (ver texto completo)
Señor 25, eu teño mutas dudas de que se descubra todo o allo. Recorde que está ben enterrado, po-lo menos desde o mes de Nadal; xa sabe..."o que qeira bon allal que sembre no mes de Nadal. Ou tamén..."o que queira bon alleiro que sembre no mes de xaneiro". Sendo de un mes ou de outro, o allo está enterrado, aunque xa empeza a notarse que quere sair; pero sempre habrá alguén disposto a porlle algunha manta encima. Pra evitarlle a xeada, claro!
Saludos.
Non tiña pensado escribir hoxe, pero ó final escribo porque non o pensei ben, bueno, digo eu que non fai falta ecribir pra pensar nin ben nin mal.
Pódese pensar en decir e non decir que pensas escribir; porque se dices o que escribes pode que non digas o que pensas cuando escribes o que non dices. Tamén pode que sea a outra parte a que contrata ó que non estaba contratado no contrato, aunque o trato fora ben tratado ou non, que nunca se sabe; e se se sabe..., ¿quen sabe cómo caza o can?

NON, ... (ver texto completo)
Sinor Ballesteros: Más que coisas tamhún bonitas armastes co carallo das falepas, pode ser o que voçe dice, sólo que eu penso que forin pra Italia y o ver o que istaba a contecer xuntánronse encima do de branco, comenzaron a puñetazos, ficeron fogo y por iso caeron encima da colmena, dirán voçes ¿Por qué na colmena? Pois munto sencillo, recordando el tópico ano de neves, ano de bienes.

Unha aperta pra tuda malta.
Señor 25, póñase a resguardo da caida de obxetos interestelares, (2012-D14) non vaia a ser que teñamos algunha desgraza. Fai algo mais de un ano tivemos unha ben gorda, e xa sabe o dito: "cando ven unha non ven sola". Cuídese muito.
Unha grande aperta
O problema da parella de falepas foi namorarse. Xa na primeira aperta parecían chorar de amor. Pero non eran bágoas, non. Derreteron, e deviñeron en dúas pingas de auga cristalina perdidas no Atlántico. Se aínda deran chegado á Illa do Tesouro como falepas, ben podíamos facer un contiño. Pero misturadas coa inmensidade do océano...
(...) misturadas coa inmensidade do océano..., certamente, duas pingas de agua son pouca cousa, pero se nos guiamos polas palabras de Mateo Aleman " De pequeños inicios resultan grandes fines", podemos navegar a través do tempo e situarnos fai, aproximadamente, 3.500 mlla. cuando a condensación do vapor, producido polas explosións que acontecían na recén formada Terra, formou unhas pingas de agua.
¿Cuantas?, seguramente foron algunhas mais de moitísimas, dando lugar a formación dos océanos e, xunto ... (ver texto completo)
Pois ten razón o noso amigo Ballesteros, estando eu o luns no peirao en Cangas vin pasar as falepas, o que nunca pensei é que a súa orixe eran as serras de Lubian. Chamoume muito atención porque debian ser macho e femia eran mui branquiñas.
Unha aperta pros dous.
Pois seguramente que, se eran macho e femia, e coa dirección que levaban, nestes momentos deben andar collidas do brazo alá por América do Sur, buscando un remanso de paz,... alonxadas daqueles incómodos xigantes das portelas que non paraban de abanear os seus brancos e longos brazos.....
¡Xesus!
Saludos pra todos.
Nevar, o que se dice nevar, neva algo de cando en vez. Isto, con permiso de Niní, non foi unha nevada; foi unha pequena nevarada, que dicen os galegos.
É nun dos parques eólicos.
Por certo, dicen os máis entendidos ecoloxistas que desde que se instalaron os eólicos, xa non neva coma antes. Manda carallo.
Os entendidos teñen toda a razón: Xa non neva coma antes nos altos. Pois claro; á velocidade que andan as aspas dos muiños mandan as falepas pras partes baixas; inda onte ví pasar duas, camiño de Cangas.
Pois manda/n.
Querido amigo Zé de las Carvajas: Tengo el honor de transferirte esta estupenda foto de la asamblea llevada a cabo por los amigos del padre José para tratar todo el asunto éste de la calderilla y la casa de Pedralba.
Ya te tendré al corriente del acta de la sesión, aunque no sea más que una fotocopia de un documento apócrifo.
Boas tardes. Esto, seguramente, é un mínimo aperitivo, pois a chourizada é muto mais grande; e inda queda algún porco solto.
Saludos.
Amigo Manuele: Istou un bocadito preocupado, pois nahún das señal por ningún lado, espero desexo que nahún sexa por nada malo, xa véis aquí a gaxos que gostan do bon comer, que me parece bueno, más que falta de respeito a lingua dos seus abós, considerándolas caralladas, perdonales Rosalinda, Castelao, ustedes que reflexaron la realidad sociale en aquila época, sí istán vendo ísto que eu me imaxino que ssín, pois a ssín mo confirma el padre que dirán distes sinores. No me istraña que los galegos ... (ver texto completo)
Oremos: Xa facía tempo que non nombraba ó padre José, pensei que lle podía haber pasado algo malo; por eso me acordei de rezarlle esa pequena oración que nos enseñaron de ben pequenos (como correspondía)

PADRE nuestro, que estás en destierro,
santficado sea tu nombre,
venga a nosotros tu buen criterio,
hágase tu voluntad, así en Ginebra, como en tu pueblo.

El Gürtel nuestro de cada día tráinoslo hoy,
no perdones a quienes te traicionaron,
como nosotros no perdonamos alos que mienten, ... (ver texto completo)
Chegou o noso grupo de Teatro Matamoura a Rionegro del Puente, convidado pola Asociación Diego de Losada de aquel lugar, e comezou por buscar o mellor recuncho para a súa representación.
--Aquí mismo, en el pórtico del Santuario. Éste es un escenario ideal --opinou o noso director plenamente convencido.
--Voy a buscar al señor cura, para pedirle autorización --contestou un tal Eusebio, daquela Asociación.
O señor crego meneou a testa, engurrou o fociño, e case xemendo preguntoume:
--Oiga usted: ... (ver texto completo)
Con relación ó Santiago, de Vilavella, é mui posible que sí o conozas. Posiblemente
bailaras mais de unha rumba, ou pasodoble, no salón de baile que él mais seus pais
rexentaban en Vilavella, ademáis do bar "Pidal".
Como decía seu primo Manolo, formaba parte do paisaxe do pueblo. Será dificil facerse a idea de entrar na Vilavella e non ver ó Parriña no alto da "rampla"; disposto a saludar con unha das suas bromas. D. E. P.
Un abrazo, amigo Inda.
Ballesteros. Me alegro un montón o volver a verte en este foro, eu pensaba, que xa pasabas olímpicamente de todos nos, facia moito que non dabas señales de vida, tú cuando teñas algún rato libre, non deixes de visitarnos, sabéis de sobra, que siempre seréis ben recibidos.
Pepita tamén se fizo algo perezosa en escribir, de vez en cuando, que nos cunte algunha cousiña de como te vai por Madrid, fai unhos días te vi en unha foto, algún familiar, intentou animar aquel foro coa tua presencia, estabas ... (ver texto completo)
Hola Piño, solo pra saludarte, e que sepas que non paso alímpicamente da xente boa, como é o teu caso. Pero as circunstancias mandan.
Ahora hai que ir a dormir que xa é mui tarde.
Un abrazo.
Sinor Ballesteros: Hombre correcto como el que más, usted le pasa como el Guadiana, aparece desaparece cuando le véin en gana, más ahí donde pon usted lo del lixo nahún querría decer outra coisa que sona parecido, sinor Ballesteros por favor participe más, que o sinor daba gosto nunca ofendía a niguéin, aunque a min me ignoraba munto, claro o mellor era culpa miña por nahún explicarme no seu idioma. De tudas maneiras deume alegría ver que istá béin, que en iste caso é o principal.

Unha aperta.
Boas noites, señor 252525. Non, eu nunca o ignorei; e gustaríame conocelo, de paso podería decirlle que eu solo quixe decir o que finalmente dixe. Xa sabe
que hai certas cousas que o movelas... nótase.
Saludos.
Non me extraña, Ballesteros, non me extraña...; pasar de galiña a cura sin perder a chaveta era misión imposible. E discúlpame por non haberte nombrado expresamente, aunque non me cabe duda de que sabrás de sobra que tamén a tí te teño incluído entre ese elevado porcentaje de boa xente que existe, por suposto.
Un abrazo grande e quedo a espera de que te animes a volver a alegrarnos algún día con algunha poesía que te guste especialmente, sin desmerecer o noso poeta oficial, o querido Piño que, como ... (ver texto completo)
O camdil, non teis que pedir disculpas por nada, nin xiquera teis por qué nombrarme, ademáis, entendo perfectamente, ó non participar.
Non te preocupes, nin teñas dudas, o sentimento é recíproco.

En cuanto a participar...,
meu pai sempre me dixo,
antes de porse a sembrar
hai que apartar o lixo.

(Sei que me entendes)
Un abrazo. (eu tamén saludo a toda a xente boa)
Eu tampouco pude evitar unha boa carcajada (unha mais)
Un saludo.
Sô pra dicer ao senhor que á munto tempo que nâo ollo pras escritas que se façem cá, mais onte dei cá umha voltajem i decateime da cachaÇa que voÇé tem con tuda a malta, que por veÇes até é suceptibel de jatear, mais, voÇé gosta da vrincadeira.
A te já.
Aprezado Ballesteros: Voçe é adeviño pa, o que nahún istou de acordo que sexa coxo, intonces como leva a tenda. Istá disculpado, más axo que o sinor debe participar más, pois me face reir.
A té ja, Ballesteros.
Ó Zé; olle que, se voçé quijer escreber tein de dar un paso á frente, pois a té pode acreditar que á mañá ja cá está o relevo. ¡Puje prá frente, pá!
A té ja, caro Zé.
Non sei por donde ven o tmea do rio, pero, vou levar un pouco a contraria: Todos temos na vida un rio diante de nos e a posibilidade de cruzar o outro lado. O rio representa un obstaculo. Que ben se esta todos xuntiños diluindo os medos, a incertidumbre e incluso a propia personalidade no grupo!.
Cruzar o rio equivale a sair o encontro, non solo da natura, se non da nosa propia naturaleza, enfrentarte tu solo a ti mismo e o teu interior, poder pensar e decidir por ti mismo.
Poda que te sigan moitos, ... (ver texto completo)
Como ben dice o amigo INDA, non paga a pena que perdas mais tempo. Solo te comento esto desde a duda de saber a quen pertenece o teu psedónimo. Se eres quen eu penso non fai falta decir nada mais; se non é así, estou seguro de que encontrarás quen to explique personalmente.
Saludos.
Queridos foreros/as, creo que debemos perdoarnos mutuamente, logo os más intilixentes, ter en considerazahún la ignorancia de los demás, assín empezaremos a razonar, e verdade que a veces que según con quéin nahún sabes como salir béin parado, dirán voçes mira con a que béin o Zé, teñen tuda razahún do mundo mundiale, quéin sahún eu pra decir o que deben facer.
Unha aperta.
Amigo 25, oxe estuvo mui nublado; pero xa non sei se é porque vai a chover ou que os tontos siguen voando.
Saludos.
Amigo Manuele, nahún te das conta que teñes pouco respeito os que somos do psoe, tí viute o Demo, logo falas duas maneiras como si xa istiberas no inferno y tahún béin no ceu, ahora en serio penso que tú por lo que dices nahún teis pensado ir pro ceu, condenado que pillote eres.
Unha aperta.
Prezado Zé: Até parece mentira que voçé nâo se percate do que está a aconteçer, o gaijo que non sabe se pode vir é o mesmo que face dois días perdeu as plumas; i eu pedo pros dois que podin ficar lá, ca malta maluca. Voçe nào debe misturarse con dita malta. A té, mesmo parece que da noxo, espero que voçe me intenda.
Só fica pedir disculpas.
A té ja, Zé.
Perdoai que me inmescuia no caudal do rio, eu tamen estou deste lado do rio, pois do outro hay muita broza ruin.
Aporveito pra decirvos que bou estar caladiño ata o dia 15, por mor da auga quente e o sol.
Un grande abrazo pra todos foreir@s de ben.
Amigo Barxés: Non creo que teñas que pedir perdón por nada, todo ó contrario, ó menos eu agradezo a tua presencia, que estes días atrás non participache muto.
Deseo que pases unhos inmellorables días de descanso, igualmente pra Nieves.
Disfrutai de todo o bon que vos pode ofrecer o Mediterraneo.
Un abrazo, amigo.
Los chistes sahún buenos, más eu istou preocupado por o amigo Manuele, nahún e normal que istee tahún calado.
Unha aperta.
Sr. 252525; voçé tambéin está a ficar munto calado, mais olle o que lle vou dicer.
Na sesta feira fui ó Doutor pra que me extraçera umha moa; despóis de facer o seu traballo díceme: agora morda forte neste anaco de cotón pra que náo sangue. Eu dixe pra él; olle que asím náo poso falar. Y él dice pra min: Total, pro que que tein que dicer é millor que fique calado. A te terá razáon.
A te já.
Teis razón, Ballesteros. ¡Qué ben se está deste lado do río! Por eso un día decidín deixar de oir os berros dese...
Saludos a tod@s os foreir@s deste lado do río.
Hola, O candil; Xa sabía que estabas deste lado do río; non merece a pena cruzar pro outro lado ahora que empeza a estar a auga fría, encima sabendo que solo toparías maleza, silbas, toxos...
Cambiando un pouco o dito..."a berros estridentes oídos xordos".
Un abrazo.
Bonita parábola, Ballesteros, Así me parece tamén a min, inda que o remanso teña tamén o son da cachoeira que cae da preseira. Así é máis bucólico.
A min cóntame do teu lado do río, sexa cal sexa ese río. Poidera ser ata un lombeiro cibernético. Líbrenos Dios da borda trabucada.
Amigo INDA, estou totalmente de acordo co añadido que fas: co son da cachoeira.
"O SON DA CACHOEIRA". ¡Qué frase tan bonita! ¡Qué expresión mais insinuante! ben podía ser o título de unha película; dun libro; un relato; ou mesmo, motivo de inspiración para unha bonita poesía.! O son da cachoeira! ¡Qué ben soa...!
-Ah, tú xa estabas deste lado.
Unha aperta.
Eu tamén animo a xente dese contorno a que vaia a ver a orquesta Panorama; estuvo o lunes en Porriño: é un auténtico espectáculo. (non levo comisión, ja, ja)
Disfrutadea a tope.
Saudos.
... un grupo de amigos decide xuntarse para pasar un rato agradable, contar anécdotas da sua vida, recordar episodios da infancia; que levan asociados tamén recordos dos seus antepasados, ven sexan familiares, amigos, ou simplemente coñecidos.
O lugar escollido é un remanso de paz; poñamos que se trata dunha pradeira á veira do río, onde, nin xiquera a auga interrumpe o cantar dos paxariños, por estar detida aló ó fondo pol-a preseira recén arranxada.
Vai chegando xente de outros lugares, o que ... (ver texto completo)
Como se que hay gente que le gusta saber de nuestro pueblo, con mucho dolor de corazon os comunico que fallecio Ivan (nieto de Simplicio y Laura) despues de una larga lucha no pudo ser. Que descanse en paz y mis deseos de consuelo para toda su familia. el entierro sera el Lunes, dia 1 a las 5 de la tarde.
Tamén me uno ése sentimento de dolor; non conocía ó fallecido pero sí ós seus abuelos, a quen lle mando un sincero abrazo; e outro especial de parte da Marité pra Laura. É doblemente trisre, porque debía ser ben novo. D. E. P.
Un abrazo de condolencia tamén pra seus pais, inda que non sei quen son.
Saludos.
Observando esta foto, non temos moita cara de susto, tendo en conta que a poucos metros estaba o lobo tratando de devorar a ovella, gracias a pastoriña que hábil como ela sola, (ainda sendo mui nova) dando garrotazos no lombo do lobo salvou a vida da cordeira.
Sin embargo, si que deben de ter medo os lobos tanto Ballesteros como 2525, prueba evidente, que non asoman por aiquí. Si nos damos de conta que vivos están, polo cual o celebramos.
Barxes, o da xuntanza temos que pensar que tamén chegará, ... (ver texto completo)
A ver Piño: ¡pero home de Dios...! ¿cómo se te ocurre decir que o 25 e mais eu non fumos a xuntanza por terlle medo ó lobo?. Non home, non, eu non lle teño medo, pero ando mui liado.
Como ben dixestes no foro estes días atrás, xa se acabou a sementeira, as patatas están casi todas arrancadas, solo queda meter unha pouca folla (vos, creo que chamáis ramallos) pero eu xa ando arranxando o muiño pra moer a cosecha deste ano. Esto dá algo de traballo, sobre todo pra levantar a pedra pra podela picar, ... (ver texto completo)
Quédoche ben agradecida polo aprecio que me amosas. Amigos así alégranlle o día a calquera, sobretodo o rebasar a barreira dos cincuenta jajaja.
En canto ao noso amigo Ballesteros, en efecto, cando outros van el xa ven de volta. Xa moitos que se as dan de entendidos quixeran ter as luces que ten él.
Apertas.
Apreciada Gel, esas palabras que me dedicas, e que considero en exceso, solo podían sair de alguén con un corazón enorme, como é o teu, e que me consta tanto por os teus escritos como por comentarios personales a través dos nosos amigos en común; especialmente do Barxés, que sempre te encumbra a excelencia, sendo él merecedor tamén de un puesto destacado.
Creo que non fice méritos pra tanto alago, simplemente trato de manter unha línea de coherencia, basada na educación que recibí de meus pais (fundamental) ... (ver texto completo)
Munto obrigado Gel, más o sinor Ballesteros un gaxo de tanto prestixo, además de izquierdas coma nos, creo que nahún debía decir lo que dixo, aunque nahún le falta razahún, ahora béin eu sigo pensando que merece a pena, claro o mellor ise día istibo munto tempo o Sol y quentouselle un bocadito a cachola, más se foi assín pasa logo.
Unha aperta pra tuda malta.
Sr. 25, xa estamos os dous mais contentos, explico: eu estou contento de que Ud xa escriba mellor o portuñol co cual xa o entendo ben. Ud tamén estará contento, xa que así deixarei de meterme co Sr, e de paso tamén se alegrará a sua incansable defensora, Gel, a quen mando un sincero abrazo pra que non me chame "maluco", aunque estou seguro de que é con boa intención.
Eu quero ser seu amigo (se voçé quijer), polo que leo en todos os foros, Ud é un bon tipo y que, a pesar de todo y polo que o Sr. ... (ver texto completo)
El chucho, chicha, chocho, chicho, Varelilla y 10 mas, son el mismo.
Dice no hableis de plolitica el empieza de nuevo, no copieis se pasa el dia copiando. Mejor seria que caminara por la carretera de Santigoso y que le diera por c... el oso.
Menos mal que nadie le hace caso.
Sigan bien.
Sr. Jiménez, ¿pero cómo se atreve?, simplmente se siguen consignas de las que sabe mucho el Padre José allá por Brasil: "Haced lo que os digo, pero no hagáis lo que hago".
... Y Jesús dijo: "Padre, perdónalos, porque no saben lo que hacen.
Saludos.

(xa fice cupo de escritura pra quince días)
! Por Dios, por Dios que pesadillaaaaaaaaaaaaaa
Hola querida irmá, vaia, ¡que pena! rompiche a armonía do foro de estes últimos días. ¡Cómo te atreves a inmiscuirte entre tanta belleza!
Faise mais forte aquel dito: "Se os tontos voaran non se vería o Sol".
Bicos pra toda a familia.