Si señor, os pobres cadávos que están casi sin cabeza, ¡teñen que mui intelixentes.!
Sendo nenos pequenos, estaba eu a porta de casa cuando pasan Daniel pai ó Daniel neno, máis unha parexa de vacas, iban arar, me dice o Daniel pequeno queres vir con nos, eu o ser meu amigo, feliz me vou con eles.
Vamos o Cayo Carro mui cerca do pueblo, mentras seu padre araba nos baixamos a unha poza que habia no prado do Pepe, nos liamos a xogar cos cádavos que mencionáis, de pronto atopamos un par de salamandras cuando as vimos tan bonitas con esas pintas amarillas é tan hermosas, toda atención se centrou en elas, abandonando os cádavos de momento, coa alegria vamos correndo a enseñarlas o Daniel padre que estaba arando, nos se nos ocurre otra cousa que metelas na boca por o rabo, cuando nos vei home con semexante civaco igual que os paxaros, pega a correr co fin de lavarnos a boca ben lavada, un tironciño de orellas, a parte de unha boa bronca para que jamas se nos ocurriría volver a coller semejantes bichos dado o moito veneno que tiñan é que ibamos a morrer.
Despois si que foi peor, empezamos a chorar porque xa nos viamos camiño do cementerio, xa non quedaba outra, solamente pediamos que nos enterraran xuntos pra non ter tanto medo.
Sendo nenos pequenos, estaba eu a porta de casa cuando pasan Daniel pai ó Daniel neno, máis unha parexa de vacas, iban arar, me dice o Daniel pequeno queres vir con nos, eu o ser meu amigo, feliz me vou con eles.
Vamos o Cayo Carro mui cerca do pueblo, mentras seu padre araba nos baixamos a unha poza que habia no prado do Pepe, nos liamos a xogar cos cádavos que mencionáis, de pronto atopamos un par de salamandras cuando as vimos tan bonitas con esas pintas amarillas é tan hermosas, toda atención se centrou en elas, abandonando os cádavos de momento, coa alegria vamos correndo a enseñarlas o Daniel padre que estaba arando, nos se nos ocurre otra cousa que metelas na boca por o rabo, cuando nos vei home con semexante civaco igual que os paxaros, pega a correr co fin de lavarnos a boca ben lavada, un tironciño de orellas, a parte de unha boa bronca para que jamas se nos ocurriría volver a coller semejantes bichos dado o moito veneno que tiñan é que ibamos a morrer.
Despois si que foi peor, empezamos a chorar porque xa nos viamos camiño do cementerio, xa non quedaba outra, solamente pediamos que nos enterraran xuntos pra non ter tanto medo.
Tamén recordo as salamandras, éstas no Pereiro, o meter o bote no pozo entre os lumiacos as veces tamén se "pescaba" algunha das negras. Miña nai xa me tiña ben avisada de non tocalas. Camiño do xogo dos bolos había unha fonte e alí recordo velas con pintas amarillas. Desde logo son preciosas, pero metelas na boca, Piño,... menos mal que todo quedou nun susto.
Esa palabra que usas, "civaco" ¿é o que levan os paxaros no pico para as crias, que nos lle chamanos "ceballo"? Saúdos.
Esa palabra que usas, "civaco" ¿é o que levan os paxaros no pico para as crias, que nos lle chamanos "ceballo"? Saúdos.
Gel, Efectivamente cibaco, así lle decimos en Lubián o alimento que levan os paxáros no pico as crias cuando están no nido.
Eu xa ando con cuidado de non meterme no interior de Galicia, teño medo que si me pillan os da Real Academia Da Lengua Galega por ourense, me metan na cadea, asi o salir seguro que me expresaría millor en esta lengua. ¡Por As Portelas mal será!
Eu xa ando con cuidado de non meterme no interior de Galicia, teño medo que si me pillan os da Real Academia Da Lengua Galega por ourense, me metan na cadea, asi o salir seguro que me expresaría millor en esta lengua. ¡Por As Portelas mal será!
