Compramos energía a futuro

Que bien funciona la máquina de majar. Lubián
Talabarterías non habrá; pero albardas aínda van quedando, así coma tipos aos que lle caen que nin pintadas.
Inda vive hoxe un paisano de Lubián que, estando en Zamora, foi mercar unha albarda á rús da Costanilla, nun lugar chamado "El Sayagués", onde se venden chocallos, albardas, sombreiros de palla, fouces,... Hai catro anos inda estaba alí.
-- ¿Y de qué tamaño quiere la albarda, buen hombre? --preguntou o tendeiro, un bon amigo meu.
O lubianés arrugou o fociño, tirou da boina pra tras, rascou ... (ver texto completo)
Ya no hay Talaberterías, ya no hay Gobernador que levante la cabeza, no hay ministro ni ministra que pase la prueba de idoneidad.
¿Quien se acuerda cuando guardábamos los mocos en el bolso? ahora le dices a los niños de 10,12 años, que cuando tenias su edad no pasaba el basurero por la puerta y no se lo creen, le cuentas a los niños de 6 años que ibas al monte con esa edad y con un mendrugo de pan, tenias que ir tirando miajas para no perderte, y cuando crees que les vas acojonar, porque se las ... (ver texto completo)
Do 79 ó 83 tiven a honra de ser alcalde dun concello de Sanabria. En calidade de tal, acudín a unha xuntanza de alcaldes e outros politiquiños xabreses no Mercado, presidida por o señor gobernador civil da provincia.
O gobernador érache un home de proporcións considerables nas tres dimensións. Tanto era así, que non lle colleu aquel inmenso cu entre os brazos da butaca que lle tiñan asignada, e tuvo que sentar nunha cadeira máis modesta. Probablemente aquiel home, na teoría evolutiva, non descendera ... (ver texto completo)
Esacto e o camiño de Santiago e que prair de Vilavella a Canda non hay outro sendeiro, claro que foi ven valiente o Andres, si fora eu non se me ocurriría outra cousa que votarme a correr ou posiblemente me caería redonda o suelo, pero iso so o pode facer alguen coa sabiduría que tiñan os nosos vellos. un saudo
Mui buenos tanto o soneto, romance, como a poesía, non teñen desperdicio ningún de eles.
A Quevedo se lle nota que estaba pero que mui inspirado en ese momento.
¿Qué tal os carnavales? aiquí bastante animados, creo que dos anos que máis, a crisis parece que non lle afectou a mayoría dos carnavaleiros, nin tampouco o que reduciran a velocidad a 110 como máximo, a xente quere juerga e pasalo ben, as comparsas representaban desde Blanca Nieves, a Duquesa de Alba, hasta Gadafi cos seus problemas en ... (ver texto completo)
Adicado a Piño, Inda Cho Sei,"Amalladacimapolapaladosal bardeiros. com, e tamen pro resto, se non igual se nos enfadan.

Camiña Don Sancho
mañaciña fria,
á terra de mouros
a librar cautivas.

A ´beira da fonte
da fonte belida,
as rendas do liño
lavaba a meniña.

De terra de mouros
Don Sancho volvía;
a ialma na fonte
deixara cautiva.

Un saudo agarimoso pra todo foro. ... (ver texto completo)
Hai libros vellos marabillosos que só xente amante da cultura, coma o filósofo do IES xabrés, conservan como oro en paño.
Aí vai un SONETO de Don Francisco de Quevedo que figura nun deses libros que só podes atopar na librería de libros extraordinarios de Urueña.

"Primero es el besalla y abrazalla,
y con besos un poco entretenella;
primero provocalla y encendella
para que entre con brío en la batalla;

primero es el por fuerza arrezagalla,
metiendo piernas entre piernas de ella;
primero es acabar esto con ella;
después viene el deleite de gozalla.

No hacer como acostumbran los casados,
más de llegar y hallarla aparejada
de puro dulce creo da dentera.

Han de ser los contentos deseados,
si no, ni dan placer, ni valen nada:
que no hay quien lo barato comprar quiera."

En fin: que isto non é iso de "pin, pan, fuego!" ... (ver texto completo)
Ainda ben valente foi home da Canda, eso e para morrer de infarto...
Pepita. tú te imaxinas cuatro lobos de acompañantes durante un camiño solitario, de noite, cruzándose por diante, por atrás, tocando a "castañola" (gruñidos de fame) si son eu, penso que casi prefería, tirarme de esa ponte que dices para abaixo e afogarme no río.
E digo eu, que este suceso sería pola Brea Vella (camiño de Santiago) esperemos que non lean esto os peregrinos, por que igual lle da por non asomar por ahí nunca máis. ... (ver texto completo)
Eu sei de un ome que se quedou sin fala durante unha semana do medo que colleu a uns lobos, esta e a historia verídica; o ome iva da Vilavella pra canda como tiña a costume de liarse demasiado cos veciños cando se deu de conta xa se lle fixo de noite na quelis tempos dun pobo a outro case sempre se ia andando total co ome tirou pola camiño da Canda quel era dala cando ia pola mita do camiño salironlle dous lobos llo seguian detás o rato aparecen outros dous que se lle puseron de diante e ivanse cambiando ... (ver texto completo)
A derradeira nevarada, amigo Piño, degallouche o acebeiro da porta. Foi a neve do louxado ó caer en plancha enriba del. Pero quedou moi mal olivado. Vas precisar de cinco minutos para amañalo un pouco, cando volvas.
A neve do meu louxado, fronte a porta do garaxe, non me degallou as orellas, porque inda ando ben de reflexos, e froxei a tempo. Se non, alá van pra o carallo tamén! Ían ter peor arranxo co acebo.
Por certo: teñó debaixo do balcón, ó abrigo do norte e de Padornelo, dúas camelias: una ... (ver texto completo)
Este ano parece ser, que a neve visita a Lubián con bastante frecuencia, dicen que é boa para ter boas cosechas, esperemos que sea así, aunque ahora no pueblo a parte da fruta, pouco máis se cosecha, si algún huerto por entretenimento.
Como ben dices, gracias os reflexos pudeches salvar as orellas (que Dios chos conserve moitos anos) primeiro salvar a cabeza, pero as orellas a parte do dolor o perdelas, tamén teín outra función mui importante, si se perden ¿cómo amarramos as gafas.?
Referente o ... (ver texto completo)
A derradeira nevarada, amigo Piño, degallouche o acebeiro da porta. Foi a neve do louxado ó caer en plancha enriba del. Pero quedou moi mal olivado. Vas precisar de cinco minutos para amañalo un pouco, cando volvas.
A neve do meu louxado, fronte a porta do garaxe, non me degallou as orellas, porque inda ando ben de reflexos, e froxei a tempo. Se non, alá van pra o carallo tamén! Ían ter peor arranxo co acebo.
Por certo: teñó debaixo do balcón, ó abrigo do norte e de Padornelo, dúas camelias: una ... (ver texto completo)
Antes de facer a autovía, era bastante corriente, desde a Penagueira que ese monte que temos enfrente de Lubián, algunhas noites de inverno se puñan os lobos a aullar "con todo ó descaro" de chavales nos xuntábamos unhos cuantos (un solo tiña medo)é pasábamos ratos a escoitalos, era digno de oir, parecía a orquesta sinfónica, unhos facian os graves outros os agudos, despois igual eran tres e parecian dez, cambiaban de tono con frecuencia, tratábamos de imitalos desde os prados do Rebouzo, coincide ... (ver texto completo)
Pablo. Bien venido al foro de Lubián, sinceramente me he alegrado.
Veo tú extrañeza ante la actitud de Leon Y Mora de seguir a la loba teniendo el lobo tan fácil, yo también lo pensé, después al tener en cuenta lo astutos que son los lobos, es posible, que la loba al sentir vuestra presencia, salió al encuentro con el fin de llamar la atención a los perros, para que la seguirían a ella y salvar al lobo.
A un pastor con mucha experiencia, le oí comentar que los lobos nunca atacaban a los rebaños ... (ver texto completo)
Gracias, Piño, y a todo/as de Lubián. Inda que no se si tendré algún enemigo por Lubián. Bueno tener algunos va bien pero los xustos, sino también es muy aburrido.
De momento andáis por aquí una colla de peso que esta enriqueciendo este foro. Yo os animó aseguir dándole vida a estos Pueblos, en que sea virtual ó electrónicamente, ya que dicen que el mundo se mueve por estos aparatos y nuestras tierras no pueden quedar inmóviles ni la libertad del falar aislada.
Entre otras cosas hay que seguir ... (ver texto completo)
Pablo. Bien venido al foro de Lubián, sinceramente me he alegrado.
Veo tú extrañeza ante la actitud de Leon Y Mora de seguir a la loba teniendo el lobo tan fácil, yo también lo pensé, después al tener en cuenta lo astutos que son los lobos, es posible, que la loba al sentir vuestra presencia, salió al encuentro con el fin de llamar la atención a los perros, para que la seguirían a ella y salvar al lobo.
A un pastor con mucha experiencia, le oí comentar que los lobos nunca atacaban a los rebaños ... (ver texto completo)
Amigo Piño, esta actitude de chamar a atención, cando notan a presencia do home ou de outros animáis, normalmente fanho cando é para protexer as crías. Ainda que neste caso tamén se pode dar esa circunstancia, xa que os lobos "recoñecen" parella estable, dende que se aparean hasta que crían a camada; incluso pode que repitan parella na seguinte tempada.
Gústanme as historias de lobos, sempre que paso cara Zamora non deixo de votarlle unha ollada ó cortello de Lubian: Vexo o lobo na parede disposto ... (ver texto completo)
Piño! los lobos nacen programados para matar, pero date cuenta que también están cambiando, solo mataron a la burra, en nuestros tiempos saltaban a los corrales mataban al rebaño entero, y después con las que no comían las amontonaban en una montaña para saltar la pared para fuera, pero hoy ya solo comen petróleo como nosotros.
La historia que conté es un caso único y seguro que no aullaba para meter miedo, que en este caso lo consiguieron, aun parece que vea aquella boca enseñando los dientes.
Pero ... (ver texto completo)
Pablo. Bien venido al foro de Lubián, sinceramente me he alegrado.
Veo tú extrañeza ante la actitud de Leon Y Mora de seguir a la loba teniendo el lobo tan fácil, yo también lo pensé, después al tener en cuenta lo astutos que son los lobos, es posible, que la loba al sentir vuestra presencia, salió al encuentro con el fin de llamar la atención a los perros, para que la seguirían a ella y salvar al lobo.
A un pastor con mucha experiencia, le oí comentar que los lobos nunca atacaban a los rebaños ... (ver texto completo)