fonte da milla
O ceo tan azul, secara a terra, e as pequenas nubes creceran, e chovera, e caera a auga, e fara desaparecer os capullos, deixando paso as rosas encarnadas, e moito mais cedo que tarde se abriran as grandes alamedas por donde pase o home libre para construir un sociedade millor.
Hermenegilda era unha mulleriña que vivía hai anos en Acibeiros. Para subir á casa había que facelo por un escalón, casi escada, amañado de calquer xeito por algún chambón.
Na casa non había electricidade.
Unha noite, ao encontrase doente a boa velliña, unha veciña chamou por telefóno ao doctor Cano, que saíu axiña co seu maletín cara Acibeiros.
A veciña, en chegando ao fondo do escalón, pensou que precisaban a axuda dunha linterna ou dun farol, polo que lle dixo ao menciñeiro:
--Aguarde un momento, ... (ver texto completo)
Na casa non había electricidade.
Unha noite, ao encontrase doente a boa velliña, unha veciña chamou por telefóno ao doctor Cano, que saíu axiña co seu maletín cara Acibeiros.
A veciña, en chegando ao fondo do escalón, pensou que precisaban a axuda dunha linterna ou dun farol, polo que lle dixo ao menciñeiro:
--Aguarde un momento, ... (ver texto completo)
Non será por falta de nubes, a cuestión é querer velas. E cando a choiva nos enchoupe e nos deixe coma pitos groufos, haberá quen diga que o ceo xamais estivo tan azul... A natureza é sabia, as treboadas que se están xerando servirán para que as amapolas dos campos rexurdan levantando triunfantes a cabeza.
Algunas nubes ya se ven en esa gran mancha azul, sin enbargo no nos dejan ver los nubarrones tormentosos que se están formando. Hemos de ponernos a cubierto para evitar, en lo posible, las cunsecuencias.
Un saludo.
Un saludo.
O mes de Mayo, parece ser, que é o máis solicitado para que os nen@s fagan a súa primeira comunión, tamén esta familia colleu Mayo pra facer a 1ª comunión dos seus fillos mellizos, seu padre dentro da iglesia, andaba todo atareado en sacar as millores fotos dos fillos en día tan señalado, quietos, sonríe, vale, mui ben, ¡quedáis perfectos.!
Pero mira por cuanto, un dos rapaces xa levaba un rato pondo mala cara, retorcéndose na silla, non paraba de darlle a tabarra o pai, papá que tengo que ir al ... (ver texto completo)
Pero mira por cuanto, un dos rapaces xa levaba un rato pondo mala cara, retorcéndose na silla, non paraba de darlle a tabarra o pai, papá que tengo que ir al ... (ver texto completo)
El rapaz inconsciente resolvió un problema del cuerpo sabiendo que hay otro Dios de repuesto.
O mes de Mayo, parece ser, que é o máis solicitado para que os nen@s fagan a súa primeira comunión, tamén esta familia colleu Mayo pra facer a 1ª comunión dos seus fillos mellizos, seu padre dentro da iglesia, andaba todo atareado en sacar as millores fotos dos fillos en día tan señalado, quietos, sonríe, vale, mui ben, ¡quedáis perfectos.!
Pero mira por cuanto, un dos rapaces xa levaba un rato pondo mala cara, retorcéndose na silla, non paraba de darlle a tabarra o pai, papá que tengo que ir al ... (ver texto completo)
Pero mira por cuanto, un dos rapaces xa levaba un rato pondo mala cara, retorcéndose na silla, non paraba de darlle a tabarra o pai, papá que tengo que ir al ... (ver texto completo)
Amigo Ricardo, seguro que inda quedarias mais pasmado si a que se mudase a roupa diante de ti fora a rapaza que viras antes, pasatxe cada cousa....
Ben pensei que le darías un abrazo e máis un bico ao carballo.
Felicitar a todo foro, neste dia tan sinalado e festivo na Galiza por ser o dia das letras Galegas.
Comentarlle o amigo Inda Cho Sei que ten razón no conto do crego, se a Casa Rectoral era o ladiño da eirexa non ia calzar as zamancas para cruzar tan pertiño. No tema da caspa e posibel que no vran no levára "cirolas"porque facia moito calor para levar sotana enriba delas......
Unha forte aperta a todos.
Comentarlle o amigo Inda Cho Sei que ten razón no conto do crego, se a Casa Rectoral era o ladiño da eirexa non ia calzar as zamancas para cruzar tan pertiño. No tema da caspa e posibel que no vran no levára "cirolas"porque facia moito calor para levar sotana enriba delas......
Unha forte aperta a todos.
De nada, lobonocortello. Alégrome de que te gusten, son feitas co meu móvil cando vou a dar paseos por Lubián. Teño muchísimas, porque nunca me canso de captar situacións por se non se repiten. Intentaréi ir subindo máis fotos según vaia tendo un anaco de tempo. Biquiños a todos os foreir@as dos distintos pueblos.
! Home! Menos mal que inda queda un cura en lubián porque a mayoría emigraron para África y casi siempre dan clases morales buenas y religiosas, a mi ya me gustaría tener un cura en Padornelo con la capacidad de dar felicidad a la gente. Inda que pensó que poden pensar como Galileo cuando lo castigaron y decía muy baixo;"y sin embargo se mueve" y non eran los xemelgosos.
Amigo Barxés: O cura de Lubián vive, e vivía daquela, á porta da eirexa, na Casa Rectoral. No ano 60 do século pasado usaba alpargatas todo o verán, sobre todo se só tiña que cruzar a rúa para dar a misa. O da caspa... xa é outro cantar, porque é de supoñer que debaixo da sotana levaría polo menos unhas cirolas. (Isto é pra darlle entrada a quen el sabe, por aquelo dos xemelgos.)
Aquel cura érache de sotana. Coma todos os cregos da miña infancia. Non coma os de agora, que algunhas veces ata parecen os "churros" da serra.
Despois da misa, el andaba a quitarse as vestimentas de complemento: casulla, estola, alba,... A todas lle ía dando un beixo.
O monaguillo que lle axudaba naqueles traballos na sacritía érache un pillabán ao que non se lle escapaba unha.
--Señor cura --preguntou o cativo coa súa inocencia inmaculada-- Vostede ten pelos nos "güevos"?
--Arrenégote, Satanás! ... (ver texto completo)
Despois da misa, el andaba a quitarse as vestimentas de complemento: casulla, estola, alba,... A todas lle ía dando un beixo.
O monaguillo que lle axudaba naqueles traballos na sacritía érache un pillabán ao que non se lle escapaba unha.
--Señor cura --preguntou o cativo coa súa inocencia inmaculada-- Vostede ten pelos nos "güevos"?
--Arrenégote, Satanás! ... (ver texto completo)
Posibelmente, non fora caspa, senon mantelos de neve miuda do Padorneloe é o crego un peregrino. Non me cadra o das zapatillas porque para camiñar longos recorridos os cregos antigos usaban zamancos, e os untaban con manteiga do porco.......
Un saudo amigos
Un saudo amigos