Aquel cura érache de sotana. Coma todos os cregos da miña infancia. Non coma os de agora, que algunhas veces ata parecen os "churros" da serra.
Despois da misa, el andaba a quitarse as vestimentas de complemento: casulla, estola, alba,... A todas lle ía dando un beixo.
O monaguillo que lle axudaba naqueles traballos na sacritía érache un pillabán ao que non se lle escapaba unha.
--Señor cura --preguntou o cativo coa súa inocencia inmaculada-- Vostede ten pelos nos "güevos"?
--Arrenégote, Satanás! E logo que pregunta do demo é esa?
--E que... como ten tanta caspa nas zapatillas...
Despois da misa, el andaba a quitarse as vestimentas de complemento: casulla, estola, alba,... A todas lle ía dando un beixo.
O monaguillo que lle axudaba naqueles traballos na sacritía érache un pillabán ao que non se lle escapaba unha.
--Señor cura --preguntou o cativo coa súa inocencia inmaculada-- Vostede ten pelos nos "güevos"?
--Arrenégote, Satanás! E logo que pregunta do demo é esa?
--E que... como ten tanta caspa nas zapatillas...
Posibelmente, non fora caspa, senon mantelos de neve miuda do Padorneloe é o crego un peregrino. Non me cadra o das zapatillas porque para camiñar longos recorridos os cregos antigos usaban zamancos, e os untaban con manteiga do porco.......
Un saudo amigos
Un saudo amigos
