3 meses GRATIS



Amigo Picarel. Si, entre buen comer, buen beber, buen paseo, buen descanso, tienes un momento, consulta el correo, que te mandé los teléfonos de contacto para tomar unas cañas.

Un abrazo
Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta ... (ver texto completo)
Tu sabes que en aquel tempo, falar castellano era símbolo de boa educación, ademais de que na escola solo se estudiada en castellano.

Xa vexo que D. Xosé fai que progreses adecuadamente no español.

No ano 68, aunque xa non estaba na Gudiña, todos os anos iba en Agosto pra facer a seitura e a sega da herba.

e che aseguro que cos manex, abais muy ben a fouce, pero poucos atabais os mollos e facíais os medoucos.

Un abrazo
Eu estiven moitas veces na casa do Xoquín e da Aurora. Recordo que era dunhaq soa estancia, non recordo que a aurora tivera un cuarto aparte. eles guardabannos a nós unhas ovellas que ían co seu magote. Era moi boa xente, o Xoquín, un pouco tolo pero con moi bo corazón e a Aurora unha mártir traballadora e sufrida. Cando era a época dos cogordos, o Xaquín traía todos os días un saco.
Hola Locho. Alégrome que me contestaras a o tema "te acordas caundo?". A familia do Carula foi muy apreciada por todos porque eran a sencillez personificada. No seu magote predominaban as cabras.
Con relación o que eu relatei, e que tiña como referencia donde dormia a Aurora, che recordo, que si te pois de frente a fachada da sua casa, a mau izquierda estaba a casa do Gorrispo, a dereita estaba a casiña onde ela dormia, que tiña a entrada por a calle que vay a iglesia, e a continuación estaba, retranqueado, ... (ver texto completo)
Me alegro que estés disfrutando del calor. Aquí llevamos ya tiempo en manga corta.

Mañana me voy para ahí. Mis hijos me dicen que está apretando el Lorenzo, aunque para S. Isidro siempre llueve

Un abrazo
Memoria de elefante a tua. O Gervasio era o barbeiro. E na Española comíase bon cabrito e boa carne, e bon cocido. O baixar os escalons, estaba o bar; A izquerda a cociña. Era a fonda mais antigua que había.
Normalmente as portuguesas estaban, como decia Camilo José Cela, "de bon ver e mellor palpar".
Un abrazo
Tamén reconozco que sodes unhos artistas tocando a zanfona (filarmónica). En cada cuadrilla había sempre algún seitureiro que a tocaba ben.
Aprezado Camba. Dices ahí que ô Xervasio que era barbeiro, podía ser, encuanto ô que dices de memoría de elefante, teñes razahún, teño munto boa memoría, más nise caso da Gudiña, recordeime dos gaxos que nos quixeren acompañar a cea,ístes que te digo parecían bos homes, faces ahí mención ô da cachola grande, e decer Dn. Camilo Xosé Cela, parecía boa xente, más nahún ecribió ningún libro en galego, por lo menos a min non me consta, debía ser como éste amigo tuyo de la casa de Pedro que no le gusta ... (ver texto completo)
Eu estiven moitas veces na casa do Xoquín e da Aurora. Recordo que era dunhaq soa estancia, non recordo que a aurora tivera un cuarto aparte. eles guardabannos a nós unhas ovellas que ían co seu magote. Era moi boa xente, o Xoquín, un pouco tolo pero con moi bo corazón e a Aurora unha mártir traballadora e sufrida. Cando era a época dos cogordos, o Xaquín traía todos os días un saco.
falamos de futbo ¿ahora me entero que maradona vive en euskadi? eu pensaba que estaba entrenando nos emiratos arabes. ha verdad e ke foi un krak sogou na seleccion de galicia con arsenio iglesias de adestrador, tamen sogou no allariz porriño e viñais deportivo saludos krak
pedroso, eres un cachondo, por certo ¿Donde vives? pra mandarche a miña biografia xa que non e de todo correcto o que ti dis, aunque pudo ser certo e non aber pasado. UN BICO
Amigo Camba, recordando vellos tempos, sería tal vez por ô ano 68, contratáramos unhas leiras munto béin de prezo, quero decir nos salira a coisa béin, totale que fumos celebrar a unha fonda que se llamaba Ispañola, un colega meu levaba unha filasmonica y cantaba béin, totale que se xuntarín alguns da Gudiña, quero recordar un gaxo munto grande, creo que se xamaba Xerbasio, a coisa foi que comemos cabrito, insalada, bon viño pagamos a escote a 75 pts., más entrou tudo, quero decir as copas, recordo ... (ver texto completo)
Memoria de elefante a tua. O Gervasio era o barbeiro. E na Española comíase bon cabrito e boa carne, e bon cocido. O baixar os escalons, estaba o bar; A izquerda a cociña. Era a fonda mais antigua que había.
Normalmente as portuguesas estaban, como decia Camilo José Cela, "de bon ver e mellor palpar".
Un abrazo
Tamén reconozco que sodes unhos artistas tocando a zanfona (filarmónica). En cada cuadrilla había sempre algún seitureiro que a tocaba ben.
Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo
Amigo Camba, recordando vellos tempos, sería tal vez por ô ano 68, contratáramos unhas leiras munto béin de prezo, quero decir nos salira a coisa béin, totale que fumos celebrar a unha fonda que se llamaba Ispañola, un colega meu levaba unha filasmonica y cantaba béin, totale que se xuntarín alguns da Gudiña, quero recordar un gaxo munto grande, creo que se xamaba Xerbasio, a coisa foi que comemos cabrito, insalada, bon viño pagamos a escote a 75 pts., más entrou tudo, quero decir as copas, recordo ... (ver texto completo)
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
Me quedo con el correo. A través de él te mandaré el teléfono.
Teníamos pensado irnos el lúnes, pero unas pruebas nos retrasan hasta el jueves aquí. Pensamos llegar el viernes a mediodía, nos iremos a ver la nieta y la que viene de camino, los hijos, y los amigos.
Vivo en Sta Mª de la Cabeza, pero me muevo en coche. Es una ciudad en la que me gusta conducir, exceptuando las horas punta.
Un abrazo
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Me voy mañana para Gudiña, una semana, a descansar, pasear, comer y beber bien, aunque llego a Barajas, a la ida no me paro en Madrid, me voy directamente para el pueblo, a la vuelta me quedare dos días, el fin de semana, en Madrid, te dejo mi e-mail, por si quieres que te contacte el fin de semana que viene para tomar algo: valdapia@hotmail. com. Un abrazo
El Rúas, está en la calle Sarmiento, que se une a tuya, al lado de la plaza de la Leña, y el museo provincial.

Buen sitio de tapeo todo lo que hay alrededor. El dueño compró la casa de al lado, la reformó con mucho gusto y montó un Restaurante con los comedores en el 1º y 2º piso.

Creo que la caza ya la dejó. Pero se hospedaba en el relojero cuando la practicaba.

Un abrazo
Meus, na casa que citais na plaza onde tiña o taller Evaristo e mais seu hirmao, nunca viviu nin a Chicha nin a Picha, eu que son maior ca vos solo recordo ali a Paxariña (Sra. Maria) e mais tarde a sua filla Paulina e cuando esta morreu os seus fillos venderonlla o Perfecto da Sra. Encarnacion e do Sr. Felisindo. A Picha era unha muller que vivia co seu hirmao tamen solteriro, nuha casa que ahora heredou a Isabel viuva de Felipe panadeiro, na plaza detras de iglesia de San Pedro muy cerca da casa ... (ver texto completo)
Non creo que sexas maior que eu. O que si e certo e que te acordas das cousas con unha precisión admirable.

A Picha chamábase Teresa, ou María?. Bueno, eran duas hirmás, unha vivia co hirmau Casiano, e a outra era a muller do Joaquín Gonzalez "o Mainete".

As familias relacionadas con eles, era a Sra. Francisca, modista, ou costureira, e a Sra. Concha do Campo.

Un abrazo
Admito tu enfasis en ensalzar el dos de mayo y la gesta contra los franceses, pero a 200 años vista, aunque es absurdo hacer una reflexión tan anacronica me voy a permitir hacerla, yo hoy si tuviera que decantarme por uno de los dos bandos en litigio me decantaría por los franceses que rompían con el sistema feudal, de castas y arbitrario que había gobernado España por siglos, traían un monton de cosas nuevas, la racionalización de la administración, la supresión de los privilegios feudales y eclesiasticos, ... (ver texto completo)
Yo también respeto tu opinión y además estoy de acuerdo contigo, sobre todo en la segunda parte. Pero mi pensamiento es que fué una guerra del revés. No hubo declaración previa por los poderes de Estado y luego obligar al pueblo a luchar "vencer o morir", sino que el pueblo vió y decidió, que no quería ser gabacho.
De otra parte, tenemos que tener en cuenta el pensamiento y la incultura de aquella época.
Supongo que el viernes ya estamos en Madrid, hasta el 25 mas o menos. Claro que me encantaría ... (ver texto completo)
Tienes toda la razón del mundo. Quise puntualizar que era hermano de Aurora y se me pasó, al igual que eran hermanos.

La supervivencia era general. Pobre Aurora, la tarde que estaba en el Bar de Dieguez, sentada pegada a la pared, junto con otras rapazas del pueblo, esperando que algún mozo las sacase a bailar.
Fué la Sra. Avelina a recogerla, y al decirle que iría mas tarde, le dijo:
-Deixoche unha tableta de chocolate no ventanuco pra que cenes cando vayas.
Pero una rapaza también se enteró ... (ver texto completo)
Me acuerdo que "o Carula" le llamaba a aquella bodega donde dormía la hermana, "A Galera".
La semana próxima paso por Madrid, si tienes tiempo y quieres podemos quedar y tomarnos unas cañas. Un abrazo