Compramos energía a futuro



Hola, son María. Son de Vilalba e sempre serei de Vilalba, anque vivo fora. Mando moitos saúdos a todos, en especial a xente de Samarugo que este fin de semana está de festa; ahí estarei.
Hola:son Maria e este e mensaxe po Sr. Alcade.Manolo,si Sancobade existe,e ti mais eu sabemos que si,logo ¿por qué non ten letreiro?
En vilalba no se, pero en santaballa las chicas son muy guapas.
Villalba tierra bravia, 54 tabernas y ninguna libreria

¡aupa racing!
Curralvello,Riatorto, Pedreira vistos desde o monte O Malló.
Hola son un Vilalbes de Román, atópome nestes intres nun concello perto de Santiago de Compostela. Norabóa pola páxina,.
Hola soy de Barcelona pero estoy super orgullosa de que mis padre sea de Montouto (abadin) porque gracias a eso e conocido a la gente tan maraillosa que hay allí en Galicia y en especial castromayor.
Un besazo para mi familia y sobretodo para mis grandes amigas:
Lucia, Berta y hermanas
Asta pronto.
Soy un emigrante de vilalba que vivo en gandia.
Un abrazo para todos los paisanos
Placido y amelia.
Sartego de granito, todo nunha peza, coa feitura do corpo human perfectamente logrado. Non ten grabada ningun tipo de sinal. Este tipo de enterramentos pertence (ó parecer dos historiadores) aos primeiros séculos e este tipo de sartego (totalmente liso) pode corresponder as épocas de persecución relixiosa (séculos y-IV) no que, para no ser recoñecidos, non lles grabavan ningún tipo de sinal.
Na actualidade usase como pía para beber as vacas.
Xosé María Díaz Castro (1914-1989)

Xosé María Díaz Castro naceu nos Vilares de Parga-Guitiriz no ano 1914. De orixe labrega, ingresou no Seminario de Mondoñedo aos dezasete anos, mais abandonou a formación eclesiástica en 1936 para se dedicar ao ensino privado en Vilagarcía de Arousa. Cursou a carreira de Filosofía e Letras na especialidade de linguas modernas e en 1948, unha vez licenciado, marchou a Madrid, onde residiu a maior parte da súa vida, para traballar como tradutor en diferentes institucións ... (ver texto completo)
Saludos a la juventud de abadin y los pueblos cercanos.
¡Qué ilusión ver esta página! Un besiño desde el exilio para todas mis niñas de Vilalba.
La Cuñaa Patilluda.
Iglesia parroquial dos Vilares
La nave de la iglesia es del siglo XII. Toda la construcción está hecha en sillería. Hubo partes que sufrieron varias transformaciones. La fachada principal es del siglo XVIII En su interior hay cuatro retablos neoclásicos y uno barroco, con imágenes de los siglos XVII y XVIII.
Penafachada
Esta enorme roca está situada en a Penafacha cerca de Os Ramos. Tiene 4 cortes que la atraviesan de parte a parte dividiéndola en 5 trozos. El de la izquierda está tumbada hacia ese lado y elevada, la de la derecha está totalmente horizontal y a ras de suelo. No se ve en la fotografía.
Desde tiempos inmemorables se encuentra así, entonces no había herramientas capaces de hacerlo. Pero, ¿quién la cortó?, ¿con qué fin?, ¿fue un fenómeno natural?...
Según la leyenda fue San Roldán con ... (ver texto completo)
Interior do muiño do Curralvello
Unha noite no muíño,
Unha noite non é nada
Unha semaniña enteira,
Esa si que é muiñada.
Vencomigo deica o muiño
Será-la miña muiñeira,
Comerás o pan que eu coma
Morrerás do mal que eu morra.
Muíños, non son muíños
Que son casiñas de ratos,
Onde se dan os cariños
E mailos moitos abrazos.