Eu sei de un ome que se quedou sin fala durante unha semana do medo que colleu a uns lobos, esta e a historia verídica; o ome iva da Vilavella pra canda como tiña a costume de liarse demasiado cos veciños cando se deu de conta xa se lle fixo de noite na quelis tempos dun pobo a outro case sempre se ia andando total co ome tirou pola camiño da Canda quel era dala cando ia pola mita do camiño salironlle dous lobos llo seguian detás o rato aparecen outros dous que se lle puseron de diante e ivanse cambiando unhas veces de diante outras detrás ouras puñanse os lados cando estaba chegando a unha ponte pensou esta e a miña salvación ahora vanse, e cal foi a sua sorpresa que cando sale da ponte sos encontra de frente él sigue andando cas suas duas panochas de pan que levaba unha a cada lado nas suas mans os lobos u que estaban esperando era a que o viran cagado de medo ou se vatara a correr cando estaba chegando a Canda que xa se vian as casas as fieras se sentaron mentras el se adentraba no pobo cando conseguiu entrar na casa non podia articular palabra lla si estuvo durante unha semana o que me admira e a templanza que tuvo o pobre ome un saudo amigos.