Compramos energía a futuro



Mejores mensajes de VEREA:
Este tipo de arado seguiuse usando hasta ben avanzado o secolo XX e ahinda mais... se cadra en certos sitios. Despois foi sustituido por o arado de ferro, moito mais eficaz e fácil de manejar, e tamén pra xugada das vacas, porque a pala do arado de ferro cortaba a terra como o pan... e non se rompía nin se gastaba com. o de madeira. Eso e o rastrillo de ferro, foi un adianto importante. Meu pai mandábame sentar porriba do rastrillo pra que labrara a terra mais profundo. Pura
Esta e unha estampa pro recordo e a añoranza e a consecuente morriña. Dios bendiga o pobo e a sua xente, a pesar dos errores, a que os humanos son tan propensos. Saudos Pura
lástima que non pudemos ir este ano as festas... Pero estivemos de corazón.
Outro ano será se Dios quere. E Dios quere, claro que sí. Pura
Detrás de esa reixa de ferro, estaba a horta da doña Erundina, e déixase ver a sua grande camelia blanca.
Foi o marido da Doña Erundinna, que fixo os mobes da nosa casa, un armario de 4 corpos con espello, un chinero con vitrina de cristal e pedra de mármol blanco, que foi levado do seu sitio (o mármol non se pudre), como as demais cousas da nosa mamá, e com´as traves do Jaravano, o pote dos nosos porcos, o abrevadeiro e a pia dos porcos de pedra, ollas de aceiro con tapas de cristal, tocadiscos ... (ver texto completo)
Boas berzas pro caldo, hinda qu'eiqui foran usadas con acerto pro ornato d'unha gran mesa familiar. Gran recordo das fiestas de Corpus Cristi de Verea, do ano 2.011 cos primos vidos de Caracas, Madrid, A Coruña...
Cada vez que podemos, imos quitarlle as edres, pra que siga medrando sano
Este bonito e boiño cabalo tordo e tan listo, e ten tanta empatía ca xente, que parece que fala decindo de todo cos seus expresivos ollos. Seguro que ten unhos bos donos. Quedei prendada de´l cando lle fixen a foto. Volveréi ir a Portela, pra ver se o vexo...
Unha das millores cousas que tiña o monte, aparte de avistar algún corzo, e moitos coellos. Moy de vez en cando, podíamos ver unha familia de cavalos salvaxes, ahinda qu´eran moito mais abundantes no monte de Bangueses. E ahind´os hay
con estas fotos pareciera que seguimos viviendo en una caberna y no es asi
la gente que esta al otro lado del charco quiere ver fotos actualizadas, no bueyes ni carros, ni burros eso era hace 50 años
aldeano donde eres
Do Carballo, Verea.
aldeano donde eres
Si no me equivoco, su nombre científico es Cytinus hypocistis, si bien, se le atribuyen otros muchos, nombre común en Galicia para significar el hypocistos también llaman poutas, putigas, cucas, mel de raposo, puitigo, ameleiros, chuchamelos, etc, nacen de las raíces de las cardenchas, carpazas... son parásitos, de flor amarilla, con cinco hojitas de color blanco y colorado, y de tallos como cañones de pluma, y preñados como de una miel blanca y espesa, pero de todos los nombres que se le atribuyen ... (ver texto completo)
que de recuerdos!
Yo naci en portela. Que alegria ver esas fotos:).
Te recordaré en este equipo, en mi casa, en tú hija, en mis hijos, en papá, en Oviedo, en Orense, en está casa de nuestros padres donde fuimos tan felices, en cada rincón del mundo donde vaya allí estarás tú hermano querido, y sobre todo te llevare siempre en mi corazón!
animo, tu hermano aunque se haya ido querrá para ti la felicidad
Hola, hola... ¡Como me alegra saber que eres hija de Consuelo!
¿Te dijo ella que cantamos os reis xuntas, ca Carmen Q. E. D. e ca Manola da Manga? de aquela eu tería 6 ou 7 años.
Lástima que nos vimos tan poucas veces, porque au marchei o colegio a Orense con 8 anos e desde os 11 anos xa non fun a Verea nas vacacios, hasta 1985 que estuven con meu marido e meu pai un mes, repartindo o tempo entre Celanova, Orense, Vigo, Coruña, Madrid, Benidor e Francia...
Despois, en 1.989 instalámosnos en Madrid... ... (ver texto completo)