Luz ahora 0,05300 €/kWh



Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.

Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.

Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.

Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos ... (ver texto completo)
Gracias por este recuerdo, camba. Por un momento pensei que ibas a decir que meu pai te tuvera que levar de volta no seu 600 ou na sua moto, pois él tamén era así, moi disposto a facer un favor a quen o precisase. O principio, era dos poucos que tiña moto en aqueles tempos, pois él precisabaa pra ir a facer as fotos de un pueblo a outro, incluso iba a Chantada, a Lugo, a Ourense nela, e levaba a miña nai mais o meu irmao maior, que era un bebé. Pero non era a primeira vez que montaba a tres na moto, ... (ver texto completo)
Barxés, gracias pola invitación, a ver si no verán hai máis tempo.
Moi bonitas as fotos. Esta camelia fala por sí soa. Os tres irmáns encantadores. Para min que ó pequeniño parece que lle rondaba algunha urxencia fisiolóxica... non sei. Apertas.
Creo coñecer aos tres irmáns.
Pero o saúdo que nos dá o pequerrecho ten o seu aquel. Valía para saúdo militar a un mal sarxento que tiven eu en seu día.
Que non cunda o pánico.
Amigo Inda Cho Sei: Vexo que sigues conectado os foros da contorna, e unha alegria que entres neste pois fai falta. Referente a tua mensaxe, e a fotografia que fas alusión, acertache creo con seguridade que conoces os tres, o pequeno que hoxe e o mais grande ese dia debialle picar algo, por eso se rascaba.
Nonsei se ese saudo que interpretamos, ¡fose adicado o sarxento Romerales, ou Telesforo Romerales xa non lembro! porque dende logo ese sarxento non merecia ese saudo, sinon cuadrarse a orde de"firmes... ... (ver texto completo)
Creo coñecer aos tres irmáns.
Pero o saúdo que nos dá o pequerrecho ten o seu aquel. Valía para saúdo militar a un mal sarxento que tiven eu en seu día.
Que non cunda o pánico.
Gracias, Barxes. No podías hacer mejor regalo para el cumpleaños de mi padre, que el pasado 15 de mayo hubiese cumplido 78 años, pero que Dios tuvo a bien llevárselo a su lado con tan sólo 73.
Estoy recopilando todas las fotos antiguas que puedo que me conste que fueron hechas por mi padre, para crear un gran album virtual. Con tu permiso, cogeré también ésta tuya que tan generosamente has compartido con todos.
A mi padre se le daba muy bien fotografiar niños, se entendía muy bien con ellos, los ... (ver texto completo)
Para cumplimentar una instancia que cambió el rumbo de mi vida para bien, tuve que desplazarme en Marzo del 65 al Pereiro desde a Gudiña para hacerme una foto.

Previamente tuve que aprender a montar en bicicleta, haciendo prácticas en la explanada de la estación.

Luego me puse en camino del Pereiro, pero como no podia subir la Medorra hasta el Cañizo, tuve que ir a pie, tirando de ella.

Una vez que tenía las fotos en mi poder, emprendí el camino de vuelta. Todo fue estupendo hasta que nos ... (ver texto completo)
Gracias, Barxes. No podías hacer mejor regalo para el cumpleaños de mi padre, que el pasado 15 de mayo hubiese cumplido 78 años, pero que Dios tuvo a bien llevárselo a su lado con tan sólo 73.
Estoy recopilando todas las fotos antiguas que puedo que me conste que fueron hechas por mi padre, para crear un gran album virtual. Con tu permiso, cogeré también ésta tuya que tan generosamente has compartido con todos.
A mi padre se le daba muy bien fotografiar niños, se entendía muy bien con ellos, los ... (ver texto completo)
Amigo da Barxa, disculpe istaba a dictar ô xefe y ô finale le perguntei y ahora como despido,-copia de él cabeza de corzo,-coisa fixen a pe xuntillas y ahora so fai reir, claro se riee de min ô copiar na sua escrita ô despedin como si fora ô sinor a min.
Te ja Caro amigo Barxés.
Prezado Zé: Como podes ver na fota que puxen onte haí podes ver os nosos comuns amigos Zé da Caneca i Diamantino coas garrafas do whisky, como se apreça na fota, ja veis que o Diamantino non ha queim le tire a garrafa do "cardhu"el naum ê parvo, fodase o gaijo so gosta das coisas boas.
Estamos a tua espera pro vraum habemos de facere festa eim Barxa y na tua casa
das Carbalhas taumbeim.
Te ja Caro amigo Zé.
Aprezado Barxés: Nahún istá béin, a nonser que ô sinor le den algunha comisiahaún por istar a facer propaganda do whisky, además ô Zé nahún, más ô Diamantino parece asustado, eu xa sei quels gostán de él, más ô sinor nahún le amarga, eu según ô meu xefe casí seguro que iremos te ahí.
Oxe istamos un bocadito ocupados, pois xamou un gaxo se vei que istaba a traballar nunha casa nas Rias Baixas, que él pasará sede en Barcelona, todo isto nahún me faga munto caso pois istou a escuitar ô xefe,ô mellor ... (ver texto completo)
Prezado Zé: Como podes ver na fota que puxen onte haí podes ver os nosos comuns amigos Zé da Caneca i Diamantino coas garrafas do whisky, como se apreça na fota, ja veis que o Diamantino non ha queim le tire a garrafa do "cardhu"el naum ê parvo, fodase o gaijo so gosta das coisas boas.
Estamos a tua espera pro vraum habemos de facere festa eim Barxa y na tua casa
das Carbalhas taumbeim.
Te ja Caro amigo Zé.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Apreciada Pita Moñuda: Muchas gracias por la alusion que has hecho en otro mensage anterior con respecto a mi persona.
Me dirijo ati con el fin de invitarte a mi casa, pues el jamon curado está esperando por ti y tu marido, porcierto que segun tu a el le gusta mucho la pesca, se que los poquitos pescadores que hay en el pueblo estos dias de lluvia han conseguido con la lombriz muy buenas pescatas, pues nunca mejor dicho "a rio revuelto ganáncia de pescadores.
Este fin de semana lo voy a pasar alli, ... (ver texto completo)
Prezado Zé desteme unha grande alegria, sabere que no mes de agosto tornas a vire. Eu sei que tu estas aprendere o castellano pois pareceme ben, pero olla que taumbeim pra lá dos pirineos non te vale pra nada.
Se tornas pra Madride, o que teis de aprendere e a bailar o chotis mais teis de por gorra con dianteira i traxe coa sulapa grande.
Unha grande aperta Caro amigo Zé.
Eu a Isabel estoule munto agradecido pois cuando foi de ferias pra Italia trouzome, pra min i pra miña mullere munto bos regalos, ... (ver texto completo)
Aprezado Barxés, espero y desexo que se cumpla ô prometido por ô meu xefe, istá munto más contento desde que el papá Istado arreglou ô asunto da caixa, según él di que ahora nahún corre perigro os seus cuartos, mire hasta donde xegaba a miña inorancía que eu pensaba, que era asunto de Roma, menosmale que ô padre Xosé me desengañou.
Unha aperta.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Aprezada ex, teñes toda razahún do mundo, eu nahún debía escreber pois debido a miña inoranza so pesei no chourizo no fondo da panza, más de lenguas, co que a min me gostan as lenguas, claro de leitahún y béin perparadas.
Dices ahí que Dn. Xosé que sabe más que eu de lo divino, es loxico y natural pois el pasou muntos anos no seminario mientras eu andaba nas segas, so faltaría que ô monaguillo soubera más co padre.
Perdoa, pero teño que descrepar de voçe, cuando istibe na franza cua miña namorada galega, entón si ela ficara en istado saldría un frances, gracias a Deus nahún foi ô caso.
Unha aperta.
Bien sabes tú, como buen sacristán --y si no, se lo preguntas al Padre José-- que cuando Inda Cho habla del francés y del gallego, se está refiriendo a un tema de lenguas, y no de estados de gravidez.
Ahora bien: cuando la lengua goza de libertad, puede hablar libremente, valga la redundancia, en centenares de idiomas, y hasta expresarse divinamente sin pronunciar palabra.
Pero de lo divino, querido monaguillo, sabe mucho más Don José. Que te lo explique él.
Me alegro que vayas por Toledo con frecuencia. Un lugar con encanto es la iglesia del Cristo de la Vega que esta fuera de la muralla, entre las puertas de la Bisagra y el Cambrón.

El Cristo tiene una mano bajada, y la historia es de las que te ponen los pelos de punta. Si quieres recordarla, porque seguro que la has oido, busca la poesia "A buen juez mejor testigo". Al principio es tediosa, pero el final es alucinante.

Aunque el explendor de Toledo está en el día del Corpus. Claro que es recomrndable ... (ver texto completo)
Amigo Barxés, vexo que istá munto calado ¿Qué le pasa? Perdón istou dispistado ê verdade que non a munto que se dirixio a unha tal Isabel, parece ser que fixo, ou istá a facer un curso de galego, como cambían as tornas eu istou a facer castellano, aunque so sexa para poder hablar con los de la casa de Pedro, pois ístes so falan cos da Castela, menuda grela. Amigo Barxés, según ô meu xefe iremos para ahí en Agosto.
Unha aperta.
Prezado Zé desteme unha grande alegria, sabere que no mes de agosto tornas a vire. Eu sei que tu estas aprendere o castellano pois pareceme ben, pero olla que taumbeim pra lá dos pirineos non te vale pra nada.
Se tornas pra Madride, o que teis de aprendere e a bailar o chotis mais teis de por gorra con dianteira i traxe coa sulapa grande.
Unha grande aperta Caro amigo Zé.
Eu a Isabel estoule munto agradecido pois cuando foi de ferias pra Italia trouzome, pra min i pra miña mullere munto bos regalos, ... (ver texto completo)