Candil, a segunda tanda de maestros (a si me gusta nombralos) estaban cuando eu gun a escuela da Mezqita D. Angel foi meu Maestro de Lengua e Frances por certo parente do Piño.
Gel. Igual xa estás no Pueblo de vacacios de Semana Santa?. Moito tempo sin saber de ti, me dou gran alegría o leerte en este foro, de vez en cuando non deixes de visitarnos, nos facias reír cos teus chistes é relatos, non, non, non podes abandonarnos. te necesitamos.
Donde quera que estés, o importante é que che encontres mui ben, disfrutando da vida a tope é acompañada dos teus seres máis queridos. (Eso espero.)
Un saludo.
Máis de un accidente se vai a originar o querer vigilar o helicóptero de tráfico, non chega mirar pra carretera, ahora tamén pro aire, estou vendo, que temos que volver a viaxar en burro é cabalo pra ir máis seguros. Encima o combustible que necesitan, sempre moito máis barato é menos contaminante.
Cuando empecei a ir o colegio da Mezquita con 6 anos, tuven unha profesora estupenda que se chamaba Doña JOSEFA e que me durou dous cursos, era de Pías. Despóis, tocoume en suertes outra profesora estupenda, chamada Doña PEPITA, de Vilanova, outros dous cursos. Pra mín foi todo un descubrimento cuando soupen que Pepita e Josefa eran o mismo nombre e a miña cabeciña infantil non acababa de entender por qué eran o mismo sendo tan diferentes. En fin, cousas da infancia. Logo xa viñeron Doña Rocío, de ... (ver texto completo)
Doña Josefa, de Pías, é a nai do mellor amigo que tiven eu en Zamora, especialmente entre os dezaséis e os vinte anos: Acedo. Éramos inseparables, inda que el é dous anos menor ca min. Qué parella de dous, aquela! Non había bar, cafetería, nin sala de festas que non souperan de nós. Ata chegamos a actuar como parella de humoristas no teatro Ramos Carrión no intermedio dun concerto. Facíamos dous monólogos cruzados que converxían nun diálogo asombroso. El sempre foi moi espontáneo e imaxinativo.
... (ver texto completo)
Nose como empezar:: Hola a todos, 1º Estrella que estas ahi, claro que siento no habernos visto en Febrero, fue visita relampago, pero ya vendra el verano pronto, y charlaremos ratitos, Ah.... lo de escribir en gallego afortunada tu que lo has estudiado yo, no tengo ni idea, ya sabes que nuestro gallego es especial, de hecho desde Padornelo a la Canda ningun pueblo hablamos igual, yo hay palabras que tu escribes que no entiendo, pero alguna en especial, tu hazlo si te sientes bien, ya nos entendemos, ... (ver texto completo)
Prezada Sofía, alégrame un montón que estés xa tan recuperada, tanto física- como anímicamente. Pouco a pouco todo se vai superando.
Tamén moitas gracias por acordate de min e incluirme nesta agarimosa familia. Apertiñas
Houbo un tempo no que as casas estaban cheas de xente, as cortes cheas de vacas e de res, as pallaregas cheas de herba, os currunchos con sequeiros de leña e palleiros de ramallos, as leiras aradas, as cortiñas todas cheas de patacas, verzas ou millo, e os camiños cheos de bulleiro.
E naqueles tempos había no pobo tantos Josés e Josefas, que a xente houbo de botar man das nomeadas para poder distinguilos.
Estaban o José da Salvadora. o José da Casavella, o Pepe da Joaquina, o Pepe da María Rosa, ... (ver texto completo)
Cuando empecei a ir o colegio da Mezquita con 6 anos, tuven unha profesora estupenda que se chamaba Doña JOSEFA e que me durou dous cursos, era de Pías. Despóis, tocoume en suertes outra profesora estupenda, chamada Doña PEPITA, de Vilanova, outros dous cursos. Pra mín foi todo un descubrimento cuando soupen que Pepita e Josefa eran o mismo nombre e a miña cabeciña infantil non acababa de entender por qué eran o mismo sendo tan diferentes. En fin, cousas da infancia. Logo xa viñeron Doña Rocío, de ... (ver texto completo)
Duli yo si voi como todos los años con mi madre, animate que van a ir todos los chavales, me imagino que los tuyos tambien.
Houbo un tempo no que as casas estaban cheas de xente, as cortes cheas de vacas e de res, as pallaregas cheas de herba, os currunchos con sequeiros de leña e palleiros de ramallos, as leiras aradas, as cortiñas todas cheas de patacas, verzas ou millo, e os camiños cheos de bulleiro.
E naqueles tempos había no pobo tantos Josés e Josefas, que a xente houbo de botar man das nomeadas para poder distinguilos.
Estaban o José da Salvadora. o José da Casavella, o Pepe da Joaquina, o Pepe da María Rosa, ... (ver texto completo)
Sinor Inda: Nanhún teño párabolas para usted, co béin que conta el día del padre, más alén na aldea donde eu nací, había constumbre de felicitar os Xoses y tambéin os padres de familía, totale que como quéin nahún quere a coisa había un homito que se xamaba Atanasio, le facía a laboura o sinor cura, un tal Dn Arturo, más claro iste homito tiña un fixo numha tal Amanda, pero que pasaba, o referido era un retrato do padre Arturo, claro a mocedade falta de circo na aldea, xente nova y con ganas de brincadeira, ... (ver texto completo)
Houbo un tempo no que as casas estaban cheas de xente, as cortes cheas de vacas e de res, as pallaregas cheas de herba, os currunchos con sequeiros de leña e palleiros de ramallos, as leiras aradas, as cortiñas todas cheas de patacas, verzas ou millo, e os camiños cheos de bulleiro.
E naqueles tempos había no pobo tantos Josés e Josefas, que a xente houbo de botar man das nomeadas para poder distinguilos.
Estaban o José da Salvadora. o José da Casavella, o Pepe da Joaquina, o Pepe da María Rosa, ... (ver texto completo)
Feliz día a todos los José, Pepes, Pepitos, y Pepiños ¡ah y para los papis!
Sofia
A todos os Joses e Josefas de este foro moitisimas felicidades qe paseis un feliz dia.
Pepita. Moitas gracias por a parte que me toca. Felicidades tamén a ti, que pases un bonito día, os demáis Josés é Josefas que que lle sea do mismo estilo. FELICIDADES.
A todos os Joses e Josefas de este foro moitisimas felicidades qe paseis un feliz dia.
Felicidades a tí también, Pepita.
Y que pasemos también un buen día los Telesforos. Es que nadie me felicita el día de mi santo, si es que pudo ser santo alguien con mi santo nombre.
A todos os Joses e Josefas de este foro moitisimas felicidades qe paseis un feliz dia.
Nose como empezar:: Hola a todos, 1º Estrella que estas ahi, claro que siento no habernos visto en Febrero, fue visita relampago, pero ya vendra el verano pronto, y charlaremos ratitos, Ah.... lo de escribir en gallego afortunada tu que lo has estudiado yo, no tengo ni idea, ya sabes que nuestro gallego es especial, de hecho desde Padornelo a la Canda ningun pueblo hablamos igual, yo hay palabras que tu escribes que no entiendo, pero alguna en especial, tu hazlo si te sientes bien, ya nos entendemos, ... (ver texto completo)
Sofia. Pero que pasou de esta vez? se nota que estás animada é con moitas ganas de darlle leña a ordenador. Eso está fenomenal.
Ahora o explicar o do teu tio EPD. claro que si me dou cuenta de como era él, de velo por Lubián é tamén algunha vez que fun a levar o pan a Hedradas, na festa de San Pedro, algunha vez coincidiríamos por alí.
Do que non tiña nin idea é o do nosos hirmaos, xa estaría eu pra San Sebastián, fixo mui ben a túa hirma, xa que o meu ainda sigue solteiro é sin compromiso, da ... (ver texto completo)
Jajaja! Gracias o candil *qe naide pense mal* jajaja....
Nada de pensar mal! hay que ser sempre positivos, é máis ahora en estas fechas, que chega a primavera, ven os días de descanso da Semana Santa, Xa salen os cacaragalos, é na nosa Terra, fai un calor de moito carrallo!.
Non deixeis de meter na maleta un polar é calcetines de lana virgen por si acaso.
Unha aperta.