Compramos energía a futuro
        

Mensajes de PEREIRO O SAN PEDRO (Orense) enviados por O candil:

parece un actor de cine
Es una foto preciosa, en blanco y negro, la nieve amontonada, la moto desafiante, el chico con su flequillo al viento y jersey de cuello alto pero sin abrigo (señal de inconsciencia y juventud), las casas antiguas..., en fin, una foto de poster. Y algo entenderé de fotos, ¿no?;-)
lo malo es que ya en el pueblo al menos abajo ya no queda ni para autobuses... ni niños y con los fuegos de verano ni leña... pero bueno.... esperemos q el pueblo resurja... ya tenemos un hotel impresionante en villavieja.. al mario en chaguazoso... no hay q perder la esperanza
Ya que nombras a Mario, una anécdota curiosa: el año pasado, a la misma hora que mi hija pequeña estaba haciendo la Comunión en la Tuiza, 13:00 h., 26 de junio de 2010, Mario se estaba casando en la Iglesia de Villavieja. Así que las fotos que hicimos en la Comunión nos hubieran salido más rentables en la Boda, je, je.
Juan, ese non será o mesmo que lle dí á muller cando ela está a seguir atentamente un programa de cociña na televisión:
- ¿Por qué miras eso? O fin io cabo non aprendes a cociñar.
- ¿E ti, por qué miras películas eróticas?
Ja, ja, muy bueno, Gel. Anda, Juan, vuelve a por otra...:-)
¡Ya podía salir así en agosto!
Muy bonita, Mikel; ahí esperaba yo el autobús de pequeña para ir al cole a la Mezquita..., pero mis hermanos mayores hacían cabañas y hasta una hoguera para que no pasáramos frío mientras esperábamos...
José Ramón, ésta sí es la casa del Larocas (Manuel). No sé si sabes que su esposa, la señora Lisa, falleció hace un año, que en paz descanse. La verdad, hay que reconocer que últimamente fallece demasiada gente en nuestro querido pueblo. Ojalá naciesen más niños, hubiese bautizos, comuniones y bodas, como cuando éramos pequeños, en vez de tanto fallecimiento... Aprovecho para enviar un cariñoso abrazo a todos los que recientemente hayan perdido algún ser querido, que sepan que también nos duele, ... (ver texto completo)
Esta Casa es el de Larocas?
Noooo; primo, ¿que ya no conoces tu pueblo? Mira que te lo mostré el verano pasado y nada. Esta casa está abajo en el pueblo y la del señor Manuel (más conocido por Larocas) está arriba en la carretera, ya sabes, al lado de la que tú marcaste como de la abuela Justa. Creo que Adolfo puso alguna foto de la casa de su padre en el foro, voy a mirar y te la indicaré si la veo. Biquiños.
espero que nadie se moleste y no la vuelvan a borrar es para que recuerden a mi hermano tal como el hera una bellisima persona con un corazon muy grande d, e, p,
¿Pero quien la borró? Sólo el autor la puede borrar, ¿no? A mí me extrañó que ya no estuviese la foto, pero pensé que la habíais retirado vosotras mismas por algún motivo. Se han perdido los mensajes que había en la foto. Saludos a toda la familia, ya me imagino que de una pérdida así no se recupera uno nunca, pero la vida sigue, hay que salir adelante como buenamente se pueda y cuidar a los que quedan.
Vale, dame algunha pista máis, sólo con que as nosas moradas están cerca non me vale, igual que eu tiven que sair do anonimato, todo o que se queira apuntar a comida non vai ter máis remedio que "dar a cara”, je, je. Sei que eres de Lubián porque sólo a un de Lubián se lle ocurriría apuntarse con ese nombre, polo significado que ten pra todo Lubián o grito de " ¡Ó lobo no cortello!”, ésa é das primeiras historias que me contaron cuando empecéi a frecuentar Lubián, e que ahora, cada mes de agosto ... (ver texto completo)
Grazas Gel, oxe xa quedo enterrada, e xa hai máis xente alí no cemiterio que na aldea. Queda o pobo valdio. Pero a vida continúa. Saudos e bon ano.
Hola, Pura (aunque pra mín sempre serás Purita), non sabía ou non me acordaba que era tía túa, acompáñovos a todos nos sentimentos. Se era a muller que se me ven a cabeza, parecíame inda nova, sempre me daba uns bicos muy cariñosa, espero non estar equivocándome de persona. Descanse en paz. Un abrazo.
Hola Piño, estou totalmente de acordo contigo, seria fantastico xuntarnos e pasar un bon rato xuntos, e o mismo tempo poder conocernos
Hay que irlle pondo fecha a carallada que o veran xa esata cerca.
Saludos
Moi ben, pero eu teño que barrer pra casa; o Barxes dice: "... tanto pra unha boa mariscada como pra un bon churrasco ou chuletón, que por sorte na nosa zona a carne é moi boa tanto no Pereiro como na Gudiña..." É ben certo. Pero facendo meu irmán como fai una parrillada das millores da zona, e estando como está tan ben situado na Vilavella, podíamos aproveitar a facelo no seu local, xa que queda tan céntrico pra os que veñan de Lubián, Padornelo, como pra os que veñan de Barxa, Pereiro; e non digamos ... (ver texto completo)
Esta foto encontreina esta veran rebuscando polos caixons de casa de miña mai, e dabame un pouco de recelo colgala neste foro porque imaxinabame que con ela ibase a descubrirse o candil, eu fai tempo que sabia quen eras, e por eso non a colguei antes.
Sinto decirte que esta e a unica foto que teño de teu pai (D. E. P).
Si queres fagote unha copia desta, aver si se vei algo mellor co que se vei no ordenador.
Un abrazo
Gracias, Juan; aunque xa guardéi esta no meu ordenador, sí, por favor, faime unha copia o millor que podas, déixama en casa de miña mai ou dasma cuando coincidamos no Pereiro. ¿Tú eres o que está na foto con él? ¿Tú conócesme a mín? ¿Eres o Juan da María de aquel lado? A tía María era a persona máis buena que eu recordo do Pereiro, a que máis quería a meu pai, a miña abuela, e despóis a miña mai e a nos, claro; qué boa muller, buena de verdai, sempre sonriente, sempre con palabras de cariño, co seu ... (ver texto completo)
A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)
Gracias, Piño, qué bonito e qué sorpresa atoparte por aiquí. Eu léote as veces no foro de Lubián, eres un auténtico poeta, terminarás facendo un libro... Xa encenderemos o candil de novo pra que me enseñes esa colección de fotos o amor do lume nesas noites frías de inverno, se non teis inconveniente. O millor encontro algunha revelada por min misma, pois, cuando era pequeniña, meu pai enseñábame cómo revelaba él as fotos de blanco e negro: pola noite, nun cuarto oscuro, a unha casi invisible luz ... (ver texto completo)
sabedes que estos dias estome recordando de os verdadeiros nomes dos nosos veciños que fai moitos anos ni me lembrava levo 24 anos fora e pasei anos que iva moi pouco ahora vou namais podo, e ahora con mais motivo vou visitar a miña xente que tanto voto de menos eles si que querian esa terriña.
Hola, Pili, a mín pásame o mismo, dame muta rabia non acordarme dos nombres dos veciños, non saber quén vivía en tal ou cual casa; ou non saber os nombres dos prados, das leiras; ou non porlle cara as personas, como me pasa contigo, co Mimí, ca Gel..., dudo se é porque non vos cheguéi a conocer realmente ou porque se me olvidaron as caras.
¿Sabes o que se me ocurríu o verao pasado, ó ver que tantas casas do Pereiro se están caendo? Pois que me gustaría empezar no fondo da aldea hasta o mismo alto ... (ver texto completo)
sinto moito o do teu pai non sabia que fallecera estas na misma situacion ca miña d e p muy boa persona por cierto bueno toda a tua familia
Sí, Teresa, miña mai xa me dixo do fallecimento de teu pai e recientemente da tua mai, acompáñote nos sentimentos a tí e a tua familia, descansen todos en paz; últimamente, a pobre non fai más que ir de entierros; pregunteille por vos e díxome que estáis todas as irmás muy guapas, polo visto tamén facía tempo que non viñais polo pueblo, nos tamén vos queriamos muto a todos, recordo a teu irmán cantando na nosa matanza, era unha gloria oílo, ¡qué ven cantaba! A Tita era miña amiga pero non a volvín ... (ver texto completo)
Vaia, vaia, ¡menos mal que se resolveu o dilema do Candil! eu xa sabía que esa foto faría falar as pedras. En cuanto o Luis fotógrafo (DEP) todos o recordaremos como boa persoa que era e a paciencia que tiña sobretodo cos rapaces pequenos para facer as fotos. ¡Quén non terá en casa aquelas típicas fotos anuales do día da festa! Eu teño unha colección delas co meu irmán cando éramos pequenos, unha de cada ano, e algunha mais de algún día de feira. Son recordos moi bonitos que nos axudan a non esquecernos ... (ver texto completo)
Gel, a ver se podemos vernos no verão, porque non te poño cara, non sei se cheguei a conocerte en persona. Cuando eu era pequena, recordo que iba con meus irmáns a bañarme o río do Pereiro e, as veces, oía chamar por Gel e Leo, pero non vos poño cara, tal vez sodes máis vellos ca mín ou non viviáis sempre no Pereiro. ¿Teis algún irmán que se chame Leo? ¿Podéis ser vos eses dos meus recordos de pequena? ¿Tú conócesme a mín, vícheme alguna vez, de pequena ou de maior?
polo que leo nistes dos últimos mensaxes danme a entender que xa falleceo o fotografo, como me apena ver esta foto recordame que nos pasabamos as festas detrás dil pra que nos fixera fotos, a verdá e que sempre andaba moy ocupado, anda que non era famoso este fotografo. Que voa persoa era, sempre o recordaremos po lo fotografo do Pereiro mais que polo seu nome, un saludo a sua familia (d. e. p)
Gracias, Pepita; inda que non te conozco personalmente, as tuas palabras así como as dos outros foreiros chéganme a alma. Fallecéu o 6 de octubre do 2007 pero, mentras tantas personas o levemos no pensamento e no corazón, non morrerá de todo. Tampoco morrerá o seu traballo, repartido por tantas casas, albums, cuadros, caixóis, paredes, documentos, carteiras ou en calquer sitio donde cada quen poida ter guardada una foto feita por él. Un saludo pra tí tamén; a partir de ahora seguireite nestes foros, ... (ver texto completo)
se non me equivoco chamavase domingo

e
Te equivocas: era Luis Ignacio de la Concepción de Jesús (y, como tenía muy buen humor, él añadía: "... de María y de todos los Santos”). Como dice Pepita, era un gran hombre, con un gran corazón, un luchador, para sacar adelante a la familia y a cualquier amigo que lo necesitase, de eso pueden dar fé todos los que lo conocían y querían por toda la comarca y por todos los sitios donde estuvo: Chantada, Lugo, Madrid, Holanda, Francia, Portugal, Alemania... pero su amado Pereiro tiraba de él demasiado ... (ver texto completo)
A miña intencion non e que o candil se apague, mais ben todo o contrario.
Esta foto penso que foi feita no ano 1973.
preguntareille o meu irman si el se acorda do ano que foi feita
Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)
non fai falta eu tamen puden decir que me chamaba juana haber si sabias quen era porque todos os do ford sie quen son
Non te enfades, que non era a miña intención ofenderte. E Teresas hay moitas... O principio, cuando empezou a páxina hay anos, en todos os foros se escribía con un nick e non co nome propio. Eu son transparente como a auga, non teño nada que ocultar, pero non quero perder o meu nick. Tampouco somos tantos no Pereiro como para non reconocernos, digo eu, sobre todo se vai con foto incluida, ¿non?
non fai falta que digas quen eres mantente no anonimato gracias
Ja, ja; pois filla, xa máis pistas, imposible... Como non vaia a tua casa e che pete na porta...
Pra quen queira saber: ahí está O Candil e parte da sua descendencia, o pé da nosa Virxenciña do Loreto que nos alumbra por donde queira que vaiamos...
sigo sin entender entonces eres de la edad de mi hermano alfredo estas por casualidad en navarra'
No, Teresa; me llamo casi como tú, vivo en Madrid... ¡hace tantos años que no nos vemos que nuestra infancia me queda ya tan lejos como si hubiera ocurrido en otra vida!
Gel, eu tamen es estou seguro que o candil cuesta foto esta alumando a todo o contorno de o pereiro e lubian
Ahora mismo estoy llorando a lágrima viva, el candil se apagará... ¿Sabéis el año de la foto?
gracias por lo de princesita aunque no se quien eres dame una pista por lo menos feliz año nuevo a todos del foro
Mayo del 68...
¡Feliz Ano Novo 2011! Que veña cargado de alegrías e saúde pra todos, que os que perdimos a algún ser querido nos vexamos recompensados con una gran paciencia pra sobrelevalo da millor maneira posible, xa que non podemos cambiar esa realidade, e que nunca nos falte unha mau amiga que nos axude a tirar sempre pra diante. Ese é o meu desexo pra todos. Biquiños.
¡Qué guapa, Teresa, pareces una princesita!
Qiero felicitar la Navidad a toda la gente de o pereiro, y el año que viene sea cargado de felicidad.
Os quiero a tod@s
¡Viva o pereiro!
¡Feliz Navidad y Próspero Año Nuevo 2011 a todas las buenas gentes de Pereiro! Biquiños.
Quien eres, no se si sabes que Angel no esta con nosotros, hace 21 años que fallecio, yo soy Teresa
¿Teresa, su hermana? Pues sí, me enteré hace unos años de su fallecimiento, me dio muchísima pena porque era un chico estupendo, ahora será un Ángel del cielo. ¡Qué mal lo habréis pasado, nadie se espera una cosa así! Un beso a todos.
¡Qué recuerdos! Teresa, Lucera, Ángel..., están tal cual los recuerdo de la niñez. El poder de las fotos...
Si o dixo o señor alcalde será verdade, pero eu non me membro de contar un conto de lobos.. Seguirei cavilando, que se cadra acláranseme as ideas.
Saúdos Mikel e Lito.
Gel, preguntaréille o alcalde cuál foi o conto teu que leeu, tal vez fora”O día da boda” ou ”As contas claras”, esos non son de lobos, pero o millor decediu leelos porque so graciosos é están en galego, él é un gran defensor do noso idioma. A ver se o vexo estas Navidades e lle pregunto. Xa te diréi. Porque o que recordo perfectamente é que dixo que os publicara na web de Lubian a Gel do Pereiro. Biquiños.
O Candil, benvida o club dos que escribimos o galego de maneira autodidáctica, a min cada vez me gusta máis. Tamén estou lendo libros en galego e sempre se aprende algo de gramática. Bueno, depende de cando sea a edicción, antes ou despois da última normativa, que eso tamén enlea un pouco.
Estiven (re) lendo O Catecismo do Labrego, encántame sobretodo polos bonitos recordos que me trae da miña infancia. Cando estaba a aprender o catecismo para a primeira comunión, o meu pai, que sempre foi un pouco ... (ver texto completo)
Ok, Gel, intentereino. Non sei se alguen te contaría que o pasado mes de agosto, o día do Cortello, o alcalde de Lubián leeu en voz alta un conto de lobos "publicado na web pola GEL do Pereiro”. Foi emocionante escoitalo alá arriba, no medio do monte (no cortello), a luz do candil (bueno, do generador), entre outros contos que se leeron nesa festa colectiva. Houbérate gustado. Biquiños pra tí e saudos as boas xentes do Pereiro e de Lubián, que habelas hailas...:-)
Sera un placer ponerle nombres.
Fila de atras de izquieda a derecha: Lola (hija del Saro); Isabel (hija del Gallego); Carmen (hija de Eduardo); Josefa (hija del Eloy); Toli (hija del Lolo); a continuación el profe, que no me acuerdo como se llamaba, era manco. Le sigue Celsa (hija del Poldo), Anita (hija del Varela), Toño (hijo del Trupa) y Angelines (hija del Eduado),
Fila delantera, los peques de izquieda a derecha: Angelita (haja de Cachimba); Petita (Hija del Poldo); Andres (Hijo de Enrique) ... (ver texto completo)
¡Claro que me las has aclarado, Pura, estupendamente explicado! Muchas gracias y saludos.
Pepito, es mi cuñado, el hijo del Cachorro, y teniendo en cuenta su edad actual, y la que aparenta, mas o menos 20 años, supongo que la foto es de 1962 a 1965
Gracias por las dos aclaraciones, Gel. Saludos.
Candil, tes que perdoar, ficécheme unha peregunta sobre unha foto e ainda non te contestei. Non sei en qué ano foi feita ista foto. Quén pode informarte é o Pepito, que é o único que vive dos que aparecen nela.
Pura, a foto original ten a a Laura. Saúdos pras dúas.
Gracias, Gel, más vale tarde que nunca... ¿A qué Pepito te refieres, al del Faxo? Saludos a las buenas gentes de Pereiro.
¿Alguien puede ponerle nombre a todos? Yo sólo reconozco a Carmen, Angelines, Andrés... Gracias.
Hola a todos: Esta vez el que se nos fue definitivamente de Pereiro es mi padre (el Bargas). Se nos fue en silencio y tranquilamente a sus 96 años, igual que siempre vivio. Dandonos lecciones con su ejemplo tambien en esta ocasión. Descansa en Paz, PAPA.
Gracias a todos los que llamaron o mandaron mensajes.
Mi más sentido pésame, Pura, tan bién que lo vimos en San José, con sus ojitos tan brillantes y su serena y agradable sonrisa, que era un reflejo de la bondad de su persona... Pero así es la ley natural, que los hijos enterremos a nuestros padres. Estará en el cielo junto al mío, continuando la gran amistad que aquí tuvieron, junto a tu madre y mis abuelas y con tantas otras buenas personas de Pereiro que ya nos dejaron. Quiero enviar un abrazo fuerte a tu hermana Begoña, cómo sentirá su ausencia. ... (ver texto completo)
¿Este "museo” lo tienes en Pereiro? ¿Es visitable? Saludos.
quien tiene la suerte de ir en navidades a nuestro querido pueblo?
¡Yo! Yo me voy mañana a pasar frío a Pereiro, como Purita. El frío es sano, o te mata de una vez o te cura, je, je. ¡Feliz Navidad y Próspero Año Nuevo 2010 a todos los que aman al Pereiro! (y hasta a los que no, que hay que ser generosos). Saludos.
esta foto creo que fue tomada aproximadamente en el año 1960, sobre lo del nombre de los que aparecen en ella yo me acuerdo de casi todos
un abrazo a todos
paco
Gracias por responderme. Si te sabes los nombres y no te importa, podrías ponerlos, por ejemplo de derecha a izquierda y de delante hacia atrás, a ver si reconocemos a alguien, siempre que a los interesados no les importe, claro. Saludos. ¡Pronto te veré, Pereiro de mi alma! D. m. Saludos a las buenas gentes de Pereiro.
Me encantan las fotos antiguas. ¿Podrías indicarnos el año aproximado en el que fue tomada esta fotografía? Sería un dato de gran utilidad para identificar a los niños. Gracias. Saludos a Chile, desde Madrid, pero sin olvidarme nunca de nuestro querido Pereiro.
Pereiro, Pereiro, pueblo de mi amado padre (D. E. P.) ¡cuántas alegrías y cuántas penurias me hiciste pasar! ¡Y cuánto te quiero, amado pueblo! Saludos a las buenas gentes de Pereiro.