FERREIROS DE BALBOA

Habitantes: 100  Altitud: 900 m. 
Hoy amanece en FERREIROS DE BALBOA a las 07:30 y anochece a las 21:22
Nº fotos: 2  Nº mensajes: 15 
Puedes completar o corregir la información publicada >>

Situación:

Ferreiros de Balboa es un pueblecito situado en el valle de la Sierra de Ancares dentro de la comarca dos Ancares a 900 metros sobre el nivel del mar, a orillas de uno de los cuatro tramos que forman el río Navía (este tramo empieza en Narón).

Traducción do texto ó galego polo mesmo autor (Xaime Ruiz Castro):

Ferreiros de Balboa é un pequeno pobo situado no val da Serra de Ancares dentro da comarca dos Ancares a 900 metros sobre o nivel do mar, a ribeiras dun dos catro tramos que forman o río Navía (este tramo empieza en Narón).

Ferreiros de Balboa está a 10 Kilómetros de Becerreá (8 en montaña) e limita ó Norte con Armesto; ó Sur con Ferrañol e Torés; ó Este con Guillen e Fonte do Lobo; e ó Oeste con Guilfrei e Narón. Ferreiros ten unha población cerquiña dun centenar de habitantes repartidas en 40 casas.

A demarcación parroquial ocupa os pequenos pobos de Ferreiros e Ferrañol; e actualmente é a cabeza das seguintes 34 parroquias que forman o arceprestazgo de Ferreiros de Balboa: Agüeira, Alence, Armesto, Becerreá, Cadoalla, Cebreiro, Cereixal, Cruzul, Doncos, Ferreiros de Balboa, Fonfría, Fontarón, Furco, Guilfrei (Sta. Eulalia), Guillén, Hospital, Liñares, Lousada, Louzarela, Morcelle, Noceda (S. Xoán), Noceda -do Caurel- (S. Pedro), Nogais (S. Andrés), Nogais (Sta. María Magdalena), Nullán, Ouselle, Ousón, Pacios, Padornelo, Pedrafita, Penamaior, Quintá, Riocereixa, Torés (S. Juan), Tortes, Veiga de Forcas, Viladicente, Vilouta, Zanfoga.

Ferreiros de Balboa está a 10 Kilómetros de Becerreá (8 en montaña) y limita al Norte con Armesto; al Sur con Ferrañol y Torés; al Este con Guillen y Fonte do Lobo; y al Oeste con Guilfrei y Narón. Ferreiros tiene una población cercana al centenar de habitantes repartidas en 40 casas.

La demarcación parroquial ocupa los pueblecitos de Ferreiros y Ferrañol y actualmente es la cabeza de las siguientes 34 parroquias que forman el arciprestazgo de Ferreiros de Balboa: Agüeira, Alence, Armesto, Becerreá, Cadoalla, Cebreiro, Cereixal, Cruzul, Doncos, Ferreiros de Balboa, Fonfría, Fontarón, Furco, Guilfrei, Guillén, Hospital, Liñares, Lousada, Louzarela, Morcelle, Noceda (S. Xoán), Noceda -do Caurel- (S. Pedro), Nogais (S. Andrés), Nogais (Sta. María Magdalena), Nullán, Ouselle, Ousón, Pacios, Padornelo, Pedrafita, Penamaior, Quintá, Riocereixa, Torés, Tortes, Veiga de Forcas, Viladicente, Vilouta, Zanfoga.

Ayuntamiento:

No tiene ayuntamiento propio ya que pertenece al Concello de Becerreá.

Antiguamente tenía de 1643-1870.

Traducción do texto ó galego polo mesmo autor (Xaime Ruiz Castro):

Non ten axuntamento propio, xa que pertenece ó Concello de Becerreá. Antigamente tivo do 1643 ó 1870

Fiestas:

La Fiesta de Ferreiros de Balboa tiene una tradición antigua y es dedicada a Santa María con su verbena el día anterior. Los días de fiesta son el 14 y el 15 de Agosto y actualmente está estructurada de la siguiente manera:

- Día 14: Queimada y baile.

- Día 15: Misa y procesión; vermut, partido de fútbol, baile antes y después de cenar.

La Fiesta de Ferreiros tiene, últimamente, suma importancia en el Concello de Becerreá.

Traducción do texto ó galego polo mesmo autor (Xaime Ruiz Castro):

A Festa de Ferreiros de Balboa ten unha tradición antiga e é dedicada a Santa María coa súa verbena no día anterior. Os días de festa son o 14 e o 15 de Agosto e actualmente está estructurada da seguinte maneira:

- Día 14: Queimada e ruada

- Día 15: Misa e procesión; vermut, partido de fútbol, ruada antes e despois de cear.

A Festa de Ferreiros ten, últimamente, suma importancia no Concello de Becerreá.

Historia:

A) Los orígenes: Hacia 1600, cuatro herreros que vivían en lo alto de la montaña bajaron al valle para buscar un sitio más cálido para resguardarse del frío; poco a poco se fue poblando y hacia 1640 se constituyó, en la Casa de Ferreiro, el Ayuntamiento. Ferreiros tenía por entonces Ayuntamiento, juzgado, cárcel y escuela. El juzgado y la cárcel estaba en la Casa do Campo hasta 1870; y el colegio en el prado de Guizar hasta 1977. También en casa de Roque había el Saneamiento más importante de la zona hasta el 2000, delante de la Casa do Campo había una calle y un camino que conducía a esta casa..

En 1684, el ayuntamiento junto con el sacerdote de la zona designaron una comisión para la construcción de una capilla dedicada a Santa María y en 1686, se bendijo y se dio autorización para administrar otros sacramentos: bautizos, matrimonios; porque estaba previsto hacerla parroquial (1688) .

Ferreiros de Balboa, que es un pueblo agrícola, era por entonces la capital administrativa y judicial de la comarca, hasta 1870 ; que se pasó todo el asunto administrativo y judicial a Becerreá, formándose Becerreá como la capital del Concello.

Durante la Revolución española (1936-1939), la gente de Ferreiros luchó en el bando nacional.

B) La emigración: La potenciación, durante el siglo XIX, de las rutas indianas para hacer fortuna en América y entre 1950 y 1960 la llamada a otras zonas de España para trabajar en la industria; se produce gradualmente el abandono del mundo rural, creando la crisis del mundo agrario que actualmente ha quedado como una asignatura pendiente agravando la situación la mecanización del campo y la gente que queda es de edad avanzada.

C) Las mejoras: Entre 1968 y 1973, llegan las primeras infraestructuras a Ferreiros: llegada a todas las casas del agua y de la luz eléctrica, alumbrado público y la carretera que les comunicará con Becerreá y los pueblos de alrededor.

En 1986, se crea una comisión gestora para negociar con la Administración Pública las mejoras del pueblo y el 13 de Octubre de 1995 se constituye como Asociación de Vecinos de Ferreiros de Balboa, estando la junta formada por: Horacio Díaz Fernández, José Cárcedo Pardo, Valentín Fernández,Casiano Valcarce, Pedro Fernández Río, Salvador Castro Castro, José Belón Rubio, José Rigueiro Castro y Eldemiro Fernández Fernández.

Las mejoras realizadas por la Asociación de Vecinos son:

- 1987, en el prado O Castro: la instalación de un modesto campo de fútbol con sus vestuarios.

- Noviembre de 1989, se cambia el suelo de la iglesia y se cementa el camino que va a ella.

- 1991, la instalación en la Casa da Roda de un teléfono radial que actuaba como teléfono público.

- 1993, llega el teléfono a todo el pueblo y un 70% de las casas se beneficia de ello.

- 1996, Construcción de a praza da ponte, que sustituirá al prado donde se hacía la fiesta.

- 2003, pintar la iglesia y arreglo del tejado.

Algunas de estas mejoras se hizo con subvenciones de la Administración Pública y otras con aportaciones de los vecinos.

VII. EN VISTAS A UN FUTURO: ES PRECISO RECUPERAR UN PUEBLO QUE DIO VIDA AL CONCELLO

Haciendo una proyección sociológica, dentro de unos 15 años nos podemos quedar sin sector primario, promotor y arranque de la economía de un país, por tres motivos:

A) No hay gente en el campo, a causa de la emigración y últimamente de la mecanización.

B) Las grandes compañías compran a precio basura los productos agrarios de los agricultores de los países en vías de desarrollo para que, éstos, sobrevivan. Los precios están fijados por éstas.

C) La gente se hace mayor y tienden a sobrevivir de la propia producción.

Se tendría que incentivar el trabajo agrario y campesino en la población juvenil, creando éstos sus cooperativas partiendo de un microcrédito de la Administración Pública y con un fondo rotativo; siendo la competencia con el mercado nacional e internacional de alta productividad y calidad.

Traducción do texto ó galego polo mesmo autor (Xaime Ruiz Castro):

La Administración Pública tiene que velar para que nuestros agricultores, campesinos y ganaderos tengan una vida digna y un pueblo en condiciones, ya que ellos velan por el Bien Común.

Recuperar las antiguas rutas que cruzaban la comarca y era de transito de los ganados que ahora están muy abandonados e intransitables para favorecer también el senderismo del turismo rural.

Traducción do texto ó galego polo mesmo autor (Xaime Ruiz Castro):

A) As orixes: Cara ó ano 1600, catro ferreiros que vivían no alto da montaña baixaron ó val para buscar un sitio maís cálido para resgardarse do frío; pouco a pouco foise poblando e cara ó ano 1640

constituiuse, na Casa de Ferreiro, o Concello. Ferreiros tiña daquela Concello, xuzgado, cárcere e escola. O xuzgado e a cárcere estaban na Casa do Campo ata 1870; e o colexio no prado de Guizar ata 1977. Tamén a Casa de Roque estaba o Saneamento maís importante da zona ata o ano 2000, diante da Casa do Campo había unha rúa e un camiño que leva a ela.

En 1684, o Concello xunto co sacerdote da zona designaron unha comisión para a construcción dunha capela dedicada a Santa María e en 1686, fíxose a bendición da capela e deuse autorización para administrar outros sacramentos: bautizos, matrimonios; porque estaba previsto facela parroquial (1688) .

Ferreiros de Balboa, que é un pobo agrícola, era por entonces a capital administrativa e xuidicial da comarca, ata 1870 ; que pasouse todo o asunto administrativo e xuidicial a Becerreá, formándose Becerreá como a capital do Concello.

Durante a Revolución española (1936-1939), a xente de Ferreiros loitou no bando nacional.

B) A emigración: A potenciación, durante o século XIX, das rutas indianas para facer fortuna en América e entre 1950 e 1960 a chamada a outras zonas de España para traballar na industria; prodúcese gradualmente o abandono do mundo

rural, creando a crisis do mundo agrario que actualmente queda como unha asignatura pendente agravando a situación a mecanización do campo e a xente que queda é de idade avanzada.

C) As melloras: Entre 1968 e 1973, chegan as primeiras infraestructuras a Ferreiros: chegada a todas as casas da auga e da luz eléctrica, alumbrado público e a estrada que os comunicará con Becerreá e os pobos dos arredores.

En 1986, crease unha comisión xestora para negociar coa Administración Pública as melloras do pobo e o 13 de Outono de 1995 constituese como Asociación de Veciños de Ferreiros de Balboa, estando a xunta formada por: Horacio Díaz Fernández, José Carcedo Pardo, Valentín Fernández, Casiano Valcarce, Pedro Fernández Río, Salvador Castro Castro, José Belón Rubio, José Rigueiro Castro e Eldemiro Fernández Fernández.

As melloras realizadas pola Asociación de Veciños son:

- 1987, no prado O Castro: a instalación dun modesto campo de fútbol co seus vestuarios.

- Noviembro de 1989, cambiase o chan da igrexa e cementase o camiño que vai a ela.

- 1991, a instalación na Casa da Roda dun teléfono radial que actuaba como teléfono público.

- 1993, chega o teléfono a todo o pobo e un 70% das casas benefícianse del.

- 1996, Construcción da praza da ponte, que sustituirá ó prado onde se facía a festa.

- 2003, pintar a igrexa e arreglo do tellado.

Algunhas destas melloras fixéronse con subencions da Administración Pública e outras con aportacións dos veciños.

VI. EN VISTAS A UN FUTURO: É PRECISO RECUPERAR UN POBO QUE DEU VIDA Ó CONCELLO

Facendo unha proxección sociolóxica, dentro duns 15 anos podémonos quedar sen sector primario, promotor e arranque da economía dun país, por tres motivos:

A) Non hai xente no campo, a causa da emigración e últimamente da mecanización.

B) As grandes compañías mercan a precio basura os productos agrarios dos agricultores dos países en vías de desenrolo para que éstos sobrevivan. Os precios están fixados por eles.

C) A xente faise vella e tenden a sobrevivir da propia producción.

Teríase que incentivar o traballo agrario e campesino na poboación xuvenil, creando, eles, a súas cooperativas partindo dun microcrédito da Administración Pública e cun fondo rotativo; sendo a competencia do mercado nacional e internacional de alta productividade e calidade.

A Administración Pública ten que velar pra que o nosos agricultores, campesiños e gandeiros teñan unha vida digna e un pobo en condicions, xa que eles velan polo Ben Común.

Recuperar as antigas rutas que cruzaban a comarca e era de transito dos gandos que agora están moi abandonadas e intransitables para favorecer tamén o senderismo do turismo rural.