Compramos energía a futuro
        

Mensajes enviados por Piño:

Buen ejemplar de castaño,
es fuerte y milenario,
a generaciones dio su fruto,
hoy en día sigue dando.

Conoció años de hambruna
sus castañas muy preciadas,
en los años de abundancia,
siguen siendo valoradas.
Por el camino del Teixo,
al andar vas observando
plantaciones de castaños,
el paisaje va cambiando.

Bella imagen de las corzas,
en los prados están pastando
van a beber con sus crías,
a las fuentes del Boullanzo.
Gel, Pepita. Comprendo o voso interes é preocupación, ten que ser mui triste, querer levarlle un ramo de flores a un ser querido e non saber a donde, eu estou totalmente de acuerdo que esto se chegue a resolver. En esto da Memoria Histórica, se ten abanzado moito, impensable vai unhos anos, esperemos que pouco a pouco se irá aclarando a mayor parte dos casos, son os efectos da democracia, ojala dure e perdure para sempre.
Inda Cho Sei - Ricardo. Escribis todos tan ben, que casi non sei que deciros, ... (ver texto completo)
O que decís nos vosos mensaxes, foi unha realidad, se cometeron atrocidades durante o periodo da guerra civil, incluso, a obligar a irmaus a loitar a unhos contra outros, e o caso de dous tios meus, a un deles o colleron prisionero, (era da quinta do "biberón" 18 anos) xa en casa ó comentar cantidad de calamidades, falaban que estiveron loitando un contra o outro (obligados, claro) creo que foi na batalla de Brunete.
Moito sufrimento, de ahí que a xente non quería facer comentarios para non revolver ... (ver texto completo)
Pablo. Siempre pasaron cosas muy raras, "que pueden ser verdad"...

Un matrimonio, os dous mui morenos lle nace unha meniña pelirroja con muchas pecas.
Dicelle o Juán a María, non termino de comprender cómo sendo nos tan morenos nos nacera unha filla tan ferruxenta.
Sin dudar nada, contesta a María ¡non veis o que pasa! fasme o amor tan raras veces, que de unha vez para outra deixas oxidar a "cousa" que ahi tes o resultado.
edith! jajajaja, me encanta la foto, tenemos que buscar aquella que habia de todos en el rio, te acuerdas? le pregunto a mi hermano que fijo que la tiene. un besote guapa
A pesar de que a alguien no le guste la foto (siempre hubo detractores) a mí si me gustáis ¡carallo! y mucho.

Juán lo del chiste está buenísimo. Saludos.
Mi más sentido pésame a la familia de Pili E. P. D. Me imagino la tristeza que les embarga en estos momentos, siempre es triste el tener que separarse de seres queridos, al ser tan joven, lo acentúa más, cómo cristianos no queda otra alternativa de resignarnos, y pensar que Dios ya la tiene en la Gloria.
UN abrazo.
A min este acontecimento na choza da Viña tenme chegado de lonxe, en máis dunha ocasión, e non sei se tódalas fontes son de fiar. Sobre todo se naquel tempo eras un cativo ou andabas inda a navegar polo forro dos perendengues dos teus devanceiros.
Ela, a amorosa, érache a Galdina, procedente do norte da Lusitania.
O emprendedor de tal negocio na choza non foi outro que un "lozano" señor que, entre outros empregos, foi tamén o secretario da Cámara Agraria Local daqueles tempos.
Daquela cabe deducir ... (ver texto completo)
O da pastoriña, si a pesca o Lozano en esas condiciós, nos sei como adaría, seguro que ¡festa no aire! e pro lobo que sempre estaba vigilante, outra festa coas ovellas.

De "gestor" creo que si era o Lozano con algún ayudante máis, menos mal que a Galdina tuvo unha axuda, a pobre muller si ten que dar servicio a todo personal da Cámara Agraria ela sola os "amortiguadores" se lle iban a escarallar por completo, o parecer, eran tres as señoritas, a Galdina, a Roxiña, a outra non me acordo do nombre ... (ver texto completo)
No me extraña que o mozo do burro triunfara na vida, que pronto él se dou de conta que trato e máis rentable que o traballo ¡Qué espabilado!
O da caseta non pagaron, pero foron mui moderados no gasto de luz e agua, o mobiliario non o deterioraron nada, a única que ganou foi unha buraca que había de ventana, que lle puñeron unha cortina.
A cousa tiña que ser digna de ver, como para grabalo, dicen que alguhos andaban escondidos entre os carballos é as uceíras no monte para que non os coñeceran.
... (ver texto completo)
Las ferias de hace unos años eran de impresión, la gente acudía de todos los pueblos de la zona, al ser la víspera de la Tuiza también se concentraba mas personal, unos por la feria, otros por la verbena el caso es que la gente se lo pasaba en grande.
Es curioso, pero un año hasta montaron una casa de citas en la caseta de una tierra nuestra que está cerca del Couto (feria) las Titis creo que eran portuguesas, el cajero, portero y personal de servicio ya era de la zona. La fila de espera llegaba ... (ver texto completo)
Que animada está a feira.
contenta se vei a xente,
hay moito pique nas vacas,
tratantes de Benavente.
¿Quien vende esta rojita?
pregunta o Pisaratas,
eu a vendo, aqui señor,
as duas las dou baratas.
Es que así tiene que ser,
no son vacas de dinero, ... (ver texto completo)
Mui bon o do supositorio da tos, xa me reí un rato.

Me hizo recordar un chiste que contaron el otro día en el gimnasio.

Llega un Señor a un restaurante y dice; por favor camarero ¿me traería un pollo Irlandes? a lo que el camarero responde, un momento por favor, que consulte con el cocinero. Oye tio, que fuera hay un señor que ha pedido un pollo Irlandes ¿tenemos?
Tranquilo, déjalo de mis manos y acto seguido el cocinero prepara una salsa rara y complicada y la añade al pollo que tenía preparado, ... (ver texto completo)
Estou de acordo con Piño e desde este intre axuntome a su proposta. Os que andais mais por o pobo idei señalando un dia do veran para que os que estamos fora vayamos planificando a nosa ida.
Xinxelo. Si habrá que poñer fecha o tema, en principio será no mes de Agosto, tamén coincidimos coa opinión dos foreir@s dos pueblos veciños (están animados, e me alegro) de que en esas fechas e cuando a mayor parte do personal ten vacacios.
Dice O Candil, no foro do Pereiro, que os de Lubián teremos problemas en Agosto para encontrar un día libre de festas. Cierto que é así, ese mes está casi copado, pero xa buscaremos un hueco en un fin de semana. Ahora se nos amontona un pouco o "traballo" con ... (ver texto completo)
Amigo: Se perdio una gran oportunidad de estar con muchos foreros y ponerse morado a cabrito y muchos manjares que se pusierón en las fiestas de estos Reyes. En cuatro dias se consumierón siete (7) cabritos, catorce pollos, unos cien kilos de patatas, cuarenta o cincuenta litros de vino, licores de todo tipo mas de cincuenta barras de pan y no menciono mas comida. Los postres tampoco los menciono porque han sido una pasada, todo esto amenizado por la gaita de mi amigo cachorro (un crak) al tambor ... (ver texto completo)
Manu. Esos son unos Señores Reyes, como debe ser. No dejar que se pierdan esas fiestas, que ya nuestros antepasados venían celebrando todos los años por todo lo alto. A mí algún año que me coincidió en casa de mis abuelos en Castromil, se hacian unos reinados que duraban mas de ocho días "eu creo que si non mataban o touro do pueblo cerca lle andaba."
Me alegro que los pasarais tan bien y ver que aún os juntáis mucha gente en el pueblo, yo este año me tocó pasar los Reyes fuera de Lubián, en las ... (ver texto completo)
Hola a todos. Veo que ops vais animando a escribir y eso me hace feliz, porue este foro es como si nos juntaramos en la distancia con nuestros escritos. Piño está bien la idea de juntarnos, pero eso de falar o galego xa e outro cantar, yo no osaria hacerlo porque meteria la pata, de todas formas sea cualfuera el idioma en que nos expresemos lo importante es entenderse y eso me parece que está hecho, por otra parte, Piño ¿qué parte de la pareja se quedaria guardando el caldo?, supongo que la parte ... (ver texto completo)
Isabel. Pido perdón, fue un fallo mio, lógicamente me estaba refiriendo a forer@s igual a unos que a otros, ¡faltaría mas!.
Referente al cónyuge de quedarse en casa, lo mejor ninguno, ir los dos y si en el caso del que no entra en el foro, prefiere quedarse,"no lo vamos a obligar."
De lo que sí me alegro un montón, es de que podamos reunirnos un día, tratar de pasarlo lo mejor posible y conocernos todos.
Saludos.
Me alegro moito, que nos poñamos de acordo para xuntaza de foreir@s un día, trataremos de pasalo ben e coñecernos.
No tengo nada que perdonar. Todo lo contrario, agradecidos el permitirnos leer ese relato tan lleno de sentimiento hacia un ser querido (está muy bien) esto también es poesía narrativa escrita con mucho amor a una persona que ya no está con nosotros (seguro que te ha oído.)
La mayor parte de las veces, es necesario dejar aflorar los sentimientos que llevas en tú interior, da la sensación que te liberas en parte de un peso que te agobia.
Referente a lo del libro y el otro calificativo, como que me queda un poco grande... Tan poco lo pretendo, se nota que has leído con ojos de buenos vecinos, pero que nos vemos muy poco, dado que vivimos en distintas ciudades la mayor parte del tiempo.
Gracias. Saludos. ... (ver texto completo)
Tendes un tema interesante seguir con el, me gusta.

Este mismo mensaje o pasei os pueblos limítrofes.

Somos de unhos poucos pueblos da zona, que estamos entrando nos foros dos siguientes pueblos, O Pereiro, Vilavella, Barxa, Padornelo, Lubián.
Non nos conocemos en persona, a mayor parte sí, eu estou deseando de conoceros a todos, nos forzamos por escribir en Galego, alguhos o facemos mui mal, pero o intentamos.
¿Qué os parece? si para fomentar a nosa lengua, conocernos, pasar un día agradable ... (ver texto completo)
Intriga. ¿Qué será? Cuéntalo y no desaparezcas como el Río Guadiana.
Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)
A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)
Cheirando na rede atopei esta bonita imaxe da estacón de Lubián.
Eu non cheguei a recordar a grua do cargadeiro en pe
Se agradece a túa presencia no foro, xa me parecía que tardabas moito en entrar, cousa que non é habitual en tí, lógicamente, non vai a estar un entrando no foro cada día como si de un diario se tratara, ¡non temos ningunha obligación! o que si da algo de pena que esto se veña abaixo.
Vexo que seguís ben, do que alegro un montón.
Saludos.
Quería agradecer a todas as personas que participaron na búsqueda nosa é pedirlle perdón po la mala noite que lle ficemos pasar, os que xa non están meu grato recuerdo, Dios os teña na Gloría, ¿cómo non lle vou a querer a xentiña de Lubián?.
Moitas gracias a todos. Saludos.
Mañá de niebla algo chuviosa, o lameiro do Casar parecía a feira do Couto de Lubián, varias personas cada cual coas vacas da súa casa, todas xuntas formaban unha boa vacada, de repente deron en berrar e pelexarse unhas coas outras intentando conseguir o mando de mayorala, pros rapaces aquelo máis os xogos que faciamos por nosa conta, era pura delicia, de esto a estar nun prado sólo aburrido coas vacas de casa ¡menuda diferencia.!
A cousa cambiou no momento que a xente mayor que habia, acordaron ... (ver texto completo)
¡Pingadeloooooo! ¿Donde estás que no me oubes? Xa outra vez te chamei e nada... Non che das conta que eres necesario no foro de Lubián. Contanos algun relato, dinos algo.
Espero, que esto será solamente pereza. FELIZ ANO NOVO.
¡Hola Pepita! Me alegra verte de novo no foro de Lubián, o teu nombre si me sonaba de haber entrado máis veces, o que non me podía imaginar é de quen eres filla (grata sorpresa.)
Eu unha vez que entrei no foro da Vilavella, xa me dei conta que non sabias quen era, ahora seguro que si te vas dando cuenta a medida que vas leendo os mensaxes de Lubián, pra máis aclaración, en esa foto que estamos o José Antonio e máis eu,
o que está coa cesta de mazás na mau, ese é Piño este nombre e po lo que me ... (ver texto completo)
Inda Cho Sei, está ben. Esa canción de Reyes habrá que cantala dentro de unhos días na casa do pueblo de Lubián, xa que ó do reinado se celebrará como todos os anos por todo lo alto, tú vai preparando algún conto novo de esos que se te da tan ben contar, alí o amor da chimenea, petiscando algo é regando con un bon viño, sáin os contos por arte de maxia.
Eu estou tratando de convencer a muller pra ir a dar unha volta en esos días por ahi, espero de conseguilo.
Amanece un nuevo día,
la claridad me reclama,
el quehacer cotidiano,
el despertar te programa.

En altura considerable,
aqui está nuestra morada,
la tranquilidad absoluta,
las vistas muy despejada.

Lejano en el horizonte,
asoman Peñas de Aya,
la ciudad ves por encima,
el Mar azul y la playa.

La brisa del mar conforta,
escuchar las olas relaja,
bella ciudad es Donostía,
de las mejores de España.

El paseo de la Concha,
es un caminar muy grato,
disfrutas de la bahia,
ves a Igueldo allá en lo alto.

Si un día tengo de irme,
yo le diré hasta luego,
de volver, procuraré siempre,
dejo a gente que yo quiero. ... (ver texto completo)
FELIZ NAVIDAD. Que postal más bonita y entrañable para felicitar las fiestas a todas las personas queridas. Cuanto amor hay en esta foto. Que recuerdos tan entrañables me vienen a la memoria. A veces una frase de lo mas simple nos puede transportar a otros tiempos. Os acordais, primos, CARALLO, Haaaasta maña. Saludos para todos los de aqui y los de alla y para vosotros dos, donde quiera que esteis un beso muy fuerte de vuestro sobrino
Cuando veo esta foto,
me emociona la alegría,
muchos recuerdos de niño,
Cándida, de verdad te quería.

Tu a mi no era menos,
aún pequeño lo sentía,
en brazos y de la mano,
me llevabas todo el día,
... (ver texto completo)
La AECT Duero-Douro (Asociación Europea de Cooperación Territorial) está integrada por varios municipios de Zamora, Salamanca y Portugal. Lubián es uno de ellos. El día 18 irá a la Asamblea Celestino, porque el Alcalde estará con la Banda en Ourense, e irá acompañadopor los alcaldes de Puebla y Hermisende.
Si ese proyecto en el que se está trabajando saliera adelante en un futuro, en Lubián iría uno de los rebaños, si lo aceptan los vecinos.
Sin embargo las asociaciones agrarias españolas no apoyan ... (ver texto completo)
Muchas gracias por la información, este proyecto fronteras, así a primera vista parece tentador, después estoy contigo, que se deben de mirar los pros y los contras como en las demás gestiones de la vida cotidiana.
¡La banda está pegando fuerte! ya ves, ir a tocar a Ourense donde son famosos los gaiteros, tiene su merito. Ya me gustaría verles tocar en la Plaza Mayor de Valladolid o en el Teatro Calderón. Saludos.
Hoy he leído en el periódico La Opinión, que el día 18 de este mes, habrá una asamblea general de la A. E. C. T. Duero-Douro en la ciudad Portuguesa de Mogadouro, donde se procederá al estado actual del proyecto, para la incorporación de 150000 cabras para la frontera.
En principio, dichas cabras es para que actúen como método natural contra incendios forestales. Si procede, creación de la entidad jurídica empresarial, infraestructuras, donde se van a instalar los rebaños, centrales de comercialización, ... (ver texto completo)
Quizá en algún poema escrito por mí anteriormente, de la sensación de que los inviernos en Lubián son catastróficos. No es así, yo estoy deseando de volver, esto de tan mal tiempo, suele pasar en días puntuales, muy pocos, es hasta lógico que esto suceda en pueblos de montaña de vez en cuando, y uno de ellos ha coincidido en el puente de la Constitución este año.
Como podéis observar, es muy confortable dar un paseo aún nevando por las calles del pueblo y cuando deja de nevar y sale el Sol disfrutas ... (ver texto completo)
Tarde xélida de inverno,
é oxe a que temos,
os copos de neve caen,
e o fruto de este tempo.

A temperatura é baixa,
o termómetro ó indica,
marca seis baixo cero,
o pueblo xa tirita.
... (ver texto completo)
Gel. Muy bueno, os rapaces había que especular pra vivir, ahora lle sobra de todo. esperemos que a cousa non cambie.

Este é outro tema. En un pueblo das Frieiras donde eu teño familia (a que aprecio un montón) Aconteceu en un funeral de un veciño do pueblo, o difunto de corpo presente, unha muller rezaba o rosario como de costumbre, a outra xente contestaba con toda devoción, cuando a Eudosia rezaba a Dios te salve Maria llana eres de gracia bendita tú eres... (entra o seu home po la porta, algo ... (ver texto completo)
Barxes Moitas Gracias. Esto é unha de tantas maneiras de pasar un rato devertido.
Me alegra a observar, que cada día somos máis a participar no foro, (os que leen solamente, tamén é un papel importante.) Tú sigue escribindo.
O conto do abad, me fizo moita gracia ¿Qué cura máis picarón?
Saúdos.
En general, tenéis excelentes fotos en el foro. ¿Esta por qué no gusta? no será por pura envidia de no poder meterle mano al pulpo, ¡que boa pinta ten o ladrón! ahora mismo yo me comería una buena ración.
Anónimo, felicítoche por ista foto tan lograda. ¡Qué pose a do raposiño! Cuesa típica cara de pícaro é como si estuivese esperando adrede ó fotógrafo. E unha mostra mais do preciosa que é a natureza do noso contorno e di moito da xente que a sabe apreciar. Saúdos.
Gel Martínez. Me alegro moito a observar que sigues visitando os foros da Alta Sanabria, facia tempo que non sabia de ti.
Eu, a temporadas me tomo unhas pequenas vacacións en esto de Internet, o retomar de novo o tema, me fai máis ilusión.
Non tardes en contarnos, algún relato, e contos da nosa Terra que tán ben sabes facer. Saúdos.
Fai unhos anos, era bastante corriente, en alguha casa de labranza, guardar os apeiros do xugo no rincon do balcón, procuraban untalo o subeo e as cornais con manteca de porco, pra que duraran máis e non lastimaran a cabeza das vacas.
A altas horas da noite (noite clara de luar) Domitila, sinte ruxir algo no balcón, nin corta nin perezosa, se levanta da cama pra ver ó que sucedía, vei sorprendida, como un can pinto, grande, andaba lamendo as cornais do xugo. O can o ver a muller, asustouse, engancha ... (ver texto completo)
Tarde soleada de otoño. Varias mulleres lavando no rigueiro da Fonte da Uz (ahora está canalizado) antes ahí lavaban a roupa, a la, é maís o liño, que o puñan a blanquear no lameiro, mentras a colada levaba o seu proceso, elas votaban as súas boas paroladas "tratando de solucionar os problemas do pueblo - o millor posible".
(O liño, era mui importante na economía da casa, despois de moito traballo, pasaba o tear, ahí facian as telas pras sábanas, colchas, camisas, hasta roupa interior, contaban ... (ver texto completo)
Hola a tod@s!
En Que neste caso solo sea pa el Piño, vecino, que ya somos pocos los/as que observamos de lejos, pero nos quedamos por la Alta Sanabría mirando para la derecha Galicia, de frente Portugal, izquierda Castilla y guardando la espalda León.
Aunque hoy tenemos pan de todas las clases y por todos los lados, pocos se acordaran de aquella época cuándo no nos daban pan, nos daban granos de centeno, teníamos que arar las leiras tres veces, estercarlás, sembrar los granos, esperar casi un ... (ver texto completo)
Pablo. Cierto que nos gusta recordar y hablar de nuestra Tierra (é bonita de carallo..-) con esas montañas tan verdes, surcadas por esos arroyos de aguas tan frescas y claras, ¡se te quedan en la retina! y que decir, cuando en invierno se visten con el traje blanco de nieve, resultan elegantes de verdad.
Saludos para la gente de Padornelo, tengo muy buenos recuerdos de mí juventud en ese pueblo,íbamos con bastante frecuencía los de Lubián al baile, otras veces bajaban los de Padornelo, nos llevábamos ... (ver texto completo)
Muy querida Fontarbela,
que remozada has quedado,
bién merecido lo tienes,
cuantas sedes has saciado.

Te visitan los peregrinos,
van camino de Santiago,
beben tu agua muy fresca,
sus cantimploras han llenado.
... (ver texto completo)
Eu o Día da Tuíza ando todo o día a cabalo dunha nube. Tanto é así que, este ano saín do recinto para facer un recado e, cando voltei, vin a muller nun grupo de xente polo rabiño do ollo. Acerqueime e boteille a man por riba do hombreiro, decíndolle "hola".
Ela contestou tamén "hola, qué tal..."; pero ao ollar para a súa sorrisa, comprendín que me equivocara de grupo e de muller. Foi un deses intres nos que desexas que che trague a terra...
O seu home resultou ser un amigo das Frieiras que con ... (ver texto completo)
¡Aah Pillín! Xa te agarrarías a unha moza nova é de bon ver.
Así luce ahora por las noches la Tuiza. Está muy bonita iluninada. Esta foto la hice un poco antes de entrar a la degustación de la ternera, con la que nos obsequio el Ayuntamiento el domingo por la noche.
Quereis saber de la Tuiza pues os dire que fue una fiesta magnífica, con mucha gente y muy bien organizada. Tuvimos un día muy bueno, la banda de gaitas As Portelas, en la cual tengo el honor de colaborar tocamos en la procesión, ibamos desfilando detrás del Pendón y delante de la Virgen y despues ... (ver texto completo)
Carmina. Me gusta mucho la foto, es una novedad la torre de la Tuiza iluminada, sin lugar a dudas, da mas categoría.
El relato tambien está muy completo, (muy bien.) Saludos.
Domingo muy agradable, unos días con la familia, paseo por la playa de la Concha, una vuelta en catamarán por la bahia de San Sebastián, unos pinchos y unos vinitos por la parte vieja, ganó la Real, todo muy bien.
En uno de los bares, me fijo, en un letrero escrito en un mosaico que colgaba de la pared, decía así. TENGO UN BUEN DIA, PERO YA VENDRÁ ALGUIEN QUE ME LO JODERÁ.
Justo lo que me pasó amí, me da por darle un vistazo al periódico y leo, por la parete de Ourense y Oeste de Castilla León ... (ver texto completo)
Lobo.. Se agradece a tua opinión, se nota que miras os mensaxes con bos ollos, de tal forma, se ve de un color diferente é sempre en positivo.
Non sei quen eres, no obstante, me da a impresión que somos da misma "manada de lobos" e que temos o mismo hábitat.
Muchas gracias. Saludos.
A máquina ten unhos cuantos de anos, pero funciona muy ben, o personal tamén está a punto, por si temos que volver a facer as labores da labranza. Bueno, de ser asi, xa teríamos que ir cos tempos de ahora.
Un saludo, a todos os que ficeron posible, que esta malla chegara a realizarse.
Estiven vendo as fotos he chamoume moito atención que ainda se fai a malla a antiga usanza que curioso, genial porque esa sigue sendo unha forma de manter a familiaridad entre veciños porque a vez que se fan os traballos tamen se sigue a xuntanza (chapo) un saludo
Pepita. Estou totalmente de acordo contigo,é positivo recuperar costumbres de fai unhos cuantos anos, e que a xente do pueblo se manteña unida non sólo nas festas.
Apropósito das festas, observache que pedazo de verbena se preparou na Tuiza, non se recorda unha con tanta xente e tan animada, (as orquestas tamén o merecian), mira que a plaza inda é grande, estaba a tope, podian ser miles igual ahi que na Tuiza. Saludos.
¡Goooool Gooooooool! de España 2 a 0 a favor de ESPAÑA. Los van a marcar Xavi y Xabi Alonso. ¡Aúpa la selección! Sin duda, es la mejor del Mundo.
Xa que me queda pouco tempo de estar en Valladolid.
Os vou a contar un dos moitos casos que nos relata Miguel. Dice que certo día estaban no comercio bastante xente, tamén un par de viajantes, sacaron ó tema da nova técnica da inseminación artificial, comentaban sorprendidos os avances tan grandes en este tema.
De entre a xente, estaba unha muller de Acibeiros, movendo o seu pañuelo a cacharula hacia atras- cice con voz alta é firme, deixaros de chorradas, pra min como o sistema antiguo non hay ... (ver texto completo)
Llega el paleta a la obra y a la hora del almuerzo empieza a renegar como todos los días.
- Seguro que otra vez es de tortilla, seguro.
Un compañero que lo ve tan deprimido ante el bocadillo sin desenvolver, le dice para animarlo,-igual hoy es de sardina, de atún o de chorizo, ¿Por qué no lo abres y lo compruebas?.
-No seguro que es de tortilla como todos los días y no lo quiero. Pero llevas una semana sin almorzar-insiste el amigo- te vas a poner malo, Venga, ábrelo y pruébalo, igual es de jamón ... (ver texto completo)
Mefr. Estou de acuerdo plenamente referente o calificativo do noso pueblo.

Gel. Me parecía que estabas tardando moito en asomarte a ésta "ventana" ahora vexo que o motivo foi algo similar o meu (o estar no pueblo silencio total.)
Foi certo que che pasei unha invitación pra malla - festa, despois penseí, qué por esas fechas optarías por unha playa que é bastante máis refrescante.
Te deseo que pases muy ben o veran nas playas da Coruña. Saludos.