Bonita flor, Mikel. Co teu permiso, vóuvola adicar a todolos forer@s que a queiran apreciar.
Hoxe fai 175 anos do nacemento de Rosalía de Castro. A Asociación de Escritores en Lingua Galega anima a regalar un libro en galego mais unha flor para celebrar este día.
O último que lin de Rosalía foi hai uns días o "Conto Galego". Non vo-lo vou a regalar, pódese atopar na Biblioteca Virtual Galega. Inda non tiven tempo de pensar detidamente qué penso do seu contido.
E para homenaxear a Rosalía nada mellor que un anaquiño de Follas Novas:
... Quen casa ten de seu, ten media vida.
Un-has telliñas para nos crubir
Catro paus que ardan n'a lareira nosa
¡E á traballar sin fin!
¡Valor, valor! y espera desdichado
Mentras teñas aqui
Un-has paredes tristes e desnudas
Mais qu'herdache infeliz,
E d'as que naide despoxarte pode:
¿Naide?.. á miseria, si…
.... D'os probes vay fuxir.
¡Ay! o qu'en tí naceu, Galicia hermosa,
Quere morrer en tí…
... Si, si! Dios fixo esta encantada terra
Pra vivir e gozar,
Pequeno paraiso, est'é un remedo
D'o que perdeu Adan.
Este prácido sol que nos aluma,
Estes aires d'o mar,
Este tempo soave, estas campías
Que non teñen igual,
Esta fala mimosa que nós temos
De tan doçe solás
Que non sabe decir si non cariños
Que hastr'os corazós van,
Esta terra, n'hay duda... Dió-l-a fixo
Pra ser amada e amar.
Ey! Galicia á que dorme soños d'anxel,
E chora o despertar,
Bagoas que si consolan as suas penas,
Non curan os seus mals!
¡Que t'aman os teus fillos!.. que os consome,
D'o teu chan s'apartar!..
Que ximen sin consolo, s'a outras terras
De lonxe, á morar van.
Que aló está ó corpo n'as rexiós alleas
Y o esprito sempre acá,
Que só viven, só alentan c'as lembranzas
D'o seu pais natal.
E c'o á esperanza, c'o á esperanza ardente
D'á Galicia tornar...
E ¡como n'adorarte d'este modo
Santa e querida nay,
Como non morrer lonxe d'aquel seyo
Que mel de meles dá,
Y é groria y é contento e paraiso
N'o mundo terreal!
Hoxe fai 175 anos do nacemento de Rosalía de Castro. A Asociación de Escritores en Lingua Galega anima a regalar un libro en galego mais unha flor para celebrar este día.
O último que lin de Rosalía foi hai uns días o "Conto Galego". Non vo-lo vou a regalar, pódese atopar na Biblioteca Virtual Galega. Inda non tiven tempo de pensar detidamente qué penso do seu contido.
E para homenaxear a Rosalía nada mellor que un anaquiño de Follas Novas:
... Quen casa ten de seu, ten media vida.
Un-has telliñas para nos crubir
Catro paus que ardan n'a lareira nosa
¡E á traballar sin fin!
¡Valor, valor! y espera desdichado
Mentras teñas aqui
Un-has paredes tristes e desnudas
Mais qu'herdache infeliz,
E d'as que naide despoxarte pode:
¿Naide?.. á miseria, si…
.... D'os probes vay fuxir.
¡Ay! o qu'en tí naceu, Galicia hermosa,
Quere morrer en tí…
... Si, si! Dios fixo esta encantada terra
Pra vivir e gozar,
Pequeno paraiso, est'é un remedo
D'o que perdeu Adan.
Este prácido sol que nos aluma,
Estes aires d'o mar,
Este tempo soave, estas campías
Que non teñen igual,
Esta fala mimosa que nós temos
De tan doçe solás
Que non sabe decir si non cariños
Que hastr'os corazós van,
Esta terra, n'hay duda... Dió-l-a fixo
Pra ser amada e amar.
Ey! Galicia á que dorme soños d'anxel,
E chora o despertar,
Bagoas que si consolan as suas penas,
Non curan os seus mals!
¡Que t'aman os teus fillos!.. que os consome,
D'o teu chan s'apartar!..
Que ximen sin consolo, s'a outras terras
De lonxe, á morar van.
Que aló está ó corpo n'as rexiós alleas
Y o esprito sempre acá,
Que só viven, só alentan c'as lembranzas
D'o seu pais natal.
E c'o á esperanza, c'o á esperanza ardente
D'á Galicia tornar...
E ¡como n'adorarte d'este modo
Santa e querida nay,
Como non morrer lonxe d'aquel seyo
Que mel de meles dá,
Y é groria y é contento e paraiso
N'o mundo terreal!
