PEREIRO O SAN PEDRO: Amigos foreir@s do Pereiro, non sei por onde andades,...

Amigos foreir@s do Pereiro, non sei por onde andades, non e normal en vos tantos dias sen dar señales de vida. Espero no sexa por enfermidade ou algo que se lle parezca, Gel, Mikel, Lito, Xosé, Juan, Candil, Concha, Pura, Tere, etc. Para os aficionados a micoloxia, bos deleitarei cunha foto dunha cesta de Niscalos, collidos nas Carbalhas terra do Sñr 252525 porque por ali non os collen
aunque nos piñeirais da Esculqueira xa andiveran a eles.
Espero esteades todos ben.
Unha grande aperta pra todos, sempre vos lembrarei.
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Hola Barxes, supoño que todos andamos ven, eu un pouco liada, naceu o meu neto el dia 21, asique estos dias todo a tempo e pouco para disfrutar del.
pues barxes andamos por aqui estuvimos en los santos por pereiro... pero como siempre liados... en los pinares de esculqueira cogimos boletus... pero niscalo.. rebollones ninguno... lo cierto es que los pinares estaban sucios de co.... no me extraña q si alguien pone una cerilla arda todo....
de todas formas esperando para volver en navidades...
barxes eu ando por galicia liada con obras na casa k a teño cerca de xinzo de limia o dia 1 estube no pereiro pero casi non vin a naide e k facia frio
Aprezado amigo Barxés, nahún me o tome a male, más xa me xamaron da miña aldea, que foi munta xente cos carros grandes, de maneira que le andan encima dos sembrados por culpa miña, más foi por o sinor andar a decer donde colle os dichos Niscalos, totale que nahún faltaba decir donde os colle sinahún que nos trata de burros,é verdade a xente alén nahún os collen pois teñen medo a confundirse, penso co sinor será mellor que pusese un anuncio na presa de Galiza más que diga que por favore respeiten ... (ver texto completo)
Hola a tod@s, barxes gracias por acordarte de todos nos, no meu caso non e por nada mau, o que pasa que son un poco vago, bueno mais que un pouco.
Un forte abrazo a tod@s.
Barxes, "os dentes de punta" me los pusiste a mí, con esa hermosa bandeja de níscalos que has fotografiado. Esa vista despierta a un muerto. Yo me aficioné a ellos en el Valle de Aran, cuando vivía en Aubert, (el pueblo donde vivía Teresa), y allí se preparaban a la plancha, con un pelin de aceite y ajo picado. Una auténtica gozada. Aqui en Cartagena los he comido de lata,... pero no es lo mismo. Un abrazo. Xose.


Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España