Celebro a casualidade, señor Camba. Non sabía quen era don Laureano. Apareceume nun libriño da editorial "O Moucho" que leva na casa 47 anos: "O Libro da Caza", "recollido do Pobo".
Alégrome de que o coñecera e fose alumno del. Tampouco sabía do seu maxisterio. Quizáis leva o seu nome o Colexio da Gudiña, agora que o penso. Convidáronme o ano pasado a dar unha conferencia na Casa da Viuva para os alumnos dese centro. Tratáronme moi ben.
Faime tamén ilusión que fose un mestre.
Imos ter que coñecernos ... (ver texto completo)
Alégrome de que o coñecera e fose alumno del. Tampouco sabía do seu maxisterio. Quizáis leva o seu nome o Colexio da Gudiña, agora que o penso. Convidáronme o ano pasado a dar unha conferencia na Casa da Viuva para os alumnos dese centro. Tratáronme moi ben.
Faime tamén ilusión que fose un mestre.
Imos ter que coñecernos ... (ver texto completo)
En primer lugar, según un forero acaba de jubilarse. Enhorabuena, y recuerde que ese estado es posible que se derive de júbilo. A disfrutarlo.
Como continuación del tema de Don Laureano, me permito ampliar ciertos hechos suyos.
Era una persona que transmitía sus conocimientos, no solo a nosotros como alumnos; también a los vecinos.
Allá por lo años 50/60, construyó un vivero de castaños y árboles frutales. Cuando estuvieron en condiciones de ser trasplantados, le dio uno de cada especie a todos ... (ver texto completo)
Como continuación del tema de Don Laureano, me permito ampliar ciertos hechos suyos.
Era una persona que transmitía sus conocimientos, no solo a nosotros como alumnos; también a los vecinos.
Allá por lo años 50/60, construyó un vivero de castaños y árboles frutales. Cuando estuvieron en condiciones de ser trasplantados, le dio uno de cada especie a todos ... (ver texto completo)